[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 62
[คลาส] ดยุค , หัวหน้ากลุ่ม
[ทักษะ] <<สั่งการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย
[สัตว์เลี้ยง] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) กัสต้า (เลเวล 1) ซินเธีย (เลเวล 1)
[สถานะผิดปกติ] <<เสน่ห์ของนักบุญ >>
◇◆◇
[ก็อบลิน] กิก้า
ก็อบลินที่อาศัยอยู่ผู้นำคนก่อนพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก
[ก็อบลิน] กิกูว
อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาดถ้าเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป
[ก็อบลิน] กิกิ
เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถที่ค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน
[ก็อบลิน] กิโก
ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์
[ก็อบลิน] กิซาร์
ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลม ที่เพิ่งเข้ากลุ่มมา
[ก็อบลิน] กิจิ
ก็อบลินแรร์ที่เลื่อนคลาส (ตอนที่ 37) จากการออกล่ากับกลุ่มของกิก้า
◇◆◇
ฝูงออร์คเริ่มสวนกลับการโจมตีจากด้านข้าง
ผมจะใช้ประโยชน์จากสิ่งนี้ ในขณะที่พวกมันไปทางหมู่บ้าน
“อย่าส่งเสียงดัง” ผมสั่งขณะที่เราวิ่งผ่านพุ่มไม้
ผมจับไอเอิร์นเซคั่นไว้ที่หลังเพื่อวิ่งไปยังออร์คตรงหน้า
“เปลี่ยนตัวข้าให้กลายเป็นดาบ (เอนชานต์) ! “
ผมห่อหุ้มดาบด้วยเวทมนตร์และฟันไปที่ออร์ค
“กูวว!” ออร์คกรีดร้อง
เราต้องจากไปก่อนที่ออร์คจะมารวมตัวกัน เพราะเสียงกรีดร้องของออร์คตัวนั้น
––– แต่ก่อนหน้า!
เราจะลดจำนวนออร์คจนกว่าทีมของกิโกและกิจิจะถอยกลับมา
“กูรูววว!”
เราฆ่าออร์คไม่ถึง 5 ตัวด้วยซ้ำในการโจมตีครั้งนี้
ยิ่งย้อนกลับไปตอนที่เราซุ่มโจมตี เราฆ่าพวกมันได้เพียง 6 ตัว
แย่มาก
ถึงแม้การต่อสู้ครั้งนี้เราจะไม่ได้สูญเสียมากนัก ผมมีกิกูวและกิก้า สองก็อบลินชั้นสูงนำทีมต่อสู้ แต่จำนวนออร์คที่เราฆ่าได้ต่ำกว่าที่คาดไว้
.
.
.
ราวกับว่าเราต่อสู้กับสัตว์ประหลาดที่ไม่รู้จักความเหน็ดเหนื่อย
ไม่ว่าพวกเราจะฆ่ามันมากแค่ไหน พวกมันก็ไม่แสดงออกถึงความอ่อนแอ
ผมจึงหยุดการโจมตีออร์ค
เมื่อคืนผมส่งกิกิไปแล้ว แต่ตอนนี้เขาก็ยังไม่กลับมา?
ความคิดที่อ่อนแอปรากฏขึ้นภายในใจแต่ผมถือไอเอิร์นเซคั่นกวาดล้างความคิดที่ไร้ประโยชน์เหล่านั้นทิ้งไป
ผมคือราชา
ถ้าคนที่ยึดมั่นกลับไม่เชื่อในตัวเองจะเกิดอะไรขึ้น!?
ผมต้องไม่หวั่นไหว
“อีกครั้ง! “
เมื่อออร์คพุ่งเข้ามา ผมจึงเริ่มโจมตีต่ออีกครั้ง
เราจะฟันพวกออร์คเป็นเสี่ยง ๆ!
◆◇◆
มันเห็นได้ชัดแม้มองจากระยะไกล สถานการณ์ปัจจุบันกำลังมุ่งหน้าไปสู่บทสรุปที่เลวร้าย
หลังจากโจมตีฝูงออร์คเป็นครั้งที่สี่ ผมก็เห็นสภาพของหมู่บ้าน
บ้าเอ๊ย!
กับดักครึ่งหนึ่งถูกใช้ไปแล้ว
พวกมันยังไปไม่ถึงรั้ว
ก้อนหินและเวทมนตร์ถูกยิงใส่ออร์คอย่างต่อเนื่อง แต่นั่นเป็นแค่เรื่องของเวลา เมื่อถึงจุดหนึ่งสถานการณ์จะจบลงจากจำนวนที่มากมายของออร์ค
การโจมตีของพวกมันรุนแรงเกินไป มันอาจจะเป็นเพราะราชาออร์คชักนำ แต่พวกมันกำลังโจมตีอย่างบ้าคลั่งโดยไม่สนใจแม้แต่จะช่วยออร์คที่ติดอยู่ในกับดัก
พวกมันไม่รู้จักความกลัว!?
ผมอดไม่ได้ที่จะมองทองทัพความตายที่อยู่ตรงหน้า
ไม่นานหลังจากนั้นพวกออร์คก็มาถึงคูน้ำ
บ้าเอ๊ย!
ผมมองไปที่ฝูงออร์ค
ยังมีกองกำลังต่อสู้มากมายเหลืออยู่จากราชาออร์คที่เป็นผู้นำ แต่เมื่อเทียบกับสิ่ง… ผมมองไปที่ก็อบลินที่อยู่ข้างหลัง พวกเขากำลังเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด
ทุกครั้งที่เราโจมตี พวกก็อบลินต้องหลบการโจมตีของออร์คที่อาจทำให้คนใดคนหนึ่งบาดเจ็บสาหัสได้ในครั้งเดียว แน่นอนว่าเราสามารถลดกองกำลังของออร์คไปได้อย่างช้าๆ แต่ด้วยความเร็วนี้หมู่บ้านจะล่มสลายก่อนที่เราจะชนะ
ถึงกิโก กิจิและก็อบลินแรร์ตัวอื่น ๆ ยังมีความแรงเหลืออยู่บ้าง แต่ก็อบลินที่เหลือใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว
ถึงอย่างนั้น –––
ผมก็ต้องให้พวกเขาเดินทำ ไม่อย่างนั้นหมู่บ้านจะล่มสลาย
“เดินหน้า!” ผมสั่ง
พวกเขาไม่มีแรงแม้แต่จะพูด ไม่มีแรงแม้แต่จะพยักหน้า แต่พวกเขามีแค่ความหวัง
บ้าเอ๊ย! ราชาอะไรกัน!? ผมเรียกตัวเองว่าราชา แต่สิ่งที่ทำได้มากที่สุดคือพึ่งพาความแข็งแกร่งของพวกเขา!?
ผมย่อตัวลงเพื่อเข้าใกล้ฝูงออร์คจากพุ่มไม้
“กว๊าาา!”
ได้ยินเสียงออร์คคำราม ผมจึงเงยหน้าขึ้นมองชั่วขณะ ที่นั่นผมเห็นออร์ครวมกลุ่มอย่างรวดเร็วและมุ่งหน้ามายังทิศทางของเรา
พวกมันสังเกตเห็นได้ยังไง!?
“ล่าถอย! ” ผมสั่งทันที
เราต้องถอย! ไม่งั้นก็อบลินทั้งหมด!
จากนั้นเพื่อที่จะทำให้ออร์คที่กำลังมาถึงอ่อนแอลง ผมจึงยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขาและเหวี่ยงดาบขนาดใหญ่ของตัวเอง
ในขณะที่เราเริ่มถอย มันก็พุ่งเข้ามา
ทิศทางของลมเปลี่ยนไป!
จมูกของออร์คนั้นดีเยี่ยม พวกมันสังเกตเห็นเราเพราะสิ่งนี้?
กระบอกของออร์คโจมตีมาหาผมจากทางซ้ายและขวา หนึ่งในสิ่งที่น่ารำคาญในสงครามคือการโจมตีมาจากหลายทิศทาง มันทำให้คู่ต่อสู้ที่ปกติจะไม่เป็นภัยคุกคามอันตรายมากขึ้น
ไม่ต้องพูดถึงจำนวนพวกออร์คที่มีมากกว่า พวกมันแข็งแกร่งพอที่จะฆ่าก็อบลินได้ในการโจมตีครั้งเดียว
เมื่อรู้เช่นนั้น ผมจึงสั่งให้ก็อบลินระมัดระวังการซุ่มโจมตีและถอยหนี ส่วนผมต้องจัดการกับออร์คที่เหลือ
ผมเหวี่ยงดาบใหญ่เพื่อกันการโจมตีที่กำลังจะมาถึง จากนั้นผมก็เปลี่ยนทิศทางของดาบและเหวี่ยงมันกลับไปเฉือนหน้าอกออร์ค
โดยปกติแล้วออร์คควรจะล้มลงจากการโจมตีนี้ แต่เหมือนว่ามันไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด ในความเป็นจริงออร์คยังโกรธมากขึ้นและโจมตีผมรุนแรงกว่าเดิม
ออร์คพยายามจับผมจากทางขวา ผมหลบมันและในเวลาเดียวกันมีกระบองถูกเหวี่ยงจากด้านซ้าย
ไอ้บ้าพวกนี้ไม่ได้คิดถึงความเสียหายที่เกิดขึ้นเลย!
ถ้าเมื่อกี้ผมฟันแขนของออร์คที่พยายามจะจับตัวผมแทน กระบองอันนั้นคงฟาดลงบนร่างกายของผม
ชีวิตของผมเกือบจะมีคุณค่าเท่ากับแขนของออร์คตัวนั้น!
ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันทำได้อย่างราบรื่น … นี่คือความบ้าคลั่งของออร์ค! พลังแห่งราชาออร์ค!
มีการโจมตีถัดไปที่กำลังจะมาถึงของออร์คจากทางซ้าย ผมจึงเหวี่ยงดาบด้วยความช่วยเหลือจาก <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> เพื่อฟันตรงไปที่ศีรษะของออร์ค มันพยายามป้องกันด้วยกระบอง แต่ดาบของผมเร็วกว่าและหัวของมันก็กระเด็นขึ้นไป
ขณะที่ผมจู่โจม มีออร์คอีกตัวเข้ามาท้าทายผมในระยะประชิด ผมตอบสนองด้วยการฟันดาบลงมาด้วยพลังทั้งหมด
กะโหลกของออร์คแตกออก แต่ก่อนที่ผมจะฟันมันจนขาด ผมกลับหยุดลงเพราะมีออร์คตัวอื่นโจมตีผมจากด้านหลัง
ออร์คแทงหอกออกมาผ่านไหล่ของผมไป
ผมรู้สึกลำบากที่ต้องรับมือกับการโจมตีจากด้านหลัง แต่ผมทำได้แค่กัดฟันและจดจ่อกับการต่อสู้ตรงหน้า
ทันใดนั้นก็มีดาบสั้นถูกขว้างก่อนจะแทงทะลุเท้าของผม
บ้าเอ๊ย!!!
ในขณะที่ผมถอยออกไปอย่างรวดเร็ว ผมก็ซ่อนตัวเองไว้หลังพุ่มไม้และคลานไป เหมือนกับผมวิ่งหนีจากออร์คอย่างหมดหวัง
ผมเดินตามรอยกลิ่นของก็อบลิน มันเป็นเวลากลางคืนเมื่อผมไปถึงพวกเขา
“ราชา…” กิจิก้มศีรษะอย่างไร้เรี่ยวแรง
เมื่อเห็นเขาพร้อมกับกิโกกำลังจ้องมองมาที่ผมอย่างเงียบ ๆ มันทำให้ผมรู้สึกโกรธ
ทำไม!? ทำไมผมถึงอ่อนแอ!?
ทำไมเราถึงมีช่องว่างขนาดนี้!?
ผมกำลังจะแพ้!?
ผมกำลังจะพ่ายแพ้!?
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปหมู่บ้านจะถูกทำลาย
…ในสถานที่แบบนี้!
ขณะที่ผมจับไอเอิร์นเซคั่น ผมจำน้ำหนักของมันได้
ไม่มีเวลาแล้ว!
ในกรณีนี้!
“กิโก กิจิ”
ในขณะที่ผมหลับตาลงอย่างเงียบๆ และถอนหายใจ
ผมต้องชนะ ในขณะที่ลดการบาดเจ็บล้มตาย …
ขณะที่ผมคิดแบบนั้นกับตัวเองผมก็เริ่มพูด
“พวกเจ้าพร้อมรึยัง?”
ผมไม่รู้ว่าพวกก็อบลินรู้สึกผิดหวังเป็นหรือเปล่า แต่พวกเขาเหลือบมองกัน
“ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปหมู่บ้านจะถูกทำลาย” ผมกล่าวต่อ
ก็อบลินยังคงเงียบในขณะที่พวกเขาฟังคำพูดของผม
“นี่ไม่ใช่การต่อสู้โดยที่ไม่มีการเสียสละอีกต่อไป” ผมประกาศ
ผมคือราชา ดังนั้น…
เพื่อเอาชีวิตรอด เพื่อป้องกันสิ่งที่ควรปกป้อง
“ถ้าราชาสั่งพวกเราละก็…” กิจิมองมาที่ผม
ใช่ ว่ากันตามตรง …ผมกำลังสั่งให้พวกเขาไปตาย
“ชีวิตของข้าเป็นท่านอยู่แล้ว” กิโกพูดขณะที่ก้มหน้า
ผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้อย่างไร
แต่ถ้าผมไม่ไปหมู่บ้านจะล่มสลาย ความฝันของผมจะถูกบดขยี้และเลือดที่กระเซ็นไปทั้งหมดจะสูญเปล่า!
แต่ใช่ …ในที่สุด …ผมกำลังจะสั่งให้พวกเขาทุกคนตายเพื่อผม –––
“…ต่อจากนี้ไปเราจะโจมตีพวกออร์ค คราวนี้เราจะไม่หยุดจนกว่าราชาออร์คจะตาย”
“ตามที่ท่านสั่ง!”
ขณะที่ผมยืน กิโกและกิจิออกคำสั่งกับพวกก็อบลิน
ผมไม่มีเวลาแล้ว
ถ้าผมลังเลหมู่บ้านจะพังทลายลง
“ไป!”
ผมพาดไอเอิร์นเซคั่นไว้บนไหล่ แล้วพุ่งไปหาราชาออร์ค
◆◇◇◆◆◇◇◆
จำนวนออร์คทั้งหมด: 85
เกราะหนัก (ดาบ โล่ เกราะ) : 16
กระบอง: 43
หอกยาว: 19
หอกสั้น: 8
◆◇◇◆◆◇◇◆
อ่านนิยายล่วงหน้าได้ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล
https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/
