Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1631 ไป๋สวี่ (2)

ตอนที่ 1631  ไป๋สวี่ (2)
หมอเทวดาไป๋สวี่ครั้งแรกที่ชายชราตัวเล็กพูดถึงเขา จวินอู๋เสียได้ถามเย่ฉาและเย่กูเกี่ยวกับเขาแล้ว แม้ว่า……นางจะไม่ได้คาดหวังอะไรมากนักในตอนที่ถาม เนื่องจากเย่ฉาและเย่กูไม่ได้กลับมาที่อาณาจักรกลางเป็นเวลาพันปีแล้ว
แต่นางก็ต้องประหลาดใจเมื่อพบว่าเย่ฉาและเย่กูเคยได้ยินชื่อไป๋สวี่มาก่อน
ก่อนที่พวกเขาจะออกจากอาณาจักรกลางไป๋สวี่ก็เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวางแล้ว
ไป๋สวี่ไม่ได้เป็นคนของกลุ่มอำนาจไหนเขาเป็นอิสระไม่ขึ้นกับใคร ความสามารถทางการแพทย์ของเขาถูกมองว่ายอดเยี่ยมที่สุดในอาณาจักรกลาง แม้ว่าเขาจะไม่ยอมขึ้นกับใคร แต่ก็ไม่มีใครกล้าล่วงเกินเขา ไม่ว่าจะมีอำนาจมากแค่ไหนก็ตาม สุดท้ายก็ไม่มีใครรอดพ้นจากความเจ็บปวดทรมานจากโรคภัยได้ ไม่มีใครมั่นใจได้ว่าพวกเขาจะไม่ต้องการความช่วยเหลือจากหมอเทวดาในสักวัน
ในอาณาจักรกลางไป๋สวี่ถูกยกให้มีสถานะสูง แม้แต่เก้าอารามกับสิบสองวิหารก็ต้องเกรงใจเขา
มีเพียงสี่พรรคและหนึ่งราชอาณาจักรที่ไม่ต้องการความสามารถของ“หมอ” พวกเขาไม่แยแสไป๋สวี่แต่ก็ไม่ได้สร้างปัญหาให้กับเขาเช่นกัน
ย้อนกลับไปในวันที่จักรพรรดิแห่งความมืดรวมอาณาจักรกลางทั้งหมดเข้าด้วยกันเขาครองอำนาจสูงสุดเหนือสี่พรรค, เก้าอาราม, และสิบสองวิหาร แต่ก็ไม่ได้ไปยุ่งเกี่ยวกับคนที่เป็นอิสระไม่ขึ้นกับใคร
ไป๋สวี่เป็นเหมือนก้อนเมฆและห่านป่าไม่มีที่อยู่ที่แน่นอน ถ้าต้องการความช่วยเหลือจากเขา ก็ต้องไปที่บ้านของเขาและเขียนรายละเอียดลงในจดหมายส่งให้นกกระเรียนสีขาวที่ไป๋สวี่เลี้ยงไว้ แล้วนกกระเรียนสีขาวจะส่งจดหมายให้ถึงมือของไป๋สวี่ แต่เขาจะตอบรับคำขอหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับความพอใจของไป๋สวี่ล้วนๆ
จวินอู๋เสียเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าคนที่มีความสามารถทางการแพทย์ชนิดที่ไม่มีใครเทียบได้นั้นจะมีสถานะเหนือคนอื่นยังไง
ตอนที่นางถูกลากเข้าองค์กรนางเองก็มีข้อเรียกร้องที่เข้มงวดมากมาย แต่คนของทางองค์กรก็ตอบรับข้อเรียกร้องของนางทุกข้อ
พวกเขาใจกว้างขนาดนั้นก็เพราะความสามารถทางด้านการแพทย์ที่ไม่มีใครเทียบได้ของนางสถานการณ์ไม่ได้แตกต่างจากไป๋สวี่เลย
หลังจากจวินอู๋เสียมาเกิดใหม่ในบรรดาคนที่มีอาชีพเดียวกันที่นางเจอ มีไม่กี่คนที่เข้าตานาง และมู่เฉินเป็นเพียงคนเดียวที่ทำได้ แต่การปรากฏตัวของไป๋สวี่ทำให้จวินอู๋เสียยอมรับความสามารถของเขาในทันที
ไม่ใช่เพราะชื่อเสียงของเขาในฐานะหมอเทวดาแต่เป็นเพราะเขาสามารถจับความผิดปกติในรายละเอียดที่นางเขียนอย่างเร่งรีบได้
สายตาระดับนี้ไม่ใช่สิ่งที่หมอทั่วไปจะเทียบได้ต้องผ่านการทดลองมาเป็นร้อยเป็นพันครั้งและรู้ถึงจุดสำคัญทุกรูปแบบในการปรุงยาถึงจะสามารถทำได้
“ข้าคือไป๋สวี่แต่ข้าไม่ใช่หมอเทวดาอะไรนั่นหรอก นั่นเป็นแค่ชื่อไร้สาระที่ผู้คนให้มาเท่านั้น แต่เขาพูดถูกอยู่อย่างหนึ่ง ข้าเป็นแค่คนงี่เง่าที่บ้าวิชาหมอ ไม่รู้ว่าน้องชายจะยอมช่วยให้ข้าได้รู้ว่าใครคือเจ้าของของสิ่งนี้ได้หรือไม่?” ไป๋สวี่กล่าวอย่างถ่อมตัว สำหรับเขา ชื่อเสียงก็เป็นเหมือนควันที่ลอยผ่านไป เขาทุ่มเทชีวิตจิตใจให้กับวิชาการรักษามากที่สุด
แววตาของไป๋สวี่จริงใจอย่างมาก
จวินอู๋เสียมองสายตาที่จริงใจของไป๋สวี่แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า“ข้าต้องไปฝึกต่อแล้ว”
พูดจบจวินอู๋เสียก็หันหลังกลับและเดินจากไปทันที ทิ้งให้ชายชราผมขาวและชายชราตัวเล็กมองตามอย่างประหลาดใจ นางเดินขึ้นบันไดไปเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ไป๋สวี่พูดเลย
ไป๋สวี่ตกตะลึงไปชั่วขณะอย่างเห็นได้ชัดแม้ว่าเขาจะไม่ได้สนใจชื่อเสียง แต่นับตั้งแต่เขามีชื่อเสียงขึ้นมา จวินอู๋เสียเป็นคนแรกที่รู้ว่าเขาเป็นหมอเทวดาแล้ว ไม่เพียงไม่พยายามจะเอาชนะใจเขา แต่ยังเมินเขาโดยสิ้นเชิง
ความรู้สึกแบบนี้ทำให้ไป๋สวี่รู้สึกบอกไม่ถูกอยู่เหมือนกัน
เขาไม่ได้คิดจะใช้ตัวตนของเขาเพื่อขออะไร
แต่……
[เจ้าหนูเจ้าจะหันหลังกลับแล้วเดินไปเลยแบบไม่ไว้หน้ากันแบบนี้ไม่ได้!!]
ความมั่นใจในตัวเองของหมอเทวดาไป๋สวี่ที่สร้างมาหลายปีถูกจวินอู๋เสียทำลายซะยับเยินด้วยการหันหลังให้เพียงครั้งเดียว