Goblin Kingdom – ตอนที่ 46

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 5

[คลาส] ลอร์ด , หัวหน้ากลุ่ม

[ทักษะ] <> <<ปฏิปักษ์>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ B – >> <<ความละโมบที่ไม่สิ้นสุด>> <<การจ้องมองจากปีศาจ>> <<จิตวิญญาณของราชัน>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา>> <<ดวงตามรกตของงู>> <<การเต้นรำแห่งความตาย>> <<ดวงตาของงูสีชาด>> <<การจัดการเวทมนตร์>> <<นักรบคลั่ง>> <> <<สัญชาตญาณ>> <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา II>>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย

[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย

[สัตว์เลี้ยง] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) กัสต้า (เลเวล 1) ซินเธีย (เลเวล 1)

[สถานะผิดปกติ] <<เสน่ห์ของนักบุญ>>

◇◆◇

[ก็อบลิน] กิก้า

ก็อบลินที่อาศัยอยู่ผู้นำคนก่อนพ่ายแพ้ให้กับออร์ค แต่ปัจจุบันเขาเป็นก็อบลินที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาของผม เขาเป็นผู้ใช้หอก

[ก็อบลิน] กิกูว

อดีตผู้นำหมู่บ้าน เขาถูกกดดันเพื่อสละตำแหน่งให้กับผม เขาใช้ดาบยาวและค่อนข้างฉลาดถ้าเทียบกับก็อบลินแรร์ทั่วไป

[ก็อบลิน] กิกิ

เป็นที่รู้จักในฐานะผู้ฝึกสัตว์ เขาเลื่อนคลาสในหลังจากการล่ากวางเอเรล เป็นความสามารถที่ค่อนข้างหายากและเขาชอบที่จะใช้ขวาน

[ก็อบลิน] กิโก

ก็อบลินที่มีบาดแผลมากมายทั่วร่าง อาหารส่วนใหญ่มักถูกขโมยโดยเกรย์วูฟ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะติดตามผม เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์มากที่สุดในหมู่พวกก็อบลินแรร์

[ก็อบลิน] กิซาร์

ดรูอิด (ก็อบลินแรร์) ผู้ใช้เวทย์ลม ที่เพิ่งเข้ากลุ่มมา

[ก็อบลิน] กิจิ

ก็อบลินแรร์ที่เลื่อนคลาส (ตอนที่ 37) จากการออกล่ากับกลุ่มของกิก้า

◇◆◇

ภาพสะท้อนบนผิวน้ำคือสัตว์ประหลาดผิวสีเทาและดวงตาสีทองเหมือนงู แผงคอที่ยื่นออกมาจากหัวถึงหลังเป็นสีดำและลำตัวที่ใหญ่กว่าของก็อบลินดยุคเล็กน้อย แต่ยังเล็กกว่าเมื่อเทียบกับมนุษย์ตัวใหญ่

ที่แขนขวาคือพิชแบล็ค (เวริด) รอยสักรูปงูที่ขดอยู่ ตอนนี้มันมีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย สำหรับผมรูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมาก มันมีความคล้ายคลึงเช่นเดียวกับสัตว์เลื้อยคลาน จากนั้นจะเห็นเขาสามอันที่งอกขึ้นมาจากหัว แต่สิ่งที่น่าประหลาดที่สุดคือตอนนี้มีหางที่งอกออกมาจากด้านหลัง เมื่อลองสัมผัสผิวหนัง ผมสังเกตว่ามีขนขึ้นตามร่างกาย

ผมสามารถขยับหางได้ตามที่ต้องการ มันเป็นความรู้สึกนั้นมันยากที่จะอธิบาย ท้ายที่สุดมันเป็นสิ่งที่ผมไม่มีในฐานะมนุษย์ ถ้าจะพูดให้เห็นภาพ มันค่อนข้างคล้ายขาที่งอกเพิ่มขึ้นมา

ผมยังคงแกว่งหางเพื่อพยายามเข้าใจความรู้สึก แต่ดูเหมือนว่าผมจะไม่สามารถแกว่งหางได้อย่างดุเดือดเหมือนกับโคโบล

การวิวัฒนาการนี้ทำให้ผมสงสัยว่ามันจะมุ่งหน้าไปทางไหนกันแน่

ถ้านี่เป็นงานอดิเรกของเทพธิดานั่นล่ะก็ ผมต้องบอกเลยว่า …รสนิยมของเธอแย่มาก

ใบหน้าของผมมีริ้วรอยและส่วนที่เรียบเนียนคล้ายกับมนุษย์ แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันยังคงเป็นก็อบลินอย่างแน่นอน แต่ถ้าคุณเพิ่มแผงคอและหางเข้าไป มันเหมือนกับว่าผมไม่ใช่ก็อบลินอีกต่อไป ตอนนี้ผมกลายเป็นสัตว์ประหลาด

มันยากที่จะสรุป

แต่ถึงกระนั้น …เรเชียและก็อบลินตัวอื่น ๆ ก็ไม่ได้แปลกใจเมื่อเห็นผม

ถ้ามีอะไรที่ผมต้องรู้สึกประหลาดใจ นั่นคือปฏิกิริยาของพวกเขา

โดยปกติถ้ามีคนที่เปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้ คุณจะสงสัยว่าเขาเป็นใครเมื่อเห็นครั้งแรก

อืม …ผมมีขนเพิ่มขึ้นตามร่างกาย ดังนั้นผมคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่ายินดี

อย่างน้อยผมก็ใกล้เคียงกับสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมากกว่าสัตว์เลื้อยคลานแล้ว

ดีล่ะ ถ้าอย่างนั้น…

ผมคิดว่าเสียงหัวเราะของตัวเองโหดร้ายเพียงใด เมื่อมันสะท้อนอยู่ในทะเลสาบเมื่อสักครู่

◇◆◇

เมื่อผมกลับไปที่หมู่บ้าน ผมก็กลับไปที่บ้านของตัวเองเพื่อรับรายงานปัจจุบันของกลุ่มอย่างเต็มที่ ในขณะเดียวกันผมก็ถือโอกาสนี้เพื่อดูค่าสถานะของพวกก็อบลินแรร์ด้วย

โดยปกติผมจะไม่ผลักดันตัวเองและทำมันในวันพรุ่งนี้ แต่น่าเสียดายที่ผมเหลือเวลาอีกไม่มาก

ก็อบลินที่เข้ามาดูคล้ายกับมนุษย์ มันคือดรูอิด

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 1

[คลาส] ดรูอิด

[ทักษะ] <<การจัดการเวทมนตร์>> <<เวทย์น้ำ>>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพเจ้าแห่งน้ำ (ไอเรน)

[แอตทริบิวต์] น้ำ

เมื่อคิดดูแล้ว นี่อาจจะเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นค่าสถานะของดรูอิด

อืม …?

ดังนั้นคลาสของพวกเขาไม่ใช่ก็อบลินแรร์ แต่เป็นดรูอิด?

ดังนั้นหากพวกเขาเลื่อนคลาส พวกเขาจะกลายเป็นอะไร?

ผมรอคอยวิวัฒนาการครั้งต่อไปของกิซาร์ ในตอนนั้นผมอาจจะได้เห็นก็อบลินแบบใหม่

“ข้าจะตั้งชื่อเจ้าว่ากิโซ”

“ขอบคุณขอรับราชา ข้ารู้สึกเป็นเกียรติมาก”

เขาสามารถพูดได้อย่างราบรื่น ดูเหมือนว่ากิซาร์จะไม่ใช่ข้อยกเว้น

กิซาร์อาจจะได้ผู้สืบทอดที่ดีหลังจากออกจากหมู่บ้านไป

ถ้าผมทิ้งทุกอย่างไว้กับเขาตั้งแต่แรก มันอาจจะเกิดข้อพิพาทอาจขึ้น ดังนั้นผมควรรวบรวมคนที่ไว้ใจได้ เพื่อให้เขารวบรวมประสบการณ์

หลังจากที่ผมส่งก็อบลินออกไปและเสียงของก็อบลินอาวุโสก็ดังขึ้น

“…นี่คือก็อบลินคนต่อไปที่เป็นลูกศิษย์ของลอร์ดกิก้า”

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 1

[คลาส] แรร์

[ทักษะ] <<ความชำนาญการใช้หอก C->> <<ความรู้เกี่ยวกับหอก>> <<ขว้างหอก>> <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ดื้อรั้นอย่างไม่มีเหตุผล>>

[การคุ้มครองจากพระเจ้า] ไม่มี

[แอตทริบิวต์] ไม่มี

<<ความรู้เกี่ยวกับหอก>> ชดเชยความชำนาญการใช้หอกหนึ่งระดับ

<<ดื้อรั้นอย่างไม่มีเหตุผล>> ทำให้สามารถเคลื่อนที่ได้ชั่วขณะ หลังจากได้รับความเสียหายถึงตาย

นี่เป็นสิ่งที่คาดหวังได้เด็กจากกลุ่มของกิก้า พวกเขามีความชำนาญการใช้หอก ถ้าผมจะสู้กับคนของเขาด้วยหอกเพียงอย่างเดียว ผมคงไม่สามารถเอาชนะได้

“ชื่อของเจ้าคือกิด้า”

“ขอบคุณ”

คุณคงไม่สามารถคาดหวังได้จริง ๆ ว่าพวกก็อบลินแรร์จะสามารถพูดได้ดี

แต่ก็ไม่ใช่ว่ามันไม่สะดวกหรืออะไร

ก็อบลินที่ได้รับการคุ้มครองจากเทพเจ้าผู้บ้าคลั่งก็ได้รับการเลื่อนคลาส ก็อบลินแรร์ทั้งหมดนี้เกิดจากฝ่ายของกิก้า นี่เป็นข้อพิสูจน์ถึงความดุเดือดจากการต่อสู้ของพวกเขาอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ถ้าเป็นแบบนี้ กลุ่มของเขาจะสลายตัวไปหรือไม่?

หากผมให้เขาสอนก็อบลินที่เพิ่งเกิดใหม่และคนที่ได้รับบาดเจ็บล่ะ?

อย่างน้อยมันก็คุ้มค่าที่จะลอง

“ก็อบลินตัวต่อไปมาจากฝ่ายของลอร์ดกิกูว”

[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน

[เลเวล] 1

[คลาส] แรร์

[ทักษะ] <<คำรามอย่างรุนแรง>> <<ความชำนาญการใช้ดาบ C- >> <<ดวงตาที่เปิดกว้าง>> <<กินไม่เลือก>> <>

<<ดวงตาที่เปิดกว้าง>> ช่วยให้มองเห็นจุดอ่อนของคู่ต่อสู้

<> ทำให้การโจมตีประสานงานได้ง่ายขึ้น

ทักษะที่มีความสามารถคล้ายคลึงกับดวงตามรกตของงูและทักษะที่ทำให้การประสานงานง่ายขึ้น ตามที่คาดไว้เขาเป็นก็อบลินจากกลุ่มของกิกูว

“ชื่อของเจ้าคือกิจี”

“เข้าใจ”

นอกเหนือจากนั้นยังมีกิเดะที่เป็นผู้ฝึกฝึกสัตว์และดรูอิดผู้ใช้ลมที่ผมตั้งชื่อว่ากิดู

ก็อบลินเหล่านี้จะกลายเป็นขุมกำลังใหม่และจะกลายเป็นผู้นำของเหล่าก็อบลิน

หากมีปัญหาจริง ๆ …คงไม่มีอะไรอีกนอกจากก็อบลินแรร์ตัวนั้นที่เทพเจ้าผู้บ้าคลั่งดูแล

ผมต้องการทำบางอย่างเกี่ยวกับปัญหานี้ แต่ …

ตอนนี้ผมต้องจัดลำดับความสำคัญในการสั่งลูกน้องคนอื่น ๆ

สงครามไม่ได้ทิ้งความเสียหายไว้แก่อาคารและผู้คนเท่านั้น

นอกจากนี้ยังมีซากศพของออร์คจำนวนนับไม่ถ้วนที่ถูกฝังอยู่ในหลุมรอบ ๆ หมู่บ้าน

เราต้องทำบางอย่างกับกลิ่นเหม็นเน่าที่เล็ดลอดออกมา

ผมไม่เคยเห็นอันเดธมาก่อน แต่มันจะเป็นปัญหา หากศพเหล่านั้นลุกขึ้นมาและมันคงไม่ดีต่อสุขภาพจิตของเราด้วย

“กิกิและกิจิมาแล้ว”

ผมเงยหน้าขึ้นตามคำพูดของก็อบลินอาวุโส

“พวกเจ้าทำได้ดีมาก” ผมพูด

ก็อบลินทั้งสองคุกเข่าลงต่อหน้าผม คนที่ถูกเรียกคือผู้ฝึกสัตว์อสูรกิกิและกิจิผู้ลอบเร้น

“ข้าอยากให้พวกเจ้าตามรอยออร์ค” ผมประกาศขณะที่ก็อบลินแรร์ทั้งสองเงยหน้าขึ้น

“เข้าใจแล้ว” พวกเขาพยักหน้า

“ไปทันทีที่พวกเจ้าพร้อม” ผมพูด

หลังจากที่ผมส่งก็อบลินทั้งสองออกไป ผมก็เรียกหาอดีตหัวหน้าหมู่บ้านกิกูว

“กิกูว ข้าจะฝากการปกป้องหมู่บ้านนี้ไว้กับเจ้า เมื่อข้าไม่อยู่ อย่าปล่อยให้การดำเนินการต่าง ๆ ล่าช้า ในเวลาเดียวกันเจ้าต้องซ่อมแซมหมู่บ้านต่อไป”

“ขอรับ”

จากนั้นผมก็กระซิบที่หูของกิกูวอย่างเงียบ ๆ

“นอกจากนี้ …ดูแลกิก้าด้วย”

“ขอรับ!”

“ดี ไปได้! ” ผมพูด

เขาเป็นก็อบลินชั้นสูงและในเวลาเดียวกัน เขาก็มีตำแหน่งรองหัวหน้าอีกด้วย ดังนั้นเขาควรจะทำผลงานได้ดี

เมื่อผมให้กิกูวออกไป ผมก็เรียกดรูอิด กิซาร์และผู้รับพรของเทพดาบ กิโก

“พรุ่งนี้พวกเจ้าทั้งสองจะนำก็อบลินของตัวเองเพื่อไล่ตามพวกออร์คไป” ผมพูด

“การซ่อมแซมหมู่บ้านยังคงห่างไกลจากความสำเร็จ …แต่ท่านบอกว่าเราจะไล่ตามพวกออร์คไป?” กิซาร์ถาม

“ใช่ หากเราไม่ไล่ล่าพวกมันในตอนนี้ พวกออร์คก็จะฟื้นคืนความแข็งแกร่งและกลับมาในที่สุด เมื่อถึงเวลานั้นมันจะสายเกินไป”

“…ดังนั้นมันเป็นการพนัน”

ในขณะที่ภัยคุกคามทางตะวันตกกำลังจะหมดไป เราควรไล่ล่าออร์คเพื่อกำจัดปัญหาข้อนี้ให้เสร็จสิ้น

และเนื่องจากความรวดเร็วของการโจมตี หมู่บ้านแห่งนี้จะถูกปลดปล่อยจากออร์คอย่างแท้จริง

“คราวนี้ก็เช่นกัน …ผู้ที่จะชนะก็คือข้า” ผมประกาศ

“ราชา ข้าจะตามท่านไป” กิซาร์ตอบ

“ตามที่ราชาสั่ง” กิโกก็ปฏิบัติตาม

ดังนั้นกิโกและกิซาร์จึงออกไปเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทาง

◇◆◇

จากก็อบลินแรร์ที่พัฒนาขึ้นใหม่ ผมได้ทิ้งดรูอิดน้ำกิโซและกิกูวให้ปกป้องหมู่บ้าน โดยผมยังสั่งให้กิเดะเรียนรู้ที่จะสื่อสารกับพวกโคโบล

คนที่เหลือของก็อบลินแรร์เช่นดรูอิดลมกิโด ดวงตาที่เปิดกว้างกิจีและผู้ใช้หอกกิด้า ผมให้พวกเขาเข้าร่วมทีมไล่ล่า

ในวันรุ่งขึ้น ด้วยอาหารของแมนติสเราจึงเริ่มการไล่ล่า

ตามอันดับของเรามีก็อบลินชั้นสูง 1 ตัว ก็อบลินแรร์ 4 ตัวและก็อบลินธรรมดา 30 ตัว ผมให้พวกเขาสร้างกลุ่มสามคน แล้วผมก็ให้ก็อบลินชั้นสูงเป็นผู้นำ

นอกจากนี้ยังมีกิกิและกิจิที่นำหน้ากลุ่มก็อบลินธรรมดา 12 ตัว

ผมต้องการยุติการต่อสู้ครั้งนี้ให้เร็วที่สุด

ในขณะที่เรากำลังจะออกเดินทาง ก็มีก็อบลินแรร์เข้ามาหาผม

“ราชา” เขากล่าว

ก็อบลินที่เอาหัวโขกพื้น ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากก็อบลินที่ได้รับการคุ้มครองเทพเจ้าผู้บ้าคลั่ง

“ได้โปรดราชา ได้โปรดให้ข้าไปกับท่านในการสำรวจครั้งนี้ด้วย”

มันอาจจะดีกว่า หากเขาอยู่ในที่ที่ผมสามารถดูแลได้

“…ได้ งั้นเจ้าไปเตรียมตัวซะ”

ผมจึงตั้งชื่อให้กับลูกน้องของกิก้าทันที

“ชื่อของเจ้าคือกิซู”

“ขอบคุณ ข้ายินดีรับมัน”

ในขณะที่เขาพยักหน้าอย่างจริงใจ พวกเราก็เดินทางไปยังทิศตะวันตก

◆◇◇◆◆◇◇◆

อ่านนิยายล่วงหน้าได้ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล

https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/