Ch.14 – สวนกลับ
Translator : Koel / Author
[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 99
[คลาส] ชั้นสูง, ราชันของกลุ่ม
[ทักษะ] <<บัญชาการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ C+>> <<โลภะ>> << การจ้องมองจากปีศาจ >> <<การเชื่อมต่อจิตวิญญาณ>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>><<การเต้นรำแห่งความตาย>><< ดวงตาของงูสีชาด >>
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[คุณลักษณะ] ความมืด, ความตาย
◇◆◇
กีก้ารู้สึกกระวนกระวาย ขณะดูราชันต่อสู้ด้วยความยากลำบาก
แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็ต้องทำตามคำสั่งที่ได้รับ
กีก้าหันไปมองผู้หญิงคนนั้น…ใบหน้าของเธอดูแปลกใจขณะมองการต่อสู้
เขาได้รับคำสั่งให้ปกป้องผู้หญิงคนนี้
แต่ถ้าเขาไม่ออกไป ราชันอาจจะถูกฆ่า
… ราชันมักชอบฉายเดี่ยว
เมื่อใดก็ตามที่มีอันตรายเกิดขึ้น คนที่ออกไปคนแรกก็คือเขา ราชาไม่ยอมให้ลูกน้องทำอะไรโดยประมาท
สำหรับกีก้า การกระทำอย่างนี้คือเรื่องผิดปกติ
——พลังคือทุกสิ่ง
นั่นเป็นเรื่องจริงแม้แต่ในหมู่ก็อบลิน
กีก้าไม่เคยคิดว่ามันแปลก
ถ้าเขามาถึงจุดสูงสุดเขาก็คงทำเช่นกัน แต่แน่นอนว่าต้องมีความไม่พอใจเกิดขึ้น สิ่งที่แย่ที่สุดก็คือเรื่องตัวเมีย ราชาก๊อบลินมักผูกขาดตัวเมียไว้กับเขาเอง
แต่แล้ววันหนึ่ง ก็มีก็อบลินที่ออกจากกลุ่มได้ปรากฏขึ้น กีก้าตามก็อบลินตัวนั้นไปเพราะเขาบอกว่าจะจัดสรรตัวเมียและให้อาหารที่ดีกว่า
มีก็อบลินเด็กมากมายตามก็อบลินตัวนั้นไป
พวกก็อบลินที่มีสถานการณ์คล้ายคลึงกับกีก้า
จนในที่สุดพวกเขาก็พบที่ๆสามารถปักหลักและใช้ชีวิตได้
.
.
.
…แต่แล้วออร์คก็มา
ราชาคนเก่าบอกว่าเขาจะไล่ออร์คไป เขารวบรวมกองกำลังและบอกให้พวกเขาล้อมออร์คไว้
——แต่มันล้มเหลว
ตอนที่กีก้าเห็นถึงความพังพินาศ เขาก็ถูกโจมตีจนหมดสติ
เมื่อตื่นขึ้นมา เขาก็เห็นก็อบลินสีแดงที่ไม่รู้จัก
ทีละนิดทีละน้อย ฝูงของเขารู้ว่าก็อบลินนี่ เป็นผู้นำคนใหม่
——ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิม
ป่าแห่งนี้เป็นสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายเกินไปสำหรับก็อบลิน
เช่นเดียวกับกีก้าที่ตามราชาคนใหม่ด้วยใจที่ออกห่าง
แต่ราชาคนนี้สอนก็อบลินสำหรับการจับเหยื่อแบบใหม่ การใช้กับดักและเหยื่อล่อ
กีก้าที่เบิกตาทั้งสองมองราชา…เขาตกตะลึง
“พยายามเข้า”
จากคำพูดของราชา กีก้าที่ได้ลองใช้กับดัก …ราวกับว่ามันเป็นเรื่องโกหกเขาสามารถล่าเหยื่อได้ง่ายๆ
——ราชันเป็นผู้นำที่ดี
ในเวลาไม่นาน กีก้าเปลี่ยนความคิดและยอมรับราชาคนใหม่
กีก้าคิดว่ามันแปลก
ผู้นำคนใหม่จัดสรรอาหารให้ทุกคน เขาไม่ได้ผูกขาดตัวเมียและยังตั้งชื่อให้
ยิ่งไปกว่านั้นราชันได้ช่วยชีวิตเขาไว้
——นี่คือ…ก็อบลิน?
แม้กีก้าจะเลื่อนคลาสแล้วก็มีคำถามอยู่ในหัว เมื่อเทียบกับเวลาที่เขาเป็นก็อบลินโตเต็มวัย ความคิดของเขาก็เติบโตขึ้นและมีคำถามมากมายตามมา
คำตอบที่เขาหมายถึงคือ
——ราชันเป็นก็อบลินที่จะมาช่วยเหลือเหล่าก็อบลิน
ดังนั้นกีก้าที่เป็นคนไม่เชื่อในก็อบลิน ก็ได้ก้มหัวของเขาต่อหน้า
ด้วยความชื่นชม เขาสาบานว่าจะจงรักภักดี
“ราชัน… ”
ราชันจะไม่ทำให้เราตกอยู่ในอันตราย
แต่จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าต้องเปลี่ยนราชาอีก?
ราชันต้องมีชีวิตรอด …ไม่ว่ายังไงก็ตาม
“ผู้หญิง… ข้าจะไป เจ้าซ่อน!”
“แม้ว่าเจ้าจะได้รับคำสั่ง”
“เพื่อราชัน ข้าจะไปช่วยราชัน! ”
ในขณะที่เขากำลังพูดอยู่ ไฟความปรารถนาก็แผดเผาร่างกาย มันแผ่ซ่านราวกับความตื่นเต้นก็เกิดขึ้นอย่างฉับพลัน
มีเหตุผลมากพอที่จะสละชีวิตของเขา เขารู้สึกว่าแขน ขาเต็มไปด้วยกำลัง
“ก๊าาซซซซซซซซซซ!”
กีก้ากระโดดออกจากพุ่มไม้และโจมตีออร์คด้วยดาบของเขา!
◆◆◇
——ไม่ ผมหลบไม่พ้น!
“ก๊าซซซ!”
ขณะที่กำลังคิด ก็มีเงาหนึ่งกระโดดออกมาจากพุ่มไม้พร้อมกับเสียงกรีดร้อง
นั่นมันกีก้า! แต่เขาที่ควรจะซ่อนอยู่กลับปรากฎตัวขึ้น พร้อมกับพุ่งไปหาออร์คที่กำลังควงหอกเหล็กเดินเข้ามา
ผมไม่ได้บอกให้เขาปกป้องเรเชียเหรอ!?
“ราชัน ข้าจะช่วย!”
หอกเหล็กที่เต็มไปด้วยสนิม แต่มันก็ทะลุเนื้อออร์คเข้าไป ทั้งออร์คและเขาก็ล้มลงกับพื้น
——บ้าเอ๊ย!
จับไปที่ดาบใหญ่สองคม ผมขยับร่างกายพยายามจะช่วยเขา
ด้วยความโกรธเกรี้ยว ผู้นำออร์คได้กวาดหอกยาวตามแนวนอน ผมตอบสนองด้วยการทุ่มกำลังทั้งหมดเพื่อสกัดกั้นการโจมตีนั้น
“ก๊าซซซ!”
“กรร!”
สงครามเสียงคำรามของกีก้าและออร์คปะทุมาจากด้านหลัง ขณะที่ผมมุ่งความสนใจไปที่การหลบหอก
ถ้าถูกโจมตี มันเป็นอะไรที่ร้ายแรงมาก
——ผู้นำออร์คแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย!
ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมรับความเป็นจริง
“รีบช่วยกีก้า! ขว้างหินซะ!”
ผมสั่งพวกก็อบลินที่ซ่อนอยู่
ผมมีโอกาสชนะมากกว่ากีก้าที่สู้กับออร์คอีกตัว ดังนั้นผมจึงไม่ต้องการให้คนมาสนับสนุน
[ทักษะ] ความชำนาญการใช้ดาบ C+ กำลังใช้งาน เพื่อป้องกันหอกที่โจมตีมาอย่างหนักหน่วง
แม้ระยะของดาบจะสั้นกว่าหอก แต่ผมต้องให้ออร์คอยู่ในระยะโจมตี งั้นก็เดินเข้าไป!
ผมเข้าไปใกล้ออร์ค ท่ามกลางการต่อสู้ที่จะทำให้ประสาทของผมตึงเครียด อีกสามก้าวจะเข้าสู่ระยะของดาบใหญ่
แต่เมื่อคิดดังนั้น เท้าของผมกลับถูกโจมตีจนมีเลือดไหลออกมา
“อึ่ก”
ไม่มีเวลาพักหายใจ หอกได้หักปักอยู่ที่ขาของผม ผมล้มลงไปกับพื้นและคลานหลบกับงู
ด้วยหอกที่มาจากด้านล่าง ผมได้ใช้ดาบใหญ่เป็นโล่คอยป้องกัน
แต่เนื่องจากอาการเจ็บปวดจากเท้าที่หัก แรงปะทะส่งผมกระเด็นไปยังพุ่มไม้ด้านข้าง
“การ์!”
ออร์คที่ผมได้สู้ด้วย ตอนนี้มันไม่ได้มีเป้าหมายมาที่ผม แต่เป็นกีก้า!
——เวรเอ้ย เขาควรทำตามคำสั่งของผม แต่พอมาคิดดูแล้ว มันเป็นเพียงแค่ก็อบลิน!
——ไม่ต้องพยายามช่วยผม!
ผมไม่ต้องการ
เพราะเมื่อไหร่ที่ผิดพลาด ผมไม่มั่นใจว่าจะยอมรับการตายของพวกเขาได้อย่างใจเย็น
ดาบของออร์คฟันไปที่กีก้าตัดแขนของเขาออกและหอกที่ตามมากวาดทั้งหอกและกีก้ากระเด็นขึ้นไปพร้อมกัน
แขนของเขาบิดเบี้ยวอย่างน่ากลัว ขณะนอนอยู่ที่พื้นที่เต็มไปด้วยเลือด ภาพเหล่านี้ตราตรึงเข้าไปในใจผมและจุดประกายบางอย่าง
“การรรร์!!”
ผมอยู่ในระยะของออร์ค มันก็เอาดาบใหญ่หวดลงมา
ไหล่ของผมกำลังหัก หลังจากการบาดเจ็บอย่างรุนแรงพร้อมกับเลือดสีฟ้าที่กระจายออกมาจากบาดแผล
แต่นี่คือสิ่งที่ผมต้องการ
“ก๊าซซซ!”
ออร์คพยายามกดดันให้มากขึ้น แต่ผมจับดาบของมันด้วยมือเปล่า
[ทักษะ] <<การเต้นรำแห่งความตาย>>ใช้งาน
——ความแข็งแกร่งทางกายภาพและความเร็วเพิ่มขึ้น 20%
ไม่…มันยังไม่พอ!
ผมกดดาบลงมาที่บาดแผล
[ทักษะ] <<การเต้นรำแห่งความตาย>> ใช้งานขั้นที่สอง
——ความแข็งแกร่งทางกายภาพและความเร็วเพิ่มขึ้น 30% ——ยัง!!
ผมหยิบดาบใหญ่แทงไปที่ตัวเอง
“อุป”
ออร์คกำลังสับสน แต่ผมเหวี่ยงดาบฟันไปที่หัวจนขาดครึ่งกระเด็นออกไป
“กูววววววว!”
หลังจากที่ฆ่ามันได้ เสียงผู้นำออร์คก็ร้องด้วยความโกรธและแทงหอกยาวมา
หอกตวัดมายังแขนซ้ายของผม
[ทักษะ] <<การเต้นรำแห่งความตาย>>ใช้งานขั้นสาม
——ความแข็งแกร่งทางกายภาพและความเร็วเพิ่มขึ้น 40%!
“โอ้ว!”
ร่างกายที่ยับเยินและสติที่แทบจะไม่เหลืออยู่ ผมปดปล่อยความโกรธทั้งหมดขณะที่ก้าวไปข้างหน้า
เพียงก้าวเดียว ผมได้ฟาดดาบใหญ่กระแทกหอกลอยออกไป ผู้นำออร์คไม่ได้สูญเสียความตั้งใจต่อสู้ มันเพียงแค่สับสนและเสียความมั่นใจเล็กน้อย
“กูวว!?
ผมถือดาบใหญ่ขึ้นและฟันไปยังหัวของมัน แต่ศัตรูเบื้องหน้าคือผู้นำออร์ค ไม่มีทางที่มันจะยืนรอความตาย
ด้วยการโจมตีสุดแรง ผู้นำออร์คได้ประสานมือรับดาบ
——แต่…การโจมตีครั้งนี้
กล้ามเนื้อแขนขวาของผมขยายใหญ่ขึ้นอย่างผิดปกติ
——ความโกรธของผมไม่ได้มีเพียงเท่านี้!!!
ดาบยังไม่หยุด มันยังไปต่อและบดขยี้หัวของออร์ค
มีเลือดกระจายไปทั่วก่อนมันจะล้มลงกับพื้น
“เรเชีย!!”
ผมที่ตะโกนเรียกเรเชียหลังพุ่มไม้ ผมพากีก้าไปหาเธอ
“รักษาเขาซะ”
แม้ว่าใบหน้าของเธอจะมีการแสดงออกถึงความประหลาดใจเล็กน้อย
“แม้ว่าคุณจะได้รับบาดเจ็บหนัก?”
“รีบๆทำมัน!”
อดทนความเจ็บปวดที่เผาไหม้ร่างกาย ผมเร่งให้เรเชียรักษากีก้าซะ
“…เข้าใจแล้ว”
เรเชียที่ยังงุนงงก็เดินไปหากีก้าเพื่อรักษา เมื่อผมเห็นดังนั้นจึงล้มลงและคุกเข่า
ร่างกายของผมมีบางอย่างกำลังจะเปลี่ยนไป บางอย่างที่วูบวาบคืบคลานไปยังผิว
——ร้อน
ไอความร้อนแผ่ซ่านออกมาจากทุกส่วนของร่าง
“——อึก!?”
ผมได้ยินเสียงบางอย่าง แต่ผมไม่สนใจ
ขณะที่ดวงตาค่อยๆปิดลง…
“รูปร่างที่ปรากฎขึ้น มันคือรูปร่างของจิตวิญาณ”
ผมสงสัยว่า…ทำไมผมยังจำคำพูดของเทพธิดาที่น่ารำคาญนั่นได้
◇◇◆◆◇◇◆◆
เนื่องจากเลเวลของคุณถึง 100 [คลาส] ของคุณจะพัฒนาขึ้น
[คลาส] ชั้นสูง,ราชันของกลุ่ม -> [คลาส] ดยุค , ราชันของกลุ่ม
เลเวลของคุณจะกลับไปยังเลเวล 1 เนื่องจากคุณได้พัฒนาไปเป็นดยุคก็อบลิน ความสามารถของคุณจะเพิ่มขึ้น
เนื่องจากคุณได้เอาชนะผู้นำออร์ค เลเวลของคุณเพิ่มจากเลเวล 1 เป็นเลเวล 10
[ทักษะ] <<ความชำนาญการใช้ดาบ C+>> กลายเป็น <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->>
[ทักษะ] <<โลภะ >> กลายเป็น <<โลภะที่ไม่สิ้นสุด>>
[ทักษะ] <<การจัดการเวทมนตร์>> เรียนรู้แล้ว
ไอเทมที่ได้รับ : หอกยาว ดาบยาว สร้อย
