Gate of God – ตอนที่ 921 หินยักษ์สีดำ

　　ตูม!เสียงระเบิดดังขึ้นอีกครั้ง มันเป็นเสียงที่เกิดขึ้นจากหยินหยางที่พุ่งเข้าไปท่ามกลางเหล่าปีศาจอาวุโส

　　การร่วมมือกันของมนุษย์ผู้แข็งแกร่งที่สุดสองคนทำให้เหล่าปีศาจอาวุโสกดดันทั้งเฉียนยู่และหยานหยิงแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของมนุษย์

　　ในทางกลับกันตัวตนที่แข็งแกร่งที่สุดของเผ่าปีศาจถูกไป่ฉือฆ่าไปแล้วตั้งแต่สงครามเมื่อหลายสิบปีก่อน

　　แต่พวกเขาจะยอมแพ้ง่ายๆ?

　　ไม่มีทาง

　　ต่อให้พวกเขาจะต้องตายพวกเขาก็ไม่มีทางถอย ไม่ว่าศัตรูของพวกเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม

　　นี่เป็นสงครามที่พวกเขาต้องเอาชีวิตเข้าแลก　　 อย่าหวังว่าจะทำร้ายนายน้อยได้! พลังอันรุนแรงระเบิดออกมาท่ามกลางกลุ่มปีศาจอาวุโส พวกเขาผลักดันเฉียนยู่และหยางหยิงที่เข้ามาใกล้ให้ถอยหลังกลับไป

　　 ท่านเฉียนยู่ถูกผลักให้ถอยกลับมา?! 

　　 เกิดอะไรขึ้น? 

　　ฉากตรงหน้าเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน

　　เหล่าเซียนและศิษย์ของสำนักต่างๆต่างไม่เข้าใจ

　　พวกเขาไม่คาดคิดว่าปีศาจอาวุโสจะแข็งแกร่งขนาดนี้อย่างไรก็ตามมันเป็นความจริงที่เฉียนยู่และหยานหยิงถูกกดดันจนพวกเขาต้องถอยออกมาอย่างน้อยห้าก้าว

　　มีคำโบราณกล่าวไว้ว่าเมื่อผู้คนถูกกดดันจนถึงขีดสุดพวกเขาจะสามารถทำเรื่องที่ไม่น่าเชื่อให้กลายเป็นจริงได้

　　เห็นได้ชัดว่ามันเป็นพลังใจของเหล่าปีศาจอาวุโสพวกเขาไม่กลัวความตายแม้คู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งแค่ไหนก็ตาม พวกเขามีเพียงความคิดเดียวเท่านั้นคือไม่ให้ใครเข้าใกล้หยุนชิงวู

　　พวกเขาต้องปกป้อง

　　ปกป้องหยุนชิงวูด้วยชีวิต

　　 หยุนชิงวู!! ฟางเจิ้งจือต่างจากคนอื่นๆ เขาไม่แปลกใจกับฉากตรงหน้า

　　ในความเป็นจริงเขาสามารถสัมผัสได้ถึงพลังที่มั่นคงและแข็งแกร่งจากร่างของเหล่าปีศาจอาวุโสได้

　　สุดท้ายการต่อสู้ก็ขึ้นอยู่กับพลังใจใครที่ท้อถอยนั่นหมายถึงความพ่ายแพ้

　　ฟางเจิ้งจือไม่คิดที่จะถอย

　　เขาเองก็มีคนที่ต้องปกป้องเขาจึงเลือกที่จะสู้

　　 ตาย! ฟางเจิ้งพุ่งเข้าไปหาเหล่าปีศาจอาวุโสซึ่งๆหน้า

　　อย่างไรก็ตามมันไม่เหมือนกับครั้งก่อนฟางเจิ้งจือไม่ได้แทงดาบไร้ร่องรอยไปด้านหน้า　　อย่างไรก็ตามเขายกมันขึ้นเหนือหัว

　　มีวิชาดาบหนึ่งของอาณาจักรเซี่ยที่ชื่อว่า’ตัดภูผา’

　　ความเป็นจริงมันไม่ใช่วิชาที่มีการเคลื่อนไหวซับซ้อนอะไร

　　แต่ฟางเจิ้งจือเลือกที่จะใช้ท่านี้ในเวลานี้เขาจับดาบในมือแน่น

　　เขาจับดาบด้วยมือทั้งสองข้าง

　　ก่อนที่เขาจะฟันลงไปข้างหน้าอย่างแรง

　　ไม่มีแสงสว่างใดๆมีแต่พลังกายของเขาเท่านั้นที่ต้องการตัดแบ่งสิ่งที่ขวางหน้า

　　 เจ้าไม่มีทางฆ่านายน้อยได้! 

　　 ไม่มีทาง! 

　　เสียงของเหล่าปีศาจอาวุโสดังขึ้นใต้ใบหน้าอันแก่ชราซ่อนความแข็งแกร่งเอาไว้

　　ดาบไร้ร่องรอยของฟางเจิ้งจือพุ่งลงมา

　　มันเร็วมากพร้อมกับปลดปล่อยแสงสีม่วง ฟางเจิ้งจือโจมตีเข้าที่ตรงกลางของเหล่าปีศาจอาวุโส

　　ขณะเดียวกันปีศาจอาวุโสป้องกันด้วยอาวุธของพวกเขาแม้พวกเขาจะไม่แข็งแกร่งและรวดเร็วเท่ากับฟางเจิ้งจือ พวกเขากลับเลือกตั้งรับการโจมตีของฟางเจิ้งจือโดยไม่ลังเล

　　 ไม่!!! 

　　 จักรพรรดินีน้อย! 

　　 ฟางเจิ้งจือข้าไม่มีทางปล่อยให้เจ้าทำร้ายนายน้อย! 

　　 ฆ่านาง! 

　　 ฆ่าหยุนชิงวู 

　　เสียงมากมายดังขึ้นพร้อมกันในสนามรบ

　　สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่ดาบในมือของฟางเจิ้งจือ

　　ดาบไร้ร่องรอยปะทะเข้ากับหนึ่งในแขนของเหล่าปีศาจอาวุโสแน่นอนว่ามันไม่สามารถป้องกันดาบของฟางเจิ้งจือได้　　เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว

　　อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกันมีตะขอสีขาวพุ่งเข้ามาขวางทางดาบเอาไว้มันปัดดาบของฟางเจิ้งจือไม่ให้ฟันลึกเข้าไปที่ร่างของปีศาจอาวุโสคนนั้น

　　มันเกิดขึ้นเร็วมาก!

　　เคล้ง!ตะขอสีขาวแตกเป็นเสี่ยงๆทันที มันถูกผ่าออกด้วยดาบไร้ร่องรอย ก่อนที่ร่างของปีศาจอาวุโสคนนั้นจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ

　　ดาบของฟางเจิ้งจือเข้าใกล้หยุนชิงวูที่หลบอยู่ด้านหลังมันอยู่ห่างจากนางไม่ถึงหนึ่งนิ้ว จิตสังหารจากตัวดาบสามารถส่งไถึงร่างของนางได้

　　หยุนชิงวูเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

　　กิ้ง!เสียงของดาบยาวจากปีศาจอาวุโสอีกคนแทงสวนออกมาเพื่อป้องกันปลายดาบของฟางเจิ้งจือ เสียงปลายดาบที่กระทบกับใบดาบยาวดังขึ้นชัดเจน

　　นอกจากดาบยาวแล้วยังมีดาบสีเขียวขึ้นพุ่งเข้ามาขวางดาบไร้ร่องรอยไว้เช่นกัน

　　มันเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน

　　จากนั้นเสียงใบดาบที่แตกหักก็ดังขึ้น

　　ใบดาบยาวโค้งงอก่อนที่มันจะหักในทันที

　　ทำนองเดียวกันดาบไร้ร่องรอยยังทะลุผ่านดาบสีเขียวเข้มไปด้วยเช่นกันแสงสีม่วงพุ่งไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง

　　ทันใดนั้นขณะที่ปลายดาบไร้ร่องรอยกำลังจะแตะหน้าอกของหยุนชิงวูกลีบดอกไม้สีขาวก็ร่วงหล่นมาจากท้องฟ้า

　　หลังจากนั้นก็มีดาบปรากฎขึ้นที่ด้านหน้าของฟางเจิ้งจือ

　　มันเป็นดาบยาวใสราวกับน้ำแข็งอย่างไรก็ตามผู้ที่ถือมันอยู่ทั่วร่างของเขาชุ่มไปด้วยเลือด

　　ดาบสรรพสิ่ง!

　　ดาบของหนานกงเฮา!

　　ตอนนี้มันปรากฎขึ้นด้านหน้าของดาบไร้ร่องรอย

　　การโจมตีของหนานกงเฮามักจะรวดเร็วเสมอ

　　 เจ้าพลาดไปแค่นิดเดียวเท่านั้น.. หยุนชิงวูถอนหายใจพร้อมกับมองดาบสองเล่มที่ปะทะกันอยู่ด้านหน้าของนาง

　　 นิดเดียว?นิดเดียวจริงๆ!  ฟางเจิ้งจือไม่ได้แปลกใจกับการโจมตีของหนานกงเฮา เพราะหนานกงเฮานั้นยังอยู่ภายใต้การควบคุมของหยุนชิงวู

　　แม้จะเป็นอย่างนั้นดาบของหนานกงเฮา…

　　สามารถป้องกันการโจมตีของเขาได้จริงๆงั้นหรือ?

　　อะไรที่ทำให้หยุนชิงวูมั่นใจขนาดนั้น?

　　 ฟางเจิ้งจือหลบไป! 

　　 เจ้าเด็กเหลือขอ…วิ่งเร็วเข้า! 

　　ขณะที่ฟางเจิ้งจือกำลังสับสนเสียงเตือนได้ดังขึ้น มันมาจากเฉียนยู่และหยานหยิง　　พวกเขาอยู่ไม่ได้ไกลจากฟางเจิ้งจือเสียงร้องของพวกเขาดังก้องอยู่ในหูของฟางเจิ้งจือ

　　อย่างไรก็ตามทำไมเขาต้องวิ่ง?

　　ฟางเจิ้งจือยืนนิ่งอย่างไรก็ตามเขาสัมผัสได้ถึงบางอย่างร่วงหล่นลงมาจากด้านบน

　　ลอบโจมตี?!

　　ไป่ฉือ?

　　ไม่น่าจะเป็นไปได้เพราะตอนนี้นางกำลังติดพันอยู่กับมู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือ

　　ใช่ฟางเจิ้งจือคิดถูก…

　　ไม่ใช่ไป่ฉือ…

　　ทันใดนั้นฟางเจิ้งจือรู้สึกถึงแรงกดดันพุ่งเข้ามาที่หัวของเขาฟางเจิ้งจือเห็นเงาบางอย่างอยู่เหนือหัวของตัวเอง

　　แม้เขาจะลังเลในตอนแรกแต่ตอนนี้เขารีบถอยออกมาอย่างรวดเร็วในทันที  เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!  　　ตูม!!

　　เสียงดังขึ้นจากนั้นฟางเจิ้งจือก็เห็นเหล่าปีศาจอาวุโสกระเด็นออกไปทุกทิศทาง

　　มันเกิดขึ้นอย่างฉับพลันแม้แต่ฟางเจิงจือยังประหลาดใจ

　　อะไรที่ทำให้การป้องกันของเหล่าปีศาจอาวุโสพังทลายลงอย่างสมบูรณ์?!

　　ฟางเจิ้งจือเงยหน้าขึ้นไปมันเป็นก้อนหินขนาดใหญ่!

　　ก้อนหินสีดำทึบไม่มีลวดลายพิเศษอะไร ไม่ได้มีแสงเปล่งออกมา แต่บรรยากาศของมันทั้งเก่าแก่และทรงพลังมาก

　　นอกจากนั้น…

　　มีรอยแตกเล็กน้อยไม่มีใครรู้ว่าหินก้อนนี้มีอายุเท่าไร แต่พลังที่ปล่อยออกมาทำให้จิตใจของฟางเจิ้งจือต้องสั่นสะท้าน

　　แครก!รอยร้างเกิดขึ้นที่ใจกลางของหิน

　　 หินดำยักษ์มีรอยร้าว? ภาพของจักรวาลที่เต็มไปด้วยหินยักษ์สีดำปรากฎขึ้นในใจของฟางเจิ้งจือทันที

　　มันคือหินที่อยู่ในห้วงจักรวาล

　　ฟางเจิ้งจือมองฉากตรงหน้าด้วยความแปลกใจ

　　 เจ้าพลาดไปนิดเดียวเท่านั้นไม่ใช่เพราะเจ้าไม่มีความสามารถ แต่เป็นเพราะเจ้าคงโชคไม่ดีเท่าไร…  เสียงของหยุนชิงวูดังขึ้นด้านหลังของก้อนหินยักษ์

　　 โชคไม่ดี? ฟางเจิ้งจือเข้าใจสิ่งที่หยุนชิงวูพูด แต่เขาอดรู้สึกแปลกๆไม่ได้อยู่ดี

　　เขากำลังคิดอยู่ว่าหินที่อยู่ตรงหน้าจะระเบิดไหม?

　　ถ้าระเบิดเขาควรจะหลบเศษหินมากมายยังไง?

　　อย่างไรก็ตามคนอื่นๆที่อยู่ในสนามรบไม่ได้เช่นนั้นจากมุมมองของพวกเขาไม่ได้เห็นเพียงหินที่ร่วงลงมาเท่านั้น พวกเขายังเห็นอีกว่าประตูสีเขียวและสีดำเปิดออกอย่างสมบูรณ์แล้ว　　ท่ามกลางความมืดมิดภายในประตูราวกับมีดวงตาอันยิ่งใหญ่คู่หนึ่งกำลังมองลงมาบนโลกมนุษย์

　　……………………………………..