Gate of God – ตอนที่ 890 ความร้าวฉาน

　　 ผ่านท่านป้าของข้าไปก่อน? 

　　 เขาพยายามดึงหอคอยหลิงหยุนเข้ามาเกี่ยวด้วยที่สำคัญไปกว่านั้น เฉียนยู่ออกตัวปกป้องเขา? 

　　 เจ้าเด็กนี่…ไร้ยางอายจริงๆ! 

　　เหล่าศิษย์โดยรอบมีสีหน้าที่แปลกประหลาดพวกเขาได้ยินสิ่งที่ฟางเจิ้งจือพูด เรื่องราวซับซ้อนขึ้นไปอีก

　　ต้องบอกว่าพวกเขาต่างก็ตกใจที่หอคอยหลิงหยุนและนิกายเงาก้าวเข้ามาในตอนนี้ และนั่นหมายความว่าฟางเจิ้งจือมีความสำคัญต่อสำนักทั้งสอง

　　เต๋าฮุนเองก็ตกอยู่ในความสับสน

　　ก่อนหน้านี้เขารู้สึกว่าเป็นชัยชนะที่แน่นอนแล้วแต่ตอนนี้กลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย

　　ไม่ใช่แค่นิกายเงาแม้แต่หอคอยหลิงหยุนเองก็เข้ามาแทรก มันเป็นเรื่องยากสำหรับเต๋าฮุนไม่น้อย

　　อย่างไรก็ตามจิตสังหารของเต๋าฮุนที่มีต่อฟางเจิ้งจือนั้นแข็งแกร่งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

　　 หอคอยหลิงหยุน!นิกายเงา! ข้าไม่สามารถปล่อยให้ชายคนนี้มีชีวิตต่อไปได้! เต๋าฮุนรู้ดีว่า ถ้าปล่อยโอกาสในตอนนี้ไป มันคงเป็นเรื่องยากที่จะเข้าถึงตัวฟางเจิ้งจือได้อีกในอนาคตข้างหน้า เขาต้องใช้โอกาสนี้ฆ่าฟางเจิ้งจือซะ

　　อย่างไรก็ตามเขารู้ดีถึงความแข็งแกร่งของเฉียนยู่

　　การต่อสู้ครั้งสุดท้ายที่อาณาจักรเซี่ยนั้นเป็นเรื่องที่สร้างความประทับใจให้ผู้คนมากมาย

　　เต๋าฮุนกำมือแน่นเพราะมันเป็นไปไม่ได้ในการฆ่าฟางเจิ้งจือทั้งๆที่มีเฉียนยู่คอยปกป้องอยู่แบบนี้

　　 ข้าเพียงแต่สงสัยว่านิกายเงาร่วมมือกับเหล่าอสูรเพราะมีความสัมพันธุ์กับฟางเจิ้งจือยังไงก็ตามข้าไม่คิดเลย แม้แต่หนึ่งในห้าสำนักอย่างหอคอยหลิงหยุนเองก็ร่วมมือกับพวกเขาเช่นกัน นี่เป็นเรื่องที่ทำให้ข้าประหลาดใจมาก! เต๋าฮุนเหลือบมองวู่จวี้เอ๋อและเฉียนยู่อย่างเย็นชาและเอ่ยพูด

　　ต้องบอกเลยว่าเต๋าฮุนรับมือสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันนี้ได้ดีไม่น้อยเขาวางกรอบล้อมนิกายเงาและหอคอยหลิงหยุนได้ด้วยประโยคสั้นๆ

　　ท่าทีของเหล่าศิษย์เปลี่ยนไปเมื่อได้ยินพวกเขาหันมองกันด้วยความสงสัยที่เกิดขึ้นในใจ

　　 นิกายเงาและหอคอยหลิงหยุนร่วมมือกับพวกอสูร? 

　　 ถ้าเป็นแบบนั้น…. 

　　 ทั่วทั้งดินแดนศักดิ์สิทธิ์หรือแม้แต่โลกทั้งใบคงก้าวเข้าสู่ความโกลาหลแล้ว! 

　　 ผู้นำเต๋าท่านช่างชำนาญในการใส่ร้ายผู้อื่นโดยไม่มีมูลความจริง! เฉียนยู่เยาะเย้ยและตอกกลับ จากนั้นนางก็มองไปที่สะพานสายรุ้งก่อนจะพูดเสริมว่า ข้าเชื่อว่าทุกคนรู้ดีว่าผู้คนของหอคอยหลิงหยุนไม่มีทางร่วมมือกับพวกอสูร ในทางกลับกันท่านตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ สร้างความขัดแย้งภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และถ่วงเวลาให้พวกอสูรงั้นหรือ? 

　　 ข้าจะกำจัดภัยที่มาคุกคามมนุษย์ผู้นำเฉียน ท่านตั้งใจจะปกป้องเขาโดยการกล่าวหาว่าข้าเป็นคนสร้างความร้าวฉานงั้นเหรอ? 

　　 ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วจะทำไม?ข้าจะปกป้องเขาแล้วท่านมีปัญหาอะไร?  เฉียนยู่เองก็เริ่มพูดไม่สุภาพ ก่นอที่นางจะเดินออกไปแล้วปรากฎตัวที่ข้างฟางเจิ้งจือ

　　 เฉียนยู่ท่านพยายามจะเป็นศัตรูของมนุษย์งั้นหรือ? 

　　 ข้าเพียงแค่ไม่อยากอยู่ข้างเดียวกับท่านเท่านั้น! 

　　 ท่าน… เต๋าฮุนเดือดเกินกว่าที่จะรวมสติไว้ได้　　 ถ้าท่านอยากสู้ก็เข้ามา! เลิกเสียเวลาได้แล้ว! เฉียนพูดอย่างหยิ่งยะโส

　　 ดีข้าจะรับคำท้าของท่าน!  เต๋าฮุนพลิกฝ่ามือขึ้น ดาบสีขาวและสีดำปรากฎขึ้นในทันที

　　ฟางเจิ้งหันมองไป่เฟยในตอนนี้มีเฉียนยู่อยู่ข้างเขา เขาไม่ต้องกังวลเรื่องเต๋าฮุนแล้ว อย่างไรก็ตามเขายังสับสนกับไป่เฟยอยู่ไม่น้อย

　　เขาไม่รู้แผนการของตระกูลหนานกงแต่เขารู้สึกว่าทุกอย่างเป็นแผนการของไป่เฟย

　　ไป่เฟย?

　　ฟางเจิ้งจือจำได้ชัดเจนว่าเขาไม่ได้ลงมือเต็มที่นักตอนอยู่ที่เก้าขุนเขาพวกเขาเพียงแค่บาดเจ็บสาหัส

　　’ทำไมเก้าขุนเขาถึงถูกพวกอสูรปกครองและทำไมไป่เฟนถึงกลายเป็นผู้นำคนใหม่ของเก้าขุนเขา เกิดอะไรขึ้นที่เก้าขุนเขาหลังจากที่ข้าออกมา?’　　ถ้าเป็นแบบนั้นก็หมายความว่าความขัดแย้งระหว่างเขากับเก้าขุนเขาเป็นส่วนหนึ่งของแผนการไป่เฟย นั่นมันน่ากลัวเกินไปแล้ว

　　 ท่านป้าข้าฝากเต๋าฮุนด้วยนะ! เมื่อฟางเจิ้งจือพูดจบ เขาก็หันมองวู่จวี้เอ๋อและพูดต่อ  จวี้เอ๋อ ข้าฝากปิงหยางและกูเหยียนไว้กับเจ้าด้วย! 

　　 ได้! วู่จวี้เอ๋อ ไม่ได้โต้เถียงแต่อย่างใด นางโบกมือให้เหล่าศิษย์ของนิกายเงา พวกเขานับร้อยไปล้อมรอบปิงหยางและฉือกูเหยียนในทันที

　　ในตอนนั้นเองแม่ทัพสวมเกราะเดินออกมาจากฝั่งอาณาจักรเซี่ย ชุดของพวกเขาส่องแสงประกายเจิดจ้า

　　ทันใดนั้นแม่ทัพที่สวมเกราะหนักจำนวนหนึ่งได้เดินออกมาจากกองทัพของอาณาจักรเซี่ย

　　มู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือเองก็เห็นฉากนี้เช่นกัน　　พวกเขามองตากันด้วยความกังวลยิ่งมีผู้เกี่ยวข้องกับการต่อสู้นี้มากเท่าไรสถานการณ์ยิ่งวุ่นวายมากเท่านั้น

　　ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ฟางเจิ้งจือไม่ได้เป็นเหมือนตอนที่เขาพึ่งเข้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์อีกแล้วไม่ใช่เขาแค่ทรงพลังแต่เขายังมีนิกายเงาและหอคอยหลิงหยุนหนุนหลัง

　　 นี่มันวุ่นวายกันไปใหญ่แล้ว! มู่ฉิงเฟิงรู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์ตรงหน้าได้อีกต่อไป

　　 เก็บเรื่องอื่นไปก่อนตอนนี้พวกเราควรจัดการหนานกงเฮาเป็นอย่างแรก!  มู่ฉิงเฟิงรู้ว่าเขาจะเสียเวลาไปมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว

　　เพราะความขัดแย้งระหว่างฟางเจิ้งจือและศาลาหยินหยางไม่มีทางจบลงอย่างรวดเร็ว

　　ดังนั้นพวกเขาต้องเรียงลำดับความสำคัญให้ถูกต้องการจัดการหนานกงเฮาเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในตอนนี้　　 อืม! โม่ฉานฉือพยักหน้า เขาเข้าใจความคิดของมู่ฉิงเฟิงอย่างชัดเจน โม่ฉานฉือพุ่งเข้าไปหาหนานกงเฮาอีกครั้งโดยไม่ลังเล เขาไม่สนใจอสูรที่ติดพันกับเขาอีกต่อไป

　　 เจ้าต้องผ่านพวกเราให้ได้ก่อนถ้าจะฆ่าหนานกงเฮา! อสูรทั้งสองเข้าไปขวางโม่ฉานฉืออีกครั้ง

　　 ไร้สาระ! มู่ฉิงเฟิงปรากฎหน้าอสูรทั้งสองและโจมตีพวกมันในทันทีเพื่อเปิดทางให้โม่ฉานฉือ

　　ความวุ่นวายยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ

　　ฟางเจิ้งจือเริ่มกำดาบในมือแน่นเขามองไปที่เหล่าแม่ทัพของอาณาจักรเซี่ยและหลินมู่ไปที่พยักหน้าให้เขาอยู่ เขารู้ว่าหลินมู่ไป่สนับสนุนเขาแน่นอน

　　เขาพุ่งเข้าไปหาไป่เฟยโดยไม่พูดอะไรออกมาเพราะเขารู้ว่าไป่เฟยนั้นเป็นต้นเหตุของทุกปัญหา

　　’เขากำลังหนี?’เต๋าฮุนเริ่มกังวลเมื่อเห็นฟางเจิ้งจือพุ่งเข้าไปหาไป่เฟย เขาคาดเดาว่าฟางเจิ้งจืออาจจะร่วมมือกับพวกอสูร

　　ถ้าเป็นแบบนี้ฟางเจิ้งจืออาจจะหลบหนีหรือใช้อสูรเป็นเพราะป้องกัน

　　 เหยียนซิวฟางเจิ้งจือนั้นร่วมมือกับพวกอสูรอย่าให้โอกาสเขาหลบหนี ฆ่าเขาซะ!  เต๋าฮุนตะโกนขณะพุ่งไปหาเฉียนยู่

　　 ฆ่าเขา? เหยียนซิวหน้าถอดสีเล็กน้อย ตามสถานการณ์ปกติเขาคิดว่าเขาคงเชื่อเต๋าฮุน

　　เพราะเต๋าฮุนเป็นคนช่วยชีวิตเขาไว้

　　อย่างไรก็ตามด้วยเหตุผลบางอย่างเขาไม่ต้องการเป็นศัตรูกับฟางเจิ้งจือ เพราะเขาไม่รู้ว่าทำไมฟางเจิ้งจือถึงให้เขาเป็นผู้ชนะในการประลอง…

　　แต่เหยียนซิวก็พุ่งตัวออกไปอยู่ดี

　　ขณะที่ฟางเจิ้งจือพุ่งเข้าไปหาไป่เฟยร่างของเหยียนซิวก็กลายเป็นเงาลอยไปตามอากาศก่อนจะปรากฎตัวต่อหน้าฟางเจิ้งจือในพริบตา

　　ฟางเจิ้งจือไม่ได้ทันระวังตัว

　　เห็นได้ชัดว่าเขาแปลกใจแต่เขาไม่หยุดหรือถามเหยียนซิวอะไรแม้แต่น้อย

　　ฟุ้บ!ดาบของฟางเจิ้งจือฟันใส่ไป่เฟยทันที ราวกับเขามองไม่เห็นเหยียนซิว

　　 อย่าทำร้ายนายของข้า! เสียงหนึ่งดังขึ้นทันที ร่างหนึ่งปรากฎขึ้นเพื่อป้องกันไป่เฟยเอาไว้ ผ้าปิดหน้าของเขาถูกพัดออกไปเผยให้เห็นดวงตาสีฟ้า

　　 นายของเจ้า? ฟางเจิ้งจือแปลกใจ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้

　　แสงสีฟ้าปรากฎขึ้นก่อนที่ฟางเจิ้งจือจะเคลื่อนย้ายไปปรากฎด้านหลังร่างที่พึ่งปรากฎขึ้นมาทันที

　　 ฟางเจิ้งจือเจ้าอย่าหวัง!  ทันใดนั้นอีกร่างหนึ่งพุ่งออกมา เห็นได้ชัดว่าไป่เฟยไม่ได้ถูกปกป้องด้วยอสูรเพียงตนเดียว

　　แสงสีเขียวส่องสว่างพร้อมกับโล่หยกที่ปรากฎขึ้นขวางฟางเจิ้งจือและไป่เฟยเอาไว้ขณะเดียวกันมีดสั้นสองเล่มปรากฎขึ้นในมือของอสูรตนนั้น

　　 หืม?ยังมีอีกงั้นหรือ? 

　　ขณะที่ฟางเจิ้งจือกำลังแปลกใจนั้นเองเงาดำได้ปรากฎขึ้นที่ใต้เท้าของเขา กรงเล็บสีดำพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

　　 เหยียนซิวเจ้าไม่ทำให้ข้าผิดหวังจริงๆ! แววตาแห่งความตื่นเต้นปรากฎขึ้นในดวงตาของเต๋าฮุน

　　เขามั่นใจว่าถ้าฟางเจิ้งจือไม่ตายอย่างน้อยต้องบาดเจ็บหนักจากการโจมตีของเหยียนซิวและอสูรพร้อมกันแน่นอน

　　 ตาย… เต๋าฮุนพึมพัมเบาๆเขาพูดไม่จบประโยคเพราะใบหน้าของเขาแข็งค้างไปแทบจะในทันที

　　เพราะกรงเล็บสีดำที่เหมือนจะโจมตีใส่ฟางเจิ้งจือเปลี่ยนทิศทางอย่างกระทันหัน

　　มันโจมตีใส่เกราะหยกที่ปรากฎอยู่ด้านหน้าฟางเจิ้งจือ

　　ตูม!

　　เกราะหยกแตกละเอียดในทันที

　　 เกิดอะไรขึ้น? เต๋าฮุนเบิกตากว้าง

　　ความจริงศิษย์ทุกคนได้ยินสิ่งที่เต๋าฮุนพูดกับเหยียนซิว

　　’ฆ่าฟางเจิ้งจือ?’

　　’ทำไมเหยียนซิวถึงเปลี่ยนเป้าหมายกระทันหัน?’

　　มันเป็นฉากที่แปลกมาก

　　ไม่มีใครรู้ว่าเหยียนซิวคิดอะไรอยู่

　　อย่างไรก็ตามเหยียนซิวหลีกเลี่ยงฟางเจิ้งจือที่ยืนนิ่งไม่หลบการโจมตีของเหยียนซิวแม้แต่น้อย

　　ดาบในมือของฟางเจิ้งจือแทงผ่านเศษเกราะหยกไปข้างหน้าเจาะเข้าไปในร่างข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

　　มันเร็วเกินไป　　ไมมีใครสามารถตอบสนองได้ทันเวลา

　　ร่างที่อยู่ด้านหน้าฟางเจิ้งจือแข็งค้างไปทันทีเขาเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

　　 ทำไม?! เห็นได้ชัดว่าเขาเต็มไปด้วยความสับสนแม้เขาจะตายไปแล้วก็ตาม

　　ทำไมเหยียนซิวถึงเปลี่ยนเป้าหมาย?

　　ตัวเขาเองก็อยู่ที่นี่ตั้งแต่ที่เหยียนซิวมาถึงเขารู้ว่าเหยียนซิวความจำเสื่อม!

　　’เป็นไปไม่ได้… 

　　’หรือเขาจะจำเรื่องราวทุกอย่างได้แล้ว?’

　　เขาไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้นแม้แต่น้อยแต่ดาบที่แทงเข้ามาที่หน้าอกของเขายังคงแทงลึกเข้ามาเรื่อยๆก่อนที่จะผ่าร่างเขาออกเป็นสองส่วนทันที

　　จากนั้นในชั่วพริบตาฟางเจิ้งจือก็ปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าไป่เฟยและแทงดาบไปข้างหน้าด้วยท่าทางเดียวกัน

　　 ไม่!  　　 ไม่! 

　　ทันใดนั้นอสูรบนท้องฟ้าและที่ยืนอยู่ด้านข้างไป่เฟยต่างก็ตกตะลึง

　　อย่างไรก็ตามมันสายเกินไป

　　เพราะดาบไร้ร่องรอยได้แทงเข้าไปที่หน้าอกของไป่เฟย

　　……………………………………..