[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 61
[คลาส] ดยุค , หัวหน้ากลุ่ม
[ทักษะ] <<สั่งการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย
[สัตว์เลี้ยง] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) เกรย์วูล์ฟ (เลเวล 1) x2
[สถานะผิดปกติ] <<เสน่ห์ของนักบุญ >>
◇◆◇
[ก็อบลิน] กีก้า
ก็อบลินที่อาศัยอยู่ผู้นำคนก่อนพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก
[ก็อบลิน] กิกูว
อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาดถ้าเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป
[ก็อบลิน] กิกิ
เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถที่ค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน
[ก็อบลิน] กิโก
ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์
[ก็อบลิน] กิซาร์
ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลม ที่เพิ่งเข้ากลุ่มมา
◇◆◇
พวกเราล่าดับเบิ้ลลิซาร์ดและพิคเคิ้ลสแนปในขณะที่มุ่งหน้ากลับบ้าน
ความกังวลของผมยังไม่คลี่คลาย แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรที่ทำได้
ผมควรมุ่งเน้นไปที่สิ่งที่สามารถทำได้ในตอนนี้ นั่นคือการยกระดับของก็อบลิน
ผมเฝ้าดูการต่อสู้ของพวกก็อบลินขณะที่ตัวเองคิด
เหยื่อในวันนี้คือดับเบิ้ลลิซาร์ด
กิโกและก็อบลินสามตัวล้อมรอบเหยื่อจากด้านซ้าย ในขณะที่กิกูวและก็อบลินอีกสามตัวอยู่ด้านขวา ทั้งสองกลุ่มโจมตีดับเบิ้ลลิซาร์ดจากด้านข้างซ้ำๆ
ดับเบิ้ลลิซาร์ดมีขนาดประมาณหกฟุต
การโจมตีของทั้งสองกลุ่มเล็งไปที่เท้าในเวลาเดียวกัน การโจมตีจากทั้งสองทิศทางทำให้มันทำอะไรไม่ถูก
ดาบโค้งคล้ายดาบคาตานะของกิโกและดาบยาวของกิกูวฟันเข้าไปและเลือดพุ่งออกไปในอากาศ บาดแผลที่เพิ่มขึ้นจากการโจมตี มันถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องโดยดาบของพวกก็อบลิน
ในขณะที่ดับเบิ้ลลิซาร์ดกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ดาบสองเล่มก็ฟันไปที่คอของมันทำให้การต่อสู้สิ้นสุดลง
ดูเหมือนพวกก็อบลินจะคุ้นเคยกับการประสานงานแล้ว
ในระดับนี้พวกเขาน่าจะจัดการกับออร์คได้อย่างน้อยสองตัว …
เราเร่งเดินทางเมื่อพวกก็อบลินกินอาหารเสร็จ
เราไปถึงถึงหมู่บ้านในเวลาเที่ยงคืนและกิซาร์ออกมาต้อนรับพวกเรา
“ข้ารู้สึกว่าท่านกำลังรีบ” กิซาร์กล่าวขณะที่มองก็อบลินที่ล้มลงอยู่บนพื้น ถึงเขาเป็นดรูอิดและก็อบลินแรร์ แต่เขามีความคล้ายกับมนุษย์มาก
“มีบางอย่างรบกวนข้า” ผมตอบ
“อืม…ข้าไม่รู้ว่าท่านหมายถึงอะไร แต่อย่างน้อยท่านน่าจะมาดูบ้านใหม่ก่อนเป็นไง?” เขาพูดกลับ
อะไร?
“สร้างใหม่เหรอ”
“มนุษย์ที่ท่านพามาพวกเขาทำงานอย่างหนักเพื่อสร้างบ้านให้กับก็อบลิน” กิกิตอบ ในขณะที่เขาพาไปที่บ้านหลังใหม่ของผม
ขณะที่เราเดิน ผมฟังรายงานเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นตอนที่ผมออกไปข้างนอก
เส้นทางที่นำไปสู่บริเวณกวางเอเรลนั้นขยายขึ้น ก็อบลินล่ากวางหอกมาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงมองหาวิธีที่จะทำให้การเดินทางสะดวกสบาย
ฝูงกวางเอเรลอาศัยอยู่ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือของทะเลสาบ ก็อบลินชอบล่าพวกมันเพราะมีขนาดร่างกายที่มีขนาดใหญ่ นอกจากนี้ยังล่าเพื่อเพิ่มเลเวล แต่เนื่องจากขนาดของร่างกายมันเช่นกันจึงต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการพาเนื้อกวางกลับมา เมื่อถนนกว้างขึ้นมันน่าจะสะดวกกว่านี้มาก
เมื่อผมฟังรายงานของกิซาร์ จนในที่สุดเราก็มาถึงบ้านที่กล่าวถึงก่อนหน้า
มันให้ความรู้สึกเหมือนบ้านที่ผมเคยอยู่จะใหญ่ขึ้น สิ่งที่เพิ่มขึ้นไม่ใช่สิ่งที่คาดหวังจากงานสามขณะที่ผมจากไป
“นี่มันฟุ่มเฟือยเกินไปรึเปล่า” ผมถาม
“ท่านไร้เดียงสาเกินไป อย่างน้อยเราควรจะใช้ทรัพยากรบ้าง” กิซาร์ตอบ
ผมรู้ แต่ …
“ข้ามีวิธีของข้า” ผมบ่น
“ก็อาจเป็นเช่นนั้น” กิซาร์ยักไหล่ ขณะที่เขาเปิดประตู
ข้างในผมเจอเรเชียที่นอนกับกัสต้าและซินเธีย ขดตัวเป็นลูกบอลกลมๆ ในอ้อมแขนของเธอ พวกมันดูโตขึ้นกว่าตอนที่ผมจากไป
ลิลลี่อยู่ที่นั่นพร้อมกับผู้หญิงคนอื่นด้วย
ทันทีที่เราเดินเข้าไป เสียงของการเปิดประตูทำให้ลูกเกรย์วูล์ฟทั้งสองมองมาทางผม
“โฮ่ง!”
เสียงของทั้งสองปลุกเรเชียขึ้นมา
“โอ้…ยินดีต้อนรับกลับบ้าน” เรเชียพูดขณะที่เธอขยี้ตา จากนั้นเธอก็กลับไปนอน
ตรงกันข้ามกับท่าทีของเรเชีย ผู้หญิงคนอื่นมองมาที่ผมด้วยสายตาหวาดกลัว
ซินเธียและกัสต้าวิ่งมาเล่นที่เท้าของผม
“…เจ้าอธิบายมาสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่นี่” ผมถามอย่างหงุดหงิด
รอยยิ้มซุกซนปรากฏบนใบหน้าของกิซาร์
◆◇◇
ผมอธิบายผลลัพธ์ของการสอดแนมให้กิซาร์และก็อบลินอาวุโสฟัง
“…ข้าไม่รู้แน่ชัด” กิซาร์กล่าว “แต่ฟังจากที่ท่านพูด อาจจะมีราชาคนใหม่กำเนิดขึ้นท่ามกลางเหล่าออร์ค”
ราชา? อืม…ถ้าก็อบลินมีราชาแล้วล่ะก็ พวกมันนก็น่าจะทำได้เช่นกัน…
มันไม่แปลกขนาดนั้น
“ก็อบลินมีเผ่าขนาดใหญ่ทั้งหมดสี่เผ่า แต่พวกออร์คก็มีเช่นกัน” ก็อบลินอาวุโสเริ่มอธิบาย
ตามตำนาน เมื่อมีราชาออร์คกำเนิดขึ้น พวกออร์คทั้งหมดจะรวมตัวกันภายใต้ราชาออร์ค
“ราชาออร์คเป็นที่รู้จักในฐานะภัยพิบัติ มันเกิดมาเพื่อนำพาออร์คออกจากป่าไปโจมตีโลกมนุษย์”
แต่ส่วนที่น่ากลัวที่สุดคือออร์คจะไม่หยุดโจมตี จนกว่าราชาแห่งออร์คจะตาย พวกมันจะเดินหน้าต่อไป แม้แขนขาของพวกจะบาดเจ็บหรือขาด ต่อให้ถูกโจมตีด้วยเวทมนตร์พวกมันก็ไม่หยุด
ราชาออร์ค … นี่เป็นปัญหายิ่งกว่าการเดินทางไปป้อมปราการแห่งนรกซะอีก
“แบบนี้นี่เอง” ผมพยักหน้า
มีความเป็นไปอย่างมากว่าเหล่าออร์คที่อาศัยอยู่ในพื้นที่หายไปเนื่องจากการกำเนิดของราชาองค์ใหม่
พวกออร์คที่อยู่ภายใต้มันจะกลายเป็นบ้าคลั่งและรวมกันเป็นฝูง
ผมไม่รู้ว่าเป้าหมายของพวกมันคืออะไร
––– แต่นี่ไม่ใช่สถานการณ์ที่ดี
ผมสาปแช่งตัวเองกับความโชคร้ายนี้
“เผ่าออร์คทั้งหมด” ผมพึมพำ
โดยปกติแล้วออร์คจะเคลื่อนที่เป็นกลุ่มๆ ละ 2 ถึง 6 แต่ด้วยการปรากฏตัวของราชาพวกเขาจะรวมกันเป็นฝูงเดียว
หากการต่อสู้เกิดขึ้น พวกเขาแข็งแกร่งพอที่จะคุกคามแม้แต่โลกมนุษย์ ถ้าพวกมันโจมตีหมู่บ้านแห่งนี้…เราคงไม่มีแม้แต่โอกาสรอด
“เจ้าสามารถระบุเส้นทางที่พวกมันผ่านได้หรือไม่” ผมถาม
ก็อบลินอาวุโสส่ายหัว
“ไม่ว่ากรณีใด มันก็ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถต้านทานได้” กิซาร์ยักไหล่
ไม่มีความหวังเลยเหรอ? ถ้าเจอกับมันจริงๆ เราจะต้านทานพวกมันยังไง?
“เจ้ารู้อะไรอีกบ้าง เกี่ยวกับความบ้าคลั่งของออร์ค” ผมถาม
กิซาร์และก็อบลินอาวุโสต่างก็ส่ายหัว
เราขาดข้อมูลมากไป
อย่างน้อยที่สุด เราจะต้องเสริมกำลังการป้องกัน
“ขุดหลุมนอกหมู่บ้านในวันพรุ่งนี้ เราจะสร้างกับดัก” ผมสั่ง
ถ้าเป็นแค่ผมการหลีกเลี่ยงนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่ถ้ารวมก็อบลินทั้งหมด เราทำได้เพียงสอดแนมและหลีกเลี่ยง
แต่หมู่บ้านเรามีทั้งมนุษย์และก็อบลินเพศเมีย พวกเขาช้าเกินไป การวิ่งหนีจึงไม่ใช่สิ่งที่เราทำได้
“เข้าใจแล้ว” กิซาร์และก็อบลินอาวุโสพยักหน้าอย่างเงียบๆ
ถึงกระนั้น … สำหรับราชาที่จะเกิดในหมู่ออร์ค …
ผมจะพ่ายแพ้และถูกล่า …ด้วยความบ้าคลั่งนี่?
หากนั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อมอนสเตอร์กลายเป็นราชา… ถ้าสัญชาตญาณทำให้พวกมันบ้าคลั่ง
ก่อนผมจะหลับตาเพื่อยืนยันว่าทักษะ << กบฏ >> เขียนไว้ในค่าสถานะ
หากปรากฏการณ์นั้นเกิดขึ้น ผมจะต่อต้านมันได้หรือไม่
ความรู้สึกราวกับว่าเวทมนตร์ของผมเพิ่มขึ้น เมื่อผมได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนั้น จากความมืด แม้ตอนนี้อำนาจของเธอถูกลดออกไปเนื่องจากพรของซีโนเบีย ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วการแทรกแซงของเธอก็จะแข็งแกร่งขึ้นในครั้งต่อไป
ผมต้องการพลังมากขึ้น
พลังที่ไม่ได้เป็นของคนอื่น พลังที่เป็นตัวของผมเอง
“ขอโทษด้วย ข้าขอเวลาท่านสักครู่” เสียงหนึ่งพูด
ลืมตาขึ้น กิกิยืนอยู่ตรงหน้าผมอย่างอ่อนโยน
“ว่ามา” ผมพยักหน้าและเก็บความกังวลไว้กับตัว
“ลอร์ดกิซาร์ กล่าวว่าไม่จำเป็น แต่…”
ผมถามเขาว่ากำลังพูดถึงเรื่องอะไร เมื่อเขาอธิบายผมก็ตกใจ
เห็นได้ชัดว่ามีออร์คพยายามโจมตีมนุษย์ผู้หญิง ในขณะที่ผมหายไป
“อันที่จริงผู้ที่ฆ่ามันคือลอร์ดกิซา” กีก้ากล่าว “ลอร์ดกิซากล่าวว่าเขาจะเป็นผู้ดูแลหมู่บ้านตอนที่ท่านไม่อยู่”
ผมหลับตาและขบคิด
ผมคิดว่าสถานการณ์เช่นนั้นอาจจะเกิดขึ้นวันหนึ่ง แต่เห็นได้ชัดว่า … ผมไร้เดียงสาเกินไป
ผมระลึกถึงคำปฏิญาณของกิซาร์และรอยยิ้มอันขมขื่นของเขา
“ข้าไม่อยากให้ลอร์ดกิซาร์เป็นคนเดียวที่รับผิดชอบในเรื่องนี้ ข้าจึงจะรับผิดชอบด้วย เป็นพวกข้าที่ตัดสินใจโดยพลการ ดังนั้นข้าจึงมาเพื่อยอมรับความผิด “กิก้าขอร้องและหมอบลงหน้าผม
นั่นเป็นเหตุผลที่เขาสร้างบ้านใหม่
ดูเหมือนว่าพวกก็อบลินจะดูแลเชลยและเห็นได้ชัดว่าผมได้รับการเคารพจากผู้ใต้บังคับบัญชาดีกว่าที่ผมคิด
” ข้าเข้าใจ ข้าจะทำเป็นไม่ได้ยินเรื่องในครั้งนี้” ผมบอกเขา
“ข้ารู้สึกเป็นเกียรติในความใจกว้างขององค์ราชัน” กีก้ากล่าวขอบคุณ
“เจ้าทำได้ดีมากที่แจ้งให้ข้าทราบ”
“ไม่…และเกี่ยวกับการลงโทษของข้า…”
“เนื่องจากข้าจะไม่ถูกลงโทษกิซาร์ เข้าจึงจะไม่ลงโทษเจ้าเช่นเดียวกัน”
“ขอบคุณองค์ราชัน”
ผมให้กิก้ากลับไป แล้วคิดกับตัวเอง
––– ผมต้องกระชับสายบังเหียนให้แน่นกว่าเดิม
ผมมองไปที่เรเชียที่นอนใกล้กับลูกเกรย์วูล์ฟ
ผมจะไม่ประนีประนอมกับพวกเขาในครั้งหน้า
แต่เรื่องนี้จะต้องมีการตรวจสอบ
มีความเป็นไปได้ที่เขาจะไม่พูดความจริงทั้งหมด
ผมมีความหวาดระแวงในก้นบึ้งของหัวใจ ถึงแม้มันจะเป็นแค่เพียงแค่ความเป็นไปได้ก็ตาม
เมื่อคิดดังนั้น …มันทำให้ผมรังเกียจตัวเอง
◆◇◇◆◆◇◇◆
อ่านนิยายล่วงหน้าได้ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล
https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/
