มันเร็วมาก แสงทั้งสองพุ่งเข้าไปถึง ฟาง เจิ้งจือ ในทันที
ตูม!
จากนั้นกำแพงสีเขียวผสมขาวก็ปรากฎขึ้นมันเป็นผนังที่ดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
มันจะหยุดฟาง เจิ้งจือ ได้ไหม?
ข้าคิดว่าน่าจะได้นะ..
เหล่าศิษย์อดไม่ได้ที่จะกังวล
อย่างไรก็ตาม…พวกเขาต้องรู้สึกผิดหวัง
นั่นเป็นเพราะพวกเขาได้ยินเสียงเหยียดหยามลอดออกมา ทำไมท่านต้องทำเป็นเจ๋งขนาดนั้นด้วย?
ทำเป็นเจ๋ง…
เสียงดังก้องไปทั่วอากาศ ท่าทีของผู้อาวุโสหกและคนอื่นๆเปลี่ยนไปพวกเขารู้สึกทำให้อัปยศเป็นอย่างมาก
พวกเขามีจำนวนมากแต่ไม่สามารถหยุด ฟาง เจิ้งจือ ที่อยู่แค่ระดับจุติได้ง่ายๆ
หากข่าวนี้รั่วไหลออกไปชื่อเสียงของศาลาเต๋าสวรรค์ต้องป่นปี้แน่นอน
เจ้าเด็กเหลือขอเจ้าจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น! ใบหน้าของผู้อาวุโสกลายเป็นสีแดงด้วยความอับอาย
สัตว์ร้ายของผู้อาวุโสหกพุ่งลงมาทันทีเช่นกันผู้อาวุโสหกกระโดดขึ้นหลังมันไปทันที
จับเขา!
เราจะปล่อยให้เขาหนีไปไม่ได้!
เร็วเขาตามไปที่ตีนเขา!
ทุกคนต่างกระโดดตามผู้อาวุโสหกลงไปจากเขา
โฮก…
โฮก! เสียงคำรามของสัตว์ร้ายดังก้องไปทั่วศาลาเต๋าสวรรค์ก่อนที่ร่างของสัตว์ร้ายจำนวนมากจะปรากฎขึ้นบนท้องฟ้า
เจ้าสารเลวนั่นรับมือได้ยากจริงๆ! ผู้อาวุโสสองพูดออกมาพร้อมถอนหายใจ
อืมแต่พวกเราไม่สามารถให้อภัยเขาที่ทำลายบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ได้! ผู้อาวุโสสี่พยักหน้าก่อนจะพูดออกมา
ไล่ตามเขาไปเราจะปล่อยเขาหนีไปไม่ได้!
อืม!
…
ฟางเจิ้งจือ คิดว่าเขาเร่งรีบมากเกินไป
เขาไม่คิดว่าจะต้องออกมาจากศาลาเต๋าสวรรค์แบบนี้ตามแผนเดิมเขาตั้งใจว่าจะถือสมบัติเต็มมือขณะขี่นกอินทรีย์ตัวใหญ่ออกมาจากศาลาเต๋าสวรรค์ ขณะที่มีคนจำนวนมากมองเขาจากไป
มันน่าเสียดายที่ความจริงไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคาดไว้
เขายังไม่ได้รับสมบัติอะไรแม้แต่น้อย
สิ่งที่น่าอับอายที่สุดคือไม่มีคนโบกมือลาเขาแม้แต่น้อย
แต่กลับมีคนจำนวนมากพร้อมจะไล่ตามเขาจนตัวตายทุกอย่างดูสับสนไปหมด
วิ่ง…นั่นคือทางเลือกเดียวที่ฟาง เจิ้งจอ ทำได้ในขณะนี้
หลังจากกระโดดลงจากภูเขาเขายังคงตรงไปที่ตีนเขาอย่างต่อเนื่อง เขาไม่กล้าชะลอความเร็วลงแม้แต่น้อย
โดยเฉพาะตอนนี้ผู้อาวุโสหกอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงยี่สิบก้าวแล้วต้องขอบคุณความเร็วของสัตว์ร้ายที่ผู้อาวุโสหกขี่จริงๆ
ผู้อาวุโสหกมันไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะที่จะโจมตีจากข้างหลังใครบางคน! ฟาง เจิ้งจือ ตะโกนขึ้นมาด้วยความกังวล
หึ!เจ้าคิดว่าข้าจะหลงกลเจ้างั้นรึ? เจ้าไม่มีทางหยุดไม่ให้ข้าโจมตีได้! ผู้อาวุโสหกยิ้มเยาะ
เชี่ยเอ้ย…ท่านมันเป็นตาเฒ่าสารเลวจริงๆ! ฟาง เจิ้งจือ หงุดหงิดเล็กน้อยที่ผู้อาวุโสหกรู้ทัน แต่มันก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีอย่างอื่นอีก
แม้เขาจะไม่มีเวลาสร้างระเบิดแสงหรือระเบิดควัน แต่เขายังมีตะปูจำนวนมากอยู่
เขาโบกมือออกไปเพียงครั้งเดียวตะปูจำนวนมากลอบขึ้นไปบนอากาศราวกับดอกไม้ไฟทันที
เจ้าชาติชั่ว!! ผู้อาวุโสหก สบถออกมา
แต่เขาไม่อาจะขอให้ฟาง เจิ้งจือ เลิกขว้างตะปูได้
เขาจึงทำได้แค่หลบเลี่ยงมันแม้ว่าตะปูจะไม่สามารถทำร้ายเขาได้ แต่มันก็ทำให้เขาพุ่งไปข้างหน้าได้ช้าลง
ผู้อาวุโสหกหลบตะปูได้อย่างง่ายดายแต่ใช่ว่าคนที่อยู่ด้านหลังจะหลบได้…
โฮก! อ้าก!!นี่มันอะไรกัน?!
ระวังมันเป็นตะปู!
โฮก!!
เหล่าศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์และสัตว์ร้ายต่างร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด
เยี่ยม! ฟาง เจิ้งจือ ยินดีที่เห็นพวกเขาเริ่มทิ้งห่างออกไปเรื่อยๆ เขาไม่ลังเลที่จะขว้างตะปูต่อไปเรื่อยๆ
มีคนเคยบอกว่าตะปูหรืออาวุธลับเมื่อเจอกับผู้ที่ทรงพลังนั้นก็ไร้ความหมาย
แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้มันสามารถช่วยชีวิตฟาง เจิ้งจือ ไว้ได้!
…
ขอบคุณตะปูของฟาง เจิ้งจือ ที่ทำให้ผู้อาวุโสกหกไม่สามารถเข้ามาใกล้ได้ เขาสามารถตามมาได้อย่างห่างๆเท่านั้น
ศิษย์ที่อยู่ด้านหลัง…พวกนั้นยิ่งแย่กว่าบางคนล้มลงกับพื้น บางคนถูกตะปูทิ่มด้วยความเจ็บปวด แน่นอนว่าเหล่าสัตว์ร้ายต้องเป็นผู้ที่ทรมารที่สุดเนื่องจากพวกมันมีขนาดใหญ่จึงไม่สามารถหลบเลี่ยงตะปูได้ง่ายๆ
บางตัวนั้นทั้งร่างโชกไปด้วยเลือด
อ้ากกก!เจ้ามันไร้ยางอาย!
ฟางเจิ้งจือ เจ้ามันไร้ยางอาย!
อั้ก…
ทุกคนต่างกรีดร้องออกมาด้วยความโกรและเจ็บปวด
ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้สนใจอะไรกับพวกเขามากนัก
ในที่สุดก็มีบ้านเล็กๆสีขาวด้านหน้าห้าหลังปรากฎในสายตาของฟาง เจิ้งจือ
ตาของฟาง เจิ้งจือ สว่างด้วยความตื่นเต้น
เหยียนซิว วิ่ง! ตามปกติ เหยียน ซิว ต้องอ่านหนังสืออยู่ที่ริมทะเลสาบ แต่ ฟาง เจิ้งจือ ต้องการจะแน่ใจ ถ้าเหยียน ซิว กำลังหลับอยู่ในบ้านละ…พวกเขาอาจจะมีปัญหาได้
ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะตะโกนออกมาให้ดังที่สุด
อย่างไรก็ตามไม่มีปฏิกริยาตอบสนองจากบ้านสักหลังเลยแม้แต่น้อย
นั่นหมายความว่าเหยียน ซิว น่าจะอยู่ที่ทะเลสาบ มันทำให้การหลบหนีของเขาน่าจะราบลื่นกว่า
ในความจริงที่ฟาง เจิ้งจือ ไม่ต้องการออกจากศาลาเต๋าสวรรค์นั่นเพราะสภาพของ เหยียน ซิว นั้นพิเศษเล็กน้อย ไอรีนโนเวล
กล่าวอย่างตรงไปตรงมาตอนนี้ เหยียน ซิว นั้นไม่ต่างจากคนปกติ
แน่นอนว่าร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งแต่พลังของเขาถูกปิดผนึกไว้อยู่
จากข้อมูลที่ได้มากจากฉือ กูเหยียน ตอนนี้นั้น เหยียน ซิว นั้นอยู่ในระดับวิกฤติแล้ว เมื่อเขากลายเป็นอาชูร่าคลั่งแล้ว แม้แต่ฉือ กูเหยียน ก็ไม่สามารถช่วยให้เขากลับมาเป็นปกติได้ นางทำได้แค่ปิดผนึกอาชูร่าคลั่งไว้เท่านั้น
ซึ่งมันเป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น
อาจจะได้แค่สามเดือนถึงหนึ่งปีที่อาชูร่าคลั่งจะไม่ส่งผลอะไรกับเหยียน ซิว
ฟางเจิ้งจือ ยินดีที่จะรับผลลัพธ์นี้
แต่เหยียน ซิว ยังคงกังวล เขาตั้งใจจะฟื้นตัวในสามเดือนให้ได้
ตามที่เหยียน ซิว กล่าว สามเดือนเป็นช่วงเวลาสั้นๆ!
สามเดือนเป็นช่วงเวลาที่เหลืออยู่สุดท้ายของฟาง เจิ้งจือ รวมถึงระยะเวลาที่ เหยียน ซิว คาดไว้ว่าจะฟื้นตัว
…
ตอนที่ฟาง เจิ้งจือมาถึงหน้าผาเล็กๆอีกลูก เขาเลือกที่จะกระโจนออกไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล
เมื่อผู้อาวุโสหกเห็นเช่นนี้เขาก็กัดฟันและตามไป
อย่างไรก็ตาม…เมื่อเขามองไปข้างหน้า ตะปูอันวิบวับจำนวนมากก็ลอยมาที่หน้าเขา
บ้าเอ้ย! ผู้อาวุโสหกไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางเพื่อหลบอย่างรวดเร็วได้ทางเลือกของเขาคือใช้ดาบปัดมันเท่านั้น
..
ตอนนั้นเองที่ฟาง เจิ้งจือ ได้กระโจนเข้าไปในป่าแล้ว
ความเร็วของเขา… ผู้อาวุโสหกคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะช้าลงหลังจากลงกับพื้น
แต่ความจริงคือเขากลับเร็วขึ้นมาก
ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมฟาง เจิ้งจือ ถึงออกจากป่าแห่งความลึกลับได้ภายในหนึ่งชั่วโมง
เขารู้สึกโกรธแค้นมาก
อย่างไรก็ตามแทนที่ฟาง เจิ้งจือ จะเงียบเขากลับตะโกนโวยวายตลอดเวลา เหยียน ซิว หนีเร็วเข้า, เหยียน ซิว! มันทำให้ผู้อาวุโสหกสามารถระบุตำแหน่งของเขาได้อย่างง่ายดาย
หืมเขาจะเรียกหาเหยียน ซิว ทำไม ในเมื่อเดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว! ผู้อาวุโสหกเยาะเย้ย
ตูม!
ด้วยกำหมัดของฟาง เจิ้งจือ ต้นไม้ข้างหน้าถูกแยกเป็นสองส่วน
อย่างไรก็ตามฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับมัน
ในขณะเดียวกันด้านข้างทะเลสาบเหยียน ซิว หันไปด้านหลังเมื่อได้ยินเสียง ฟาง เจิ้งจือ แต่เขาไม่ได้ตอบในทันที
นั่นเป็นเพราะมีชายชุดดำคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้าเขาร่างนั้นมีผ้าคลุมนหน้าอยู่
ในที่สุดเจ้าก็เปิดเผยตัวออกมา เหยียน ซิว พูดเรียบๆ
ฮ่าฮ่าเจ้าเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ต้องทำเป็นรู้หรอก ร่างนั้นหัวเราะเบาๆกับคำพูดของเหยียน ซิว
เจ้าต้องการอะไร? ริมฝีปากของ ฟาง เจิ้งจือ กระตุก แต่ท่าทีของเขากลับสงบราวกับแผ่นน้ำ
อืม…ข้าไม่ได้ต้องการจะฆ่าเจ้า แต่ข้าได้ยินวาเจ้าเป็นเพื่อนของ ฟาง เจิ้งจือ
เจ้าจะจับข้าเป็นตัวประกันงั้นหรือ?
ถูกต้องข้าได้ยินมาว่าเจ้าสนิทกันมาก ข้าอยากรู้ว่าวันนี้เขาจะเลือกที่จะช่วยเจ้าหรือตัวเองเหลือเกิน! ร่างนั้นพยักหน้าเบาๆ
ดูเหมือนเจ้าจะไม่มีเพื่อนเลยสินะ
หมายความว่าอะไร?
ถ้าเจ้ามีเพื่อนที่แท้จริงเจ้าควรจะรู้ไว้ว่าข้าจะไม่มีทางปล่อยให้เขาต้องเลือกหรอก! ขณะที่ เหยียน ซิว พูด เขาก็ยกมือขวาขึ้นก่อนจะโจมตีไปที่หัวตัวเอง
……………………………………..
