Goblin Kingdom – ตอนที่ 29

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 60

[คลาส] ดยุค , หัวหน้ากลุ่ม

[ทักษะ] <<สั่งการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย

[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย

[สัตว์เลี้ยง] โคโบล (เลเวล 9)

[สถานะผิดปกติ] เสน่ห์ของนักบุญ

◇◆◇

[ก็อบลิน] กิก้า

ก็อบลินที่อาศัยอยู่กับผู้นำคนก่อนและพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก

[ก็อบลิน] กิกูว

อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาด เมื่อเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป

[ก็อบลิน] กิกิ

เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถของเขาค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน

[ก็อบลิน] กิโก

ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์

[ก็อบลิน] กิซาร์

ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลมที่เพิ่งเข้ากลุ่ม

◇◆◇

เมื่อเรากลับมาที่หมู่บ้าน ผมก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง

ผมจัดการอย่างลวก ๆ สำหรับเลือดที่สูญเสียไปโดยการกินเนื้อของเกรย์วูล์ฟ แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผมจะสามารถพึ่งพาได้ตลอด

ผมวางลูกเกรย์วูล์ฟไว้ข้าง ๆ ก่อนจะพักผ่อน

.

.

ความรู้สึกถึงขนที่สัมผัสบนใบหน้าทำให้ผมก็ตื่นขึ้น ตรงนั้นผมเห็นลูกเกรย์วูล์ฟนอนหลับอยู่

“อา” ผมพึมพำกับตัวเอง “พวกมันยังมีชีวิตอยู่”

ผมดีใจ

ขณะที่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและคิดอะไรบางอย่าง ผมก็ปิดตาลงอีกครั้ง

◇◇◆

ผมตื่นขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นและนั่งไขว่ห้าง ลูกเกรย์วูล์ฟทั้งสองกำลังเล่นกันอยู่บนตักผม และด้วยเหตุผลบางเกิดการแข่งขันขึ้นระหว่างพวกมันกับโคโบลที่พยายามจะเล่นกับผมด้วย

มันดูน่ารำคาญ ผมคิด

สิ่งแรกที่ผมตัดสินใจคือการไปสำรวจพวกก็อบลินที่เหลือ ตอนนี้เลเวลของผมอยู่ที่ 60 ผมสามารถสำรวจก็อบลินที่ไม่เห็นค่าสถานะก่อนหน้าได้

มีเพียงก็อบลินที่เลเวลเกิน 60 เท่านั้นที่ผมไม่สามารถสำรวจหรือก็คือก็อบลินที่กำลังจะเลื่อนคลาส

นั่นเป็นสิ่งที่ผมต้องการ พวกเขาจะกลายเป็นกองกำลังหลักในอนาคต

เนื่องจากไม่มีศัตรูที่แข็งแกร่งอีกต่อไป ผมจะส่งพวกเขาไปออกล่าทางทิศตะวันตก

ผมยังสำรวจก็อบลินแรร์ด้วย น่าแปลกที่ผมไม่สามารถดูค่าสถานะของกิกูว กิโกและกิซาร์ได้ แสดงว่าพวกเขากำลังจะเลื่อนคลาสเร็ว ๆ นี้

เมื่อเทียบกัน แม้ว่ากิกิและกีก้าจะเพิ่มเลเวลอย่างต่อเนื่อง แต่การเติบโตของพวกเขายังคงช้ากว่าผม

ในการสำรวจ สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของผมมากที่สุดคือทักษะขว้างปา

เมื่อพูดถึงการต่อสู้กับออร์คหรือมอนสเตอร์ตัวอื่น ๆ โดยปกติพวกเราจะต่อสู้กันในระยะประชิด แต่วิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุดคือการโจมตีจากระยะไกล

ดรูอิดอาจจะสามารถทำอย่างนั้นได้ แต่สำหรับก็อบลินตัวอื่น ๆ นั้นไม่ใช่ ผมจึงต้องการให้พวกเขาเรียนรู้ทักษะนี้ เพื่อให้พวกเขาขว้างได้อย่างแม่นยำ

ผมจะรวบรวมก็อบลินที่มีทักษะเพื่อสร้างหน่วยต่อสู้ระยะไกล

ปัจจุบันการตั้งกลุ่มก็อบลิน 3 ตัวเพื่อออกล่า โดยมีก็อบลินตัวหนึ่งเป็นตัวล่อ ขณะที่อีกตัวสกัดการโจมตี ก็อบลินทั้งสองจะตรึงฝ่ายตรงข้ามไว้เพื่อให้ก็อบลินตัวสุดท้ายจัดการศัตรู

นี่คือรูปแบบปัจจุบัน คำถามก็คือแบบแผนนี้จะเป็นยังไง หากผมเพิ่มดรูอิดหรือก็อบลินที่โจมตีระยะไกลเข้าไป?

ผมไม่รู้…

หลังจากการสำรวจ ผมจึงนำอาหารบางส่วนไปที่คุก

โดยมีเกรย์วูล์ฟและโคโบลที่ตามมาอย่างซุกซน

“มันชั่ง … ” เรเชียพึมพำ

“…น – น่ารัก”

สายตาของเรเชียและลิลลี่เป็นประกาย

“อ – เอ่อ…”

ลิลลี่ที่ปกติจะซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเรเชียโดยไม่พูดกับผม แต่วันนี้เธอต้องให้เกราะที่ผมขอให้เธอสร้างขึ้น

“ฉันปรับชุดเกราะให้แล้ว …นี่” ลิลลี่พูดด้วยความรู้สึกที่ไม่สบายใจ “วัตถุดิบที่ทำคือกระต่ายเกราะและหนังจระเข้”

ชุดเกราะที่เธอทำไว้ก่อนหน้ามีขนาดเล็กเกินไป ผมจึงขอให้เธอปรับแก้ หลังหยิบมาผมจึงลองสวมมัน

“สมบูรณ์แบบ ขอบคุณมาก”

เธอก็ส่ายหัวแทน

“ฉันอยากจะขออะไรสักอย่าง? “

เธอทำได้ดีกว่าที่คาดไว้ ผมควรจะตอบแทนเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่แล้วเรเชียก็แทรกว่า “แล้วในกรณีนี้อาหารในแต่ละมื้อ” ผมตอบไปอย่างห้วน ๆ “ไม่ใช่เจ้า”

โดยไม่สนใจเรเชียที่บุ้ยแก้ม ลิลลี่ตอบว่า

“ฉันต้องการฝึกซ้อม”

เกิดอะไรขึ้น? ผมสงสัยในเวลาเดียวกันก็แอบมองไปทางเรเชีย เมื่อเห็นว่าเธอรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน เธอก็ไม่รู้เรื่องนี้?

“เจ้าต้องการจะต่อสู้กับพวกเราเหรอ? ” ผมถาม

มีอะไรเกิดขึ้น?

“ไม่ …ฉันแค่อยากจะขยับร่างกายบ้าง” เธอตอบ

นั่นคือทั้งหมดจริงเหรอ มีอะไรซ่อนอยู่? แต่นี่เป็นโอกาสที่ดี

“ถ้าเจ้าอยากจะขยับร่างกาย …ข้าจะให้เจ้าฝึกกับก็อบลิน”

ผมไม่รู้ว่าลิลลี่กำลังคิดอะไร แต่นี่เป็นโอกาสที่จะให้ก็อบลินมีประสบการณ์ต่อสู้กับมนุษย์ที่เรียกว่า “นักผจญภัย”

ผมอาจจะแก้ปัญหาการประสานงานกลุ่มสามคน หากเธอช่วยผมอย่างจริงจัง

“…เข้าใจแล้ว”

ด้วยการตอบกลับที่สั้น ๆ ผมตัดสินใจเลือกวันซ้อมให้เธอ

◆◆◇

หลังจากมื้อกลางวัน ผมเรียกให้ก็อบลิน 3 ตัวและลิลลี่มาสู้กัน

เรเชียอาจจะสามารถรักษาพวกเขาได้ แต่ยังอันตรายเกินไปที่จะใช้อาวุธจริง ดังนั้นผมจึงเตรียมดาบไม้และหอกที่เหลาปลายมนสำหรับการฝึกซ้อม

ตอนนี้ผมสงสัยว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ลิลลี่ไม่ได้จับดาบมานานแล้ว ผมจึงปล่อยให้เธอวอร์มร่างกายสักพัก

“เริ่มได้”

เมื่อผมบอกให้เริ่มการฝึก คนแรกที่เคลื่อนไหวคือก็อบลิน

จากประสบการณ์การล่า พวกเขาเคลื่อนไหวตามแผนเพื่อล้อมเธอ

ลิลลี่จับดาบไม้ไว้แน่น เธอกำลังคำนวณระยะทาง

เมื่อก็อบลินทั้งสามล้อมรอบลิลลี่เป็นรูปสามเหลี่ยม พวกมันโจมตีเธอในเวลาเดียวกัน …แต่เธอยังคงสงบ แม้จะถูกโจมตีจากทั้ง 3 ทิศทาง

แน่นอน ก็อบลินกำลังหวังว่าลิลลี่จะบุกทะลวงมาจากข้างหน้า แต่เธอทรยศต่อความคาดหวังของพวกมันโดยการขยับไปอีกทาง

การเคลื่อนไหวครั้งนี้ทำให้พวกก็อบลินหยุดชะงัก และในช่วงเวลาสั้น ๆ ดาบของเธอก็ลากผ่านก็อบลินด้านหลังอย่างหมดจด

นี่คือการลงมือที่ดี

ก็อบลินทั้งสองตกอยู่ในความตื่นตระหนก แต่เธอก็ไม่ได้แสดงความเมตตา

“ชิ”

พวกก็อบลินสามารถป้องกันการโจมตีจากด้านหน้า แต่พวกเขายังไม่สามารถป้องกันการโจมตีจากด้านข้าง

ในวินาทีถัดไปที่ก็อบลินทั้ง 2 ล้ม การต่อสู้ก็จบลง

“ยอดเยี่ยม” ผมชม

ราวกับว่าเธอเป็นคนต่อสู้ เรเชียยื่นหน้าอกของเธอขึ้นขณะที่กอดลูกเกรย์วูฟ

เรเชียกล่าวว่า

“แน่นอนค่ะ เธอได้รับการฝึกสอนการต่อสู้จากเมืองหลวง”

หลังจากที่เธอล้มก็อบลิน 3 ตัวได้ เธอก็ทำความเคารพต่อหน้าเรเชีย

ทันใดนั้นกิโกก็คุกเข่าต่อหน้าผม

“ราชา ได้โปรดให้ข้าล้างความอับอายนี้” เขากล่าว

เมื่อได้ยินดังนั้น ผมจึงจำได้ว่าพวกเขาไม่ได้มาจากก็อบลิมหมู่บ้านเดิมของผม

กิกูวและกิโกเป็นอดีตผู้นำของหมู่บ้าน พวกเขาต้องสร้างความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว โดยการใช้ทั้งความเป็นผู้นำและความเด็ดขาด

แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ผมต้องหาวิธีจัดการกับเขาในอนาคต

“กิโก” ผมพูดกับเขาที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้า

“ขอรับ” เขาตอบ

“ทำไมพวกเขาถึงแพ้” ผมถาม

“เพราะพวกเขาอ่อนแอ” เขาตอบอย่างห้วนๆ

ใช่ …เป็นคำตอบที่ไม่ผิด

“แล้วสิ่งที่พวกเขาต้องทำเพื่อชนะล่ะ” ผมถามอีกครั้งโดยไม่มีความลังเล

“จำนวน”

จำนวนใช่ไหม? นั่นก็ไม่ใช่คำตอบที่ผิด แต่ผมบอกเขาว่า “ลองไปคิดวิธีที่จะเอาชนะมนุษย์โดยใช้ก็อบลินเพียง 3 ตัวดู”

ผมจะปล่อยให้พวกเขาคิดเอง เมื่อถึงเวลาพวกเขาจะได้ไม่พึ่งพาผมมากนัก

คิดและตัดสินใจด้วยตัวเอง หากพวกเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ คงยากที่พวกเขาจะเอาชีวิตรอดในอนาคต

“อย่าลงโทษพวกก็อบลิน 3 ตัวแพ้ไปล่ะ เข้าใจมั้ย?”

“ขอรับ” เขาก้มศีรษะลงก่อนจะเดินกลับไป

ดี …นี่คือเรื่องที่น่าสนใจสำหรับพวกเขา?

“ลิลลี่ เจ้ามีปัญหาในการต่อสู้อีกครั้งมั้ย?” ผมถาม

“ไม่ ฉันไม่มีปัญหา” เธอตอบขณะกวัดแกว่งดาบ

ขณะที่ผมเรียกกิกูว

“กิกูว” ผมพูด

“ขอรับ”

“เลือกก็อบลิน 3 ตัวออกมาจากหมวดของเจ้า”

กิกูวคำนับก่อนที่จะเลือกก็อบลิน 3 ตัวมาเพื่อสู้กับลิลลี่

ผมทำเช่นเดียวกันกับก็อบลินแรร์คนอื่น ๆ แน่นอนว่าด้วยเงื่อนไขที่ก็อบลินแรร์ไม่สามารถเข้าร่วมการฝึกซ้อมได้

ผมจะฝึกอย่างนี้ไปสักระยะ …ผมสงสัยว่าในหมู่พวกก็อบลิน ใครจะเป็นคนแรกที่หลุดของจากเปลือกของพวกเขา

◇◇◆◆◇◇◆◆

ได้รับ เกรย์วูล์ฟ (เลเวล 1) x 2 เป็นสัตว์เลี้ยง

◆◇◇◆◆◇◇◆

อ่านนิยายล่วงหน้าได้ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล

https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/