Chapter 107: ฉันเป็นคนอ้วน
หานเฟยเอื้อมมือไปคว้าตราประทับสีดําขนาดเล็ก อย่างไรก็ตามทันทีที่เขาคว้ามันเขาก็คุกเข่าลง โชคดีที่เขาคลายมือทันที มิฉะนั้นมือของเขาคงจะแหลกด้วยสิ่งนี้
ให้ตายเถอะ….คุณหกแฉกทําไมคุณไม่บอกฉันว่ามันหนักขนาดนี้
<ตราประทับน้ำวน (อาวุธเวทมนตร์ระดับสูงสุด)>: มันเป็นเหล็กน้ำวนก้นทะเล มีน้ำหนักมากกว่าหนึ่งหมื่นปอนด์ แต่เบาเหมือนขนนกเมื่อนําไปทิ้ง
(ความสามารถที่อาจใช้ได้ : เทคนิคน้ำวน)
หานเฟยลังเลใจ เมื่อเทียบกับลูกปัดสีดําที่ดูเหมือนไร้ประโยชน์แล้วเขาชอบตราประทับขนาดเล็กนี้มากกว่า สิ่งที่ดึงดูดเขามากที่สุดคือหลังจากนํามันออกไปแล้วมันจะเบาเหมือนขนนก
หานเฟยนึกไม่ออกว่าศัตรูของเขาจะน่าสังเวชแค่ไหนหากโดนตรานี้เข้าไป นี่เป็นเพียงอาวุธลับที่สมบูรณ์แบบ ด้วยเหตุนี้เขาเกือบจะอยู่ยงคงกระพันในการประมงระดับหนึ่งแล้ว
ตกลง ฉันจะไม่เอาลูกปัดสีดําอันเล็กนี้ไป!
สําหรับสิ่งอื่น ๆ ที่นี่ไม่มีอะไรดึงดูดสายตาของเขา เหรินเทียนเฟยเอาสิ่งดีๆไปหมดแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่นั้นมีค่าเพียงเล็กน้อย
ปลาดาวหกแฉกมีความสุขมาก ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เอาสมบัติทองคําของเขาไปแม้แต่ชิ้นเดียว เขารู้สึกว่าหานเฟยเป็นผู้ที่โง่เขลาเหมือนกับคนที่แต่งตัวประหลาดเมื่อ 300 ปีก่อนที่เลือกสิ่งที่ไร้ประโยชน์เช่นกัน เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งเหล่านั้นใช้ประโยชน์อะไรได้ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจที่พวกเขาจะเอาไปเลย!
ว่าแต่ฉันจะเอาตรานี้ออกไปได้ยังไง มันหนักเกินไปสําหรับฉัน
ปลาดาวหกแฉกพูดง่ายๆเพียงแค่ใช้เลือดของคุณสักหยด นําออกไปเร็วๆเถอะ …
หานเฟยงงงวย
หานเฟยดูเหมือนจะตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่างและอุทานขึ้นมาทันที คุณหกแฉกคุณคิดว่ามันหนักเกินไปคุณจึงมอบมันให้ฉันหรอ
ไม่ได้รับการตอบสนองจากปลาดาวหกแฉก ทําให้หานเฟยมั่นใจมากขึ้น ใช่เลย ตรานี้มีน้ำหนักถึงทองคําเกือบ 10 ตันเขาคงเกลียดน้ำหนักของมันแน่ ๆ แต่ฉันไม่!
หานเฟยหยดเลือดลงบนตราขนาดเล็กอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เลือดทะลุออกมาแล้วหานเฟยก็รู้สึกว่าหัวใจของเขากระตุกวูบ แต่เขาจะทําอย่างไรต่อไปล่ะ
ปลาดาวหกแฉกพูดเสริมอีกว่า ใช้วิญญาณของคุณให้มัน ใช้เวลาไม่นาน นานแค่สองหรือสามนาที
อีกครั้งที่หานเฟยยืนยันได้ว่าปลาดาวตัวใหญ่ตัวนี้ไม่ชอบตรานี้ ไม่เช่นนั้นทําไมเขาถึงยุให้เอามันออกไปแบบนี้?
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีหานเฟยก็เดินออกจากคลังโดยถือตราประทับเล็ก ๆ ไว้ในมือ ตราประทับนั้นเบามากในมือของเขาและเขาสามารถใช้มันได้อย่างง่ายดายเหมือนกับมีดสองเล่มของเขา
ตอนนี้เขาสามารถทําให้มันเล็กลงและทําให้มันใหญ่ขึ้นได้ ตราประทับเล็กๆนี้ มีความกว้างสูงสุดได้สิบเมตร หานเฟยคิดว่าเขาไม่แข็งแกร่งพอดังนั้นมันจึงไม่สามารถใหญ่ขึ้นได้กว่านี้
“ใหญ่ขึ้น…เล็กลง…”
ฉันจะทุบปลาดาวตัวใหญ่นี้ด้วยสิ่งนี้ได้ไหมนะ? อาจจะไม่ เขาก็แบกสิ่งนี้มาหลายปีแล้ว ถ้าเขาทนไม่ได้เขาคงถูกบดขยี้ไปนานแล้ว
น่าสนใจ…
ในขณะที่หานเฟยกําลังคิดเรื่องโจมตีปลาดาวหกแฉกก็ถามว่ามนุษย์คุณจะเข้าประตูที่สองเลยได้ไหม
คราวนี้ถ้าเขาได้พบกับปลากระดูกแข็งอีกครั้งเขาจะไม่กลัวพวกมัน ไม่ว่าจะเป็นปลาชนิดใด ฉันจะทุบมันด้วยตรานี้
นี่คุณหกแฉก พวกปลากระดูนั่นจะแข็งแกร่งขึ้นในประตูที่สองหรือเปล่าเนี่ย? สัญญากับฉันหน่อยว่าถ้าฉันไม่สามารถทนอยู่ข้างในได้คุณต้องปล่อยฉันออกไปและค่อยให้ฉันสู้ต่ออีกครั้งในวันอื่น ๆ แต่อย่าทิ้งฉันไว้ที่นั่นและไม่สนใจฉัน มิฉะนั้นจะไม่มีใครช่วยคุณนะได้ถ้าฉันตาย
หกแฉกตอบว่าขอบอกให้เข้าใจอีกครั้งว่าฉันมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน
แน่นอนว่าหานเฟยไม่เชื่อเขา นั่นหมายความว่าปลาดาวตัวใหญ่กําลังแสดงอยู่
ถ้างั้นก็เปิดประตูไว้ ถ้าฉันตกอยู่ในอันตรายฉันจะได้สามารถวิ่งออกไปได้ หานเฟยต้องการลองใช้กลอุบายใดๆก็ตามที่เขาคิดได้
ปลาดาวหกแฉกตอบว่าเมื่อมีคนเข้ามาข้างในแล้วประตูจะไม่สามารถเปิดได้อีก แต่เนื่องจากคุณเป็นสาวกของบุคคลนั้นก็ได้ เป็นเวลา 300 ปีแล้วที่ไม่มีใครรอดจากประตูแรกได้ แต่คุณทําได้
“โฮโฮ…”
หานเฟยหายใจเข้าลึก ๆ และยืนอยู่ที่หน้าประตูที่สอง
ไม่เป็นไรไม่เป็นไร! ตอนนี้ผิวหนัง อวัยวะภายใน กระดูกและไขกระดูกของฉันแข็งแรงขึ้นแล้ว แม้ว่าฉันจะไม่ได้เชี่ยวชาญทักษะร่างกายที่ทําลายไม่ได้อย่างเต็มที่ แต่ฉันก็น่าจะสบายดีนะ!
“ลุย”
ฮันเฟยถือตรานวนและรีบเข้าไป
อย่างไรก็ตามฉากตรงหน้าเขาเปลี่ยนไปและพื้นที่ทั้งหมดกลายเป็นสีแดง เขาไม่เห็นก้างปลาแม้แต่ชิ้นเดียว เมื่อหานเฟยรู้สึกงงงวยสีแดงในน้ำก็เริ่มเดือดเหมือนพลังงานทางจิตวิญญาณและก๊าซสีแดงจํานวนมากก็เจาะเข้าไปในร่างกายของหานเฟย
“ โอ้…อุ้ย…มันร้อน…ร่างกายของฉันมันคัน…”
“คุณหกแฉกเปิดประตูพี่หกแฉก….พี่หกแฉก เชี่ย…คุณ! คุณไอ้ปลาเหี้ย…ช่วยด้วย!”
หานเฟยน้ำตาแทบไหล ทําไมที่นี่ไม่มีปลากระดูก เวรเอ้ย! เขารู้สึกราวกับว่าถูกนึ่งในน้ำเดือด ดวงตาของเขาร้อนผ่าวและไม่สามารถลืมตาได้เลย
สิ่งที่แย่ไปกว่านั้นคือหานเฟยรู้สึกว่าร่างกายของเขาดูเหมือนจะบวมอยู่ภายใน เพียงไม่กี่นาทีความร้อนแผดเผาก็ไหลไปทั่วร่างกายมันกระตุ้นเลือดและเนื้อของเขา
หนึ่งชั่วโมงต่อมาหานเฟยรู้สึกว่าร่างกายของเขาไม่ได้เป็นของตัวเองอีกต่อไปเพราะน้ำทะเลที่ร้อนจัดเกือบจะทําให้เขาสุก เขารู้สึกราวกับว่าเขาสูงขึ้นและดูเหมือนว่าจะมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นในขณะที่ท้องของเขาที่ใหญ่ขึ้น
สองชั่วโมงต่อมาหานเฟยก็ปรับตัวเข้ากับสถานที่แห่งนี้ได้ในที่สุด แต่ความทรมานก็ยังคงเป็นสิ่งที่เขาทนไม่ได้ เหมือนมีคนมาตัดเนื้อทีละชิ้นและแต่เขาค่อยๆเริ่มที่จะไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย บางทีเขาอาจจะชินหรือบางทีเขาอาจจะพัง
หานเฟยรู้สึกว่าจิตใจของเขาใกล้จะพังทลายลง แต่ไม่ใช่แค่ความทรมานนี้เท่านั้นที่ทำให้เขาทรุดลง เขาพบว่าเขายังคงมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
….
…หนึ่งวันต่อมา
ถ้าใครอยู่ที่นี่ก็จะเห็นว่ามีลูกบอลอยู่ในน้ำสีแดงซีด ใช่เป็นลูกบอลกลมๆ ที่คุณเตะได้
หานเฟยรู้สึกเหมือนกําลังจะตาย ร่างกายของเขาดูเหมือนใกล้จะระเบิด ในร่างกายของเขามีพลังงานระเบิดออกมาซึ่งอาจจะไม่ใช่พลังวิญญาณ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร มันรวมตัวเป็นลูกปัดสีแดงขนาดเท่ากําปั้นทารกและตกลงในด่านเทียนของเขา
สองวันต่อมาลูกปัดสีแดงมีขนาดเท่ากับกําปั้นของผู้ใหญ่แล้วและหานเฟยก็แทบร้องไห้ ฉันเป็นคนท้องหรอ แต่ไม่ผู้หญิงท้องคนไหนจะอ้วนเท่าฉันหรอก.บ้าเอ้ย!
สิ่งเดียวที่หานเฟยดีใจคือความแดงในน้ำกําลังจางหายไปเพราะดูเหมือนว่ามันจะกลายเป็นลูกปัดในท้องของเขา
สามวันต่อมา
ร่างกายที่เหมือนลูกบอลของหานเฟยค่อยๆแฟบลง แต่ในที่สุดเมื่อเขาพุ่งออกจากประตูเขาก็กระเด้งลงพื้นสามครั้ง
หานเฟยไม่ได้ลุกขึ้นหรือพูดอะไรเลยเพราะเขาทําได้แค่นอนลงบนพื้นแล้วเอามือกุมท้อง หานเฟยเคยเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลามาก่อน แต่ตอนนี้เขาเป็นผู้ป่วยโรคอ้วนที่น่าเกลียด กล่าวอีกนัยหนึ่งอดีตหานเฟยเคยเป็นคนผอม 99 ปอนด์ แต่ตอนนี้เขาดูเหมือนคนอ้วน 999 ปอนด์
ฉันสังเกตว่าคุณอ้วนขึ้นกว่าเดิมนะ….
หุบปาก! ฉันไม่อยากคุยกับคุณ ฉันกําลังช่วยคุณ แต่คุณแค่เฝ้าดูฉันทรมาน! จิตสํานึกของคุณอยู่ที่ไหน คุณไม่รู้สึกผิดเหรอ?
ปลาดาวหกแฉก: “???”
ร่างกายของคุณแข็งแรงขึ้นแข็งแกร่งขึ้นมาก
ฉันไม่ต้องการมัน! ฉันต้องการลดน้ำหนัก!
นรอดชีวิตซึ่งแสดงให้เห็น
ปลาดาวหกแฉกกว่าวว่า เห็นชัดแล้วว่าคุณเป็นศิษย์ของบุคคลนั้น คุณรอดชีวิตซึ่งแสดงให้เห็นว่าคุณแตกต่างจากคนทั่วไปจริงๆ
รู้ไหมว่าฉันแทบจะระเบิดอยู่ข้างใน เมื่อฉันอ้วนที่สุดหนังท้องของฉันจะบางกว่าเปลือกกุ้งของกุ้งขาวตัวเล็ก จิ้มฉันด้วยเข็มแค่ที่เดียวฉันคงจะระเบิด
หานเฟยเสียใจมากและด่าเหรินเทียนเฟยมากกว่า 10,000 ครั้งในใจ ฉันแค่อยากล่าสมบัติ! ทําไมคุณถึงใส่ปลาดาวระดับ 36 ที่นี้ด้วย? คุณเคยคิดบ้างไหมว่าฉันจะสามารถรับมือกับปลาตัวใหญ่นี้ได้หรือเปล่า? ถ้าเป็นคนอื่นจากการประมงธรรมดาเขาคงจะระเบิดตายไปแล้วข้างใน
ปลาดาวหกแฉกถามต่อทันทีว่าตอ
ฉันอ้วนเกินไปแล้ว..
ปลาดาวหกแฉกพยายามทําให้เขามั่นใจขึ้น ขนาดของคุณใหญ่เท่าไหร่คุณก็ยิ่งแข็งแกร่งเท่านั้น
ฉันเป็นคนอ้วน …
คุณต้องพักผ่อนสักวันไหม?
ฉันเป็นคนอ้วน
ปลาดาวหกแฉกพูดไม่ออก
หานเฟยพูดช้าๆว่าฉันไม่มีความสุข ฉันต้องการที่จะนอนหลับสักจีบ บางทีฉันอาจจะเปลี่ยนกลับเป็นแบบเดิมเมื่อฉันตื่น
ด้วยเหตุนี้เขาจึงยืดขาของเขาให้ตรงจ้องขึ้นไปบนท้องฟ้าและพึมพํา “ ฉันเป็นคนอ้วน ”
ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย
