God Level Demon ระบบความเกลียดชังปีศาจ – ตอนที่ 1295

“ประตูเมืองถูกเตะจนระเบิด มีศัตรูบุกรุก?!”

ได้ยินเช่นนี้ ผู้ปกครองเมืองบาตะก็รู้สึกว่าสมองของตนเองกำลังจะระเบิดออกมา ตั้งแต่ที่เมืองเขามังกรก่อตั้งขึ้นมานั้น มันไม่เคยมีในประวัติศาสตร์ที่ศัตรูจะทำลายประตูเมืองเข้ามาได้

ไม่สิ แม้แต่ในประวัติศาสตร์เองก็ไม่เคยมีศัตรูใดๆที่เคยคิดจะบุกรุกเข้ามา ความปลอดภัยนั้นอยู่ในระดับที่สูงมาก

เรียกได้ว่าเมืองเขามังกรนั้นถูกยกให้เป็นหนึ่งในเมืองที่ปลอดภัยที่สุดของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน เป็นป้อมปราการที่ป้องกันสำนักงานใหญ่ของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน ถือว่าเทียบได้กับเมืองศักดิ์สิทธิ์ของมนุษย์ก็ว่าได้

ทว่าตอนนี้เมืองเขามังกรกลับเผชิญกับการรุกรานของมนุษย์ อีกทั้งยังได้เตะประตูเมืองจนระเบิดออกมา นี่เป็นเหตุการณ์ร้ายแรงที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เพียงพอที่จะทำให้เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนสั่นสะท้านไปทั้งเผ่าพันธุ์

เหตุการณ์เช่นนี้สำหรับเขาที่เป็นผู้ปกครองเมืองเขามังกรนั้น มันจะทิ้งร่องรอยเปรอะเปื้อนในประวัติศาสตร์อันรุ่งโรจน์ เพียงพอให้ผู้อาวุโสดราโกเนี่ยนจำนวนนับไม่ถ้วนกล่าวหาว่าเป็นความผิดของเขา อาจจะถูกขังคุกเป็นระยะเวลาหลายร้อยปีก็เป็นได้

ดราโกเนี่ยนระดับราชันคนอื่นๆก็ช็อกไปตามๆกัน พวกเขาก็ล่วงรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่เล็กน้อย ไม่ใช่เป็นเรื่องของเมืองเขามังกรเพียงอย่างเดียว ทว่าเป็นเรื่องที่สำคัญต่อเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนทั้งหมด

หากแม้แต่เมืองเขามังกรซึ่งถูกยกให้เป็นป้อมปราการสุดท้ายของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนถูกทำลายเข้ามาโดยเผ่าพันธุ์มนุษย์ได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ จากนั้นจะมีสถานที่แห่งไหนของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนที่จะปลอดภัยอีก

ในฐานะที่พวกเขาเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงของเมืองเขามังกรแห่งนี้ พวกเขาไม่สามารถที่จะละทิ้งหน้าที่รับผิดชอบของตนเองได้อย่างแน่นอน

“เจ้าเผ่าพันธุ์มนุษย์เซี่ยปิงนั่นอยู่ที่ไหนกัน พ่อจะสังหารเขาทันที!” ผู้ปกครองเมืองบาตะคำรามออกมา สีหน้านั้นดุร้ายอย่างถึงที่สุด ไม่มีใครสามารถที่จะจินตนาการได้ว่าตอนนี้เขาโมโหแค่ไหน

“ท่านผู้ปกครองเมือง อยู่ที่ประตูเมือง เจ้าปีศาจนั่นอยู่ที่ประตูเมือง ในตอนนี้พี่น้องดราโกเนี่ยนของพวกเราได้บาดเจ็บล้มตายไปเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน บาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน!” เมื่อทหารดราโกเนี่ยนคนนั้นนึกได้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เขาก็สั่นเทาด้วยความหวาดกลัว เหมือนกับว่าต่อหน้าเจ้าปีศาจของเผ่าพันธุ์มนุษย์นั่น ความกล้าหาญของเขาในฐานะดราโกเนี่ยนได้หายไปอย่างสิ้นเชิง

นี่ไม่ใช่สิ่งที่เรียบง่ายอย่างการเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตต่างเผ่าพันธุ์ ทว่ามันเหมือนกับการเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดจากอีกมิติหนึ่ง เหมือนกับช้างที่มาพบกับมดก็ว่าได้ ไม่สามารถที่จะทำให้ตัวตนระดับนั้นสั่นคลอนแม้แต่นิดเดียว

ไม่ว่าพวกเขาจะโจมตีเจ้ามนุษย์นั่นอย่างไร เจ้ามนุษย์นั่นก็ยังคงไร้รอยขีดข่วน ทว่าเมื่อฝ่ายตรงข้ามใช้เท้าเหยียบออกมา ก็สามารถที่จะบดขยี้พวกเขาจนแหลกละเอียด

“รีบไปเถอะ ไปสังหารเขา!”

บาตะตะโกนออกมาอย่างโมโหพร้อมกับถ่ายทอดคำสั่งออกไป

ซู่ ซู่ ซู่!!!

ทันใดนั้น ดราโกเนี่ยนระดับราชันหลายร้อยคนที่อยู่ในงานเลี้ยงฉลองก็ได้เคลื่อนไหวออกไปทันที บินออกไปที่ทิศทางของประตูเมือง รวดเร็วอย่างสุดขีด ฉีกอากาศออกไป เกือบที่จะเคลื่อนไหวด้วยพลังอำนาจทั้งหมด

ไม่นานหลังจากนั้น พวกเขาก็ได้มาถึงที่ประตูเมือง

“แม่เจ้า!”

เมื่อบาตะเห็นสถานการณ์ที่นี่ เขาก็จ้องมองอย่างตกตะลึง เหมือนกับว่ามีเลือดไหลออกมาในหัวใจ ประตูเมืองที่สูงหลายร้อยเมตร สร้างมาจากเหล็กที่ล้ำค่าของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน สูงตระหง่านและยิ่งใหญ่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ไม่เคยล่มสลายเป็นระยะเวลากว่าหลายหมื่นปี ถือว่าเป็นการป้องกันด่านแรกของเมืองเขามังกร

ในการที่จะสร้างประตูเมืองนี้ขึ้นมานั้น เผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยนก็ได้ยอมแลกมาด้วยค่าใช้จ่ายที่มหาศาล สิ้นเปลืองทั้งทรัพยากรและกำลังคน ทว่าในช่วงเวลานี้ประตูเมืองที่ล้ำค่านี้กลับถูกเจ้ามนุษย์บัดซบคนนี้เตะจนแตกออกมา ตกลงไปอยู่ที่พื้น

สิ่งที่น่าประหลาดมากกว่านั้นก็คือสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดซึ่งมีขนาดเท่ากับลูกฟุตบอลกำลังกัดกินเศษซากของประตูเมืองอย่างเอร็ดอร่อย อีกทั้งยังมีเสียงเคี้ยวที่ดังขึ้นมา ง่ำ ง่ำ เหมือนกับว่าจะมีความสุขอย่างมาก

แม่เจ้า หลังจากผ่านไปไม่นาน เศษซากของประตูเมืองที่สูงตระหง่านก็หายไปครึ่งหนึ่ง หายเข้าไปในท้องของสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดนี้ ใครจะไปคิดได้กันว่าสิ่งมีชีวิตขนาดเท่ากับลูกฟุตบอลจะสามารถกินเข้าไปได้มากขนาดนี้ ในกระเพาะของมันมีพื้นที่ห้วงมิติอยู่อย่างนั้นหรือ?!

เห็นสถานการณ์เช่นนี้ กลุ่มของดราโกเนี่ยนระดับราชันก็มีสีหน้าที่ซีดเผือด

เดิมทีพวกเขาวางแผนว่าหลังจากที่ได้จัดการกับเจ้ามนุษย์คนนี้ จะสามารถซ่อมแซมประตูเมืองได้ บางทีอาจจะซ่อมแซมได้เหมือนใหม่และสามารถที่จะใช้ได้เหมือนเดิม

ทว่าตอนนี้แผนการทั้งหมดของพวกเขาก็ล้มเหลวไปอย่างรวดเร็ว เพราะว่าเจ้าสิ่งมีชีวิตบัดซบนี่ได้กินประตูเมืองเข้าไป

สิ่งที่ทำให้พวกเขารู้สึกไม่พึงพอใจที่สุดนั้นก็คือที่พื้นมีทหารดราโกเนี่ยนจำนวนมากที่กำลังนอนแน่นิ่งอยู่ แต่ละคนต่างก็ล้มลงไป ฟองไหลออกมาจากปาก ไม่รู้ว่าเป็นตายร้ายดีอย่างไร เป็นภาพที่เหมือนกับพื้นที่ที่เต็มไปด้วยซากศพก็ว่าได้

ทว่าในบรรดาคนเหล่านี้ ก็มีเพียงแค่คนเดียวที่กำลังยืนอยู่ นั่นก็คือเจ้ามนุษย์เซี่ยปิง!

“เจ้ามนุษย์!”

บาตะคำรามออกมาพร้อมกับจ้องมองไปที่เซี่ยปิง “ไม่คาดคิดว่าจะกล้าเข้ามาในเมืองเขามังกรของข้าเพื่อสร้างปัญหา อีกทั้งยังทำให้ทหารของข้าบาดเจ็บเป็นจำนวนมากเช่นนี้ ท้ายที่สุดแล้วเจ้าต้องการมาทำอะไรที่นี่กัน?”

เขายับยั้งความโมโหของตนเองไว้ ไม่ได้กระทำอะไรที่บุ่มบ่ามออกไป

เพราะว่าถึงอย่างไรหลังจากคิดเรื่องนี้อย่างรอบคอบ การที่มีมนุษย์บุกรุกเข้ามาในเมืองเขามังกรเพียงคนเดียวนั้น หากเป็นมนุษย์คนอื่นๆ บางทีเขาก็อาจจะมองว่าเสียสติ ในหัวไม่มีสมองอยู่

ทว่าคนๆนี้เป็นยอดฝีมือของเผ่าพันธุ์มนุษย์ที่สามารถสังหารดราโกเนี่ยนระดับราชันได้นับร้อยคน เขานั้นจะต้องระมัดระวังไว้อย่างมาก อีกทั้งเขาก็ยังสงสัยว่านี่อาจจะเป็นแผนการสมคบคิดบางอย่างของเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็เป็นได้ นี่ทำให้เขาไม่กล้าที่จะทำอะไรสิ้นคิดออกไป เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงการที่จะตกไปอยู่ในกับดักของเผ่าพันธุ์มนุษย์

“ก็แค่ผ่านทาง”

เซี่ยปิงพูดออกมาเพียงแค่นี้

ผ่านทาง?!

กลุ่มของดราโกเนี่ยนระดับราชันตกตะลึง บุกรุกเข้ามาในเมืองเขามังกร เตะทำลายประตูเมืองที่ตั้งตระหง่านมานานนับหมื่นปี อีกทั้งทำร้ายทหารดราโกเนี่ยนเป็นจำนวนมาก เพียงเพราะผ่านทางอย่างนั้นหรือ?!

“ขวางทาง ขวางทางจริงๆ!”

เซี่ยปิงพูดขึ้นมาอีกครั้ง

“ขวางทางบ้านเจ้าสิ!”

ได้ยินเช่นนี้ บาตะก็โมโหจนจมูกแดงขึ้นมา “เจ้ามนุษย์ วันนี้เจ้าจะต้องตาย ไม่ว่าจุดประสงค์ที่แท้จริงของเจ้าคืออะไรหรือว่านี่จะเป็นแผนการสมคบคิดของเผ่าพันธุ์มนุษย์”

“ทว่าการที่เจ้ากล้าเข้ามาสร้างปัญหาในเมืองเขามังกรวันนี้ เจ้าจะไม่มีทางได้กลับไปอีก!”

เขาคำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง ดั่งสนั่นเหมือนกับเสียงสายฟ้าฟาด สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งเมือง

แม้แต่ในบรรดายอดฝีมือระดับราชันจำนวนมากนั้น บาตะก็ยังถือว่าเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่ง ถูกมองว่าเป็นผู้ที่มีความหวังอย่างมากในการก้าวเข้าไปสู่ระดับจักรพรรดิ ดังนั้นเขาจึงมีความโดดเด่นและสามารถที่จะเอาชนะคู่แข่งได้มากมายจนสุดท้ายก็ได้ครองตำแหน่งผู้ปกครองเมืองของเมืองเขามังกรแห่งนี้มา

ในอดีตเมื่อนานมาแล้ว เขาก็ถูกเรียกว่าเป็นเทพเจ้าแห่งการสังหารในสนามรบ เขาได้ทำการตัดหัวของสิ่งมีชีวิตมานับไม่ถ้วนจนสามารถกองกันกลายเป็นภูเขาที่สูงหนึ่งกิโลเมตร จิตสังหารที่น่าสะพรึงกลัวที่ได้แผ่ออกมานั้น เกือบที่จะก่อตัวขึ้นมาเป็นสสาร

“พวกเจ้าร่วมมือกับข้า สังหารเจ้ามนุษย์คนนี้!”

บาตะไม่ได้วางแผนที่จะต่อสู้หนึ่งต่อหนึ่งกับเซี่ยปิง เพราะว่าที่นี่คือเมืองเขามังกร หนึ่งในเมืองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเผ่าพันธุ์ดราโกเนี่ยน มีดราโกเนี่ยนระดับราชันหลายร้อยคนที่อาศัยอยู่และมีทหารดราโกเนี่ยนจำนวนนับล้านคน

แม้แต่ทหารทั้งหมดของเมืองเขามังกรนั้น หากเขาต้องการ ก็สามารถที่จะรวมพลผู้คนทั้งเมืองเขามังกรออกมา ทำการรุมโจมตีเจ้ามนุษย์เซี่ยปิงนี่ ทำให้จมหายไปในกลุ่มของผู้คน

ไม่ว่าเจ้าเด็กนี่จะแข็งแกร่งแค่ไหน การที่ไม่ได้ก้าวเข้าสู่ระดับจักรพรรดินั้น ก็มีเพียงแค่ชะตากรรมในการรองรับความเคียดแค้นของเมืองเขามังกรเท่านั้นที่รออยู่

เซี่ยปิงมีสีหน้าที่นิ่งเฉยอย่างมาก เมื่อมาถึงในระดับเขานั้น การโจมตีของผู้คนจำนวนมากนั้นไม่ได้มีผลกระทบอะไรต่อเขา ในตอนนี้เขาเป็นเหมือนกับขีปนาวุธนิวเคลียร์ซึ่งสามารถที่จะระเบิดออกมาได้นับไม่ถ้วน

ถามว่าในยุคนิวเคลียร์นั้น ต่อให้กองทัพมนุษย์ปกติธรรมดาจะรวมตัวกันนับล้านหรือว่านับสิบล้านคน เป็นไปได้อย่างไรที่จะต่อกรกับระเบิดนิวเคลียร์จำนวนหลายพันลูกได้?!

เพียงแค่ระเบิดนิวเคลียร์ระเบิดออกมาไม่กี่ลูก ก็สามารถที่จะทำลายล้างมนุษย์ทั้งหมดได้

ความสามารถศักดิ์สิทธิ์–มังกรสวรรค์คำราม!

เซี่ยปิงยืนอยู่ที่เดิม ทันใดนั้นก็ได้ใช้ความสามารถศักดิ์สิทธิ์คลื่นเสียงนี้ในการโจมตี

วู! กู่! บา! ม่า! หง! อะ! ดู่! ปู๋!

ทันใดนั้นทั้งแปดพยางค์ของมังกรสวรรค์ก็ได้ปะทุออกมาทันที กวาดออกไปทุกทิศทาง ส่งผลกระทบออกไปทั่วทั้งเมืองเขามังกร