Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1613-1614

ตอนที่ 1613  คลั่งไคล้ยา (3)
“ไม่ยอมให้ข้าเรียกอาจารย์แต่ดันเรียกตัวเองว่า ‘อาจารย์’ เนี่ยนะ……” เทียนเจ๋ออดบ่นไม่ได้
ชายชราตัวเล็กหยิบฟืนข้างตัวเขาขึ้นมาเขวี้ยงใส่เทียนเจ๋อเทียนเจ๋อหลบได้แบบเฉียดฉิว
“เจ้าศิษย์อกตัญญู!สะเออะมาทำอะไรที่นี่? มาทำให้ข้าหงุดหงิดเรอะ!” ชายชราโวยวายอย่างหัวเสีย
เทียนเจ๋อรู้สึกจนปัญญา“อาจารย์ ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้น แต่ยาที่ท่านปรุงมัน……” จะทำคนตายเอานะ!
“เจ้าลองพูดอีกคำดูซิเชื่อไหมว่าข้าจะโยนเจ้าเข้าเตาเดี๋ยวนี้แหละ! บังอาจสงสัยความสามารถในการปรุงยาของอาจารย์! อย่าลืมซิ! อาจารย์คือหมอนะ!!” ชายชราตัวเล็กยังคงส่งเสียงประท้วง
เทียนเจ๋อแอบยิ้มหมออะไร ไม่ใช่ว่าท่านไปล่อลวงข่มขู่เอามาหรอกหรือ ได้ชื่อว่าหมอเพราะไปทุบตีคนจนต้องคลานหาฟันที่พื้นเนี่ยนะ?
“ข้าโกรธแล้วนะ!เดี๋ยวข้าจะทำยาที่สุดยอดไร้ที่เปรียบมาให้เจ้าดู!” ชายชรายิ่งคิดก็ยิ่งโกรธ
เทียนเจ๋อทำสีหน้าสิ้นหวัง
“ยืนบื้ออะไรอยู่ได้?ไม่มีอะไรทำก็มาพัดไฟให้ข้า!” ชายชราโยนพัดในมือใส่หน้าเทียนเจ๋อ
เทียนเจ๋อทำได้แค่ยอมรับชะตากรรมของตัวเองถือพัดเดินไปแทนที่ชายชราตัวเล็ก แล้วนั่งยองๆลงข้างเตาเพื่อพัดไฟ
ในที่สุดชายชราก็ว่างแล้วเขาไม่สนใจความทุกข์ทรมานของศิษย์ตัวเอง และลากเอาม้านั่งตัวเล็กออกมานั่งพร้อมกับคอยกระตุ้นเทียนเจ๋อให้ขยันขันแข็งขึ้นอีก
เทียนเจ๋อได้แต่ปฏิบัติตามอย่างเชื่อฟังพอนึกถึงจุดประสงค์ที่มาที่นี่ตั้งแต่แรกขึ้นมาได้ เขาก็พูดขึ้นพร้อมกับพัดต่อไปว่า “อาจารย์ กู่อิ่งกลับไปแล้ว”
“ไปก็ไปซิอยู่ในสำนักแล้วเจ้าดูหงุดหงิด ไปซะจะได้หมดปัญหา” เห็นได้ชัดว่าชายชราไม่ได้สนใจเลยว่ากู่อิ่งจะอยู่หรือไป สิ่งที่เขาสนใจคือยาในเตาจะออกมาดีหรือไม่
ครั้งนี้เขาทำตามทุกขั้นตอนที่เขียนไว้บนใบสั่งยาที่ได้มาจากจวินอู๋เสียผลที่จะออกมานั้น ชายชรารู้สึกมั่นใจมาก!
อีกไม่นานเขาก็จะได้ใช้“ความสามารถ” พิสูจน์ให้เห็นพรสวรรค์ในการปรุงยาของเขา!
เทียนเจ๋อนิ่งงันกับคำพูดของชายชราสิ่งที่เขาจะอยากพูดล้วนถูกกลืนกลับลงไปในคอ ไม่มีแม้แต่โอกาสจะเปล่งเสียงออกมา
ด้วยเหตุนี้หนึ่งแก่หนึ่งหนุ่มจึงพากันนั่งยองๆอยู่ในห้องและทำงานกับเตาปรุงยาต่อไป
ยามค่ำคืนมาเยือนอย่างเงียบงันความมืดปกคลุมทั่วทั้งสำนักธาราเมฆ ดวงจันทราลอยเด่นอยู่บนฟากฟ้า เหล่าผู้เยาว์ที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันได้ลากร่างกายและจิตใจอันอ่อนล้าของตัวเองกลับไปพักผ่อนที่ห้อง
จวินอู๋เสียกลับเข้ามาในห้องและยืดเส้นคลายกล้ามเนื้อเล็กน้อยนางไม่ลืมว่าระหว่างที่เดินกลับมาที่นี่ นางเห็นหลินเฮ่าอวี่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดและจ้องเขม็งมาที่นางด้วยสายตาชั่วร้ายน่ากลัว
สำหรับพวกตัวประกอบแบบหลินเฮ่าอวี่นางไม่คิดจะเสียเวลากับเขา
“คุณหนู”เย่ฉากับเย่กูปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าจวินอู๋เสียอย่างเงียบๆ พวกเขาไปแจ้งพวกเฉียวฉู่ตามคำสั่งของคุณหนูแล้ว จากนั้นก็มาคอยปกป้องความปลอดภัยของจวินอู๋เสียอยู่ในเงามืด ป้องกันไม่ให้กู่อิ่งลงมือได้
“หืม?”จวินอู๋เสียนั่งลงบนเก้าอี้ ท่านแบะแบะกับกระต่ายโลหิตพากันกระโดดออกจากอ้อมแขนของเย่ฉาและเย่กู แล้ววิ่งมากระโดดดึ๋งๆอยู่ตรงเท้าของจวินอู๋เสีย ทำตัวออดอ้อนออเซาะกันตัวละข้าง จวินอู๋เสียก็ช่างเป็นคนดี เรียกบัวน้อยออกมาเพื่อเอาใบบัวมาให้สัตว์อสูรทั้งสองตัว พอเห็นสองตัวนั้นกินใบบัวอย่างมีความสุข แววตาของนางก็อ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย
“กู่อิ่งออกจากสำนักธาราเมฆแล้วขอรับ”เย่ฉาพูด
ตอนที่เทียนเจ๋อส่งกู่อิ่งออกไปเขากับเย่กูซ่อนตัวอยู่ในเงามืด และเห็นกับตาว่ากู่อิ่งเดินออกจากประตูของสำนักธาราเมฆไปแล้ว