[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 61
[คลาส] ดยุค , หัวหน้ากลุ่ม
[ทักษะ] <<สั่งการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย
[สัตว์เลี้ยง] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) เกรย์วูล์ฟ (เลเวล 1) x2
[สถานะผิดปกติ] <<เสน่ห์ของนักบุญ >>
◇◆◇
[ก็อบลิน] กีก้า
ก็อบลินที่อาศัยอยู่ผู้นำคนก่อนพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก
[ก็อบลิน] กิกูว
อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาดถ้าเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป
[ก็อบลิน] กิกิ
เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถที่ค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน
[ก็อบลิน] กิโก
ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์
[ก็อบลิน] กิซาร์
ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลม ที่เพิ่งเข้ากลุ่มมา
◇◆◇
ลิลลี่มาเพื่อแจ้งให้ผมทราบ
คำตอบของพวกเขา? แน่นอนว่าตกลง
พวกมนุษย์จะทำงานเพื่อปรับปรุงหมู่บ้าน เนื่องจากพวกเขาจะอาศัยอยู่ที่นี่ในอนาคตเช่นกัน
หลังจากการตรวจสอบทิศตะวันออกและได้ข้อตกลงในการปรับปรุงหมู่บ้าน เมื่อเราพัฒนามันให้กลายเป็นป้อมปราการ ในที่สุดเราก็สามารถเริ่มวางแผนในทิศตะวันตกได้
เกี่ยวกับเรื่องนั้นมีสองสิ่งที่ผมรู้ หนึ่งต้นกำเนิดของเหล่าก็อบลินคือป้อมปราการแห่งนรกอยู่ทางนั้นและสองเราต้องผ่านพื้นที่ที่ถูกควบคุมโดยออร์ค
ผมควรจะส่งคนไปหาข้อมูลก่อน
หลังจากขบคิด ผมตัดสินใจให้กิกูวและกิกิเป็นหน่วยสอดแนม
แต่ผมเองก็จะไปเช่นกัน
กิกูวจะมุ่งหน้าไปทางตะวันตกเฉียงเหนือ กิกิไปสำรวจทางตะวันตกเฉียงใต้ ส่วนผมจะมุ่งหน้าไปทางทิศตะวันตกโดยตรง ผมยังสั่งให้พวกเขาล่าถอยทันทีที่พบออร์ค
แต่ถ้าเป็นผม ผมจะฆ่าพวกออร์คทุกตัวหากเจอพวกมันระหว่างทาง
น่าเสียดายที่มันยังเป็นไปไม่ได้สำหรับกิกูวและกิกิ
ผมให้พวกเขาแต่ละคนพาก็อบลิน 5 ตัวไปด้วยเมื่อออกเดินทาง
ผมจะพากับก็อบลินไปด้วย 3 ตัว แต่ผมไม่ได้พาพวกเขาไปเพื่อลาดตระเวน เหตุผลคือผมต้องการเพิ่มก็อบลินแรร์ในกองทัพ
ดังนั้นก็อบลินทุกตัวที่พาไป ต้องมีเลเวลมากกว่า 60
เป้าหมายของภารกิจนี้คือการหาสถานที่ใกล้เคียงป้อมปราการแห่งนรกซึ่งสามารถใช้เป็นฐานทัพได้
ที่นั่นอยู่ห่างจากหมู่บ้านค่อนข้างไกล อาจจะมีภัยคุกคามอื่นนอกเหนือจากออร์คเช่นกัน
นั่นเป็นเหตุผลที่ผมต้องการสถานที่ที่เราสามารถใช้เป็นฐานทัพได้
อาจจะเป็นหมู่บ้านที่ถูกออร์คยึดไว้หรือป้อมปราการบางแห่ง ถ้าเป็นไปได้ผมต้องการสถานที่ที่มีการป้องกันแน่นหนาและมีคลังเก็บของขนาดใหญ่
พวกออร์คมักจะอาศัยอยู่ในพื้นที่โล่ง ดังนั้นผมควรจะหาจากสถานที่ดังกล่าว
เราเดินทางต่อไปเรื่อย ๆ และตัดต้นไม้ที่รกเพื่อทำเป็นสัญลักษณ์
ระหว่างทางเราเจอหนอนขนาดยักษ์ที่มีเขางอกขึ้นมาบนหัว ผมใช้ <<ดวงตาของงูสีชาด >> พบว่ามันชื่อ หนอนลูกศร
สิ่งเดียวที่ต้องระวังคือเขาที่งอกขึ้นมาจากหัวไปถึงหลังของพวกมัน นอกเหนือจากนั้นไม่มีอะไรพิเศษ
เมื่อเราตัดเนื้อออกมาและชิม เราพบว่ามันมีรสชาติที่หนักหน่วง แต่ก็ได้รับความนิยมอย่างน่าประหลาดในหมู่ก็อบลิน
เราอาจจะใช้พวกมันเป็นอาหารสำรองในการเดินทาง
บังเอิญที่เราพบมดยักษ์ตัวหนึ่งระหว่างทาง…น่าเสียดายเนื้อมันกินไม่ได้ จากนั้นก็มีกิ้งก่ายักษ์สองหัวที่รู้จักกันในชื่อ “ดับเบิ้ลลิซาร์ด” สุดท้ายคือหอยทากยักษ์ที่มีหนามงอกออกมาจากเปลือกชื่อว่า “พิคเคิ้ลสแนป”
ผมตระหนักว่ามอนสเตอร์ที่เราเจอในทิศตะวันตกเปลี่ยนไป ดังนั้นผมจึงตรวจสอบว่ามีอะไรที่กินได้บ้าง
อย่างที่คาด ไม่มีมอนสเตอร์ตัวอื่นที่แข็งแกร่งกว่าออร์ค พวกมันเป็นผู้ปกครองดินแดนตะวันตกอย่างแท้จริง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมไม่สามารถหาพวกมันเจอได้ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ตาม
หรือผมจะเข้าใจผิด พวกออร์คไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่?
เมื่อความสงสัยเริ่มปกคลุมความคิด ผมก็สังเกตดวงอาทิตย์ที่อยู่บนท้องฟ้า
ผมไม่ควรเข้าไปลึกเกินไป สัญชาตญาณบอกผมถึงอันตรายว่าให้ออกจากที่นี่
หน่วยสอดแนมอื่นก็ไม่พบออร์ค
ทำไม? ทางตะวันตกเฉียงเป็นเขตของเกรย์วูล์ฟ แต่ไม่มีออร์คในทิศตะวันตกและตะวันตกเฉียงใต้เช่นกัน? เกิดอะไรขึ้น?
มีบางอย่างเกิดขึ้นรึเปล่า?
ถ้ามี …ก็มีเพียงคำถามเดียว นั่นคือการเปลี่ยนแปลงที่ดีสำหรับเราหรือไม่
◇◆◇
ในวันถัดไป ผมสั่งให้กิซาร์และกิก้าอยู่เพื่อปกป้องหมู่บ้าน ผมพาก็อบลินบางส่วนไปออกล่าในทิศตะวันตกเฉียงเหนือ
กิซาร์ถามว่ามีอะไรที่เขาต้องทำหรือไม่ ผมเลยขอให้เขาขยายพื้นที่ล่าไปยังที่อยู่ของกวางหอก ท้ายที่สุดมันจะไม่มีประสิทธิภาพมากนัก หากเราต้องเอาชีวิตรอดในพื้นที่เสี่ยง ดังนั้นการเคลียร์เส้นทางจะดีที่สุด
เราไม่พบร่องรอยของออร์ค ดังนั้นเราจึงไปสำรวจที่หมู่บ้านเก่าของกิโกเพื่อใช้เป็นฐานสำรองสำหรับการเดินทาง จากนั้นผมส่งพวกก็อบลินไปทั้งสี่ทิศทางเพื่อสำรวจ
เรารู้เส้นทางแล้ว ดังนั้นเราจึงสามารถไปที่หมู่บ้านของกิโกได้อย่างรวดเร็ว เราออกเดินทางทั้งวันจนไปถึงถ้ำแห่งนั้น
มีเพียงปัญหาเล็กน้อยคือผมเข้าไปข้างในไม่ได้ …แต่ในเมื่อไม่มีอะไรให้ผมทำ ผมจึงออกไปสำรวจต่อในเวลากลางคืน
หลังจากสำรวจทั้งคืน ผมจึงกลับไปนอน
◆◇◆
ในวันถัดมาเราก็ออกไปลาดตระเวน
ผมสั่งให้ก็อบลินกลับมาทันทีหากพวกเขารู้สึกถึงอันตราย จากนั้นผมไปที่รังของเกรย์วูล์ฟที่อยู่ใกล้หมู่บ้าน
ถ้ำแห่งนี้รวมกับถ้ำของกิโกน่าจะจุก็อบลินได้ประมาณ 100 ตัว
มีอันตรายในการอาศัยอยู่ในพื้นที่สองแห่งพร้อมกัน แต่มันก็ไม่เลวถ้าเราใช้มันชั่วคราว
ท้ายที่สุดนี่คือถ้ำเดียวกับที่ผมฆ่าเกรย์วูล์ฟและพาลูกของมันออกมา
เมื่อผมเข้าไปในถ้ำ สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือศพที่ไร้ชีวิตของเกรย์วูล์ฟซึ่งตอนนี้เหลือเพียงหนังและกระดูก
ผมไม่มีคำจะขอโทษสำหรับเกรย์วูล์ฟ
แต่เพื่อแลกเปลี่ยน ผมจะดูแลลูกของพวกมันให้แข็งแรง
ผมรวบรวมกระดูกและขุดหลุม ที่นั่นผมจะฝังศพของพวกมันไว้ …แต่สำหรับหนัง มันอาจจะมีประโยชน์ ผมจึงเอามันกลับไปด้วย
ผมจะใช้หนังผืนนี้ …เพื่อสานต่อความต้องการในอนาคตของผม
ผมมองไปรอบ ๆ ทุกมุมของถ้ำ จนกระทั่งพวกก็อบลินกลับมา
“ที่นี่ค่อนข้างสะดวกสบาย” ผมพูดพึมพำกับตัวเอง
เมื่อถึงตอนเย็น พวกก็อบลินจึงกลับมาและผมได้รับรายงาน
ไม่มีออร์คอยู่ในบริเวณโดยรอบเช่นกัน
“นี่ความหมายว่าอะไร?” ผมพึมพำ
โดยปกติแล้วผมควรจะมีความสุขกับข่าวข่าวนี้ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง มันบอกเราว่าไม่ควรอยู่ที่นี่
เราค้นหาหลายที่เพื่อมองหาร่องรอยของออร์ค แต่…
“ท่านจะทำยังไงต่อ?” กิกูวถามในขณะที่เขาสังเกตใบหน้าที่ขบคิดของผม
“…พรุ่งนี้เราจะไปทางทิศตะวันตก” ผมตอบ
ในเมื่อเราไม่เจอพวกมัน พรุ่งนี้เราจะเข้าไปในดินแดนของออร์คโดยตรง
“กิโก” ผมเรียก
“ครับ” เขาตอบ
“แถวนี้มีพื้นที่ที่พวกก็อบลินหลายร้อยตัวสามารถอาศัยอยู่ได้หรือไม่”
กิโกคิดอยู่พักหนึ่งแล้วก็พยักหน้า
“มีภูเขาหินแห่งหนึ่งที่เราเคยใช้มาก่อน” เขากล่าว
ผมถามรายละเอียดจากกิโก ได้ความว่าพวกออร์คเข้ายึดภูเขานั้นทำให้พวกเขาต้องจากไป
ผมสงสัยว่า …มันเร็วเกินไปรึเปล่าที่เราจะโจมตีออร์ค? หรือเราควรจะสอดแนมไปก่อน?
ผมคิดว่าเราจะไปสำรวจแล้วค่อยถอยกลับเมื่อจำนวนของพวกเขามากเกินไป
ด้วยความคิดเหล่านั้นผมตัดสินใจ
“ดี เราจะจัดลำดับความสำคัญในการลาดตระเวน กิโก วันพรุ่งนี้ข้าจะให้เจ้าเป็นผู้นำทาง”
“ขอรับ” กิโกพยักหน้า
◆◆◇
วันต่อมาทันทีที่เรารวบรวมอาหารเสร็จเราก็มุ่งหน้าไปยังภูเขาหิน
เราเดินผ่านพุ่มไม้อย่างระมัดระวังและให้ความสนใจกับสภาพแวดล้อม
ภูเขาที่เรียกว่าภูเขาหินนั้นไม่สูงมากนัก มันมีความสูงประมาณ 4 เมตร สามารถมองเห็นรูหลายรูบนก้อนหิน จนทำให้มันดูเหมือนกองหินทับซ้อนกันจนกลายเป็นภูเขา บริเวณโดยรอบแสดงให้เห็นอยู่ถึงการอาศัยของออร์คเนื่องจากบริเวณนั้นถูกตัดจนโล่ง
“นี่มัน … ” กิโกกล่าวอย่างสับสนกับการหายไปของออร์ค
เรายังคงสำรวจภูเขาหินจากระยะไกลและซ่อนตัวอยู่ในป่า แต่ก็ไม่มีออร์คออกมา
“อย่างที่คาดไว้ ที่นี่ก็ไม่มีออร์ค” ผมพึมพำ
จนถึงกลางคืนก็ยังไม่มีออร์คออกมา
“ลองเข้าไปกันเถอะ” ผมพูด
เมื่อเราปีนเข้าไป ข้างในไม่มีใครอาศัยอยู่
“เกิดอะไรขึ้น? “
คำพูดที่งุนงงเหล่านั้นสะท้อนกับความมืดภายใน
ที่นั่นบนยอดเขาซึ่งผมสามารถมองไปทางทิศตะวันตก
ป่าขยายไปทั่วทั้งผืนดิน แต่มีจุดที่สามารถมองเห็นต้นไม้เล็ก ๆ ได้จากระยะไกล ผมเห็นภูเขาลูกหนึ่งที่สูงมากจนไปถึงท้องฟ้า
มีบางอย่างเกิดขึ้น
ลางสังหรณ์สั่งให้ผมลงจากภูเขาเพื่อจบการลาดตระเวนและมุ่งหน้ากลับไปยังหมู่บ้าน
◇◇◆◆◇◇◆◆
ได้รับแผ่นหนังของเกรย์วูล์ฟ
◆◇◇◆◆◇◇◆
อ่านนิยายล่วงหน้าได้ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล
https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/
