Goblin Kingdom – ตอนที่ 42

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 62

[คลาส] ดยุค , หัวหน้ากลุ่ม

[ทักษะ] <<สั่งการ>> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B->> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย

[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย

[สัตว์เลี้ยง] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) กัสต้า (เลเวล 1) ซินเธีย (เลเวล 1)

[สถานะผิดปกติ] <<เสน่ห์ของนักบุญ >>

◇◆◇

[ก็อบลิน] กิก้า

ก็อบลินที่อาศัยอยู่ผู้นำคนก่อนพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก

[ก็อบลิน] กิกูว

อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาดถ้าเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป

[ก็อบลิน] กิกิ

เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถที่ค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน

[ก็อบลิน] กิโก

ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์

[ก็อบลิน] กิซาร์

ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลม ที่เพิ่งเข้ากลุ่มมา

[ก็อบลิน] กิจิ

ก็อบลินแรร์ที่เลื่อนคลาส (ตอนที่ 37) จากการออกล่ากับกลุ่มของกิก้า

◇◆◇

“กูรูวววอาาา!”

เสียงของราชาสามารถได้ยินจากระยะไกล มันเป็นเสียงที่พวกเขาควรไปสนับสนุน

ทั้งกิก้าที่ใช้หอกยาวและอดีตหัวหน้าหมู่บ้านกิกูวอดไม่ได้ที่จะมองกัน

ภายใต้พวกเขามีก็อบลิน 15 ตัวที่กำลังต่อสู้ ขณะพวกเขามุ่งเป้าไปยังด้านข้างของศัตรูที่อ่อนแอ

แม้พวกเขาจะเป็นก็อบลินชั้นสูง แต่ก็อบลินที่พวกเขาดูแลเป็นเพียงก็อบลินธรรมดา มีผู้เสียชีวิตไปแล้วสามรายและไม่มีก็อบลินตัวใดที่ไม่ได้รับบาดเจ็บ

“ราชา…กำลังลำบาก” กิก้าพึมพำขณะที่หมุนหอกเพื่อสะบัดเลือดที่เปื้อนอยู่

“เราต้องไปแล้ว แต่…” กิกูวตอบ เขากำลังมองไปยังฉากตรงหน้า

สิ่งที่ถาโถมคือฝูงออร์คที่ขวางทาง

ในฐานะอดีตผู้นำของหมู่บ้าน กิกูวได้เรียนรู้วิธีการต่อสู้และการจัดการ

หากพวกเขาโจมตีพร้อมกัน แม้เพียงเล็กน้อย แต่ก็สามารถแยกกองกำลังของออร์คออกจากราชาได้

เมื่อกิกูวคิดกับตัวเอง เขาหันไปหากิก้าที่อยู่ข้าง ๆ

กิก้ากำลังใช้หอกของเขาอย่างชำนาญ ถึงแม้เขาจะมีแขนที่ยาวผิดปกติ

“ไปหาราชากันเถอะ” กิก้ากล่าว

เมื่อได้ยินเช่นนั้น กิกูวก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา กิก้ามีความภักดี แต่ขาดความรู้ในการเป็นผู้นำ

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาต้องการไปช่วยราชา

“สำหรับเรื่องนั้น เราต้องบุกเข้าไปให้ได้ก่อน” กิกูวตอบ

หลังจากยืนยันจากการพยักหน้าของกิก้า กิกูวจึงสั่งพวกลูกน้อง

พวกเขาค่อย ๆ ขยับเข้าไปใกล้จุดศูนย์กลาง โชคดีที่พวกออร์คระวังตัวมากขึ้น พวกมันจึงไม่ได้รุกเข้ามา

เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ศัตรูมากพอ

“ไป! “

ในขณะที่กิกูวใช้ทักษะ <<การร่วมมือ>> ออกมาเต็มอย่างกำลัง เขาจึงฟันดาบยาวออกไป แต่การโจมตีที่สามารถแยกหัวของก็อบลินธรรมดาได้นั้นถูกป้องกันอย่างง่ายดายโดยออร์ค

แต่มันก็อยู่ในขอบเขตของการคาดการณ์ หลังการโจมตีของเขา ก็อบลินที่อยู่รอบ ๆ ก็เคลื่อนไหวเข้าใกล้พื้นดินจนเกือบจะคลานเข้าหาออร์ค

พวกมันโจมตีไปยังเท้าของออร์คแล้วผละออก เสียงร้องอันเจ็บปวดของออร์คดังขึ้นและกิกูวที่โน้มตัวเข้าไปก็จู่โจมศีรษะของออร์คอีกครั้ง คราวนี้เขาสามารถฆ่ามันได้

ทันใดนั้นก็มีลมพัดผ่านจากด้านข้าง มีหอกยาวแทงทะลุร่างของออร์ค เมื่อเขาหันไป นั่นคือกิก้าที่แทงหอกออกมา

“ช่างน่าหวาดกลัว” กิกูวกล่าวชม

เหตุผลที่กิกูวไม่ได้รับการโจมตีจากสภาพแวดล้อม ส่วนใหญ่เป็นเพราะกิก้าที่สู้อยู่เคียงข้างเขา ด้วยระยะการโจมตีของกิก้าที่กว้างกว่าคนอื่น ๆ ทำให้พวกเขาสามารถโจมตีได้อย่างอิสระ

นั่นเป็นเหตุผลที่กิกูวใช้พวกก็อบลินท้าทายพวกออร์คในระยะประชิด

เพราะกิก้า พวกเขาสามารถแสดงประสิทธิภาพของกลุ่มสามคนได้ถึงขีดสุด!

“เราจะไปหาราชา!”

ด้วยคำสั่งของกิกูว ทุกคนจึงพยักหน้า

“ลอร์ดกิก้า” ก็อบลินถือหอกยาวกล่าวจากข้างหลัง “…อย่าฝืนตัวเองมากเกินไปล่ะ” กิก้าบอกเขา

ก็อบลินตัวนั้นเป็นหนึ่งในก็อบลินที่เพิ่งเกิด และภายใต้คำสั่งของราชา เขาเป็นหนึ่งในก็อบลินที่กิก้าเคยสอนหอกให้

ถึงแม้จะมาใหม่แต่เขาก็ต้องเข้าร่วมในสงคราม โดยธรรมชาติแล้วก็อบลินที่กิก้าเคยสอนมารวมตัวกันภายใต้เขา

“อย่าถอย!”

ด้วยเสียงของกิกูว กิก้าก็พยักหน้าเบา ๆ

“เพื่อราชา” กิกูวกล่าว

“แน่นอน” กิก้าตอบ

กิก้าถือหอกของเขา ส่วนกิกูวจับดาบยาว พวกเขาแต่ละคนจับอาวุธของตัวเอง

◆◇◇

ในที่สุดการต่อสู้ที่แท้จริงก็เริ่มต้น

[ทักษะ] <<การเต้นรำแห่งความตาย>> ขั้น 2 ทำงาน

ความแข็งแกร่งทางกายภาพเพิ่มขึ้น 30% ความว่องไวเพิ่มขึ้น 30%

นอกจากนี้ [ทักษะ] <<นักรบคลั่ง>> ยังเปิดใช้งานด้วย

ในการแลกเปลี่ยนกับการกัดกร่อนทางจิตวิญญาณ ทำให้ความแข็งแกร่งทางกายภาพเพิ่มขึ้น 30% ความว่องไวเพิ่มขึ้น 30% เพิ่มพลังเวทย์เพิ่มขึ้น 30%

“กูรูววววอาาา!”

–––มาเลย!

นำความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นส่งไปยังดาบในถือ

จากนั้นผมก็ก้าวข้ามขีดจำกัดเพื่อเพิ่มแรงกดดันให้กับบาดแผล

มีเลือดไหลออกมาจากปาก แต่ผมก็ยังโจมตี

“… โอ้!”

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมสวนกลับโกลโกลได้

ต้องโจมตีอีกครั้ง ผมไม่มีเวลามากังวลกับอาการบาดเจ็บ

“โอ้”

แม้ว่าเขาจะถูกผลักกลับไป แต่ปากของราชาออร์คกลับบิดยิ้มอย่างมีความสุข

…น่ารำคาญ

“กว๊าาาา!”

เหมือนผมจะเข้าใจความรู้สึกของเขา …การต่อสู้กับศัตรูที่เท่าเทียม

แต่สิ่งที่ผมต้องคิดในตอนนี้คือการเอาชนะศัตรูตรงหน้า

ดาบของผมกระแทกกับดาบใหญ่ของเขาทำให้มันกระเด็นไป

ดาบของผมฟาดเข้าที่หน้าอกของราชาออร์ค ทำให้เลือดสีแดงไหลออกมา

“ช่างมีความสุข” ราชาออร์คพูด

นี่เป็นครั้งแรกที่ราชาออร์คล่าถอย

“ข้าเป็นคนบ้าคลั่ง (Berserker Call) ! ราชาผู้แข็งแกร่ง (โกลโกล) !”

ทันทีที่ราชาออร์คพูดคำเหล่านั้น สัญชาตญาณบอกผมว่ามันไม่ใช่เรื่องที่ดี

ผมก้าวไปข้างหน้าทันที

“กูรูววอาาาา!”

โกลโกลจ้องมองผมที่ฟาดดาบใส่ ความเร็วของดาบนี้ไม่ใช่สิ่งที่สามารถดูถูกได้ แต่มันถูกหยุดลงจากการดาบของโกลโกลด้วยเพียงมือเดียว

“ราชาตัวน้อย ข้าจะไม่ถามชื่อเจ้าอีกต่อไป”

เสียงอันหนักหน่วงของราชาออร์คทำให้ผมนึกถึงความตาย

“แค่…สู้! สู้กับข้า!! ราชาก็อบลิน!!”

ราชา!

ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงตะโกนจากระยะไกล เมื่อมองไปผมเห็นฝูงก็อบลินที่ชุ่มไปด้วยเลือดล้อมรอบด้วยออร์ค

จากนั้นก็มีลมพัดพาใส่ผม

พื้นดินถูเจาะทะลุเป็นโพรง ท้องฟ้าฉีกขาดและลมที่หมุนวน

“สู้ด้วยหมัด สู้ด้วยอาวุธสู้ของเจ้า!! กว๊าาาาาาาาา!”

ดูเหมือนราชาออร์คที่อาละวาดในโลกของมนุษย์จะไม่ใช่เรื่องโกหก

ภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์มัน

ใครก็ตามที่เข้าไปในพยุหะการโจมตีนี้จะถูกบดขยี้เหมือนน้ำแข็งภายใต้เครื่องบด

แต่ถึงยังงั้นก็ตาม!!

ข้างหลังผมมีก็อบลินที่ต่อสู้กับออร์คอย่างสิ้นหวัง

ผมหนีไม่ได้!

“กูรูวววอาาาา!”

ผมหยุดความกลัวที่คืบคลานจากข้างหลัง

ผมเอาชนะออร์คผู้นำ เอาชนะเกรย์วูล์ฟ ผมมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว

จากนั้นผมก็เหยียดดาบออกมาเพื่อต่อสู้กับพายุที่โหมกระหน่ำ

“สู้! สู้กับข้า!”

ราชาออร์คกรีดร้องด้วยร่างกายที่สั่นไปด้วยความสุข

ผมจับดาบที่ถูกกระแทกกลับมาและฟาดลงอีกครั้ง

ดาบของเราปะทะกัน

รวบรวมความแข็งแกร่งทั้งหมด ผมสามารถฟาดดาบของเขากลับไปได้

ตอนนั้นเองที่เลือดทะลักออกมาจากปากของผม มันเกิดขึ้นจากแรงกระแทกที่ระเบิดออกเมื่อดาบของเราปะทะกัน จากนั้นผมก็เอามือที่ไร้ความรู้สึกกวัดแกว่งดาบอีกครั้ง

“กูรูวววอาาาา!”

“กว๊าาาาาาาา!”

แต่ถึงอย่างนั้นผมก็เสียเปรียบ

ราชาออร์คโจมตีผมด้วยมือเพียงข้างเดียว แต่ที่ผมทำได้คือการทรงตัวขึ้นยืนแม้จะใช้มือทั้งสองข้าง

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปผมจะตายในที่สุด

ไม่มีสักอย่างเลยเหรอ!?

บางอย่างที่ช่วยผมได้!!

แม้ชั่วครู่ก็ยังดี

ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียงร้องมาจากระยะไกล

โดยเพ่งสายตาไปยังคู่ต่อสู้ ผมใช้หูเพื่อคาดเดาที่มาของเสียงนั่น

เสียงร้องค่อย ๆ ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ –––

“กูรูวววอาาาา!”

— ชิ!?

ผมควบคุมทักษะ <<นักรบคลั่ง>> ได้อย่างสมบูรณ์แบบและไม่เคยล้มเหลวในการเอาชีวิตศัตรู ยิ่งไปกว่านั้นผมยังมี <<การเต้นรำแห่งความตาย>> …แต่ราชาออร์คยังเหนือกว่า

ขณะที่โกลโกลปลดปล่อยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้มาพร้อมกับการโจมตีที่เล็งไปยังศีรษะของผม แรงกดดันที่เปรียบเสมือนค้อนยักษ์กำลังตกลงมา

ผมรับการโจมตีแบบซึ่ง ๆ หน้าด้วยดาบ

ผลกระทบจากการปะทะทำให้เท้าของผมจมลงไปที่พื้นและมีเลือดไหลทะลักออกมาจากร่างกาย

“ราชา!! “

ที่นั่นผมได้ยินเสียงร้องของก็อบลิน

เกิดเรื่องร้ายขึ้นเหรอ?

ขณะที่ผมคิดอย่างนั้น ผมมองเห็นเงาขนาดใหญ่ที่ผ่านหน้าผมไป

“อึก!”

โกลโกลร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ ดาบที่อยู่ตรงหน้าผมก็ถูกกวางหอกกระแทกออกไป

––– กวางหอก

––– พวกมันมาแล้ว!! แผนที่ผมให้กิกิไปควบคุมฝูงกวางจากทะเลสาบมาถึงในที่สุด

ยิ่งไปกว่านั้นภายใต้ทัศนวิสัยที่พร่ามัว ผมเห็นราชาออร์คถูกฝูงกวางหอกผลักไปรอบ ๆ

ตอนนี้แหละ!

“ร่างกายของข้าเปรียบเหมือนไต้ฝุ่น (แอคเซล) !”

ไม่สนใจร่างกายที่กรีดร้อง ผมพุ่งไปหาช่องว่างเล็ก ๆ ที่ถูกสร้างขึ้นโดยกวางหอก

ไม่สนความกดดันที่แข็งตัวหรือกำแพงอากาศโจมตีผมอย่างไร้ปรานี

“เปลี่ยนตัวข้าให้กลายเป็นดาบ (เอนชานต์) !!”

ต่อให้มีเหตุผลอะไรตาม!

ด้วยพลังเวทย์ที่เพิ่มขึ้น ผมร่ายทั้งแอคเซลและเอนชานต์ แล้วเปิดใช้งาน << Third Impact >>

ในขณะที่ผมลากดาบในแนวทแยง ผมยืนยันที่จะโจมตีโดยไม่สนใจทัศนวิสัยที่พังทลาย

ขอบเขตการมองเห็นของผมกลายเป็นว่างเปล่า

“ช่างอวดดี!” ราชาออร์คกล่าว

––– มัน…อยู่ตรงนี้!?

“ราชา! “

ผมได้ยินเสียงของกิโก

“ไม่ต้องรีบ!”

ไปยังทิศทางของเสียง แอคเซล –––

“อก๊าาาาาา!?”

เมื่อผมรู้สึกถึงแรงปะทะ เสียงกรีดร้องของราชาออร์คก็ดังขึ้น

ไล่ตามมันไป

ผมฝืนร่างกายโดยไม่สนใจกล้ามเนื้อที่ฉีกขาด เพื่อขยับดาบที่หยุดเคลื่อนไหวเมื่อครู่

–––– ไม่มีโอกาสอื่นนอกจากตอนนี้แล้ว!

ผมหยิบดาบที่ปักไว้แล้วชูขึ้นเหนือหัว

“อกว๊าาาาา!”

อาศัยทิศทางจากเสียงร้องของศัตรู ผมดึงพลังทั้งหมดออกมา

“อ – ไอสารเลว”

ยังไม่ตายอีกเหรอ—!?

“ร่างกายของข้าเปรียบเหมือนไต้ฝุ่น (แอคเซล) !”

ผมเข้าใกล้ราชาออร์คผมเร่งความเร็วเพื่อฟันผ่านร่างกายเขาให้ลึกยิ่งขึ้น

“อึก…”

ยังไม่ตาย ––– ยังไม่!!?

เปลี่ยนตัวข้าให้กลายเป็นดาบ (เอนชานต์) ––– ชิ!?”

ผมพยายามเปิดใช้งานทักษะ แต่จู่ๆ ความเจ็บปวดก็แล่นผ่านแขนขวาทำให้พลังในร่างกายลดลง

ใช้หมดแล้ว!?

ทันทีหลังจากที่คิดดังนั้น ร่างของผมก็ปลิวไปจากฝูงกวาง

หลังจากเปิดใช้งานทักษะทั้งหมด ในที่สุดอีเธอร์ของผมก็มาถึงขีดจำกัด ร่างกายของผมไม่สามารถขยับได้อีกต่อไป …แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ต้องสู้

ด้วยความคิดเพียงอย่างเดียว ผมบังคับร่างกายให้ยืนขึ้น

แต่แล้วมันก็เกิดขึ้น

ดาบใหญ่ไม่ได้อยู่ในมือของผมอีกต่อไป

—ไม่ดีแน่ ถ้าผมโดนโจมตีตอนนี้ ผมจะไม่สามารถตอบโต้ได้!

แย่แล้ว!

ทันใดนั้นที่ก้นบึ้งแห่งความสิ้นหวังและตื่นตระหนกก็หายไป การมองเห็นของผมเริ่มชัดเจนขึ้น ภาพที่ปรากฏตรงหน้าคือร่างของออร์คที่แน่นิ่งโดยมีหอกแทงทะลุร่างและมีดาบขนาดใหญ่เสียบอยู่

มันคือราชาออร์คที่ตายไปแล้ว

––– ผม …ชนะแล้วใช่ไหม?

เมื่อผมมองลงไปร่างกายของตัวเอง ผมเห็นบาดแผลลึกที่ลากผ่านจากไหล่ไปจนถึงท้อง เลือดที่ไหลไม่หยุดพุ่งออกมารวมกันอยู่ใต้เท้า

สิ่งที่ทำได้ ผมทำไปหมดแล้ว

“ราชา! “

เมื่อผมได้ยินเสียงของกิโก สติของผมก็หมดลง

◇◆◇◆◇◆◇

ได้รับ [ทักษะ] <<สัญชาตญาณ>>

เมื่อคุณตกอยู่ในอันตราย คุณสามารถหลีกเลี่ยงมันได้โดยอาศัยสัญชาตญาณของคุณ การหลบหลีกเพิ่มขึ้น 20%

หมายเหตุผู้แต่ง:

ดังนั้นการต่อสู้ของออร์คก็สิ้นสุดลง

แต่!

เนื่องจากการต่อสู้อย่างบ้าบิ่นจึงมีบางคน …

◆◇◇◆◆◇◇◆

อ่านนิยายล่วงหน้าได้ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล

https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/