God of Fishing – ตอนที่ 120

Chapter 120: ฝึกเสร็จแล้วหรอ

ใบหน้าของชื่ฉานเปลี่ยนไปเล็กน้อย “ศิษย์ของคุณ?”

หานเฟยมองไปที่เฒ่าเจียงและคิดว่าเมื่อไหร่ที่ฉันกลายไปเป็นศิษย์ของคุณเนี่ย!

เฒ่าเจียงถามว่า “ทําไม? คุณดูถูกฉันหรอ? ไปถามชูหมิงซื่อสิว่าฉันมีคุณสมบัติเพียงพอหรือเปล่า”

ใบหน้าของชื่ฉานเปลี่ยนไปอีกครั้ง ชายชราคนนี้รู้จักครูใหญ่ด้วยหรอ? ชายคนนี้เป็นนักตกปลาในตํานานหรอ?

แต่ถึงอย่างนั้นชื่ฉานก็ไม่ยอมแพ้ ถ้าหานเฟยแข็งแกร่งอย่างที่เย่หนานเฟยพูดเขาก็น่าจะเป็นผู้ที่มีพรจากสวรรค์ในเมือง เขาจะปล่อยอัจฉริยะเช่นนี้ไปได้อย่างไร?

“ได้โปรดผู้อาวุโสให้หานเฟยเลือกเองได้ไหม”

หานเฟยเกาท้อง “ฉันไม่ไป! ฉันยังมีหลายสิ่งที่ต้องทําที่นี่”

ใบหน้าของชื่ฉานเปลี่ยนเป็นสีดํา “เด็กน้อยคุณไม่รู้หรอกว่าคุณจะพลาดอะไรไป! คุณเข้าใจไหมว่าโอกาสนี้คืออะไร”

เฒ่าเจียงมองไปที่ชายคนนั้น “คุณไม่ได้ยินเขาเหรอ? ไปให้พ้นนี่มันเป็นเวลาอาหารเช้าของฉัน”

ชื่ฉานรู้สึกอายและโกรธ แต่ชายชราคนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาเขาจึงไม่กล้าใช้ความรุนแรง แต่ทําได้เพียงแค่ระงับความโกรธภายในของเขาเท่านั้น

” หานเฟยฉันได้ยินมาว่าคุณบอกว่าคุณจะท้าทายเย่หนานเฟยเมื่อคุณไปที่เมือง ฉันรอคุณอยู่ที่โรงเรียนนะ”

หัวหน้าหมู่บ้านไม่สามารถพูดอะไรได้เมื่อพวกเขาพูดจบเขาก็ตบบ่าหานเฟยแล้วพูดว่า “ลดน้ําหนักหน่อย”

หานเฟย: “???”

ในตอนนี้เจียงซินออกมาจากบ้านอย่างเกียจคร้านหยิบชามและใส่ลูกชิ้นปลาจากชามเข้าปากของเธอ

เจียงซินพูดเพียงว่า “ไปกินอาหารเช้ากันเถอะ”

ครึ่งปีต่อมา

หลังจากครึ่งปีของการฝึกหานเฟยลดน้ําหนักได้มาก แต่เขาก็สูงขึ้นเรื่อยๆ ภายใต้การฝึกที่เข้มงวด ตอนนี้เขาสูงห้าฟุตหกนิ้ว

แต่เมื่อไม่นานมานี้หานเฟยรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เกือบ 700,000 พลังวิญญาณของเขาเหลือเพียงไม่ถึง 70,000 ในตอนนี้ สิ่งนี้ทําให้เขาเสียใจมาก เขารู้สึกว่าต้องลางานเพื่อตามล่าหาสมบัติสักหน่อยแล้ว

ตอนเช้า

หานเฟยกําลังทําลูกชิ้นปลาตันมันฝรั่งซึ่งนึ่งให้ร้อน

เมื่อเห็นเจียงซินออกไปหานเฟยก็ทักทายเธอ “พี่สาวซินมาทานอาหารเช้าก่อนเร็ว วันนี้เรายังไปทําการประมงระดับหนึ่งอยู่หรือเปล่า”

เจียงซินส่ายหัว “ไม่มีการฝึกอบรมในวันนี้ ไม่มีอีกต่อไปแล้ว”

” ห้ะ?”

หานเฟยตัวแข็งที่ถือช้อนและถามอย่างไม่แน่ใจว่า “การฝึกของฉันเสร็จแล้วหรอ”

“ยัง คุณเพิ่งปรับตัวให้เข้ากับการต่อสู้กับฉัน แต่ทักษะการต่อสู้ในโลกนี้มีมากพอๆกับดวงดาวบนท้องฟ้าและสัตว์วิญญาณต่างๆก็มีลักษณะเฉพาะ ตอนนี้การต่อสู้ใต้น้ําไม่ได้ช่วยอะไรคุณมากนัก ไปที่หมู่บ้านเพื่อขอความช่วยเหลือ!”

” ห้ะ? ช่วย?”

เจียงซินพูดอย่างไม่ใส่ใจ “การแข่งขันด้านทรัพยากรกําลังจะเริ่มขึ้น เมื่อคุณอยู่ในหมู่บ้าน ไปช่วย! แล้วไปพบกับปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งจากหมู่บ้านอื่นๆ ”

“การแข่งขันทรัพยากร?”

“ทุกๆปีหมู่บ้านทั้งแปดแห่งภายใต้เขตอํานาจของเมืองทะเลครามจะคัดเลือกผู้เชี่ยวชาญด้านการประมงที่โดดเด่นที่สุดเพื่อเข้าร่วมการแข่งขันเพื่อจัดสรรของเหลวปลุกวิญญาณทุกปี

หานเฟยประหลาดใจ “เราต้องชนะการแข่งขันเพื่อรับเหลวปลุกวิญญาณหรอ”

เจียงซินหัวเราะเบาๆ “ใช่น่ะสิ คุณคิดว่ามันได้ฟรีหรอ? จําไว้ว่าหากอีกฝ่ายไม่ใช่ปรมาจารย์ตกปลาผู้ยิ่งใหญ่คุณจะได้รับอนุญาตให้ใช้ความแข็งแกร่งของปรมาจารย์ตกปลาระดับกลางเท่านั้น”

หานเฟยคิดอยู่ครู่หนึ่ง ”ได้เลยไม่มีปัญหา”

ในตอนนี้เฒ่าเจียงค่อยๆออกมาและพูดว่า “นอกเหนือจากเทคนิคการรวบรวมวิญญาณขั้นพื้นฐานแล้วอย่าใช้ รวบรวมสายวิญญาณ, เทคนิคการรวบรวมสายน้ํา, เทคนิคการควบคุมสายน้ํา และจิตวิญญาณในน้ําหรือทักษะอื่นๆที่เกี่ยวข้อง”

หานเฟยพยักหน้าอีกครั้ง”ตกลง”

หานเฟยรู้ว่าเขาฝึกเสร็จแล้ว เมื่อเขาเดินออกจากไร่รอยยิ้มก็กระจายอยู่บนใบหน้าของเขา

“ฮ่าฮ่า! ในที่สุดฉันก็เก่งแล้ว”

ปลามังกรกลายเป็นแก๊งที่ใหญ่เป็นอันดับสองในหมู่บ้านน้ําสวรรค์และอ่อนแอกว่าตระกูลหวังเพียงเล็กน้อย อย่างไรก็ตามในแง่ของการทํากําไรแก๊งปลามังกรสามารถทําลายตระกูลหวังได้เกือบทั้งหมด

การประชุมภายในของแก๊งปลามังกร

หานเฟยเริ่มการประชุม “ในช่วงเวลานี้มีใครสร้างความเดือดร้อนหรือไม่”

หลี่กานพูดติดอ่าง “ละลูกพี่…ปะโปรด…มันใจไม่ไม่”

“โอเคโอเคฉันรู้ว่าคุณหมายถึงอะไร อากัง เมื่อเร็วๆนี้ธุรกิจของเราเป็นอย่างไรบ้าง”

หลี่ยังไม่ได้เป็นนักเลงในอดีตอีกต่อไป ตอนนี้เขาเหมือนหานเฟยนิดหน่อยและท้องของเขาก็ใหญ่ขึ้นกว่าเมื่อก่อน

“ลูพี่ในช่วงครึ่งปีที่ผ่านมาเราโชคดีมาก! เราได้เปิดร้านอาหารหม้อไฟในงานแสดงสินค้าตะวันออกตะวันตกเหนือและใต้ จํานวนห้องไพ่ปลามังกรเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าโดยมีรายได้ต่อวันที่มั่นคงประมาณ 200 ไข่มุกคุณภาพปานกลางและที่จุดสูงสุดพวกเขาได้รับไข่มุก 500 เม็ดต่อวัน”

หานเฟยประหลาดใจ เจ้าคนนี้เป็นอัจฉริยะทางการค้าชัดๆ!

“คุณสามารถจัดการร้านค้าจํานวนมากได้ดีนี่”

หลี่กังรู้สึกยินดี “อาจารย์ตอนนี้เรามีสมาชิกมากกว่า 800 คนและพวกเขาทั้งหมดได้รับการคัดเลือกมาอย่างดีรวมถึงผู้เชี่ยวชาญด้านการตกปลาสามคน ความแข็งแกร่งของเราเพิ่มขึ้นทุกวัน”

หานเฟยโบกมือ “ตอนนี้เรามีเท่าไร”

“เรามีไข่มุกคุณภาพปานกลาง 50,000 เม็ดเมื่อครึ่งเดือนก่อน”

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้หานเฟยก็ตกใจไข่มุกคุณภาพปานกลาง 50,000 เม็ด! เขาไม่เคยคาดหวังว่าตัวเองจะร่ํารวยขนาดนี้? เขาจําได้ว่าเขามีเหรียญทะเลเพียง 20 เหรียญในช่วงแรก!

หานเฟยยิ้ม “อากังแจกไข่มุก 10,000 เม็ดให้สมาชิกของเราเป็นโบนัส ห้ามไม่ให้มีการโกงกัน แม้แต่สมาชิกระดับต่ําสุดก็จะได้รับอย่างน้อย 5 ไข่มุก ขึ้นอยู่กับคุณที่จะแจกจ่าย แล้วถ้าฉันจะเอาไข่มุก 30,000 เม็ดออกไป มันจะส่งผลต่อการพัฒนาปกติของแก๊งปลามังกรหรือเปล่า”

ทุกคนตกตะลึง เพื่อแจกไข่มุก 10,000 เม็ดเป็นโบนัส?! ลูกพี่คนนี้คือพระเจ้าของเราชัดๆ!

หลี่กังตบหน้าอกของเขาทันที “มันไม่ส่งผลอะไรเลยลูกพี่ แต่ไข่มุก 10,000 เม็ดจะมากเกินไปหรือเปล่า”

“เจ้านายที่ใจกว้างจะทําให้เป็นพนักงานเป็นพนักงานที่สมบูรณ์แบบ โปรดจําไว้”

“แบบนี้นี่เอง”

ทุกอย่างของเขาในวันนี้เป็นเหมือนบริษัท หานเฟยรู้สึกว่าหากทรัพยากรในการเพาะปลูกไม่ได้มีอยู่อย่างจํากัด เขาก็สามารถขยายธุรกิจไปยังหมู่บ้านอื่นๆหรือในเมืองและทําให้ตัวเองกลายเป็นมหาเศรษฐีได้

หลังจากจัดการธุรกิจของแก๊งปลามังกรแล้วหานเฟยก็ไปที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน บางทีเขา อาจได้รับผลกระทบจากเจียงซินตอนนี้เขาไม่ได้รู้สึกไม่ชอบการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย แต่รู้สึกตื่นเต้นกับเรื่องนี้มาก แปดหมู่บ้าน! ผู้ที่เข้าร่วมต้องไม่ใช่ธรรมดาแน่ๆ!

ที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน

เมื่อหานเฟยมาถึงเขาพบว่ามีปรมาจารย์ตกปลามากกว่า 50 คนอยู่ที่บ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน

“ว้าว! เจ้าหานเฟยการฝึกของคุณจบลงแล้วหรอ?

เฉินเจียเอ๋อร์ทักทายเขาก่อนตบหน้าอกของหานเฟยแรงๆ และยิ้มอย่างมีความสุข

ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนไป “หยุดเถอะคุณแตะหน้าอกผู้ชายได้ยังไง”

“ห้ะ”

เฉินเจียเอ๋อร์หน้าแดง “คะ.คุณยังเป็นเด็ก ทําไมฉันแตะหน้าอกคุณไม่ได้เล่า”

เบท

“หานเฟย…”

“เหอเสี่ยวยุหรอ? คุณกลับมาเมื่อไหร่เนี่ย?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…ดูสิหานเฟยนายกลายเป็นคนอ้วนจริงๆด้วย! ฮ่าๆๆ ..มันตลกมาก!”

ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนเป็นสีดํา เขารู้ว่าเธอจะหัวเราะเยาะเขา! อ้วนแล้วมันผิดปกติอะไร? อ้วนเพราะฉันไปกินปลาจวดบนหลังคาบ้านของคุณหรอ

หานเฟยตะคอก “เหอเสี่ยวหยู่หุบปาก! เจ้าคนแคระไร้มารยาท”

“คุณเรียกคนแคระว่าใคร?! ห้ะ?! เจ้าอ้วน”

ขณะที่หานเฟยกําลังทะเลาะกับเสี่ยวยูเขาก็เหลือบไปเห็นคนรู้จักอีกหลายคน

หวังไปยูพยักหน้าให้หานเฟยหูคุนเหลือบมองหานเฟยอย่างเย็นชาและยังคงไม่เป็นมิตรนัก แม้ว่าเซียว่ฉางจะไม่ได้เข้าร่วมใน การปลุกวิญญาณแต่เขาก็มีมรดกทางจิตวิญญาณระดับสูง! เข้าเรียนในโรงเรียนในเมืองเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการประมงอยู่แล้ว สําหรับเซียงหนานและคนอื่นๆ หานเฟยไม่คุ้นเคยกับพวกเขาเขาจึงไม่ทักทายพวกเขา

เหอเสี่ยวยูสวมหมวกอย่างร่าเริง “หานเฟยวันนี้เราเพิ่งกลับถึงบ้าน ฉันได้ยินมาว่าคุณเปิดร้าน อาหารหม้อไฟ ว่ากันว่าอร่อย ไปชิมกันเลยดีไหม”

“ระวังล่ะ มิฉะนั้นคุณจะกลายเป็นคนอ้วน”

“ฉันจะไม่อ้วนเท่าคุณหรอก ฉันคิดภาพไม่ออกเลยตอนที่พ่อของฉันบอกฉันว่าคุณกลายเป็นคนอ้วนตัวใหญ่ ตอนนี้ฉันแทบจําคุณไม่ได้”

“อย่าเรียกฉันว่าอ้วนนะ!”

“อะแหม…หยุดเถอะ เข้าประเด็นกันก่อน”

หัวหน้าหมู่บ้านมองไปที่หานเฟยและถามอย่างเงียบๆ “เจ้าฝึกเสร็จแล้วเหรอ?”

หาน

หานเฟยเภาท้อง”ใช่”

“ตกลง คราวนี้คุณจะเป็นผู้นําทีมเด็ก”

หานเฟยตะลึง “ทีมเด็ก..หรอ”

“ทําไมเป็นเขาล่ะ? เขามีคุณสมบัติอะไร”

ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย