God Level Demon ระบบความเกลียดชังปีศาจ – ตอนที่ 1570

ในช่วงเวลานี้ ณ คฤหาสน์ของนิกายฟ้าดิน ภายในพื้นที่ของลูกปัดพิภพ

“ที่นี่คือที่ไหนกัน?”

ทาสหญิงสาวจำนวนมากต่างก็เดินทางออกมาจากฐานของตระกูลเฟเธอร์ กลับมาที่คฤหาสน์ของนิกายฟ้าดินพร้อมกับเซี่ยปิง จากนั้นพวกเธอก็พบว่าตนเองปรากฏตัวขึ้นมาในโลกที่ลึกลับแห่งหนึ่งอย่างกะทันหัน ในช่วงเวลานี้พวกเธอต่างก็รู้สึกกังวลใจอย่างมาก

“ที่นี่คือโลกที่พวกเจ้าจะต้องอาศัยอยู่นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป พวกเจ้าจะต้องช่วยดูแลจัดการสวนสมุนไพรวิญญาณของที่นี่ รวมถึงหุบเขาวิญญาณและที่อื่นๆเช่นกัน กลายเป็นคนงานของข้า”

เซี่ยปิงก็ได้แสดงสีหน้าที่จริงจังออกมา บ่งบอกเหตุผลที่เขาได้นำทาสหญิงสาวจำนวนห้าสิบคนมาในพื้นที่แห่งนี้ ถึงแม้ว่ากระทิงสีครามจะจัดการดูแลพื้นที่ของลูกปัดพิภพอยู่ ทว่ามันก็ไม่สามารถจัดการงานทุกอย่างด้วยตัวเองได้

อย่างเช่นการดูแลสวนสมุนไพรวิญญาณและการกลั่นกรองเม็ดยานั้น ก็จำเป็นที่จะต้องใช้กำลังคนเช่นกัน ดังนั้นการที่ได้หญิงสาวจำนวนหลายสิบคนนี้มา ก็บังเอิญเหมาะสำหรับการช่วยเหลืองานของกระทิงสีครามพอดี กลายเป็นบุคลากรของที่นี่

อันที่จริงเรื่องนี้สำหรับกลุ่มของทาสหญิงสาวเหล่านี้นั้น ก็ถือว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดเช่นกัน

เพราะว่าพวกเธอเป็นกลุ่มคนที่บ้านแตกสาแหรกขาด บางคนเป็นเผ่าพันธุ์ที่อยู่ในดาวเคราะห์ซึ่งถูกทำลายล้างไปแล้ว บางคนอยู่ในดาวเคราะห์ที่ห่างไกลเกินไป ไม่สามารถที่จะกลับไปได้ ยิ่งไปกว่านั้นพลังอำนาจของพวกเธอก็อ่อนแออย่างมาก

หากปราศจากเซี่ยปิงที่เป็นที่พักพิงให้กับพวกเธอ การที่ออกไปที่อื่นนั้น บางทีพวกเธอก็อาจจะถูกคนอื่นๆจับตัวไปอีก กลายเป็นทาสอีกครั้ง บางทีชะตากรรมของพวกเธอก็อาจจะน่าอนาถมากกว่าในตอนนี้ไม่รู้กี่เท่า

“จัดการดูแลสวนสมุนไพรวิญญาณและหุบเขาวิญญาณ? ต้องการที่จะให้พวกเรากลายเป็นเกษตรกรหรือ? ไม่ใช่ว่าต้องการให้พวกเราเป็นสาวรับใช้และร่วมหลับนอนกับท่านหรือ?” หญิงสาวของเผ่าพันธุ์หูกระต่ายก็ได้กระพริบตาโตของเธอ

“หืม? เจ้าต้องการที่จะร่วมหลับนอนกับข้า อดอยากมานานหรือ?”

เซี่ยปิงก็มีสีหน้าที่นิ่งเฉยและเดินเข้าไปลูบหูกระต่ายของเธออย่างนิ่มนวล

“อ๊า!”

หญิงสาวของเผ่าพันธุ์หูกระต่ายก็ได้กรีดร้องออกมา หน้าแดงหูแดงเพราะความเขินอาย ใบหน้าที่ขาวเนียนของเธอก็เกือบที่จะแดงก่ำขึ้นมา สำหรับเผ่าพันธุ์หูกระต่ายนั้น อย่างไม่ต้องสงสัยว่าหูคือจุดที่อ่อนไหวที่สุด

“เจ้าคนชั่วร้าย ปล่อยหูของน้องหูกระต่ายเดี๋ยวนี้” หญิงสาวเผ่าพันธุ์เทวดาก็เดินเข้ามา จ้องมองไปที่เซี่ยปิงอย่างโมโห

เซี่ยปิงก็เอามือเท้าคางพร้อมกับจ้องมองหญิงสาวเผ่าพันธุ์เทวดานี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า “เจ้ามาจากเผ่าพันธุ์เทวดาหรือ? แปลกประหลาดจริงๆ นี่คือปีกที่แท้จริงหรือ? การสัมผัสปีกนี่ก็รู้สึกดีอยู่เหมือนกัน”

เขาได้นำมือออกไปสัมผัสปีกที่หลังของเธอ รู้สึกว่ามันนุ่มอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นก็แอบแฝงไปด้วยพลังอำนาจศักดิ์สิทธิ์ ควบแน่นด้วยพลังงานบางอย่าง มีคลื่นผันผวนที่แผ่ออกมา ทำให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายลง

ตำนานกล่าวไว้ว่าผู้คนของเผ่าพันธุ์เทวดานั้น แต่ละคนจะมีพลังอำนาจของแสงศักดิ์สิทธิ์ สามารถที่จะรักษาสภาพจิตใจของมนุษย์ได้ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นความจริง

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาก็มักที่จะปรากฏตัวขึ้นมาในดาวเคราะห์ดึกดำบรรพ์ส่วนใหญ่เพื่อแสดงปาฏิหาริย์ ดังนั้นตำนานของพวกเขาจึงแพร่ออกไปในดาวเคราะห์ส่วนใหญ่ ถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเผ่าพันธุ์เทพเจ้า

ทว่าหากไม่พูดถึงเรื่องตำนานนี้ เผ่าพันธุ์เทวดาก็เป็นเผ่าพันธุ์ที่ทรงอำนาจอย่างถึงที่สุดเช่นกัน มีจุดยืนที่มั่นคงภายในทางตะวันตกของจักรวาล สามารถที่จะเทียบได้กับเผ่าพันธุ์เดวิล เผ่าพันธุ์วัชระ เผ่าพันธุ์อสุราและเผ่าพันธุ์อื่นๆ

“อ๊ากก เจ้า..เจ้าคนหยาบคาย”

ใบหน้าที่งดงามของหญิงสาวเผ่าพันธุ์เทวดาก็แดงขึ้นมาอย่างกะทันหัน แดงเหมือนกับตูดลิงก็ว่าได้ ปีกของเธอก็กระพือเล็กน้อย จากนั้นก็บินห่างออกไปจากเซี่ยปิงอย่างกะทันหันและมองเซี่ยปิงด้วยสีหน้าที่เหมือนกับกำลังมองปีศาจชั่วร้ายก็ว่าได้

ปีกของเผ่าพันธุ์เทวดาของเธอนั้นถือว่าเป็นส่วนที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุด มีที่ไหนที่จะสามารถจับได้อย่างง่ายดาย นี่คือการจับจุดที่สำคัญที่สุดของร่างกายเธอก็ว่าได้ ไม่ได้แตกต่างไปจากการล่วงละเมิดทางเพศ

“อย่ารังแกพี่สาวเทวดา”

ในตอนนี้ หญิงสาวที่ดูมีอายุประมาณ11-12ปีก็วิ่งเข้ามา มีความสูงประมาณ150เซนติเมตร เธอได้เตะเท้าของตนเองออกไปที่ร่างกายของเซี่ยปิง พยายามที่จะขัดขวางเขา

ทว่าพลังอำนาจของเธอก็อ่อนแอเกินไป สำหรับเซี่ยปิงนั้น มันเป็นเหมือนกับยุงกัดก็ว่าได้ ไม่สามารถที่จะทำให้ร่างกายของเขาสะทกสะท้านได้ ทว่ากลับเป็นเธอเองที่ล้มลงไปกับพื้น มีสีหน้าที่บูดบึ้งอย่างมาก

“หืมม? ไม่คาดคิดว่าจะหัวโล้น? เจ้าเป็นคนของเผ่าพันธุ์อรหันต์หรือ? ว่ากันว่าผู้ชายของเผ่าพันธุ์อรหันต์จะเป็นพระสงฆ์หัวโล้น ผู้หญิงก็จะเป็นแม่ชี ไม่มีผม ไม่คาดคิดว่ามันจะเป็นความจริง?”

เซี่ยปิงก็มองเด็กหญิงหัวโล้นที่น่ารักน่าชังนี้ด้วยสีหน้าที่สงสัย เขาได้นำมือไปวางไว้บนศีรษะขนาดเล็กของเธอ รู้สึกได้ถึงพื้นผิวของมันจริงๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นหญิงสาวที่หัวโล้น

“นี่เจ้า..นี่เจ้ากำลังทำอะไรกัน?!”

หญิงสาวของเผ่าพันธุ์อรหันต์ก็เขินอายจนสีหน้าแดงก่ำ เธอนั้นเป็นคนขี้อายอย่างยิ่ง อีกทั้งการที่ไม่มีใครเคยจับศีรษะของเธอเช่นนี้มาก่อน มันก็ทำให้เธอแยกเขี้ยวยิงฟันออกมา พยายามที่จะต่อต้านขัดขืน

ทว่าเซี่ยปิงก็เพียงแค่กดศีรษะขนาดเล็กของเธอลง แขนขนาดเล็กทั้งสองข้างของเธอทำได้เพียงแค่ร่ายรำอย่างบ้าคลั่งบนอากาศเท่านั้น ไม่มีการโจมตีใดๆที่ไปถึงตัวของเซี่ยปิงได้

สถานการณ์เช่นนี้ก็ทำให้เธอโมโหมากยิ่งขึ้น

เซี่ยปิงก็ทำการสำรวจดูทาสหญิงคนอื่นๆต่อไป เหมือนกับว่าพวกเธอส่วนใหญ่จะเป็นเผ่าพันธุ์ที่อยู่ในทางตะวันตกของจักรวาล เผ่าพันธุ์ที่หายากก็มีอยู่เช่นกัน ทว่าหลังจากนั้นเพียงไม่นาน เขาก็หมดความสนใจไปอย่างรวดเร็ว

“กระทิงสีคราม ที่เหลือข้าจะปล่อยให้เจ้าจัดการ ดูแลสั่งสอนพวกเธอให้เป็นอย่างดี” เซี่ยปิงโบกมือ

วิซ!

ทันใดนั้นภาพเงาของกระทิงสีครามก็ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าเซี่ยปิงพร้อมกับพูดอย่างเคารพนับถือ “รับทราบ เจ้านาย เรื่องนี้ปล่อยให้ข้าจัดการ”

มันก็รู้สึกยินดีอย่างมากที่เซี่ยปิงได้จับทาสเหล่านี้มา เพราะว่าถึงอย่างไรตอนนี้พื้นที่ของลูกปัดพิภพก็กำลังขยายขึ้นมาอย่างต่อเนื่อง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นวิญญาณสิ่งประดิษฐ์ของลูกปัดพิภพ ทว่าบางสิ่งบางอย่างก็เหนือความสามารถของมัน

ในความเป็นจริง แม้แต่ในช่วงเวลาที่เซนต์พิภพยังคงมีชีวิตอยู่นั้น พื้นที่ของลูกปัดพิภพก็มีผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์มากมายที่ช่วยจัดการดูแลสวนสมุนไพรวิญญาณ หุบเขาวิญญาณและสถานที่อื่นๆ

“พวกเจ้าตามข้ามา ที่นี่คือที่ที่พวกเจ้าจะอาศัยอยู่นับจากนี้”

กระทิงสีครามก็พูดกับทาสหญิงสาวทั้ง50คน จากนั้นก็ได้นำกลุ่มคนเหล่านี้ออกไป

เมื่อเห็นว่ากลุ่มคนเหล่านี้ได้หายไปจากสายตาของเขา เซี่ยปิงก็ไม่ได้ให้ความสนใจพวกเธออีก เขาได้หันไปมองในระยะที่ห่างออกไป ซึ่งทันเมิงลู่เด็กสาวของเผ่าพันธุ์เทาเที่ยกำลังกลิ้งตัวไปมาในไร่ข้าวคริสตัลอย่างตื่นเต้น

เห็นเพียงแค่ว่าเธอส่งเสียงร้องออกมาอย่างมีความสุข เป็นเหมือนกับหมูตัวน้อยก็ว่าได้

“แม่เจ้า นี่มันข้าวคริสตัลไม่ใช่หรือ? ทำไมถึงได้มีมากมายเช่นนี้ ที่นี่มีอาหารเติบโตอยู่มากมาย ช่างเป็นเหมือนกับสวรรค์จริงๆ นี่จะต้องเป็นดินแดนแห่งสวรรค์อย่างแน่นอน”

เดิมทีที่ทันเมิงลู่เด็กสาวของเผ่าพันธุ์เทาเที่ยได้เข้ามาในพื้นที่ของลูกปัดพิภพนั้น เธอก็สงสัยอย่างมากว่าที่นี่คือที่ไหน

ทว่าอย่างรวดเร็ว เธอก็ล้มเลิกความคิดที่ต้องการจะรู้ว่าที่นี่คือที่ไหน เพราะว่าเธอสังเกตเห็นอย่างกะทันหันว่าที่นี่มีข้าวคริสตัลเติบโตอยู่มากมาย เต็มไปด้วยกลิ่นหอมที่โชยออกมา เธอก็คิดว่าตนเองได้เข้ามาในดินแดนแห่งสวรรค์ก็ว่าได้

เธอส่งเสียงดีใจออกมา จากนั้นก็กระโจนลงไปที่กองข้าวอย่างกะทันหัน ปรารถนาที่จะนอนในกองข้าวนี้ทุกๆวัน ลืมตาตื่นขึ้นมาในทุกๆวันก็สามารถที่จะกินข้าวเหล่านี้ได้ในทันที การนึกถึงวันดังกล่าว ทำให้เธอรู้สึกมีความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

“ดูเหมือนว่าที่ผ่านมานี้การเพาะปลูกข้าวคริสตัลจะดำเนินไปได้ด้วยดี” เซี่ยปิงก็เห็นพื้นที่เพาะปลูกรอบๆ เป็นภาพที่เขียวชอุ่ม รู้สึกพึงพอใจกับการทำงานของกระทิงสีครามอย่างมาก

การที่กระทิงสีครามได้ทำการเพาะปลูกในหลายวันนี้ รวมกับผืนดินอเวจีปริมาณมหาศาลที่เขาได้รับมาจากโลกที่ลึกลับก่อนหน้านี้นั้น มันก็ทำให้ปริมาณของผืนดินเก้าสวรรค์เพิ่มขึ้นมาอย่างมาก เกือบที่จะเติบโตขึ้นมาอย่างทวีคูณ

ในตอนนี้ตรงหน้าของเขาก็คือไร่เพาะปลูกข้าวคริสตัลที่มีพื้นที่ประมาณ10ล้านตารางกิโลเมตร เติบโตขึ้นมาสามเท่าจากก่อนหน้านี้ อีกทั้งก็ยังคงขยายตัวอย่างต่อเนื่อง เพียงแค่พื้นที่บริเวณนี้ก็มีมากกว่าพื้นที่ของประเทศที่เขาอาศัยอยู่ในชาติที่แล้วเสียอีก

ด้วยการที่มีดินแดนเพาะปลูกมากมายขนาดนี้ มันก็จะทำให้ผลผลิตของข้าวคริสตัลเพิ่มขึ้นมาอย่างมาก ผลผลิตอาจจะเพิ่มขึ้นมาถึงสี่พันล้านตัน ผลผลิตเช่นนี้ไม่รู้ว่าจะทำให้ผู้คนจำนวนมากแค่ไหนหวาดกลัวจนตายไป