Genius Doctor Black Belly Miss – ตอนที่ 1822 -1824

ตอนที่ 1822  แอบวางแผนอย่างลับๆ (2)
เยว่เย่เริ่มวางยาประมุขวิหารเงาจันทราเมื่อไม่กี่ปีก่อนเพื่อทำลายร่างกายของเขาทีละนิดรอคอยให้ถึงวันที่ประมุขวิหารเงาจันทราเสียชีวิตและวิหารเงาจันทราตกอยู่ในความวุ่นวายโกลาหล สองพี่น้องจะได้ฉวยโอกาสหลบหนีออกจากถ้ำปีศาจนี้ได้
แต่การปรากฏตัวของจวินอู๋เสียทำให้แผนของเยว่เย่ยุ่งเหยิงไปหมดเมื่อเห็นกับตาว่าอาการของประมุขค่อยๆดีขึ้นเรื่อยๆด้วยโอสถหิมะละลายที่จวินอู๋เสียมอบให้ และแผนการของตนจะไม่ได้อะไรกลับมาเลยนอกจากเสียแรงเปล่า เยว่เย่ก็ไม่สามารถนั่งอยู่เฉยๆได้อีก
และตอนนั้นที่ผู้อาวุโสเยว่โวยวายอาละวาดใหญ่โตเพราะการปรากฏตัวของจวินอู๋เสียและพยายามจะใช้เยว่เย่ใส่ร้ายจวินอู๋เสีย เยว่เย่ก็ไหลไปตามน้ำและคิดจะวางยาจวินอู๋เสีย ซึ่งนำมาสู่การตายของปลาคาร์ปทั้งสระ
เยว่เย่เกิดความคิดที่จะสังหารจวินอู๋เสียแล้วนางพยายามอย่างหนักมาหลายปี เมื่อเห็นแผนของตัวเองกำลังจะประสบความสำเร็จ แล้วตอนนี้จะให้นางยอมทิ้งโอกาสเดียวที่มีไปได้อย่างไร?
แต่คำพูดของเยว่อี้ทำให้เยว่เย่เกิดความลังเล
เยว่เย่ได้เห็นความจริงอันน่าเกลียดทุกประเภทที่ซ่อนอยู่ในวิหารเงาจันทรายกเว้นพี่ชายของตัวเองแล้ว นางก็ไม่ไว้ใจใครอีก
คนที่นางห่วงใยมีเพียงเยว่อี้คนเดียวเท่านั้น
เยว่อี้บอกว่าจวินอู๋เสียเป็นผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตเขาทำให้เยว่เย่ขัดแย้งในใจอยู่พักหนึ่งก่อนจะยอมยกเลิกแผนฆ่าจวินอู๋เสีย และเปลี่ยนเป็นใส่ยาลงไปในถุงหอมแทนเพื่อกันจวินอู๋เสียออกไปชั่วคราว ไม่ให้เขามีโอกาสทำแผนของนางยุ่งเหยิงอีก
โชคร้าย……
แผนของนางถูกจวินอู๋เสียเปิดเผยอย่างง่ายดาย
“เป็นความจริงที่ข้าคิดจะฆ่าเจ้าในตอนแรกแต่เจ้าช่วยชีวิตพี่ชายของข้าเอาไว้ ท่านพี่เป็นคนเดียวในโลกที่ข้าห่วงใย ในเมื่อเจ้าช่วยชีวิตเขา ก็หมายความว่าข้าเป็นหนี้ชีวิตเจ้า” เยว่เย่มองจวินอู๋เสียอย่างจริงจัง
จวินอู๋เสียรู้ว่าเยว่เย่ไม่ได้ล้อเล่นความรู้เรื่องยาของจวินอู๋เสียทำให้นางตระหนักถึงพรสวรรค์ในด้านยาพิษของเยว่เย่ และเยว่เย่ยังเด็กมาก ถ้าในอนาคตนางได้รับเวลามากพอ ยาพิษที่นางสร้างจะทำให้โลกตะลึงอย่างแน่นอน
ผู้ที่สามารถอดทนอดกลั้นได้เป็นเวลาหลายปีในวิหารเงาจันทราและยังสามารถลอบสังหารประมุขวิหารเงาจันทราอย่างช้าๆตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้ ความสามารถของเยว่เย่นั้นเหนือกว่าทุกคนในวัยเดียวกันกับนางอย่างแน่นอน
ถ้าเยว่เย่ไม่ได้เผชิญหน้ากับจวินอู๋เสียในครั้งนี้ก็มีความเป็นไปได้สูงที่นางจะทำสำเร็จไปแล้ว
“เรามีจุดประสงค์เดียวกันเจ้าต้องการทำลายวิหารเงาจันทรา ข้าต้องการอิสระ ถ้าเป็นไปได้ เราสามารถทำงานร่วมกันได้ ข้าคิดว่านี่คือเหตุผลที่เจ้ามาหาข้าที่นี่ใช่ไหม? ยังไงซะ การทำลายวิหารเงาจันทราจะเร็วที่สุดถ้าโจมตีไปที่ประมุขวิหารโดยตรง และข้าคือตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดของเจ้า” เยว่เย่ค่อยๆเปิดเผยแผนของตัวเอง ไม่ใช่เพราะนางเชื่อใจคนอื่นง่ายๆ แต่เป็นเพราะนางรู้แล้วว่าจวินอู๋เสียเดาทุกอย่างไว้แล้ว ไม่เช่นนั้นคงไม่มาหาถึงที่นี่หรอก
การมาของจวินอู๋เสียแสดงให้เยว่เย่เห็นแล้วว่านางไม่ได้มีความลับอะไรมากมายต่อหน้าจวินอู๋เสีย
ในฐานะคนที่สามารถถอนพิษของนางได้จึงไม่ต้องสงสัยความสามารถของจวินอู๋เสียเลย ถ้านางยังคงเล่นลูกไม้ใดๆอีก เยว่เย่รู้ว่าคนที่แพ้จะต้องเป็นนางอย่างแน่นอน
“ข้าชอบทำงานกับคนฉลาด”จวินอู๋เสียพอใจกับการแสดงออกของเยว่เย่เป็นอย่างมาก อาจกล่าวได้ว่าสติปัญญาของเยว่เย่สูงกว่าคนส่วนใหญ่ นางพูดอย่างตรงไปตรงมาในหลายๆเรื่อง แต่ในขณะเดียวกันก็ปกปิดบางส่วนไว้เป็นความลับ
อย่างเช่นความรู้เรื่องยาพิษของนางได้มาจากที่ไหน เยว่เย่ไม่ได้เอ่ยถึงเลย
แต่จวินอู๋เสียก็ไม่ได้สนใจ
นางได้สิ่งที่นางต้องการแล้ว
สิ่งที่เยว่เย่ทำมีอยู่อย่างหนึ่งที่จวินอู๋เสียชื่นชมมากนั่นคือนางแยกแยะบุญคุณความแค้นได้ จากมุมมองของเยว่เย่ จวินอู๋เสียคือเสือที่ยืนขวางทางแผนการของนาง แต่เพราะสิ่งที่เยว่อี้พูด นางจึงตัดสินใจเปลี่ยนแผน
ตอนที่ 1823  แอบวางแผนอย่างลับๆ (3)
ยังคงมีมโนธรรมอยู่หายากจริงๆ
แม้ว่านางจะยังเด็กและเติบโตขึ้นในสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายเยว่เย่ก็ยังรักษาบรรทัดฐานของตัวเองไว้อย่างเข้มงวด เป็นจุดที่จวินอู๋เสียชื่นชมอย่างมาก
“ถึงเจ้าจะชมข้าแต่สิ่งที่ต้องพูดให้ชัดเจนก็ยังต้องพูดให้ชัดเจน ข้าสามารถร่วมมือกับเจ้าได้ แต่นั่นต้องหลังจากที่ข้ารู้ขั้นตอนการดำเนินการตามแผนของเจ้า และไม่ว่าเจ้าจะทำลายวิหารเงาจันทรา หรือจะฆ่าใครก็ตาม เจ้าต้องไม่ลากพี่ชายของข้าเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่งั้นเราก็ไม่มีความจำเป็นต้องร่วมมือกัน” เยว่เย่สูดหายใจเข้าลึกๆ ท่าทางของจวินอู๋เสียนั้นเฉยเมยมาก ทำให้เป็นการยากที่เยว่เย่จะเข้าใจความคิดของจวินอู๋เสีย แม้ว่าจวินอู๋เสียจะบอกถึงจุดประสงค์ของตนอย่างชัดเจนแล้วก็ตาม แต่จากมุมมองของเยว่เย่ ทั้งที่มาของจวินอู๋เสียและสิ่งที่นางจะทำนั้นไม่ชัดเจนสักอย่าง
นางสามารถทุ่มให้ได้สุดตัวขออย่างเดียว เยว่อี้ต้องไม่เป็นอันตราย
“ได้”จวินอู๋เสียพยักหน้า
เยว่เย่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
“แล้วเจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร?”เยว่เย่หายใจเข้าลึกๆ พร้อมกับมองจวินอู๋เสีย ความจริงใบหน้านี้ของนางมีจวินอู๋เสียได้เห็นเพียงคนเดียว ต่อหน้าคนอื่นๆ นางคือเยว่เย่ที่ขี้กลัวและขี้อายมาโดยตลอด
“ผู้อาวุโสเยว่ให้เจ้าเล่นงานข้างั้นหรือ?”จวินอู๋เสียเลิกคิ้วถาม ถ้านางจำไม่ผิด ในใจของผู้อาวุโสเยว่ เยว่เย่เป็นแค่เด็กผู้หญิงขี้ขลาดเท่านั้น
เยว่เย่พยักหน้า
“ยังไง?”จวินอู๋เสียถามต่อ
เยว่เย่มองจวินอู๋เสียแล้วสายตาของนางก็ค่อยๆมองลงที่พื้น ใบหน้าเล็กๆของนางซีดขาวเล็กน้อย นางเงียบอยู่ครู่แล้วค่อยๆเปิดปากพูด แต่สายตายังคงไม่ขยับไปจากพื้นตรงหน้า
“ข้าเป็นของเล่นของประมุขวิหารเงาจันทรา”
จวินอู๋เสียชะงักไปเล็กน้อย
“อืมจะว่าแบบนั้นก็ได้ ประมุขวิหารเงาจันทรากับผู้อาวุโสเยว่มีงานอดิเรกเหมือนกัน ความแตกต่างเดียวก็คือประมุขชอบแต่เด็กผู้หญิงอายุน้อยๆ ส่วนผู้อาวุโสเยว่ไม่มีข้อจำกัดใดๆ ผู้อาวุโสเยว่รู้ความชอบของประมุข ตอนที่ท่านพี่เก็บตัวฝึก เขาจะพาข้าไปหาประมุข แต่เนื่องจากตอนนั้นประมุขมีปัญหาบางอย่างขณะฝึกฝน และสุขภาพไม่ค่อยดี เขาก็เลยทำได้แค่ลวนลาม……”
เยว่เย่พูดเสียงเบาเรียบนิ่งไม่มีสูงต่ำ ไม่มีความโกรธแค้น ไม่มีความน้อยเนื้อต่ำใจ สงบนิ่งราวกับกำลังพูดถึงเรื่องของคนอื่น
เจตนาของผู้อาวุโสเยว่นั้นชัดเจนและประมุขวิหารเงาจันทราชอบเยว่เย่มาก เรือนหลังเล็กที่เยว่เย่อาศัยอยู่ตอนนี้ ประมุขก็เป็นคนจัดการให้ อาจกล่าวได้ว่าประมุขปฏิบัติต่อเยว่เย่ราวกับกำลังเตรียมนางให้กลายเป็นผู้หญิงอย่างที่เขาปรารถนาจะให้นางเป็น และกำลังรอให้ตัวเองหายดีเพื่อที่จะได้เพลิดเพลินกับผลไม้แสนอร่อยนี้
ในวิหารเงาจันทราไม่มีใครกล้าไปยั่วยุเยว่เย่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งศิษย์ผู้ชาย
คนที่ประมุขวิหารเงาจันทราเล็งเอาไว้ต้องแน่ใจในพรหมจรรย์ของนาง
ผู้อาวุโสเยว่ต้องการใช้เยว่เย่ใส่ร้ายจวินอู๋เสียว่าล่วงละเมิดนางเยว่เย่แค่พูดออกไปเท่านั้น ประมุขก็จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างแน่นอน ต่อให้จวินอู๋เสียมีความดีความชอบที่มอบโอสถหิมะละลาย ก็ไม่เพียงพอที่จะลบล้างความผิดที่ร้ายแรงเช่นนี้ได้
ต่อให้ประมุขไม่เอาชีวิตของจวินอู๋เสียเขาก็จะไม่โปรดปรานจวินอู๋เสียอีกต่อไป
ด้วยเหตุนี้ผู้อาวุโสเยว่ก็จะกำราบจวินอู๋เสียได้สำเร็จ
จวินอู๋เสียฟังเงียบๆจนจบตลอดการเล่าเยว่เย่ไม่เคยเงยหน้าขึ้นเลยสักครั้ง หลังพูดจบนางถึงได้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าขาวผ่องไร้อารมณ์แสดงถึงความมั่นคงสงบนิ่งที่ไม่เข้ากับอายุของนางเลย
ตอนที่ 1824  แอบวางแผนอย่างลับๆ (4)
“แต่ข้าคิดว่าถ้าข้าฆ่าเจ้าทิ้งซะผู้อาวุโสเยว่ต้องมีความสุขมากกว่าแน่ๆ และข้าก็จะสามารถกำจัดปัญหาของตัวเองได้ด้วย” เยว่เย่กระพริบตาใส่จวินอู๋เสียราวกับไม่รู้ว่าคำพูดที่ออกจากปากนางเลวร้ายเพียงใด
จวินอู๋เสียเองก็ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย
“ข้ากำลังคิดว่าข้าควรเตรียมของขวัญตอบแทนให้กับผู้อาวุโสเยว่”จวินอู๋เสียหรี่ตา ผู้อาวุโสเยว่พยายามเค้นสมองเต็มที่เลยจริงๆเพื่อจัดการกับนาง ถ้าเยว่เย่ทำมันจริงๆ ก็สามารถจินตนาการถึงความโกรธของประมุขได้เลย จวินอู๋เสียจะต้องโดนลงโทษแน่ๆอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้จะทำให้เยว่เย่ติดร่างแหไปด้วยอย่างแน่นอน ไม่มีอะไรรับประกันเลยว่าเยว่เย่จะไม่ทนทุกข์ทรมานไปด้วย
ผู้อาวุโสเยว่เอาเยว่เย่ไปเสนอให้ประมุขวิหารเงาจันทราทั้งหมดก็เพราะเขาอยากวางเบี้ยไว้ข้างกายประมุข
แต่เพื่อจัดการกับนางผู้อาวุโสเยว่ก็ไม่ลังเลที่จะใช้ประโยชน์จากเยว่เย่เบี้ยของเขาเช่นกัน
นึกภาพออกเลยว่าเขาเกลียดชังจวินอู๋เสียมากเพียงใดจนร้อนใจที่จะกำจัดนางเร็วๆ
“เจ้าจะทำยังไง?”เยว่เย่ถามจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียยิ้มมุมปากและกวักมือเรียกเยว่เย่
เยว่เย่เดินเข้าไปหา
จวินอู๋เสียกระซิบเบาๆข้างหูเยว่เย่แล้วสีหน้าของเยว่เย่ก็เปลี่ยนจากสงสัยเป็นประหลาดใจ
“เจ้าแน่ใจหรือ?”เยว่เย่มองจวินอู๋เสีย นางคิดว่าตัวเองบ้าแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะได้พบคนที่บ้ายิ่งกว่านาง!
จวินอู๋เสียพยักหน้านางอธิบายไปจนเกือบหมดแล้วจึงลุกขึ้นยืน
“ทุกอย่างสามารถทำได้ตามที่เราได้คุยกันไว้เจ้าแค่ต้องรับผิดชอบงานของตัวเอง ส่วนที่ข้าต้องทำ ข้าจะจัดการเอง”
“ได้”เยว่เย่ตอบง่ายๆ
จวินอู๋เสียหันหลังกลับและเดินออกจากห้องของเยว่เย่นางทิ้งถุงหอมที่นำมาไว้บนโต๊ะในห้องของเยว่เย่
จนกระทั่งจวินอู๋เสียจากไปแล้วเยว่เย่ก็เดินมาที่โต๊ะและหยิบถุงหอมขึ้นมา นางหยิบเม็ดยาเล็กๆขนาดเท่าเมล็ดข้าวออกมาอย่างระมัดระวังและเก็บมันลงไปในขวด ก่อนจะใช้เข็มกับด้ายเย็บปิดถุงหอมอีกครั้ง
มือของนางกำถุงหอมพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
นางพยายามอย่างหนักที่จะวางท่าทางให้ดูสงบนิ่งแต่มีเพียงตัวนางเองที่รู้ว่ามือของนางที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อนั้นเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
เยว่เย่มั่นใจในความสามารถเรื่องยาพิษของตัวเองมากไม่อย่างนั้นประมุขวิหารเงาจันทราจะโดนนางวางยามาหลายปีโดยที่ไม่มีใครค้นพบได้อย่างไร
แต่นางลงมือกับจวินอู๋เสียไปสองครั้งและไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง ทุกครั้งโดนจวินอู๋เสียมองออกในเวลาแค่แปบเดียวเท่านั้น เยว่เย่แทบจะแน่ใจว่าก่อนที่จวินอู๋เสียจะมาหานาง จวินอู๋เสียเดาความจริงส่วนใหญ่ได้แล้ว
นี่คือคนที่ฉลาดที่สุดที่เยว่เย่เคยพบมาในชีวิตนางดูเหมือนคนนิ่งๆเงียบๆ แต่มีดวงตาที่มองเห็นหัวใจของผู้คนได้
การรับมือกับคนเช่นนั้นเป็นเรื่องยากมากสำหรับนาง
ไม่ว่าเยว่เย่จะฉลาดแค่ไหนนางก็ยังเป็นเด็กอายุแค่ 12 ปีเท่านั้น การติดอยู่ในวิหารเงาจันทราที่เป็นถ้ำปีศาจนั้นบังคับให้นางต้องเติบโตอย่างรวดเร็ว ทำให้นางรู้อะไรมากกว่าคนในวัยเดียวกัน แต่ทั้งหมดนั้นยังไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับจตอนที่ 1824  แอบวางแผนอย่างลับๆ (4)
“แต่ข้าคิดว่าถ้าข้าฆ่าเจ้าทิ้งซะผู้อาวุโสเยว่ต้องมีความสุขมากกว่าแน่ๆ และข้าก็จะสามารถกำจัดปัญหาของตัวเองได้ด้วย” เยว่เย่กระพริบตาใส่จวินอู๋เสียราวกับไม่รู้ว่าคำพูดที่ออกจากปากนางเลวร้ายเพียงใด
จวินอู๋เสียเองก็ไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย
“ข้ากำลังคิดว่าข้าควรเตรียมของขวัญตอบแทนให้กับผู้อาวุโสเยว่”จวินอู๋เสียหรี่ตา ผู้อาวุโสเยว่พยายามเค้นสมองเต็มที่เลยจริงๆเพื่อจัดการกับนาง ถ้าเยว่เย่ทำมันจริงๆ ก็สามารถจินตนาการถึงความโกรธของประมุขได้เลย จวินอู๋เสียจะต้องโดนลงโทษแน่ๆอยู่แล้ว แต่เรื่องนี้จะทำให้เยว่เย่ติดร่างแหไปด้วยอย่างแน่นอน ไม่มีอะไรรับประกันเลยว่าเยว่เย่จะไม่ทนทุกข์ทรมานไปด้วย
ผู้อาวุโสเยว่เอาเยว่เย่ไปเสนอให้ประมุขวิหารเงาจันทราทั้งหมดก็เพราะเขาอยากวางเบี้ยไว้ข้างกายประมุข
แต่เพื่อจัดการกับนางผู้อาวุโสเยว่ก็ไม่ลังเลที่จะใช้ประโยชน์จากเยว่เย่เบี้ยของเขาเช่นกัน
นึกภาพออกเลยว่าเขาเกลียดชังจวินอู๋เสียมากเพียงใดจนร้อนใจที่จะกำจัดนางเร็วๆ
“เจ้าจะทำยังไง?”เยว่เย่ถามจวินอู๋เสีย
จวินอู๋เสียยิ้มมุมปากและกวักมือเรียกเยว่เย่
เยว่เย่เดินเข้าไปหา
จวินอู๋เสียกระซิบเบาๆข้างหูเยว่เย่แล้วสีหน้าของเยว่เย่ก็เปลี่ยนจากสงสัยเป็นประหลาดใจ
“เจ้าแน่ใจหรือ?”เยว่เย่มองจวินอู๋เสีย นางคิดว่าตัวเองบ้าแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะได้พบคนที่บ้ายิ่งกว่านาง!
จวินอู๋เสียพยักหน้านางอธิบายไปจนเกือบหมดแล้วจึงลุกขึ้นยืน
“ทุกอย่างสามารถทำได้ตามที่เราได้คุยกันไว้เจ้าแค่ต้องรับผิดชอบงานของตัวเอง ส่วนที่ข้าต้องทำ ข้าจะจัดการเอง”
“ได้”เยว่เย่ตอบง่ายๆ
จวินอู๋เสียหันหลังกลับและเดินออกจากห้องของเยว่เย่นางทิ้งถุงหอมที่นำมาไว้บนโต๊ะในห้องของเยว่เย่
จนกระทั่งจวินอู๋เสียจากไปแล้วเยว่เย่ก็เดินมาที่โต๊ะและหยิบถุงหอมขึ้นมา นางหยิบเม็ดยาเล็กๆขนาดเท่าเมล็ดข้าวออกมาอย่างระมัดระวังและเก็บมันลงไปในขวด ก่อนจะใช้เข็มกับด้ายเย็บปิดถุงหอมอีกครั้ง
มือของนางกำถุงหอมพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
นางพยายามอย่างหนักที่จะวางท่าทางให้ดูสงบนิ่งแต่มีเพียงตัวนางเองที่รู้ว่ามือของนางที่ซ่อนอยู่ในแขนเสื้อนั้นเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ
เยว่เย่มั่นใจในความสามารถเรื่องยาพิษของตัวเองมากไม่อย่างนั้นประมุขวิหารเงาจันทราจะโดนนางวางยามาหลายปีโดยที่ไม่มีใครค้นพบได้อย่างไร
แต่นางลงมือกับจวินอู๋เสียไปสองครั้งและไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง ทุกครั้งโดนจวินอู๋เสียมองออกในเวลาแค่แปบเดียวเท่านั้น เยว่เย่แทบจะแน่ใจว่าก่อนที่จวินอู๋เสียจะมาหานาง จวินอู๋เสียเดาความจริงส่วนใหญ่ได้แล้ว
นี่คือคนที่ฉลาดที่สุดที่เยว่เย่เคยพบมาในชีวิตนางดูเหมือนคนนิ่งๆเงียบๆ แต่มีดวงตาที่มองเห็นหัวใจของผู้คนได้
การรับมือกับคนเช่นนั้นเป็นเรื่องยากมากสำหรับนาง
ไม่ว่าเยว่เย่จะฉลาดแค่ไหนนางก็ยังเป็นเด็กอายุแค่ 12 ปีเท่านั้น การติดอยู่ในวิหารเงาจันทราที่เป็นถ้ำปีศาจนั้นบังคับให้นางต้องเติบโตอย่างรวดเร็ว ทำให้นางรู้อะไรมากกว่าคนในวัยเดียวกัน แต่ทั้งหมดนั้นยังไม่เพียงพอที่จะต่อกรกับจวินอู๋เสีย
ตอนนี้เองเยว่เย่ก็รู้สึกตัวว่านางบอกจวินอู๋เสียไปตั้งมากมายเกือบจะเปิดเผยทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเอง
แต่สิ่งที่นางได้จากปากของจวินอู๋เสียมีแค่เป้าหมายในการมาที่วิหารเงาจันทราของจวินอู๋เสียเท่านั้น
นอกนั้น……
ไม่ได้อะไรเลย
“ทำไมข้ารู้สึกว่าตัวเองโดนหลอกล่ะเนี่ย?”เยว่เย่ย่นจมูกและพูดอย่างหดหู่