Chapter 12: เทคนิกการต่อสู้
จากนั้นคนข้างๆหานเฟยพูดอย่างอิจฉาว่า “นี่คือหนึ่งในผู้เชี่ยวชาญในตำนานใช่หรือเปล่า เขาสามารถเดินบนอากาศได้ ช่างแข็งแกร่งยิ่งนัก…”
เสี่ยวยูก็อิจฉาเช่นกัน เธอไม่ลืมที่จะให้กำลังใจหานเฟย “ ดูสินั่นคือ ‘นักตกปลาลึกลับ’ในตำนาน หนึ่งในนั้นมาจากหมู่บ้านของเรา”
หานเฟยประหลาดใจ “อะไรนะ”
หลายคนโน้มตัวเข้าใกล้เธอ พวกเขาไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนและสนใจคำอธิบายของเสี่ยวยู
เสี่ยวยูกล่าวว่า “มีคนกล่าวไว้ว่าเหนือปรมาจารย์การตกปลาผู้ยิ่งใหญ่จะมี‘นักตกปลาที่ตื่นรู้’และ ‘นักตกปลาลึกลับ’ …มีเพียง‘นักตกปลาลึกลับ’เท่านั้นที่มีปีกเช่นนี้”
ทุกคนต่างตะลึง “ฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนเลย”
“ยืนตรงไว้ แม้แต่หัวหน้าหมู่บ้านก็อยู่ไกลจากระดับของพวกเขามากเกินไปก็ไม่ต้องพูดถึงตัวคุณเองเลย” เสี่ยวยูพูด
หัวหน้าหมู่บ้านซึ่งเป็นนักตกปลาที่ยิ่งใหญ่เป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่บ้านน้ำสวรรค์ว่ากันว่าเขาสามารถเดินทางไปที่ดินแดนการประมงระดับสองได้
หานเฟยรู้ว่าพ่อของเขาแข็งแกร่งกว่าหัวหน้าหมู่บ้านก่อนที่เขาจะตายในดินแดนที่ไม่รู้จักนอกดินแดนการประมงระดับสาม
…
บนท้องฟ้าทูตสวรรค์ได้หยุดลงและมองลงมา เขาพูดอย่างเฉยเมย “มีผู้มีพรจากสวรรค์ในโรงเรียนของคุณหรือเปล่า”
หัวหน้าหมู่บ้านตอบอย่างรีบร้อน “ผู้มีพรจากสวรรค์ของโรงเรียนของเราได้ไปตกปลาที่เขตตกปลาระดับหนึ่ง พวกเขาจะกลับมาโดยเร็วที่สุด”
ทูตสวรรค์กล่าวอย่างไร้ความรู้สึก “ฉันชื่อฟางเจ๋อ ฉันมาที่นี่เพื่อมองหาผู้มีพรจากสวรรค์ที่โดดเด่นที่สุด ในสามวันข้างหน้าเด็กทุกคนที่มีอายุระหว่างแปดถึงสิบสองคนจะได้รับการทดสอบมรดกทางวิญญาณ นอกจากนี้การจัดหาทรัพยากรสำหรับโรงเรียนจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ฉันจะอยู่ที่นี่จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย”
ทุกคนแทบคลั่งหลังจากได้ยินแบบนั้น หมู่บ้านขอบคุณเขาไม่หยุดแลเหอเสี่ยวยูปรบมือของเธอข้างๆหานเฟย “ว้าวทูตสวรรค์กำลังรับสมัครสาวก มันไม่ได้เกิดขึ้นในรอบหลายสิบปีเลย”
ในฝูงชนดวงตาของหูคุนเปล่งประกาย มันเป็นโอกาสที่ดีสำหรับเขา เขามุ่งมั่นที่จะเป็นนักตกปลาขั้นสูงเพื่อดึงดูดความสนใจของทูตสวรรค์
หานเฟยไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนักเนื่องจากเขามีน้ำเต้า เขารู้สุกเฉยๆกับคนที่มาจากท้องฟ้าที่ได้รับความเคารพนับถือจากพวกเขาราวทูตสวรรค์
หลังจากที่พวกเขาถูกไล่ให้แยกย้ายหานเฟยก็กลับไปที่ห้องเรียนพร้อมกับเหเสี่ยวยู
ทันใดนั้นอาจารย์คนหนึ่งมองไปที่หานเฟยและถามด้วยความประหลาดใจว่า “หานเฟยคุณทำการ‘พัฒนา’ขึ้นหรือเปล่า”
อาจารย์ถามเพียงเพราะเขารู้สึกว่ากลิ่นอายของหานเฟยมีพลังมากกว่าเดิมมาก
เสี่ยวยูและนักเรียนคนอื่นๆ มองไปที่หานเฟยด้วยความประหลาดใจ ผู้ชายคนนี้ได้‘พัฒนา’หลังจากสี่ปีแห่งความมืดมนหรอ
ด้วยรอยยิ้มหานเฟยกล่าวว่า “ขอบคุณสำหรับความห่วงใยครับ ผมเข้าใจหลายสิ่งหลายอย่างหลังจากประสบการณ์ใกล้ตายสองครั้งซึ่งทำให้ผมสามารถทำการ‘พัฒนา’ได้”
“ว้าว ในที่สุด ตอนนี้คุณอยู่ระดับสามแล้วหรือยัง หากคุณฝึกฝนหนักขึ้นอาจเป็นไปได้ที่คุณจะไปถึงระดับสี่ก่อนการทดสอบตกปลา”
เสี่ยวยูรู้สึกยินดีมาก หานเฟยเป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ
มีคนอื่นพูดอย่างดูถูกว่า “พัฒนาหลังจากสี่ปีในโรงเรียนเนี่ยนะไม่รอเรียนจบค่อยพัฒนาเลยล่ะ”
โดยไม่สนใจคำเยาะเย้ยหานเฟยก็ยิ้มและพูดว่า “ตอนนี้ฉันอยู่ในระดับสี่แล้ว”
“ห้ะ”
บางคนประหลาดใจและสงสัย
แม้แต่อาจารย์ก็ยังขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น”
หานเฟยกล่าวว่า “อาจารย์ผมคิดว่าเป็นเพราะผมอยู่ในระดับสองมานานเกินไป หลังจากที่ผมก้าวเข้าสู่ระดับสามผมก็ไปถึงระดับสี่อย่างรวดเร็ว ผมรู้สึกว่าผมอาจมีความก้าวหน้าได้มากกว่านี้ก่อนการทดสอบตกปลา”
“นายพูดจริงงั้นหรอเนี่ย”
“ต่อยฉันสิ” อาจารย์วัยกลางคนพูด
สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของหานเฟยเขาถูกทดสอบหรอ?
หานเฟยคำรามและชกออกไปโดยไม่ลังเลแน่นอนว่าเขาใช้พละกำลังเพียงห้าสิบเปอร์เซ็นต์
“…ตอนนี้คุณเป็นนักตกปลาระดับสี่อย่างแท้จริงแล้วและแข็งแกร่งกว่าระดับสี่ทั่วไปด้วยซ้ำ ในกรณีนี้คุณไม่จำเป็นต้องมี ซุปกลืนวิญญาณของถังเกออีกต่อไป คุณสามารถขอมันได้ทุกห้าวัน”
“ขอบคุณครับ”
เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆของเขาเขารู้สึกต่ำต้อยด้วยซ้ำที่มีผู้ชายที่ไร้ประโยชน์ที่คอยตามหลังพวกเขาตลอดกลับพัฒนาไปถึงขนาดนี้
แต่ท้ายที่สุดนักเรียนเกือบทุกคนในโรงเรียนเป็นชาวประมงระดับสี่ ในความเป็นจริงมีเพียงไม่กี่คนในหมู่บ้านน้ำสวรรค์ที่อายุมากกว่าสิบสองปีแต่อยู่ต่ำกว่าระดับห้า
อุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการฝึกฝนคือจุดสูงสุดของระดับหกซึ่งคนส่วนใหญ่ติดอยู่ที่นั่น บางคนไม่สามารถผ่านพ้นไปได้หลายสิบปีแต่บางคนก็ทำได้ในเวลาเพียงไม่กี่วัน คนแบบหลังมักถูกยกย่องให้เป็นอัจฉริยะ
เห็นได้ชัดว่าหานเฟยห่างไกลจากการถูกเรียกว่าอัจฉริยะ
เสี่ยวยูเป็นคนเดียวที่มีความสุขในฝูงชน เธอเดินวนและสำรวจหานเฟยขณะที่ดึงหางม้าทำให้หานเฟยปวดหัว
หานเฟยกล่าวว่า “โอเคพอแล้ว ฉันยังคงต้องฝึกฝนต่อไป”
เสี่ยวยูกล่าวว่า “ฉันสอนนายได้นะ ตอนนี้ฉันว่างอยู่แล้ว ผลลัพธ์ของนายในการทดสอบครั้งล่าสุดแย่เกินไป หากนายไม่สามารถผ่านการทดสอบตกปลาได้นายจะถูกลดระดับเป็นนักตกปลาทั่วไปและคุณจะสูญเสียส่วนแบ่งของเทคนิคการต่อสู้และทรัพยากร”
หานเฟยหยุดนิ่ง “เทคนิคการต่อสู้หรอ”
เสี่ยวยูกล่าวว่า “ถูกต้อง พ่อบอกว่าตอนนี้ฉันเชี่ยวชาญเรื่อง Sweeping Stick แล้ว เป็นเทคนิคคุณภาพสูง ฉันสามารถสอนนายได้”
หานเฟยพิจารณาครู่หนึ่ง ชาวประมงระดับกลางสามารถเรียนรู้เทคนิคการต่อสู้เท่านั้น เนื่องจากเขาเป็นหนึ่งในชาวประมงระดับกลางแล้วตอนนี้เขาจึงต้องการเทคนิคเหล่านั้น
เขาใช้โอกาสนี้ถามเกี่ยวกับเรื่องเกี่ยวกับเทคนิคการต่อสู้เพราะมันเป็นสิ่งที่จำเป็นมากๆ
หานเฟยต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของเขาและเลือกที่จะต่อสู้กับเสี่ยวยู หนึ่งชั่วโมงต่อมาหานเฟยนั่งอยู่บนพื้นไม่สามารถลุกขึ้นยืนได้
แขนน่องต้นขาหน้าท้องและก้นของเขาถูกกระแทกมากกว่าที่เขาจะนับได้
หานเฟยประหลาดใจที่เด็กหญิงตัวเล็กๆ คนนี้สามารถถือไม้ได้อย่างน่ากลัว เขาใช้พละกำลังห้าสิบเปอร์เซ็นต์ในตอนแรกจากนั้นแปดสิบเปอร์เซ็นต์และอีกหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่เธอก็ยังบดขยี้เขาได้อย่างง่ายดาย
ด้วยความยินดีกับตัวหานเฟย เสี่ยวยูจึงสอน Sweeping Stick ให้เขา..
