[เผ่าพันธุ์] ก็อบลิน
[เลเวล] 10
[คลาส] ลอร์ด , หัวหน้ากลุ่ม
[ทักษะ] <
[การคุ้มครองจากพระเจ้า] เทพธิดาแห่งนรก อัลทีเซีย
[แอตทริบิวต์] ความมืด, ความตาย
[สัตว์ใต้บังคับบัญชา] โคโบลชั้นสูง (เลเวล 1) กัสต้า (เลเวล 20) ซินเธีย (เลเวล 20) บุย (เลเวล 36)
◇◆◇
คลื่นพลังของรัสกาพุ่งใส่ดาบของราชา มีแรงปะทะอันรุนแรงเกิดขึ้นทำให้แผ่นดินโดยรอบสั่นสะเทือน อลูฮาลิฮาลซึ่งนั่งอยู่ข้างสัตว์ขี่เรียกกิกูว เวอร์เบนา ซึ่งเป็นผู้นำในช่วงที่ราชาไม่อยู่
“เจ้าแน่ใจนะว่าไม่จำเป็นต้องช่วยเขา? รัสกาแข็งแกร่ง เจ้าก็รู้”
แต่กิกูวไม่ขยับแม้แต่ก้าวเดียว
“นั่นเป็นความต้องการของราชา พวกเราต้องเชื่อฟัง ถ้าเจ้าพยายามจะแทรกแซง ข้าจะใช้พลังทั้งหมดเพื่อหยุดเจ้า แม้ว่ามันจะหมายถึงการช่วยเหลือราชาก็ตาม”
ด้วยการกอดอกและสายตาของที่จ้องมอง เขาเฝ้าดูการต่อสู้ระหว่างราชาและหัวหน้าฝ่ายศัตรู
“ราชาไม่เคยพ่ายแพ้ ในวันนี้ก็ไม่ต่างกันและจากนี้ไป มันก็จะเป็นเช่นนั้น”
แสงแวววาว ราวกับเพลิงที่ลุกโชนส่องออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ขณะที่กิกูว เวอร์เบนากัดฟันและกอดอกแน่นขึ้น
เขาเองก็ต้องการที่จะไป เขาอยากจะทำเช่นนั้น แต่เขาทำไม่ได้
“ใช่…”
นั่นเป็นวิธีที่ก็อบลินผู้รับใช้ราชาต้องปฏิบัติ ดังนั้นอลูฮาลิฮาลต้องทำ
ในขณะที่เขายับยั้งความปั่นป่วนภายใน เขาจึงเฝ้าดูการต่อสู้ของราชา
◆◇◆
ดาบของผมปะทะกับคลื่นพลัง ทำให้เกิดการระเบิดอันรุนแรงและฝุ่นที่พัดขึ้นตามมา
ขณะที่คลื่นพลังเข้าปะทะ ผมก็สวนกลับไปด้วยดาบเพื่อบดขยี้มัน
“ชิ”
ช่วงเวลาสั้น ๆ เสียงอันเจ็บปวดของรัสกาก็ดังขึ้น ดูเหมือนเขาจะตระหนักแล้วว่า เวทมนตร์ที่เขาภาคภูมิใจนั้นใช้ไม่ได้ผล
การโจมตีระยะไกลใช้ไม่ได้สำหรับผม ผมจึงผ่านการโจมตีเหล่านั้นไปท้าทายเขาในระยะประชิด
ถ้าผมถอยห่าง มันหมายความว่าเขาจะร่ายเวทมนตร์ใส่ผมอีกครั้ง
การโจมตีที่ดูเหมือนจะบดขยี้ ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่งหรือความเร็ว เขาก็อยู่เหนือกว่าผมอย่างแท้จริง …
“ร่างกายของข้าเปรียบเสมือนไต้ฝุ่น (Accel) !!”
ด้วยเวทมนตร์ที่ได้รับการสนับสนุนจากทักษะ <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา II>> ผมจึงเพิ่มความเร็วจนถึงขีดจำกัด คลื่นกระแทกจากการระเบิดของอีเธอร์ผลักผมพุ่งเข้าไป
ทันใดนั้นผมก็หยุดอีเธอร์ทันที
เมื่อถึงเวลาที่เสียงและการมองเห็นของผมกลับมา สิ่งที่อยู่ต่อหน้าคือรัสกาที่กำลังเหวี่ยงกระบองของเขาลง
“ชิ!”
“เปลี่ยนตัวข้าให้กลายเป็นดาบ (enchant) !”
– ทำให้ทันเวลา!
ผมหมุนดาบจากด้านข้างเพื่อปะทะกับกระบองที่ฟาดลงมา เมื่ออาวุธทั้งสองปะทะกัน ทำให้เกิดประกายไฟสีดำที่ปะทุขึ้น อาวุธทั้งสองถูกกระแทกออก แต่คนที่ฟื้นท่าทางได้ก่อนคือ…รัสกา!?
ดาบใหญ่ที่ถือด้วยมือทั้งสองข้างของผมกระเด็นออกไป ในขณะที่ศัตรูเหวี่ยงกระบองลงมาด้วยมือเดียว
ในขณะที่ผมพยายามยับยั้งความแข็งแกร่งของพลังนั้น ผมก็แก้ไขท่าทางของตัวเองและก้าวออกจากระยะโจมตี
ด้านหน้าของผมคือคลื่นพลังสีดำที่ปล่อยออกมา การโจมตีครั้งนั้นรุนแรงพอที่จะทำให้เกิดพายุ ชั่วอึดใจหนึ่งเราสบตากัน
เล็งไปที่แขนขวาที่เพิ่งเหวี่ยงลง ผมแทงดาบไปที่เขา แต่ศัตรูสวนกลับด้วยกระบองทำให้ดาบของผมกระเด็นออกไปอีกครั้ง
– เชี่ย แรงบ้าอะไรเนี่ย!?
ผมใช้ <<ผู้ควบคุมแห่งปัญญา II>> ไปแล้ว แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ยังเหนือกว่า ไม่ต้องพูดถึงความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าในระยะประชิด เขายังสามารถโจมตีผมจากระยะไกล นี่มันหมายความว่าผมแทบไม่มีโอกาสชนะเลยสักนิด
ไม่มีอะไรเลยเหรอ? สิ่งที่ผมสามารถใช้เพื่อเอาชนะเขาได้!?
ผมตรวจสอบทักษะของตัวเองในหัว แต่มีเพียงสองทักษะที่เหลือคือ <<การเต้นรำแห่งความตาย>> และ <<นักรบคลั่ง>> ที่เสี่ยงเกินไป
ผมไม่ต้องการฆ่าก็อบลินตัวนี้ ผมต้องการให้เขายอมแพ้และคุกเข่าต่อหน้า
นั่นคือวัตถุประสงค์ของผม
ผมต้องการพลังของเขา
ในขณะที่คิดอย่างนั้น ผมยังคงตื่นตัวเมื่อร่างกายของรัสกาใกล้เข้ามา
—ไม่ดีแล้ว!
ปล่อยตัวตามสัญชาตญาณ ผมเหวี่ยงดาบของตัวเอง
“ความโกรธของข้าที่โหยหวน! (Slash) ”
“เปลี่ยนตัวข้าให้กลายเป็นดาบ! (enchant) ”
เมื่อการระเบิดพลังทั้งสองถูกหักล้าง ผมก็ยืนต่อหน้าศัตรูอีกครั้ง
ครู่หนึ่งผมเหลือบมองดาบในมือที่ถูกแรงกระแทกจนกระเด็นกลับมา ในขณะนั้นราวกับว่าเทพีแห่งความรู้กำลังกระซิบกับผม
มันเป็นไปได้แค่ในทางทฤษฎี แต่ผมจะทำมันให้เป็นจริงได้หรือไม่ มันเป็นเวลานานแล้วตั้งแต่ผมเรียนรู้ Accel ครั้งแรก
– ไม่มีเวลาทดสอบ แต่ผมต้องทำมัน!
ราวกับจะสกัดกั้นความคิดนั้น กระบองของศัตรูก็เริ่มโจมตีมา การโจมตีจากทั้งสองฝ่ายสวนกลับกันไปมา
ในขณะที่ผมปะทะอย่างต่อเนื่อง ผมก็ค่อย ๆ ถูกผลักถอยออกไป
◇◇◆
เขาต้านทานการโจมตีของผมได้ดีทีเดียว
แม้จะเป็นก็อบลินจากภายนอก แต่ก็ไม่เคยมีใครสามารถสู้กับผมได้ขนาดนี้มาก่อน ไม่ว่าจะเป็นเทคนิคการใช้ดาบที่ไม่เหมือนใครหรือการตัดสินใจที่ดี แต่สิ่งที่น่าชื่นชมมากกว่าคือความกล้า จนกระบองของผมถูกตัดขาดจากการโจมตีครั้งแรก
แต่หลังจากนั้น ผมก็เห็นทุกสิ่งที่ก็อบลินตัวนี้มีแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นพลังหรือเทคนิค ผมก็เหนือกว่า!
นอกจากนี้เขายังไม่สามารถโจมตีจากระยะไกลได้
ถ้าเป็นแบบนี้ ––––
ไม่มีเหตุผลที่ผมจะแพ้!
ผมเหวี่ยงกระบองลงเพื่อยับยั้งดาบของศัตรูที่จู่โจมมาจากด้านล่าง เป็นครั้งแรกที่ผมพลาดไป ปลายดาบของเขาฟันผ่านแก้มจนมีเลือดไหลออกมา แต่ถ้าเขาทำได้แค่นี้ คงไม่มีสิ่งน่าสนใจอีกต่อไป
ผมจะกำจัดก็อบลินตรงหน้าและตั้งตัวเองเป็นราชา
ในขณะที่ก็อบลินผิวเทาพุ่งผ่านไปข้าง ๆ เขาก็เริ่มโจมตีอีกครั้งจากด้านล่าง
อย่าคิดว่าวิธีเดียวกันจะใช้ได้ผลเป็นครั้งที่สอง! ความคิดของนั้นจะทำให้แกตาย!
“จงสวมกอดข้าด้วยศักดิ์ศรีอันรุนแรง! รา กิลเลียน”
เมื่อแสงสีดำพันรอบกระบองของผมจนอากาศโดยรอบบิดเบี้ยว แสงสีดำที่รวบรวมพลังทั้งหมดของผมก็ปะทะกับดาบที่เข้ามา ด้วยการโจมตีนี้ทั้งดาบและเขาจะถูกฝังไปพร้อมกัน
นี่เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายก่อนที่เขาจะตาย!
“เปลี่ยนตัวข้าให้กลายเป็นดาบ (enchant) ”
ผมจะไม่ปล่อยให้เขาหนี!
ผมเข้าใจความเร็วของเขาแล้ว
ในขณะที่รู้สึกถึงกระบองที่กำลังจะปะทะชกัน รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าผม –––
แต่ตอนนั้นเองที่จู่ ๆ ดาบก็เร่งความเร็วขึ้น ผมพลาดจังหวะที่จะใช้รากิเลียน
ผมควรจะเข้าใจความเร็วดาบของเขาแล้ว แต่ทำไม!? ทำไมจู่ ๆ ดาบของเขาถึงเร็วขึ้น!?
ตอนนั้นเองที่ผมสังเกตเห็นสายตาของก็อบลินตัวนั้น
––– ผมทำพลาด!
ในขณะที่ผมรู้สึกถึงแรงกระแทกวิ่งผ่านจากด้านข้าง กระบองของผมก็กระเด็นออกจากมือไปแล้ว รากิเลียนที่ระเบิดขึ้นด้านหลัง ด้วยคลื่นกระแทกที่เกิดขึ้นทำให้ผมคุกเข่าลง
“กู่ …”
เมื่อเงยหน้าขึ้น สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าผม คือดาบใหญ่เล่มหนึ่งที่จ่อคอผมอยู่
◇◆◆
ถ้าผมสามารถเพิ่มความเร็วของร่างกาย ผมก็ควรจะเพิ่มความเร็วดาบได้ด้วย ในทางทฤษฎีมันน่าเป็นไปได้
ท้ายที่สุดแล้ว Accel เป็นเวทย์ที่ระเบิดอีเธอร์จากด้านหลังร่างกายเพื่อขับเคลื่อนไปข้างหน้า ดังนั้นหากใช้หลักการเดียวกันกับดาบก็ควรจะได้ผลเช่นกัน
การโจมตีสองครั้งนี้ดีเกินคาด คอของรัสกาอยู่ที่ปลายดาบของผม
“กู่ …”
ก็อบลินยักษ์ตัวนั้นกำลังจ้องมองกลับมา
ผมจะสยบก็อบลินตัวนี้ ที่สามารถนับว่าเป็นหนึ่งในห้าผู้แข็งแกร่งที่สุดที่ผมเคยต่อสู้ได้อย่างไร?
ผมคิดว่าจะแค่พูดให้เขาฟัง แต่เมื่อเห็นความมุ่งมั่นในการจะต่อสู้ที่ยังคงแผดเผาอยู่ในแววตา ผมก็สงสัย
นอกจากนี้ยังมีความประทับใจเมื่อพวกเราปะทะกัน การโจมตีอันรุนแรงและตรงไปตรงมา เขาไม่ใช่คนที่ไร้ยางอาย
ตอนที่เราต่อสู้กันเขาก็ไม่ได้อาศัยเล่ห์เหลี่ยมใด ๆ
“เจ้าแพ้แล้ว”
รัสกามองลงอย่างหงุดหงิด แม้ว่าเขาจะพ่ายแพ้ แต่ผมก็ไม่รู้สึกถึงความกลัวจากเขาแม้แต่น้อย ร่างกายของเขาเพียงแค่สั่นจากความโกรธเท่านั้น
เขาคงไม่ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างง่ายดาย? หรือบางทีเขาก็สับสนหลังจากการแพ้เป็นครั้งแรก จากข้อมูลที่เคยได้ยินมา ก็อบลินตัวนี้ไม่เคยแพ้แม้แต่ครั้งเดียว
“ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า แต่เจ้าและเผ่าเกิร์ดการ์ต้องมารับใช้ข้า!”
รัสกาตกตะลึงครึ่งหนึ่งแล้วถาม
“เจ้าไม่คิดว่าข้าจะหักหลังหรือไง?”
ผมยิ้มไปที่อลูฮาลิฮาล ก่อนจะมองไปทางเขา
“ถ้าเจ้าคิดว่าจะเอาชนะข้าได้ก็อย่าลังเล เจ้าสามารถมาได้ทุกเมื่อ”
รสชาติของความพ่ายแพ้เป็นครั้งแรกนั้นหนักหนากว่าที่คิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อความพ่ายแพ้นั้นเกิดขึ้นแบบตัวต่อตัวกับก็อบลินจากภายนอกที่เขาดูถูก ดังนั้นก่อนที่เขาจะสลัดความตกใจนี้ออกไป ผมจะเดินหน้าไปอีกก้าวเพื่อตอกตะปู
เมื่อความสงสัยและความวิตกกังวลในตัวเองเพิ่มขึ้น เขาจะสูญเสียสิ่งที่เหลืออยู่ในจิตวิญญาณของเขาไป แทนที่คิดจะต่อต้าน ผมจะทำแน่ใจว่าเขาจะจดจำรสชาติของความพ่ายแพ้นี้ไว้ ทุกครั้งที่เขาต่อต้าน ภาพแห่งความพ่ายแพ้นี้จะปรากฏขึ้น ทำให้เขาถามตัวเองว่า “เขาจะชนะได้ไหม?”
ผมไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับความแตกต่างของพวกเรา เมื่อเขาสลัดความพ่ายแพ้ครั้งแรกไป ผมอาจจะกลายเป็นคนอ่อนแอกว่าก็ได้ ใครจะไปรู้ อย่างไรก็ตามผมไม่ได้มีเจตนาที่จะกักขังตัวเองในสถานที่เล็ก ๆ เช่นนี้
สิ่งที่ผมแสวงหาคือจุดจบของโลก
ดังนั้นจากนี้ต่อไป ผมต้องแข็งแกร่งยิ่งขึ้น
มันจึงควรจะไม่มีปัญหา
ในขณะที่ผมจะวิ่งไล่ตามโลกใบนี้ และรัสกาจะวิ่งไล่ตามผมอีกที
นอกจากนี้หน้าที่ของราชา คือการตอบคำถามจากผู้ที่ท้าทายเขา
“… เข้าใจแล้ว ในระหว่างนี้ข้าจะติดตามเจ้า”
ในระหว่างนี้?
ผมหัวเราะอย่างขบขันกับคำพูดเหล่านั้น
สำหรับผู้ใต้บังคับบัญชาคนต่อไปที่จะมาถึง ผมคิดว่าจะโน้มน้าวเผ่ากันระได้อย่างไร
◆◆◆◆◇◇◇◇
เลเวลเพิ่มขึ้น
10 -> 15
◆◆◆◆◇◇◇◇
หมายเหตุผู้แต่ง: รัสกาผู้พ่ายแพ้อย่างเจ็บปวด และตัวเอกที่ต้องการคน
… ตัวเอกจะสามารถทำให้กิลมิยอมจำนนได้หรือไม่? พบกันบทต่อไป!
◆◇◇◆◆◇◇◆
อ่านนิยายล่วงหน้าได้ในกลุ่ม ที่เพจ Koel-Translate นิยายแปล (ตอนนี้แปลถึงตอน 400 กว่าแล้วนะครับ)
https://www.facebook.com/pg/Koel-Translate-%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-111530443746222/posts/
