ดอกไม้สีขาวส่องประกายในดวงตาของหนานกงเฮาขณะที่ดวงตาสีแดงมีเลือดไหลวนอย่างต่อเนื่อง
วิชาสังเวยเลือด!
อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับก่อนหน้าแล้ว ทั้งดอกไม้สีขาวและวิชาสังเวยเลือด มันชัดเจนจนพวกเขาสามารถเห็นรูปร่างที่แท้จริงของมันได้
อ้า!! หนานกงเฮาคำรามออกมาพร้อมยกดาบสรรพสิ่งขึ้นสูงรอยเลือดที่ไหลอาบบนปลายดาบ
จากนั้นฉากที่น่าตกใจก็เกิดขึ้น
แทนที่ดาบสรรพสิ่งจะเข้าปะทะกับค้อนยักษ์มันกลับแทงเข้าที่หน้าอกของหนานกงเฮาเอง
พรวด!เลือดสีแดงสดพุ่งออกจากปากของหนานกงเฮา ฉากนี้ทำให้เหล่าศิษย์โดยรอบตกตะลึงแม้แต่โม่ฉานฉือเองก็ตกใจอย่างเห็นได้ชัด
หนานกงเฮาทำอะไรน่ะ?!
ฆ่าตัวตายรึ?
ไม่มีศิษย์คนไหนเข้าใจการกระทำของหนานกงเฮาแม้แต่น้อย
ทั้งโม่ฉานฉือและมู่ฉิงเฟิงก็ไม่สามารถตอบสนองได้การกระทำที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องที่น่าตกใจ
ไม่นานท่าทีของมู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
เลือดที่พุ่งออกจากร่างของหนานกงเฮามันผิดปกติมันไหลไปรวมตัวกันที่ด้านหน้าเป็นดอกไม้สีเลือด
รูปร่างของดอกไม้แปดกลีบในแต่ละกลีบมีอักขระที่ซับซ้อนมาก
นั่นคืออะไร?! โม่ฉานฉือ มองดูเลือดที่รวมตัวกันด้านหน้าหนานกงเฮา
ในเวลาเดียวกันดวงตาของมู่ฉิงเฟิงก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจเขาขมวดคิ้วแล้วจำได้ว่าเคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน
ในขณะนั้นเองหนานกงเฮาเผยยิ้มและเงยหน้าขึ้นรอยยิ้มของเขาเต็มไปด้วยความโหดร้าย
พวกเจ้าไม่รู้หรอกว่ากำลังต่อสู้อยู่กับใคร! หนานกงเฮาเอ่ยพูดอย่างเย่อหยิ่ง
ต่อสู้กับใคร?
หนานกงเฮากำลังพูดเรื่องอะไร?
ข้าไม่เข้าใจ!
หลังจากได้ยินหนานกงเฮาพูดเหล่าศิษย์ต่างก็พากันสับสน พวกเขาหันมองกันด้วยความไม่เข้าใจ
หนานกงเฮาไม่คิดจะอธิบายเขาเงยหน้าเล็กน้อยมองดูสะพานสายรุ้งเหนือหัว
ไม่ใช่ว่าตระกูลหนานกงอ้างตัวเองว่าเป็นลูกหลานหยานฮวงงั้นหรือ?ถ้าเช่นนั้นรู้ไหมว่าทำไมจักรพรรดิฮวงถึงได้ปกครองโลกใบนี้? ฮ่าฮ่า…เจ้าไม่รู้ เจ้ารู้เพียงแค่เรื่องที่บันทึกไว้ในหนังสือ!
หนานกงเฮาไม่ให้โอกาสใครพูดแม้แต่น้อยราวกับว่าเขากำลังพูดอยู่กับตัวเอง
ข้าจะบอกเจ้าให้ต้นไม้เทพเจ้าเป็นของตระกูลหนานกง มันถูกปลูกขึ้นโดยบรรพบุรุษของตระกูลหนานกง ดังนั้นมีเพียงลูกหลานตระกูลหนานกงเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์ในผลไม้เทพเจ้า ต่อให้เจ้าเอามันไปได้ก็ไม่สามารถใช้พลังของมันได้! หนานกงเฮาพูดอย่างดูถูก
ตระกูลหนานกงปลูกต้นไม้เทพเจ้า?
เป็นไปได้ยังไง?
ไร้สาระพวกเราไม่มีทางเชื่อ!
ศิษย์บางคนปฏิเสธที่จะเชื่อในคำพูดของหนานกงเฮาทันที
ในขณะเดียวกันเมื่อมู่ฉิงเฟิงได้ยินท่าทีของเขาเปลี่ยนไปทันที มันเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
ต้นไม้เทพเจ้าถูกปลูกขึ้นโดยตระกูลหานนกง?ดูจากสถานการณ์แล้วเขาคงไม่โกหกออกมาในเวลาแบบนี้ อย่างไรก็ตามถ้าเขาไม่ได้โกหก นั่นหมายความว่าตระกูลหนานกง…
เฒ่ามู่ท่านกำลังคิดอะไรอยู่? เสียงของโม่ฉานฉือดังขึ้น ด้วยเสียงของเขาทำให้มู่ฉิงเฟิงตกใจอย่างที่สุด
ถ้าข้าเดาถูกพวกเรากำลังคิดเรื่องเดียวกันอยู่! มู่ฉิงเฟิงเข้าใจว่าโม่ฉานฉือหมายถึงอะไร แต่เขาคิดว่ามันจะเป็นการพูดเกินจริงหากพูดออกมา มั่นส่งผลกระทบอย่างมากในระดับที่ทำให้โลกสั่นคลอนได้เลย
ลูกหลานของจักรพรรดิหยาน? โม่ฉานฉือหรี่ตาเล็กลง
ฮึ่ม…. มู่ฉิงเฟิงไม่ออกความเห็นแต่เขาใช้มือขวาจับดาบยาวแน่นอย่างไม่รู้ตัว
…
หนานกงเฮาไม่สนใจความคิดเหล่านั้นแม้แต่น้อยเขายังคงมองท้องฟ้า และสายรุ้งทั้งเจ็ดสี เลือดยังคงไหลออกจากหน้าอกของอย่างต่อเนื่อง
ตระกูลหนานกงเพียงแค่ต้องการความยุติธรรมเท่านั้นมันเป็นคำขอที่ง่ายเกินไปงั้นหรือ? พวกเจ้ากล้าดียังไงมาหยุดยั้งข้า?!
กล้าดียังไง?!
เสียงของหนานกงเฮาดังสะท้อนไปทั่วพลังแห่งความชั่วร้ายที่บ้าคลั่งกำลังทำให้จิตใจของเหล่าศิษย์สั่นไหว
เสียงดังกึกก้องจนทำให้เหล่าศิษย์รู้สึกเหมือนถูกควบคุม
ไม่ใช่ว่าเขาพยายามถ่วงเวลางั้นหรือ?จุดประสงค์ในการเปล่งเสียงที่อวดดีเช่นนี้คืออะไร? ในตอนนั้นเองเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
เสียงนี้ไม่ดังมากนักแต่ก็ทำให้เหล่าศิษย์ รวมถึงโม่ฉานฉือและมู่ฉิงเฟิงสั่นไหว
ถ่วงเวลา?!
โม่ฉานฉือและมู่ฉิงเฟิงมองไปที่ยังดอกไม้สีเลือดด้านหน้าหนานกงเฮาจากนั้นมันก็ทำให้พวกเขาได้สติ
เมื่อหนานกงเฮาทำร้ายตัวเองพวกเขารู้สึกตกใจอย่างมาก จากนั้นหนานกงเฮาก็ใช้โอกาสนั้นบรรยายเรื่องราว
เมื่อเขาทำเช่นนั้นไม่ต้องสงสัยเลยมันทำให้ผู้คนต่างสนใจกับเรื่องของเขาอย่างมาก
นั่นเพราะจนถึงตอนนี้ทั้งมู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือก็ยังไม่รู้ว่าแผนการของตระกูลหนานกงคืออะไร สิ่งที่หนานกงเฮาพูดช่วยคลายความสงสัยของพวกเขาได้ตามธรรมชาติ
พวกเขาจึงใช้เวลามากขึ้นโดยไม่ทันสังเกตุว่าดอกไม้สีเลือดด้านหน้าหนานกงเฮาเริ่มก่อตัวชัดเจนขึ้น
ไม่ว่าเขาจะเป็นลูกหลาของจักรพรรดิหยานหรือไม่เราต้องหยุดเขา!! มู่ฉิงเฟิงใช้ดาบยาวโจมตีไปที่ราชาอสูรตรงหน้า
จากนั้นก็พุ่งเข้าหาหนานกงเฮาทันที
อย่างไรก็ตามโม่ฉานฉือนั้นเร็วกว่ามาก หลังจากคำเตือนของฟางเจิ้งจือ เขาเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว เขาเปลี่ยนค้อนยักษ์กลายเป็นความรวดเร็ว
ฮ่าฮ่า…สายเกินไปแล้ว! หนานกงเฮามองความเร็วของค้อนและยิ้มอย่างเย็นชา
จากนั้นเขาก็หายตัวไปจากตำแหน่งเดิมปรากฎตัวขึ้นบนต้นไม้เทพเจ้าในทันที
ดอกไม้สีเลือดอยู่ในมือของหนานกงเฮา
ที่หน้าอกของเขา…
ดาบสรรพสิ่งถูกดึงออกที่ปลายดาบยังคงมีเลือดไหลอยู่ เลือดไหลเข้าสู่ดอกไม้สีเลือด
ด้วยเลือดของข้าข้าขอสร้างดอกไม้เทพเจ้าขึ้น ทดแทนผลไม้เทพเจ้า ข้าขอใช้รุ้งเจ็ดสีเป็นสะพานเพื่อหวนคืนสู่แผ่นดินแม่ จงเปิดประตูสวรรค์!
ตูม!
เมื่อเขาพูดจบแสงของสายฟ้าสีทองผ่าลงบนยอดต้นไม้เทพเจ้า
แครก! เสียงบางอย่างดังขึ้น
ต้นไม้เทพเจ้ากำลังถูกสายฟ้าทำลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยรอยแตกขยายจากปลายยอดลงมาเรื่อยๆ
เกิดอะไรขึ้น?
ดอกไม้เทพเจ้าผลไม้เทพเจ้า สายรุ้งเจ็ดสี …ที่สำคัญไปกว่านั้น ที่ว่า ‘หวนคืนสู่แผ่นดินแม่’ หมายความว่าอะไร?
ดูนั่นต้นไม้เทพเจ้าเริ่มแตกออก!
เหล่าศิษย์ทุกสำนักเห็นฉากที่แปลกประหลาดต้นไม้เทพเจ้าแตกออกโดยสมบูรณ์ แสงสีทองไหลผ่านรอยแตกร้าวทั่ต้นไม้
ไม่มันไม่ได้แตกออก สายฟ้าไหลผ่าน …นี่คือต้นไม้เทพเจ้าที่แท้จริง! มู่ฉิงเฟิงตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนแรก แต่รู้สึกตัวได้อย่างรวดเร็ว
จนถึงตนนี้เขายังไม่แน่ใจเรื่องแผนการของตระกูลหนานกงแต่ในที่สุดเขาก็เข้าใจถึงตัวตนที่แท้จริงของต้นไม้เทพเจ้า หรือก็คือต้นไม้เทพเจ้าแท้จริงแล้วคือ ‘ร่างกาย’
อย่างไรก็ตามหลังจากหนานกงเฮาใช้เลือดของเขาจนสายฟ้าผ่าลงมาเป็นการมอบวิญญาณให้กับต้นไม้เทพเจ้า
ตูม!พื้นดินแตกร้าว
แสงสีทองพุ่งสูงจากพื้นดินกลายเป็นเถาวัลย์สีเขียว
ในที่สุดก็สำเร็จ?ฮ่าฮ่าฮ่า… ความหวังอันยาวนานของตระกูลหนานกง ในที่สุดก็เป็นจริงแล้ว ตอนนี้ไม่มีใครสามารถหยุดเราได้แล้ว! หนานกงเทียนมองไปที่เถาวัลย์สีเขียวด้วยความตื่นเต้น
ในขณะเดียวกันเหล่าศิษย์จากสำนักต่างก็เบิกตากว้างและพากันล่าถอยแสงที่ส่องสว่างมีพลังรุนแรงเกินกว่าที่พวกเขาจะเข้าใกล้ พวกเขาทำได้แค่ดูอยู่ห่างๆ
แครก!แครก!
แสงสีทองที่ไหลผ่านต้นไม้เทพเจ้าค่อยๆกลายเป็นสีดำสนิท
ในความมืดนั้นดูเหมือนว่ามีบางอย่างยังคงเคลื่อนไหวราวกับการเต้นของหัวใจ
น่าอัศจรรย์!
ต้นไม้เทพเจ้านี่คือต้นไม้เทพเจ้าจริงๆหรือ?
เหล่าศิษย์ที่มองดูจากด้านล่างไม่เคยเห็นปรากฎการณ์แบบนี้มาก่อน
เฒ่าโม่! ในตอนนั้นเองเสียงของมู่ฉิงเฟิงก็ดังขึ้น
รู้แล้ว! โม่ฉานฉือเข้าใจมู่ฉิงเฟิงทันทีแม้มันจะดูเหมือนว่าต้นไม้เทพเจ้าถูกสร้างด้วยจิตวิญญาณ…
แต่นั่นหมายความว่าอะไร?
โม่ฉานฉือไม่กล้ายืนยัน
แต่เขามั่นใจว่าจะไม่ยอมแพ้จนวินาทีสุดท้ายเขาตั้งใจที่จะหยุดยั้งหนานกงเฮา
ความคิดของหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด-อย่ายอมแพ้!
ดังนั้นโม่ฉานฉือจึงรีบพุ่งออกไปทันทีเขายกค้อนยักษ์สีดำขึ้นราวกับภูเขาที่สูงตระหง่านกำลังพุ่งเขาหาหนานกงเฮา
ครืน!เสียงที่เกิดจากความรวดเร็วของค้อนเสียดสีกับชั้นบรรยากาศดังสนั่น
ที่สำคัญที่สุดร่างของโม่ฉานฉือมีขนาดใหญ่เป็นสองเท่า เส้นเลือดดำปูดโปนออกจากร่างที่บอบบางของเขา
แข็งแกร่งและทรงพลัง
แม้แต่ฟางเจิ้งจือก็ตกใจกับฉากนี้เขาไม่เคยเห็นชายชราทำอะไรแบบนี้ได้มาก่อน
แน่นอนว่าเขาเคยได้รับคำแนะนำมากมายจากเซียนสวรรค์พักพิงอย่างไรก็ตามมันเป็นคำอธิบายที่เรียบง่าย ร่างกายของเซียนแต่ละคนย่อมแตกต่างกันไปเมื่อพวกเขาเข้าถึงระดับเซียน
เกี่ยวกับร่างกายที่ดูบอบบางก่อนหน้านี้ของโม่ฉานฉือ… บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาต้องการซ่อนความจริงการที่โม่ฉานฉือไม่เคยใช้รูปลักษณ์แบบนี้มาก่อน เมื่อเขาใช้ออกมาย่อมทำให้ผู้คนคาดไม่ถึงและตกตะลึงกับความจริง
เสียงสายฟ้าดังก้องไปทั่วท้องฟ้าา
ร่างสีดำของโม่ฉานฉือพุ่งไปถึงเหนือหัวของหนานกงเฮา
ทุกคนรู้ว่านี่เป็นการโจมตีเต็มกำลังของโม่ฉานฉือ
ตาย! โม่ฉานฉือตะโกน ลวดลายสีทองมากมายปรากฎขึ้นบนตัวของเขา
