Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1747 – 1748

ตอนที่ 1747  คุกเข่า (3)
ทันใดนั้นจูเก๋ออินก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้เขาเริ่มกระตุกเสื้อผ้าของตัวเองอย่างต่อเนื่อง และเงยหน้าขึ้นมองจวินอู๋เสียและเยว่อี้ มือยังคงดึงเสื้อผ้าของตัวเองอย่างแรงพร้อมกับอ้าปากส่งเสียง “อา” เบาๆ
เยว่อี้มองจูเก๋ออินอย่างงุนงงแล้วทันใดนั้นเขาก็เห็นส่วนหนึ่งของเสื้อผ้าที่จูเก๋ออินกำลังดึงนั้นปักตราของวิหารมังกรเอาไว้
จูเก๋ออินกำลังพยายามใบ้ถึงสถานะของตัวเอง!
เยว่อี้เกิดความลังเลขึ้นมาทันทีเขาหันไปมองจวินอู๋เสียด้วยสีหน้าลำบากใจ
“เขาเป็นประมุขน้อยของวิหารมังกรถ้าเราทำร้ายเขาตอนนี้……” เยว่อี้ไม่ใส่ใจเรื่องนี้ไม่ได้ เขาไม่อยากให้จวินอู๋เสียถลำลึกเกินไป
สีหน้าของจวินอู๋เสียยังคงสงบนิ่งนางวางแก้มไว้บนมือข้างหนึ่ง มองดูจูเก๋ออินที่พยายามดิ้นรนอย่างเต็มที่ แล้วมุมปากของนางก็ยกยิ้มอย่างเย็นชา
“เจ้าคิดว่าหลังจากพวกเราทำเรื่องทั้งหมดนี้หากเราปล่อยเขาไปแล้ว เขาจะยังปล่อยพวกเราให้รอดชีวิตอยู่หรือ?”
คำพูดของจวินอู๋เสียเหมือนน้ำเย็นทั้งถังราดลงบนตัวของจูเก๋ออินและยังทำให้เยว่อี้คิดได้เช่นกัน
ใช่แล้วด้วยนิสัยใจแคบของจูเก๋ออิน ขนาดเรื่องเล็กน้อยที่สุดก็ยังหาทางแก้แค้น ดังนั้นเขาจะต้องเก็บงำความเกลียดชังอย่างรุนแรงต่อพวกเขาสำหรับความอัปยศอดสูที่พวกเขาได้กระทำกับจูเก๋ออินในวันนี้ แม้ว่าพวกเขาจะหยุดตอนนี้ แต่จูเก๋ออินจะไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ไปแน่ และการแก้แค้นของเขาจะไม่มีคำว่าเมตตา
ความเจ็บปวดจากบาดแผลบนร่างกายย้ำเตือนเยว่อี้ถึงความโหดเหี้ยมของจูเก๋ออินเขาจับแส้ในมือแน่น แล้วเดินช้าๆเข้าไปหาจูเก๋ออินทีละก้าว
ใบหน้าของจูเก๋ออินซีดขาวปราศจากสีเลือดทันทีเขาส่ายหัวอย่างรุนแรงพร้อมกับโบกแขนอย่างลนลาน จูเก๋ออินที่อยู่ในสภาพตื่นตระหนกเอานิ้วป้ายน้ำชาที่ยังคงเปียกใบหน้าของตน แล้วรีบเขียนคำต่างๆลงบนพื้นอย่างรวดเร็ว
“ข้าคือประมุขน้อยของวิหารมังกรเจ้าต้องไม่ทำร้ายข้า ไม่เช่นนั้นวิหารมังกรจะไม่มีวันปล่อยเจ้าไป! หยุดเดี๋ยวนี้ แล้วข้าจะทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
ถ้อยคำเหล่านี้ถูกเขียนหวัดๆด้วยความตื่นตระหนกแต่ก็สะท้อนถึงสิ่งที่จูเก๋ออินพยายามบอกได้อย่างชัดเจน
เยว่อี้อดรู้สึกลังเลขึ้นมาไม่ได้
จูเก๋ออินหายใจแรงด้วยความวิตกกังวลแต่ในขณะที่เขาคิดว่าสามารถหาทางออกให้ตัวเองได้แล้ว เสียงเย็นชาของจวินอู๋เสียก็ดังขึ้น
“วันนี้เจ้าต้องตายแน่ๆอยู่แล้วแต่ไม่ต้องกังวลว่าพวกเราจะหนีไม่รอด แพะรับบาปได้เอาตัวเองลงตาข่ายดักไปแล้ว” น้ำเสียงสบายๆของจวินอู๋เสียทำให้จูเก๋ออินขนลุกไปทั้งตัว
จูเก๋ออินมองจวินอู๋เสียด้วยความตกใจไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่จวินอู๋เสียพูดออกมา
จวินอู๋เสียพูดอย่างเฉยเมยว่า“วางใจเถอะ แพะรับบาปที่ข้าเลือกให้ เจ้าจะต้องพอใจมากแน่ เจ้าไม่ถูกกับกู่อิ่งจากวิหารมารโลหิตไม่ใช่หรือ? ให้เขารับผิดชอบความผิดฐานฆ่าเจ้า และให้เขารับความโกรธเกรี้ยวของวิหารมังกร ข้าว่าเจ้าน่าจะ……พอใจในการจัดการนี้นะ”
เสียงของจวินอู๋เสียเบาและนุ่มนวลแต่เมื่อเข้าหูของจูเก๋ออิน มันกลับดังก้องราวกับเสียงฟ้าร้อง!
แม้แต่เยว่อี้ก็ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน
กู่อิ่ง……
เขาคิดว่าจวินอู๋เสียเปลี่ยนแผนอย่างกะทันหันและแอบดีใจที่กู่ซินเยียนจะไม่ถูกทำร้ายในแผนการนี้แต่เขาเพิ่งได้รู้ว่าจวินอู๋เสียไม่เคยเปลี่ยนแผนเลยสักนิด ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในการคำนวณของเขามาตลอด!
ทำไมกู่อิ่งถึงมาหาจูเก๋ออินในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อแบบนี้?นั่นต้องเป็นการคำนวณอย่างรอบคอบในแผนการของจวินอู๋เสียแน่!
ทันใดนั้นเยว่อี้ก็นึกขึ้นได้ว่าตอนที่จวินอู๋เสียพูดถึงแผนนี้กับเขา จื่อจินก็อยู่ในห้องด้วย เขายังจำได้ว่าจื่อจินร้อนรนและหน้าซีดมากแค่ไหนตอนที่นางออกไป
แล้วการคาดเดาที่น่าตกใจอย่างหนึ่งก็ผุดขึ้นในใจของเยว่อี้
ที่แท้คำพูดพวกนั้นจวินอู๋เสียจงใจพูดให้จื่อจินได้ยิน!?
ตอนที่ 1748  คุกเข่า (4)
ในที่สุดเยว่อี้ก็เข้าใจว่าแผนการที่แท้จริงของจวินอู๋เสียคืออะไร!
จวินอู๋เสียไม่ได้อยากใช้กู่ซินเยียนสร้างความแตกแยกระหว่างกู่อิ่งและจูเก๋ออินตั้งแต่แรกแล้ว
เพราะตั้งแต่ต้นจวินอู๋เสียก็ตั้งใจที่จะจัดการกับจูเก๋ออินด้วยตัวเอง!
แผนการที่“สร้างขึ้น” นี้ คือเหยื่อล่อจื่อจิน
ถ้าจื่อจินเชื่อในตัวจวินอู๋เสียนางจะไม่เผยความลับออกไป แต่ถ้าเป็นตรงกันข้าม ถ้าหัวใจของจื่อจินหวั่นไหว……
ตั้งแต่ตอนที่จวินอู๋เสียพูดว่ากู่อิ่งมาเยว่อี้ก็รู้คำตอบแล้ว
จื่อจิน……ทรยศจวินอู๋เสีย!
นางไม่ได้รู้เลยว่าการทรยศของตนเป็นสิ่งที่อยู่ในการคำนวณของจวินอู๋เสียอยู่แล้ว ไม่มีสิ่งใดหลุดรอดไปจากการควบคุมของจวินอู๋เสีย
ช่างคิดได้ละเอียดรอบคอบและน่ากลัวมาก!
หากจูเก๋ออินตายในห้องตอนนี้ผู้ต้องสงสัยที่สุดก็คือกู่อิ่งที่ทุกคนเพิ่งเห็นว่าเขาได้เข้ามาในห้อง! จวินอู๋เสียลากกู่อิ่งเข้ามาในแผนการ ไม่ใช่เพราะอยากให้กู่อิ่งฆ่าจูเก๋ออิน แต่อยากให้กู่อิ่งแบกรับความผิดฐานฆ่าจูเก๋ออินต่างหาก!
วิธีนี้ไม่เพียงทำลายแผนสร้างพันธมิตรของวิหารมังกรกับวิหารมารโลหิตเท่านั้นแต่ยังเปลี่ยนวิหารทั้งสองให้กลายเป็นศัตรูคู่อาฆาตที่ไม่มีวันญาติดีกันได้อีกด้วย!
แม้แต่วิหารจิงหงก็จะถูกลากเข้ามาเกี่ยวด้วย
เยว่อี้ยอมรับนับถือจวินอู๋เสียจริงๆสำหรับการลงมือที่ชาญฉลาดเช่นนี้เป็นแผนการที่คำนวณมาอย่างละเอียดรอบคอบมาก จับวิหารสามแห่งในสิบสองวิหารโยนลงเหวได้ในคราวเดียว!
หลังจากจูเก๋ออินได้ยินคำพูดของจวินอู๋เสียเขาก็แข็งทื่อไปทั้งตัว ท่าทางราวกับถูกฟ้าผ่า ตีให้ตายเขาก็ไม่มีวันคิดว่าเด็กหนุ่มธรรมดาจากวิหารเงาจันทราจะมีความคิดที่ลึกซึ้งและสามารถคิดแผนซับซ้อนเช่นนี้ขึ้นมาได้ จวินอู๋เสียไม่ได้เล่นงานเขาแค่คนเดียว แต่ยังลากเอาวิหารมารโลหิต วิหารมังกร และวิหารจิงหงเข้ามาในแผนการใหญ่ของเขาด้วย!
และไม่มีสักคนเดียวที่สังเกตเห็น
“เยว่อี้”จวินอู๋เสียเรียก
“อยู่นี่”เยว่อี้ได้สติกลับมา
“ลงมือ”จวินอู๋เสียพูดออกมาอย่างเย็นชา
จูเก๋ออินเหงื่อแตกพลั่กหนทางรอดทั้งหมดของเขาถูกตัดแล้ว เขาทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากส่ายหัวด้วยความกลัวและก้มหัวคำนับขอความเมตตาอย่างต่อเนื่อง
จวินอู๋เสียคิดที่จะฆ่าเขาจริงๆ!
ครั้งนี้เยว่อี้ไม่ลังเลแม้แต่น้อยเขาจับแส้ในมือยกขึ้นสูง พยายามที่จะเอาคืนความอัปยศอดสูและความทรมานที่ตนได้รับให้ครบทุกเม็ดทุกหน่วยจนถึงที่สุด!
แส้ยาวกลายเป็นเงาดำพร่ามัวปลายแส้ที่มีหนามแหลมราวกับมีดโกนฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลาของจูเก๋ออินอย่างแรง!
ขณะที่เยว่อี้ดึงแส้กลับหนามแหลมที่ฝังอยู่ในแส้ก็เป็นเหมือนใบมีดกรีดลงไปในเนื้อตอนที่แส้ฟาดไปที่ใบหน้าของจูเก๋ออิน!
“อ๊าอ๊า อ๊า! อ๊า อ๊า อ๊า!” ความเจ็บปวดรุนแรงแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าของจูเก๋ออิน เขาอยากส่งเสียงกรีดร้องที่เกิดจากความเจ็บปวดออกมา แต่เสียงของเขากลับแผ่วเบามาก เลือดไหลออกมาจากบาดแผลบนใบหน้าของเขา ขณะที่เขาเอามือกุมมันไว้อย่างบ้าคลั่ง เมื่อนิ้วของเขาแตะที่ดั้งจมูก เขาก็รับรู้ได้ว่านิ้วของเขาสัมผัสโดนกระดูกที่แข็งและเปียก!
แส้ที่เยว่อี้ฟาดมานั่นได้เฉือนเอาเนื้อจากใบหน้าของเขาส่วนหนึ่งมันตัดลึกลงไปจนกระดูกดั้งจมูกของเขาโผล่ออกมา!
จูเก๋ออินตัวบิดงออยู่บนพื้นความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่เขาอย่างหนักจนตัวสั่น เลือดไหลลงมาตามร่องนิ้วและเปื้อนพื้นตรงที่เขาคุกเข่าอยู่จนกลายเป็นสีแดง
‘เพี๊ยะ!’
เยว่อี้ฟาดไม่ยั้งแส้ที่เขาฟาดออกไปครั้งแล้วครั้งเล่าได้กรีดเนื้อเฉือนหนังจูเก๋ออิน การดึงแส้ทุกครั้งก็คือการเฉือนเนื้อเขา ไม่นานร่างของจูเก๋ออินก็เต็มไปด้วยเลือด เขานอนตัวสั่นงออยู่บนแอ่งเลือดของตัวเอง หลังและแขนของเขาดูเหมือนเนื้อบางส่วนก็ถูกเฉือนออกไป เลือดไหลนองน่ากลัว!