God Level Demon ระบบความเกลียดชังปีศาจ – ตอนที่ 1828

ตอนที่ 1828

งานเลี้ยงก็ดําเนินต่อไป…

ถึงแม้ว่าจะมีความขัดแย้งเล็กๆน้อยๆเกิดขึ้น ทว่าภายใต้ความสามารถอันล้ำเลิศในการควบคุมสถานการณ์ของจ้าวเมืองมรกต ปีศาจจํานวนมากก็พูดคุยกันอย่างปรองดองได้ เพราะว่าถึงอย่างไรทุกๆคนก็มีเป้าหมายที่เหมือนกัน เป็นฝ่ายเดียวกัน

หลังจากดื่มเหล้าวนสามรอบ รอให้บรรยากาศรื่นเริงขึ้นมาในระดับหนึ่ง จ้าวเมืองมรกตก็เริ่มเอ่ยขึ้นมา พูดกับเซียปิงอย่างกะทันหัน “สหาย ก่อนหน้านี้ได้ข่าวมาว่าเจ้าได้ทําการค้าขายข้าวคริสตัลเป็นปริมาณสิบต้น ครอบครองเงินมาหนึ่งพันล้านเหรียญปีศาจ จากนั้นก็นําไปซื้อสิ่งของต่างๆนาๆ ไม่รู้ว่ามีเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือไม่?”

“นี่เป็นเรื่องจริง ทว่าท่านถามข้าเพราะเหตุใด?”

เซี่ยปิงพยักหน้า

“ข้าก็มีความสงสัยเล็กน้อย เหตุใดสหายถึงได้ซื้อของไร้ประโยชน์มากมาย หากพูดตามตรงทรัพยากรเหล่านั้นไม่ได้มีประโยชน์ต่อบุคคลในระดับสหายเลยไม่ใช่รึ? แน่นอนว่าหากเรื่องนี้เป็นความลับ ไม่สามารถเปิดเผยได้ ข้าก็จะไม่รบเร้าเซ้าซี้”

จ้าวเมืองมรกตเอ่ยอย่างสงสัยใคร่รู้

“ นี่ไม่ใช่ความลับแต่อย่างใด เหตุผลหลักที่ข้าซื้อสิ่งเหล่านี้มาก็เพื่อความสบายใจเท่านั้น” เชียปิงเอ่ยออกมาอย่างไม่ใส่ใจนัก “การที่พวกเรามีชีวิตอยู่ในทุกวันนี้ ก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่าความสบายใจไม่ใช่หรือ?!”

“ล้างแค้นให้กับความบาดหมาง มันก็คือความสบายใจ เลื่อนตําแหน่งและร่ำรวยขึ้นมา นั่นก็คือความสบายใจ ได้พัฒนากลายเป็นเซนต์ นั่นก็คือความสบายใจ ทว่าการที่ข้าใช้จ่ายเงินอย่างฟุ่มเฟือยในทุกหนแห่ง ชื่อสิ่งของไร้ประโยชน์ต่างๆนาๆ มีพฤติกรรมที่เหมือนเป็นการล้างผลาญทรัพย์สิน ใช้เงินหนึ่งพันล้านเหรียญปีศาจหมดเกลี้ยงภายในวันเดียวนั้น นั่นไม่ใช่เพื่อทําให้ตนเองรู้สึกสบายใจหรือ?!”

“นี่มัน!”

ปีศาจจํานวนมากก็กัดมุมปาก พูดอะไรไม่ออก เดิมทีพวกมันก็คิดว่าการที่เซียปิงทําเรื่องเหล่า นี้เป็นเพราะมีเจตนาที่ลึกซึ้งแอบแฝงอยู่ ไม่คาดคิดว่าจะเป็นเรื่องที่เงียบง่ายเช่นนี้ ล้างผลาญทรัพย์สินของตนเองเพียงเพื่อความสบายใจ

ทว่าพวกมันก็ไม่ได้คิดว่านี่เป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเกินไป

เพราะว่าราชั้นปีศาจต่างก็มีความคิดที่แปลกพิลึกเป็นของตนเอง อย่างเช่นราชันปีศาจบางตัว ที่เห็นได้ชัดว่าเป็นปีศาจบนบก ทว่ากลับคิดว่าตนเองเป็นนก ต้องการที่จะโบยบินขึ้นไปบนท้องฟ้า อยู่ตลอดเวลา ต้องการทํารั้งอยู่บนต้นไม้

ราชันปีศาจบางตัวก็ชื่นชอบการเหม่อลอย จ้องมองท้องฟ้าเป็นระยะเวลานาน ต่อให้จะผ่านไปสามปีก็ยังไม่ขยับเขยื้อนไปไหน

บางตัวก็ชื่นชอบการดื่มสุรา วันใดที่ไม่ได้ดื่มจะรู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก

นอกจากนี้ก็ยังมีราชันปีศาจอื่นๆที่มีลักษณะนิสัยที่แปลกพิลึกอีกมาก การที่จะมีราชันปีศาจที่ชอบล้างผลาญทรัพย์สินของตนเองเช่นนี้ มันจึงไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่ผิดแปลกแต่อย่างใด

“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น หากสหายมีข้าวคริสตัลเหลืออยู่ล่ะก็ ต้องการที่จะขายให้กับชายชราผู้นี้ หรือไม่แน่นอนว่าเจ้าต้องการแลกเปลี่ยนกับทรัพยากรใดๆก็ว่ามาได้เลย ตราบใดที่เป็นสิ่งที่เมืองมรกตของข้าม

จ้าวเมืองมรกตก็เผยจุดประสงค์ของตนเองออกมา

ปีศาจจํานวนมากก็มีสายตาลุกวาวทันที จริงสิ หากเจ้าเด็กนี้ชอบล้างผลาญทรัพย์สินของตนเอง ทําไมไม่ให้เขามาล้างผลาญกับพวกมัน พวกมันก็มีทรัพยากรที่เปล่าประโยชน์อยู่เป็นจํานวนมาก สามารถที่จะแลกเปลี่ยนกับเจ้าเด็กนี้ได้อย่างแน่นอน หนําซ้ำก็ยังมีโอกาสทํากําไรได้อย่างมาก

สิ่งที่สําคัญที่สุดก็คือว่าข้าวคริสตัลที่เป็นข้าววิญญาณระดับสูงเช่นนี้ พวกมันก็ต้องการครอบครองมาเช่นกัน

ต่อให้ตอนนี้ข้าวคริสตัลจะไม่ได้มีส่วนช่วยในการพัฒนาของพวกมันนัก ทว่าเบื้องหลังพวกมันก็ยังมีตระกูลและยังมีกลุ่มอิทธิพลอยู่ มีปีศาจรุ่นเยาว์มากมายที่ต้องการข้าววิญญาณเช่นนี้

ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ข้าวคริสตัลก็เป็นทรัพยากรที่สําคัญอย่างมาก ไม่มีปีศาจตัวใดที่จะปฏิเสธกับการที่ได้ครอบครองมามากเกินไป

“แน่นอนว่าไม่มีปัญหา บนตัวของข้าก็ยังมีเหลืออีกมาก แต่เกรงว่าท่านจะกินไม่หมด” 

เซี่ยปิงก็เอ่ยออกมาอย่างเรียบเฉย ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้สนใจอยู่แล้วว่าจะต้องขายให้กับใคร ๆ

ยิ่งไปกว่านั้นการที่ทําการแลกเปลี่ยนกับปีศาจที่ยิ่งใหญ่เหล่านี้ ตนเองจะสามารถครอบครองทรัพยากรของโลกปีศาจแห่งนี้ได้อย่างมหาศาล สามารถที่จะประหยัดระยะเวลาไปได้มาก เพราะว่าถึงอย่างไรตลาดคลื่นทะเลก็เป็นเพียงแค่ย่านร้านค้าเท่านั้น มีที่ไหนที่จะเทียบได้กับทรัพยากรที่อยู่ในการครอบครองของปีศาจที่ยิ่งใหญ่เหล่านี้

คาดการณ์ได้ว่าเพียงแค่เอ่ยปากออกมา ก็ไม่รู้ว่าจะนําทรัพยากรที่ล้ำค่ามาได้มากมายแค่ไหน

“แน่นอนว่าข้ามีกระเพาะขนาดใหญ่ สามารถรองรับได้หมด ยิ่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี”

จ้าวเมืองมรกตพูดออกมาอย่างตื่นเต้น ข้าววิญญาณเช่นนี้สําหรับมันนั้น เรียกได้ว่ามี ความต้องการที่แทบจะไร้ที่สิ้นสุด

ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้มันจะไม่สามารถกินทั้งหมดได้ มันก็ยังสามารถขายในราคาสูงให้กับเมืองอื่นๆ จะไม่ขาดทุนอย่างแน่นอน หนําซ้ำก็อาจจะได้กําไรมาอย่างมหาศาล

“สหายอู๋ สามารถที่จะขายข้าวคริสตัลให้กับข้าได้ด้วยรึไม่?”

“ใช่ บนตัวของข้าก็มีสมบัติมากมาย สามารถแลกเปลี่ยนกันได้อย่างแน่นอน”

“ท่านจ้าวเมือง ท่านจะเก็บผลประโยชน์ไว้เพียงผู้เดียวไม่ได้ พวกเราจะต้องแบ่งปันกัน”

ปีศาจจํานวนมากก็ก้าวออกมา บ่งบอกความต้องการในการแลกเปลี่ยนกับเซี่ยถึง แม้แต่ปีศาจพยัคฆ์หินที่ก่อนหน้านี้มีความขัดแย้งกับเซียปิง ในช่วงเวลานี้มันก็รีบก้าวออกมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน

เพราะว่าถึงอย่างไร เทียบกับความมั่งคั่งแล้วนั้น การที่แสดงความไร้ยางอายออกมาเล็กน้อยก็ไม่ใช่สิ่งที่ต้องคํานึงถึง

“แน่นอนว่าไม่มีปัญหา”

เซี่ยปิงมีท่าทางที่ร่ำรวยล้นฟ้า บนตัวของเขาไม่ได้มีอะไรมาก มีเพียงแค่ข้าวคริสตัลเท่านั้นที่มีมาก

การที่เขาขายสิ่งเหล่านี้ให้กับปีศาจจํานวนมากนั้น นอกจากจะเป็นการแลกเปลี่ยนสําหรับทรัพยากรล้ำค่ามากมายของโลกปีศาจนั้น นี่ก็เป็นการถ่ายโอนข้าวคริสตัลที่มีอยู่มากเกินไปของตนเองเช่นกัน ถือว่าเป็นการทําธุรกิจที่คุ้มค่าอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เขาก็แตกต่างจากช่วงเวลาที่เพิ่งเข้ามาในเมืองมรกต ด้วยพลังอํานาจในการสังหารปีศาจชราเฮยเพิ่งรวมเข้ากับการที่เขาแสดงอํานาจให้กับกลุ่มปีศาจที่ยิ่งใหญ่เหล่านี้ได้เห็นก่อนหน้านี้นั้น มันก็ทําให้เขามีจุดยืนน่าสะพรึงกลัวขึ้นมา ไม่ต้องระหวาดระแวงว่าใครจะต้องการลอบเล่นงานเขาเพื่อปล้นชิงข้าวคริสตัลไป

หากเป็นปีศาจธรรมดาทั่วที่ถือครองข้าวคริสตัลเป็นปริมาณมหาศาลนั้น นี่คือการที่เด็ กน้อยเดินถือทองคําข้ามผ่านเมืองต่างๆก็ว่าได้ เป็นการนําพาภัยพิบัติไปสู่ตนเอง ทว่าหากเป็นผู้บ่มเพาะที่สังหารยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าได้นั้น มันก็เป็นเรื่องที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ว่าในตัวจะมีข้าวคริสตัลมากมายเพียงใด มันก็จะไม่ก่อให้เกิดความละโมบจากผู้อื่นจะคิดว่านี้ เป็นเพียงเรื่องธรรมดา

เมื่อได้ยินเซียงกล่าวเช่นนี้ ปีศาจจํานวนมากก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที ไม่ได้ให้ความสนใจกับงานเลี้ยงอีกต่อไป เข้าไปทําการแลกเปลี่ยนซื้อขายกับเซียปิงโดยตรง

ทว่าเซียปิงก็บ้าระห่ำยิ่งกว่า เขาได้นําข้าวคริสตัลในปริมาณหนึ่งหมื่นต้นออกมาโดยตรง

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้ ปีศาจจํานวนมากก็มีดวงตาที่เบิกกว้างตกตะลึงกับภาพตรงหน้า ไม่ คาดคิดว่าเซียปิงจะมีข้าวคริสตัลมากมายเช่นนี้ ปริมาณเช่นนี้ ต่อให้เป็นจ้าวเมืองมรกตก็ไม่สามารถรับซื้อได้ทั้งหมด

ทว่านี่ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดี บังเอิญเพียงพอที่จะให้ทุกๆคนแบ่งบันกัน สามารถที่จะรับผลประโยชน์กันไปถ้วนหน้า

อย่างไรก็ตาม เซี่ยปิงก็ได้ตั้งเงื่อนไขไว้ข้อหนึ่ง นั่นคือเขาไม่ต้องการเหรียญปีศาจ ต้องการแลกเปลี่ยนกับสิ่งของเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นทรัพยากรธรรมชาติ สมุนไพรวิญญาณ เม็ดยา แร่วัสดุต่างๆและสิ่งอื่นๆ

ปีศาจจํานวนมากก็ตื่นเต้นมากยิ่งขึ้น นี่เป็นการที่พวกมันได้รับผลกําไรมากกว่าเดิมเสียอีก ไม่ใช่แค่สามารถซื้อข้าวคริสตัลมาเท่านั้น ทว่าก็ยังสามารถใช้โอกาสนี้ในการถ่ายโอนวัสดุถูกๆที่ตนเองไม่ต้องการออกไปให้หมด มีที่ไหนบนโลกที่จะมีธุรกิจดีๆเช่นนี้อีก

พวกมันแต่ละตัวต่างก็สบายใจกันอย่างมาก คิดว่าเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งได้มาเยือน มอบเงินให้กับพวกมันทั้งหมด

เมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งล่อตาล่อใจเช่นนี้ แม้แต่ยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าก็อดใจกันไม่ไหว แต่ละตัวบ่งบอกว่าพวกมันสามารถจัดหาทรัพยากรมาได้อีก ต้องการที่จะแลกเปลี่ยนมากขึ้น

เพราะว่าถึงอย่างไร โอกาสในการทํากําไรกว่าร้อยล้านเหรียญปีศาจนี้ก็อาจจะมีแค่ครั้งเดียว ไม่มีใครเต็มใจที่จะทอดทิ้งโอกาสนี้ไป

หลายวันต่อมา

ภายในพื้นที่ของลูกปัดพิภพ ในช่วงเวลานี้มีทรัพยากรมากมายที่กองกันเป็นภูเขา เกือบที่จะกระจายอยู่เต็มพื้นที่กว่าหลายพันกิโลเมตร สิ่งเหล่านี้ต่างก็เป็นวัตถุที่ได้มาจากโลกปีศาจ

แมวนักปราชญ์และกระทิงสีครามที่เห็นสมบัติเช่นนี้ พวกมันก็ฉีกยิ้มกว้างจนถึงใบหู คลังข้าวคริสตัลของพวกมันที่ล้นเหลือเกินไป ไม่คาดคิดว่าจะสามารถใช้แลกเปลี่ยนทรัพยากรได้มากมาย เช่นนี้ ช่างเป็นการทําธุรกิจที่คุ้มค่าอย่างแท้จริง

“สบายใจจริงๆ”

เซียปิงก็พึงพอใจอย่างมาก โลกปีศาจแห่งนี้ช่างเป็นดินแดนแห่งสวรรค์ การที่มีทรัพยากรเหล่านี้อยู่ เขาก็สามารถจัดวางค่ายกลได้มากมาย สามารถที่จะหล่อหลอมสิ่งประดิษฐ์ได้นับไม่ถ้วน และสามารถถึงขั้นพัฒนาโลกแห่งเมฆา ดาวหยานหวงและพื้นที่ไกอาเช่นกัน

สรุปสั้นๆก็คือ ทรัพยากรเหล่านี้มีประโยชน์ใช้งานมากมาย

ทว่าทันใดนั้น ในช่วงเวลาเช้าตรู่ จู่ๆทั่วทั้งเมืองมรกตก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง พื้นที่ในระยะ หลายหมื่นกิโลเมตรกําลังสั่นไหว เกิดปรากฏการณ์ขึ้นมามากมาย

ปีศาจในระดับยอดฝีมือที่ยิ่งใหญ่ต่างก็รู้สึกได้ นี่จะต้องเป็นสัญญาณการถือกําเนิดของแมลงหลุมดําอย่างแน่นอน