[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 10
[คลาส] ลอร์ด , หัวหน้ากลุ่ม
[ทักษะ] <
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย
[สัตว์ใต้บังคับบัญชา] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) กัสต้า (เลเวล 20) ซินเธีย (เลเวล 20) บุย (เลเวล 36)
◇◆◇
“รัสกาบุตรแห่งมิชกา รับคำท้าของเจ้า!”
ทันทีที่ผมได้ยินคำพูดเหล่านั้น ผมก็เตะพื้นเพื่อเร่งความเร็วและพุ่งเข้าใส่รัสกา ดาบใหญ่ของผมถูกปกคลุมไปด้วยเปลวเพลิงสีดำ ขณะที่ร่อนลงจากเนินเขาโดยใช้แรงจากการกระโดด เพื่อเสริมแรงเหวี่ยงให้กับดาบ
เขาปล่อยให้แรงปะทะส่งเขากระเด็นออกไป ทำให้ความเสียหายที่ได้รับจึงลดลง
การโจมตีล่วงหน้าของผมล้มเหลว
แต่ในพริบตาต่อมาผมก็โจมตีต่ออีกครั้ง ด้วยความช่วยเหลือของ [ทักษะ] <<ความชำนาญการใช้ดาบ B+>> ดาบที่ถูกเหวี่ยงจึงเฉือนขึ้นทันที ถ้าร่างกายของผมยังเป็นมนุษย์ แขนของผมก็คงบิดงอด้วยท่าทางที่ฝืนธรรมชาติเหล่านี้
ดาบพุ่งขึ้นไปยังกระบองของรัสกาทันที ขาของผมก้าวไปอย่างราบรื่นและดาบของผมก็เหวี่ยงลง ร่างกายของผมเคลื่อนไหวไปตามเส้นทางที่สั้นและเหมาะสมที่สุด นี่ก็ต้องขอบคุณทักษะ<<ความชำนาญการใช้ดาบ B+>> เช่นกัน
พลั่ก!
เสียงอันน่าตกใจดังขึ้น เมื่อดาบของผมฟันอาวุธของรัสกาหักเป็นสองท่อน
แต่ถึงแม้เขาจะสูญเสียอาวุธไป แต่รัสกาก็ยังยิ้มอย่างไม่เกรงกลัว
“ข้าไล่ตามพลังอำนาจ (Enchant) !”
มีแสงสีดำพุ่งออกมาจากมือของรัสกา แสงสีดำนั้นพุ่งผ่านโดยใช้กระบองที่แตกหักเป็นสื่อกลาง
“โอ๊ววววว!”
กระบองทุบมาทางผมโดยเล็งไปที่ลำคอ แต่ผมก็ย่อตัวแล้วหมอบลงกับพื้น เขาเปลี่ยนวิถีการโจมตีเพื่อไล่ตาม แต่ผมสกัดมันด้วยดาบ
ในชั่วพริบตาตำแหน่งของเราก็สลับกัน
เมื่อไม่นานมานี้ผมเป็นฝ่ายรุก แต่ตอนนี้ผมอยู่ในตำแหน่งที่แทบจะไม่สามารถป้องกันได้
การโจมตีของศัตรูค่อย ๆ รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมกังวลว่าเขาจะจู่โจมไปยังขาของผม จากความรู้ก่อนหน้านี้ การโจมตีไปที่ขานั้นยากที่จะป้องกัน เพราะการใช้ดาบที่ผมรู้จัก มีไว้เพื่อปะทะกับคู่ต่อสู้ที่ยืนอยู่
ผมยังคงป้องกันทุกการโจมตีของเขาด้วยดาบ แต่มันดำเนินต่อไปได้ไม่นาน ผมแน่ใจว่าเขาต้องสังเกตเห็นว่าผมกังวลกับส่วนใด อย่างที่คิดไว้เขาเปลี่ยนกลยุทธ์ของตัวเอง
เขาเริ่มโจมตีไปที่ขาของผม แต่ถึงแม้จะพยายามตั้งสมาธิ แต่ในบางครั้งเขาก็จะโจมตีไปที่ร่างกายหรือศีรษะของผมแทน
ความวุ่นวายยังดำเนินต่อไปไม่หยุดยั้ง
ยิ่งผมถอยหลังเขาก็จะยิ่งรุกหนักขึ้น เขาผลักผมไปยังมุมหนึ่ง ทำให้ท่ามกลางพยุหะการโจมตีนั้นมีช่องว่างเกิดขึ้น
ทันใดนั้นรัสกาก็โจมตีไปที่ร่างกายของผม
“ร่างกายที่มิอาจถูกล่วงล้ำ (shield) ”
ผมยกเลิกอีเธอร์ที่พันรอบดาบและเอามันมาปกคลุมร่างกาย
ผมสามารถป้องกันการโจมตีได้ในจังหวะสุดท้าย แต่การโจมตีของรัสกาไม่ได้อ่อนแอลง เขาโจมตีผมด้วยการพลังเต็มที่ในแต่ละครั้ง
ผมเปิดใช้งานทักษะ <<สัญชาตญาณ>> เพื่อหลบหลีก แต่ผู้ที่ได้เปรียบกว่าในการโจมตีคือรัสกา การโจมตีของเขาทั้งรวดเร็วและแข็งแกร่ง ถึงแม้มันจะเรียบง่าย แต่ก็มีพลังอำนาจเหนือผู้อื่น
และคนที่โจมตีแบบนี้ได้ ต้องไม่ใช่สัตว์ร้ายที่ไม่มีสมอง
ชนเผ่าเกิร์ดการ์เป็นก็อบลินที่มีพลังเทียบเท่ากับสัตว์ประหลาด พวกเขาสามารถส่งเสียงคำรามอันดุร้ายและโหดเหี้ยม
ยิ่งก็อบลินที่โหดร้ายเหล่านั้นมีหัวหน้าคือ…เขา
ความแข็งแกร่งของเขาเทียบเท่ากับก็อบลินเผ่าเกิร์ดการ์ทั้งหมดมารวมกันอย่างแน่นอน
ถ้าไม่ใช่เพราะดาบและโล่จากอีเธอร์ ผมคงไม่สามารถป้องกันการโจมตีของเขาได้และถูกสังหารด้วยโดยพยุหะการโจมตีนั้น
ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินต่อไป ผมที่ค่อย ๆ ถูกผลักดันจนเกิดบาดแผลเล็ก ๆ ตามร่างกาย
พูดตามตรง ผมไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะทำได้มากขนาดนี้
เกรย์วูล์ฟ…ราชาออร์คโกลโกล…มอนสเตอร์ทุกตัวนั้นล้วนแข็งแกร่ง แต่พลังของรัสกาก็ไม่ได้อ่อนแอเช่นกัน
นี่ดูไม่ดีนัก
หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป จะเป็นผมที่เสียเปรียบมากขึ้น ดังนั้นผมจึงตัดสินใจที่จะถอยออกจากเขา
แต่เพราะรัสกาคิดว่าผมยังมีไพ่ลับเหลืออยู่ เขาจึงไม่ได้ไล่ตามแบบสุ่มสี่สุ่มห้า ผมไม่มีเวลาถามว่าทำไมเขาถึงไม่ขยับตัว แต่รัสกาบีบอัดอีเธอร์เข้าไปในกระบองสีดำมากขึ้น
-แย่แล้ว!
เมื่อสัญชาตญาณแจ้งเตือนผมจากด้านหลัง ผมจึงยกเลิก Shield และใช้ Accel เพื่อหลบไปด้านข้าง
“ร่างกายของข้าเปรียบเสมือนไต้ฝุ่น (Accel) ”
มีคลื่นกระแทกสีดำวิ่งผ่านจากพื้นที่ที่ผมเคยอยู่
-เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น!?
“ความโกรธของข้าที่โหยหวน! (Slash) ”
ผมประหลาดใจกับการโจมตีเมื่อครู่
แต่ผมก็ใช้ Accel อีกครั้งเพื่อหลบมัน
เมื่อมองดี ๆ ผมเห็นคลื่นกระแทกสีดำ และการโจมตีอันรุนแรงที่เจาะทะลุพื้นโลกได้ถูกปลดปล่อยออกมา ถ้าผมมองไม่ผิด เขาพยายามที่จะฟาดกระบอกเข้ากับผมด้วยในขณะที่ยิงมัน
เขาเก่งกว่าผมในการควบคุมอีเธอร์
แต่สิ่งที่น่าหนักใจคือเขาสามารถโจมตีระยะไกลได้
ริมฝีปากของรัสกาบิดโค้งเป็นรอยยิ้ม
-โห่? มันไม่ง่ายเลย
ถ้าผมเข้าใกล้ เขาจะโจมตีผมด้วยกระบอง แต่ถ้าผมอยู่ในระยะไกล เขาจะส่งคลื่นกระแทกมาที่ผม
แต่ผมไม่มีทางที่จะแพ้
ผมจำร่างของกิก้าได้
มีผู้คนกล้าหาญที่สู้เพื่อผม มอนสเตอร์ที่ไม่เคยเห็นความสำคัญของสิ่งใด กลับยืนเคียงข้างในเส้นทางที่แปดเปื้อนของผม
เมื่อมองไปข้างหลัง ผมเห็นก็อบลินที่คอยรับใช้ผม
ผมจะแพ้ไม่ได้
[ทักษะ] <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา II>> เปิดใช้งานแล้ว
ผมเก็บมันมาตลอดโดยไม่เคยใช้ เพราะมันเป็นดาบสองคมที่จะเพิ่มพลังเวทย์และความแข็งแกร่ง แต่ก็เพิ่มความเสียหายที่จะได้รับด้วยเช่นกัน ถึงแม้ว่าผมจะเอาชนะรัสกาได้ในศึกครั้งนี้ แต่ยังมีคุซานจากเผ่ากอร์ด็อบ หัวหน้าคนสุดท้ายจากเผ่าทั้งสี่จอยู่
ผมไม่รู้ว่าเขาจะเคลื่อนไหวยังไง แต่ถ้าผมเผยไพ่ทั้งหมดที่นี่ล่ะก็ …ในภายหลังทุกอย่างจะยากมากขึ้น
แต่ไม่มีทางเลือก ศัตรูที่แข็งแกร่งเช่นนี้ หากผมไม่สู้ด้วยทุกสิ่งที่มี ผมคงจะพ่ายแพ้อย่างแน่นอน!
ผมใช้ <<ดวงตามรกตของงู>> เพื่อค้นหาจุดอ่อน ตา หัวใจ หัว ขา … ผมเลือกจุดอ่อนของเขาจากข้อมูลที่กระจัดกระจาย การต้องหลบหลีกท่า slash ของเขายังดำเนินต่อไป
ผมพยายามคิดหาวิธีเอาชนะ ส่วนเขาก็พยายามทำให้ผมหมดแรง
ถ้าผมเหนื่อยมากเกินไป ผมจะใช้ทักษะอื่นไม่ได้ โดยเฉพาะทักษะ <<นักรบคลั่ง>> ที่จะสร้างภาระทางจิตมากเกินไป ถ้าผมผิดพลาดเพียงครั้งเดียว ผมอาจจะฆ่าเขาทิ้งไป
นั่นไม่ต่างจากความพ่ายแพ้
ผมเน้นอีเธอร์ไปที่ดาบ ก็อบลินจากเผ่าทั้งสี่ต้องตัดสินด้วยตัวเองเองว่า ผมเหมาะสมที่จะเป็นราชาของพวกเขาหรือไม่!
“กูรูอาาาาาาาา!”
ขณะที่ร้องคำราม แผ่นดินก็สั่นสะเทือน
“ความโกรธของข้าที่โหยหวน! (Slash) ”
ผมจะปะทะกับคลื่นกระแทกที่กำลังจะมาถึงซึ่ง ๆ หน้า
“เปลี่ยนข้าให้กลายเป็นดาบ (enchant) !”
ผมเดินไปยังคลื่นกระแทกนั้นและเหวี่ยงดาบไปที่มัน
◆◇◇◆◆◇◇◆
อ่านนิยายล่วงหน้าได้ในกลุ่ม ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล (ตอนนี้แปลถึงตอน 400 กว่าแล้วนะครับ)
https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/