Ch.3 – ออร์ค I
Translator : Koel / Author
เวลาผ่านประมาณ 7 ชั่วโมง
ผมทิ้งตัวลงนอนขณะคิดถึงประสบการณ์ที่พึ่งผ่านมา
สิ่งที่เจอ ไม่ใช่สิ่งที่เป็นไปได้ในโลกเก่าของผม มันสามารถเจอได้แค่ในโลกของเกมส์หรือการ์ตูนเท่านั้น ถ้าผมหาคำเรียกกับสิ่งที่เกิดขึ้น …
วิวัฒนาการ
มันไม่ใช่ว่าผมรู้สึกดีใจกับการผจญภัยในโลกแฟนตาซีแบบเด็กๆ…อย่างไรก็ตาม!
ผมต้องหาคำตอบ
“นี่มัน …ไม่น่าเชื่อ”
“มีอะไรรึ ขอรับ?”
หลังจากที่ผมเปล่งเสียงออกมา พวกก๊อบลินที่ได้ยินจึงไม่แปลกที่จะถาม
“ ไม่…ไม่มีอะไร”
ผมมีความสามารถในการพูดหลังจากวิวัฒนาการ ความแตกต่างระหว่างก่อนหน้ากับตอนนี้ มันต่างกันอย่างสิ้นเชิง พฤติกรรมของพวกมันเปลี่ยนไป …ทำไมน่ะเหรอ? หรือเพราะผมกลายร่าง?
กฏของป่า นั่นน่าจะเป็นเหตุผล
ถึงจะไม่ได้เรียกว่าสบาย แต่อย่างน้อยผมก็สามารถอยู่อย่างอิสระ แต่การที่เรียกผมว่า “ราชา” ในขณะที่มีลูกน้องแค่ 20 คน นี่ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีใจสักนิด
ราชา…นี่คือตำแหน่งที่ได้รับหลังจากกลายเป็นก๊อบลินระดับแรร์
เกี่ยวกับสิ่งที่เปลี่ยนไป …
ผมวิวัฒนาการเพราะว่าผมฆ่าราชาก๊อบลินนั่น? หรือเพราะอยู่ในระหว่างพัฒนาและมันเกิดขึ้นพร้อมกับตอนที่ฆ่าไอ้ก๊อบลินนั่น?
ความคิดในหัวผมตีกัน ว่าถ้าผมฆ่ามอนสเตอร์แล้วจะแกร่งขึ้น? หรือถ้าผมฆ่าออร์คแล้วผมก็จะกลายเป็นออร์ค ?
แล้วถ้าผมฆ่าแมงมุมยักษ์นั่น… อย่างงั้น…
ไม่ มันไม่น่าเป็นไปได้ ถ้ามันเป็นการวิวัฒนาการจริงๆ…มันคงเป็นไปไม่ได้ที่จะวิวัฒนาการข้ามสายพันธุ์?
แต่ถ้านี่คือ “โลกแฟนตาซี” …คงไม่มีอะไรเป็นไปไม่ได้
ไม่ว่าจะเหตุผลใดก็ตาม อะไรคือสิ่งที่ทำให้ร่างกายเปลี่ยนไปในเวลาอันสั้น?
แต่สิ่งที่ผมแน่ใจ คือ…นี่ไม่ใช่ปาฎิหาริย์
อืม…
ผมต้องการตัวอย่างเพิ่ม
“แก”
“ครับ?”
“มีราชาคนอื่นนอกจากข้าอีกไหม?”
พวกมันมองหน้ากันอย่างแตกตื่น ก่อนจะพูดว่า
“มี ….หนึ่งทางนั้น …อีกสองคนทางนี้”
…แสดงว่าก๊อบลินไม่ได้เป็นเผ่าที่มีประชากรน้อย?
แต่นี่ก็หมายความว่ามีพวกมันอีกมากนอกจากกลุ่มของผมและไม่น่าจะใช่กลุ่มเล็กๆ
“มีอะไร …ที่เหนือกว่าราชาไหม?”
โอ้ นี่เป็นคำถามที่ค่อนข้างดี
“ราชันย์…”
ก๊อบลินบ่นงึมงำขณะส่ายหัว
หืม… เห็นอย่างนี้ พวกมันค่อนข้างน่ารักแฮะ
แต่ยอดราชันย์ อืม? ผมเริ่มคิดทบทวน
ยอดราชันย์?
ผมเริ่มเข้าใจความหมายของโลกใบนี้บ้างแล้ว …การใช้ชีวิตอยู่โดยใช้ด้วยกฎของป่า
เทียบก๊อบลินกับมอนสเตอร์ที่มีความสามารถพอๆกัน คงมีแค่พวกโคโบลและสไลม์
ความแข็งแกร่งของก๊อบลินแรร์ยังห่างไกลกับออร์ค เทียบกับแมงมุมยักษ์ยิ่งไปกันใหญ่ ด้วยเหตุนี้มันจึงต้องเสี่ยงชีวิตทุกครั้งที่ออกล่า
ออร์คที่มักจะเข้ามาปล้นเสบียง แมงมุมยักษ์ที่อยู่สูงสุดของห่วงโซ่อาหาร …แต่ในตอนนี้ผมกลับรู้สึกหิว โดยไม่ต้องพูดอะไร
“ราชา อาหาร”
พวกก๊อบลินนำอาหารมาให้ผมอย่างสุภาพ แม้พวกมันจะตายไปกว่าครึ่ง
“เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อได้ยินคำถามของผม เหล่าก๊อบลินมองหน้ากันและพูดว่า
“ออร์ค…”
พวกมันก้มหัวและห่อไหล่ คงคิดว่าผมจะตำหนิ?
“เข้าใจแล้ว”
พวกออร์ค…
ทำไมผมถึงรู้สึกโกรธ?
…ตัดสินใจแล้ว ผมจะล่าออร์ค
ขณะที่คิด…ความปรารถนาที่จะสู้ก็ลุกโชนภายใน
มันเป็นการเปลี่ยนแปลงหลังจากการวิวัฒนาการ? เมื่อความคิดของผมกลายเป็นสามารถปลุกเร้าได้ง่าย ผมแทบไม่อยากเชื่อ
ด้วยความคิดเหล่านั้น ผมวางแผนจะล่าออร์ค
▼△▼
สามวันผ่านไปตั้งแต่ผมส่งก๊อบลินเข้าไปสำรวจในป่า
จากข้อมูลที่รวบรวมมา ผมสั่งให้ก๊อบลินไปสืบว่าออร์คตัวไหนที่เดินทางเพียงลำพังในแต่ละวัน
นี่คือสงคราม
สงครามระหว่างออร์ค 1 ตัวและก๊อบลิน 21 ตัว
ขณะผมนึกถึงตอนที่สั่งให้ทีมล่าหาข้อมูล ผมติดตั้งกับดักในเส้นทางที่ออร์คผ่าน
“ตรงนี้!”
พวกก๊อบลินขุดหลุมที่ลึกพอจนออร์คจะไม่สามารถปีนขึ้นมาได้
นี่เป็นข้อได้เปรียบด้านจำนวน สิ่งที่ผมวางแผนไว้ ต้องขอบคุณเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ทำให้ผมรับรู้ถึงความแข็งแกร่งของออร์ค
อย่างไรก็ตามผมต้องฆ่าพวกมัน
ในกรณีนี้ควรจะทำยังไงดี ?
ความคิดของก๊อบลินที่จะเอาชนะออร์ค
ถ้าต้องสู้กับฝ่ายตรงข้ามที่คุณรู้ว่าจะพ่ายแพ้ อะไรคือสิ่งที่ควรทำ? คำตอบคือกลยุทธ์ การทำงานร่วมกันและเพิ่มประสิทธิภาพด้วยอาวุธ วางแผนเพื่อประโยชน์สูงสุด
อย่างไรก็ตามศัตรูของเราตอนนี้ไม่ใช่มนุษย์แต่เป็นออร์ค
ก็แค่ออร์ค 1 ตัว
ไม่จำเป็นต้องคิดมาก
ในตอนนี้สิ่งที่ผมต้องการ คืออาวุธดีๆสักชิ้น …ก๊อบลินที่ไร้กำลังไม่สามารถตัดผ่านไขมันของเหล่าออร์คด้วยอาวุธปกติ
“ไปล่าออร์ค”
ข้อมูลเกี่ยวกับพวกมันเพียงพอแล้ว
“ถ้ามันเจอ ให้วิ่งล่อมาทางนี้”
ผมจำเป็นต้องเข้มงวดกับคำสั่ง สำหรับการเอาชนะ
ศัตรูคือออร์คหรือในอนาคตเพื่อฝึกสำหรับสิ่งที่อยู่เหนือขึ้นไป
นี่คือคำสั่งแรกที่ให้กับพวกมัน
ค้นหาออร์คและมีชีวิตกลับมา
ผมไม่รู้ว่าพวกมันจะทำได้มากแค่ไหน แต่นี่เป็นเรื่องสำคัญที่เราจะต้องจัดการ
พวกมันยังขุดหลุมจนถึงเวลากลางคืน เมื่อเสร็จแล้วเราพลางมันไว้ก่อนจะกลับไปที่ถ้ำ
◇◆◆◇◇◆◆◇
ลงทุกวันพุธ อาทิตย์วันละ 1 ตอนนะครับ
