Ch.11 – แมงมุมยักษ์
Translator : Koel / Author
[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 45
[คลาส] ชั้นสูง, ราชาของกลุ่ม
[ทักษะ] <<บัญชาการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ C+>> <<โลภะ>> << การจ้องมองจากปีศาจ >> <<การเชื่อมต่อจิตวิญญาณ>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[คุณลักษณะ] ความมืด, ความตาย
◇◆◇
ป่าที่ทอดยาวในขณะที่ผมยืนอยู่เบื้องหน้าศัตรูที่ทรงพลัง
“เคี๊ยะ”
ขาทั้ง 8 ที่คอยพยุงร่างกาย ดวงตาทั้ง 8 ที่ส่องสว่างสีแดงเข้ม
ไม่ได้หมายความว่ามีสิ่งมีชีวิตหลายตัวจากดวงตาเหล่านั้น มันไม่มีอะไรนอกจากลูกแก้วกลมๆส่องสว่างสีแดงเข้มจ้องมองมายังผม บางทีมันอาจจะมองผมเป็นเหยื่อของมัน
ผมถือดาบใหญ่พาดไปที่ไหล่และเอียงตัวไปด้านหน้า
น้ำหนักของดาบทำให้เท้าของผมจมลงไปที่พื้น ตอนนี้แม้แต่การหายใจของแมงมุมยักษ์ก็ไม่สามารถหลบหนีจากสายตาผมได้
ขณะที่พ่นจมูกความร้อนเหมือนกับไฟออกมาจากร่างกาย
ตอนนี้ผมยืนเบื้องหน้าสัตว์ประหลาดที่แข็งแกร่งที่สุดของป่า แมงมุมยักษ์ …ผมกำลังท้าทายมัน
กิก้าและกิกูวหมอบข้างๆคอยเฝ้าระวัง
ในการล่าปกติเราจะเตรียมกับดักไว้ล่วงหน้าเสมอ เพื่อให้มั่นใจจะชัยชนะที่แน่นอน แต่ในครั้งนี้ต่างกัน มันเป็นความเห็นแก่ตัวของผม
ผมยังไม่พอใจนัก ผมต้องการพลังที่จะเอาชนะการครอบงำของเรเชียได้
จนถึงตอนนี้ผมแพ้ถึงสองครั้ง ครั้งนึงผมเกือบจะถูกกลืนกินและหายไปตามความต้องการของเทพธิดา …ผมเกือบจะก้มหัวให้กับเธอ
เรเชียมีเสน่ห์เย้ายวนเกินไป เสน่ห์ของเธอมีพลังราวกับว่าจิตวิญญาณอาจจะถูกดึงออกไปได้ทุกเมื่อ พลังอันโหดร้ายดังกล่าว…อาจจะเรียกมันได้ว่า มนตร์เสน่ห์
มันเป็นไปได้สูงว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างเทพธิดาแห่งนรกกับเทพธิดาแห่งการรักษา ความปรปักษ์ที่สร้างความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้
นั่นคือเหตุผมที่ผมต้องทำอย่างนี้ ผมต้องท้าทายศัตรูทั้งหมดที่มีโอกาสเอาชนะเพื่อเพิ่มเลเวลและทักษะ
ในตอนนี้ ผมสามารถเอาชนะได้หรือไม่…
…ไม่ ผมจะทำ!
เหนือสิ่งอื่นใดของความฝันของผมคือการเอาชนะอำนาจที่ท่วมท้นของเทพเจ้า
“กูวววววววว!”
เสียงคำรามออกจากปากด้วย [ทักษะ] <<คำรามอย่างรุนแรง>> เป็นการทักทายศัตรูก่อน
[ทักษะ] <<ดวงตามรกตของงู>>กำลังเปิดการใช้งานเพื่อหาจุดอ่อนของศัตรู
<<จุดอ่อน : หัวของแมงมุม>>
–––––– ห้ะ! แม้แต่คนโง่ก็คิดออก มันเป็นทักษะที่ไร้ประโยชน์
เส้นเลือดปูดโปนบนหัวของผม แต่ไม่มีประโยชน์ที่จะหงุดหงิดกับทักษะที่ไร้สาระนี่ นอกจากนี้แมงมุมก็ดูเหมือนจะเคลื่อนไหวแล้ว ร่างกายของมันที่กระโดด ในเวลาเดียวกันก็พ่นพิษมาที่ผม
ผมไม่สามารถเอาชีวิตรอดได้ถ้าต้องสู้กับขาทั้ง 8 ของมัน ผมจึงเหวี่ยงดาบฟันขาข้างนึงของมันกระเด็นขึ้นไปและถอยไปข้างหลัง
แต่ก็ไม่สามารถหลบการพุ่งชนโดยที่แมงมุมได้ ผลจากการกระแทกทำให้ผมกระเด็นไป ความรู้สึกเจ็บแผ่ซ่านออกมาจากด้านข้างขณะกระแทกกับพื้น
แต่ศัตรูไม่ได้ให้ผมพักหายใจ …ตอนนี้มันกำลังกระโดดมากทางผม
––––บ้าเอ๊ย เร็วเกินไปแล้ว!
ไม่สามารถยืนยันว่าศัตรูจะมาทางไหน ผมทำทุกอย่างตามสัญชาตญาณและเหวี่ยงดาบไปด้านหน้า
แต่ก่อนที่ดาบจะไปถึงแมงมุม ไหล่ซ้ายผมถูกกัดโดยมัน
ผมเกือบที่จะปล่อยดาบทิ้งแต่ผมจับมันฟันลงมาตามน้ำหนักของมัน
“ตูม!”
เสียงกระหึ่มที่เหมือนกับการปะทุของภูเขาไฟ ไหล่ของผมก็ถูกปล่อยและมันก็กระโดดถอยไป
โชคดีที่มันได้รับบาดเจ็บ ของเหลวสีเขียวที่ไหลออกมาจากตาของมันและขาทั้งสามข้างได้ถูกตัดขาด แต่แมงมุมไม่ได้สูญเสียความตั้งใจที่จะต่อสู้
มันกรีดร้องออกมา การต่อสู้นี้เริ่มจะเอนเอียงมาทางผม แม้เลือดที่ไหล่จะยังไหลไม่หยุด
–––มีเวลาไม่มากแล้ว!
ผมต้องเผด็จศึกแมงมุมนั่นให้เร็วที่สุด ผมรีบพุ่งเข้าไปทันที…แต่มันแฉลบ
ท่าทางที่ไม่สมดุลเนื่องจากความอึดและพลังทำให้ดาบพลาดไป ทั้งสองปัจจัยนี้ทำให้ดาบของผมพลาดจากหัวเป็นตัวแทน
“ชิ…”
เมื่อแมงมุมยักษ์เข้ามาใกล้
มันกระโดดไปด้านของเหมือนสปริงและพุ่งมาที่ไหล่พร้อมกับเขี้ยวพิษของมัน
ถ้าผมถอยหลังแมงมุมจะกดผมลงกับพื้นเหมือนครั้งก่อนหน้า
ตอนนี้ผมตัดสินใจจะปะทะกับมันซึ่งๆหน้า ใช้แขนเป็นเพียงเหมือนโล่กั้นไว้ ผมรู้ว่ามันช่วยไม่ได้ ไม่อย่างนั้นหัวของผม ก็คง…
ในระยะนี้แมงมุมไม่สามารถเคลื่อนไหวขาได้อย่างอิสระ ดังนั้นผมจะใช้ประโยชน์จากมันเพื่อฟาดดาบไปยังหัวแมงมุม!!
“ชัวะ-”
แมงมุมปล่อยเสียงร้องราวกับเป็นครั้งแรกที่บาดเจ็บ
อย่างที่คิดไว้ดาบใหญ่เหมาะกับการใช้ทั้งสองมือมากกว่า ดาบกระแทกเข้ากับหัวของแมงมุม แต่มันไม่รุนแรงพอและหยุดอยู่ที่ผิวด้านนอก
––– อย่ายืดเยื้อ! ปล่อยมันไว้ไม่ได้!
ผมยกแขนที่หักผลักดาบเข้าปะทะหัวของมัน
ของเหลวสีเขียวไหลมาจากทั่วร่างกายของมันปะปนกับเลือดสีฟ้าของผม
“กว้า !”
ผมทุ่มเทแรงทั้งหมดและผลักดาบใหญ่เข้าไปที่หัวของมัน
แต่ในเวลาเดียวกันผมก็รู้สึกเจ็บที่ท้องของผมขณะออกแรงดัน
แมงมุมแทงผมด้วยขาหน้า
“กูวววว!”
––– นี่คือ…โอกาสของผม!
พยุงร่างกายด้วยแขนที่เหลือ ผมทนต่อความเมื่อยล้าและความเจ็บปวดในขณะที่ผมลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
แต่ดาบของผมติดอยู่กับแมงมุม ผมไม่มีอาวุธ….
แต่นั่นไม่สำคัญ ผมมาไกลเกินไปแล้ว ไม่ว่าผมจะมีอาวุธหรือไม่ …ตอนนี้ไม่แตกต่างกันสักนิด!
สิ่งเดียวที่เหลือคือสัญชาตญาณที่กรีดร้องเพื่อฆ่าฝ่ายตรงข้าม
“ก้าาาาาา!”
ด้วยแรงที่เหลือ ผมเตะพื้นและตีลังกาด้วยแขนข้างที่เหลือ
“ชัวะ!”
ผมขยับขาและเหวี่ยงแขนขึ้นในเวลาเดียวกัน มันก็ยกขายาวๆของมันปัดการโจมตีของผม …ราวกับภาพสโลโมชั่น
––– เราทักทายกันด้วยเสียงกู่ร้อง
––– และต่อสู้กันโดยไม่พักหายใจ
––– [ทักษะ] <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> ทำงาน
โดยไม่ตั้งใจ ทักษะทำงานพลังในร่างกายของผมก็เพิ่มขึ้น
การเคลื่อนไหวแต่ละครั้งก็ดูเหมือนจะรวดเร็วกว่าที่เคย
เร็วขึ้น!
มันเร็วเป็นอย่างมาก เราทั้งสองพุ่งเข้าหากัน หมัดของผมกระแทกที่หัวของมัน พวกเราปะทะกันกลางอากาศอย่างไม่หยุดยั้ง
“อ้าาาาาาาาาาาา!”
ขณะที่ความสิ้นหวังเริ่มปกคลุม ผมผลักดันตัวเองไปถึงขีดจำกัด รวบรวมทุกอย่างที่สามารถส่งผ่านกล้ามเนื้อได้
ผมต้องการอีกก้าวเดียว!
ขณะเดียวกันก็มีขาที่แทงมาจากอีกมุมของสายตา
ถ้าผมโดนโจมตี ทุกอย่างจะจบลง
แต่…ผมต้องการก้าวสุดท้ายนี้!
ผมก้าวไปด้วยพลังทั้งหมดต่อยไปยังหัวของแมงมุม
“ก้าาาาา!!”
กำปั้นของผมจมเข้าไปในหัวของมันกระแทกลงไปที่พื้น
“แฮ่ก… แฮ่ก…”
การตัดสินเป็นตายและเสียงที่หอบหายใจในเวลาเดียวกัน
แมงมุมแน่นิ่งอยู่ที่พื้น ไม่เคลื่อนไหวอีกต่อไป
สิ่งเดียวที่ผมได้ยินคือลมหายใจและความรู้สึกเจ็บปวดเมื่อยล้า
โลกพร่าเลือน…ผมไม่สามารถคิดอะไรได้อีกต่อไป
แต่–––.
“ผมชนะ…!!!”
เช่นเดียวกันกับที่ผมหมดสติ
◆◇◇◆◆◇◇◆
คุณเลเวลอัพ.
เลเวล 45 -> 99
[ทักษะ] <<การเต้นรำแห่งความตาย>> ได้รับแล้ว
ความแข็งแกร่งของคุณจะเพิ่มขึ้นเมื่อพลังชีวิตของคุณลดลงในค่าที่กำหนด
เมื่อพลังชีวิตเหลือเพียง 1/3 ความแข็งแกร่งและความว่องไวเพิ่มขึ้น 20%
เมื่อพลังชีวิตเหลือเพียง 1/5 ความแข็งแกร่งและความว่องไวเพิ่มขึ้น 30%
เมื่อพลังชีวิตเหลือเพียง 1/10 ความแข็งแกร่งและความว่องไวเพิ่มขึ้น 40%
