Chapter 2 : บ่อชำระล้างของปีศาจ
“พอแล้ว!”
หวังเจ๋อคำราม “ถังเกอนำเขากลับมา การทดสอบตกปลาอยู่อีกเพียงหนึ่งเดือนนับจากนี้ พวกนายยังทะเลาะกันอยู่เลย กลับไปฝึกได้แล้ว!”
…
ดาวเคราะห์ดวงนี้ถูกปกคลุมไปด้วยมหาสมุทรและมนุษย์อาศัยอยู่บนภูเขาที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า ทุกคนหาเลี้ยงชีพด้วยการประมง พวกเขาสามารถดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณและพลังที่น่าอัศจรรย์ภายในปลาเหล่านั้นและกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการตกปลาจึงจะไปถึงจุดสูงสุดของโลกนี้
ชายวัยกลางคน ‘หวังเจ๋อ’ เป็นนักตกปลา เขาสอนในโรงเรียนใน ‘หมู่บ้านน้ำสวรรค์’ เขายังเป็นหัวหน้างานนอกเวลาของกลุ่มชาวประมง
การประมงที่หานเฟยต้องรับมือเป็นเพียงการประมงทั่วไปของ หมู่บ้านน้ำสวรรค์มันแทบจะไม่เสี่ยงเลย แต่บางคนก็เสียชีวิตที่นี่แทบทุกวัน
มหาสมุทรเป็นตัวแทนของโอกาสและอันตราย
แม้แต่การประมงทั่วไปก็ต้องรับมือกับสิ่งมีชีวิตจำนวนนับไม่ถ้วนที่มีเทคนิคการต่อสู้ตามธรรมชาติ
เต่าสีเขียวถูกปกคลุมด้วยหินและพร้อมต่อสู้กับพวกมันเมื่อตกอยู่ในอันตราย
ปลาใบมีดมีมีดที่หลังและสามารถพุ่งมีดใส่ศัตรูได้
ก้ามปูของหนวดกุ้งนั้นคมพอที่จะตัดทองได้
ว่ากันว่าในการประมงระดับหนึ่งมีปลาที่ดูเหมือนดาบ พวกเขาอ้างว่ามันเหมือนจริงมาก
แน่นอนว่ามีข่าวลือที่น่าตกใจเช่นกัน บางคนเล่าถึงสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาในมหาสมุทรที่ไม่รู้จัก บางคนกล่าวถึงสมบัติหายากที่ก้นเหว และบางคนก็เล่าเกี่ยวกับนางเงือกใต้ทะเลที่ครองมหาสมุทรมานานนับพันปี
อย่างไรก็ตามหานเฟยไม่เคยเห็นคนเหล่านี้มาก่อนดังนั้นเขาจึงไม่สามารถบอกได้ว่าข่าวลือนั้นเป็นความจริงหรือไม่
ถังเกอช่วยหานเฟยขึ้นเรือ
“ไม่เป็นไร นั่นเป็นเพียงอุบัติเหตุ เรายังมีเวลาน่า นายจะผ่านการทดสอบในครั้งต่อไป” ถังเกอกล่าว
หานเฟยกำลังจะพูดอะไรบางอย่างแต่เขาก็หยุดไปเมื่อเขาพบว่าตัวเองกำลังลอยอยู่
เรือกำลังลอยอยู่
หานเฟยตั้งใจจะถามว่าทำไมเรือถึงบินได้ แต่เขาพบคำตอบอยู่ในหัวของเขา
เรือชนิดนี้ออกแบบมาเพื่อการตกปลาและพวกเขากำลังจะไปที่ ‘หมู่บ้านน้ำสวรค์’ ซึ่งตั้งอยู่บนเกาะที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า
“หานเฟยนายโอเคดีมั้ย นายจมน้ำหรือเปล่า” ถังเกอถามอย่างเป็นห่วง
“ฉันสบายดีๆ ฉันแค่รู้สึกว่าทุกอย่างเป็นเหมือนความฝันเลยน่ะ”
ถังเกอมีความรู้สึกว่าหานเฟยดูแปลกไปเล็กน้อย แต่หานเฟยก็ตอบว่าเขามีอาการบาดเจ็บมากเกินไปทำให้บุคลิกภาพเปลี่ยนไปเล็กน้อย
หานเฟยลังเลที่จะบอกเขาว่าพี่ชายของเขาเสียชีวิตไปแล้วและมีคนอื่นอาศัยอยู่ในร่างของเขา
ขณะที่หานเฟยกำลังคิดเรือก็ได้แล่นผ่านกลุ่มเมฆทำให้เขาเห็นภูเขาลอยอยู่บนท้องฟ้า
เรือจำนวนนับไม่ถ้วนไหลตามน้ำลงจากหน้าผา ข้างบนมีเรือหลายลำแล่นมา
หานเฟยตกใจเกินกว่าที่จะพูดได้ ดูเหมือนจะเป็นฉากจากตำนาน แม้ว่าเขาจะมีความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่หัวใจของเขาก็ยังเต้นรัวหลังจากได้เห็นมันจริงๆ
…
หลายนาทีต่อมาเรือก็ร่อนลงสู่มหาสมุทร ระลอกคลื่นสาดกระจาย
ทุกคนต้องลงทะเบียนที่นี่เมื่อพวกเขาออกทะเลหรือกลับมา
คนส่วนใหญ่มีของฝากเมื่อพวกเขากลับมาและพ่อค้าก็รอพวกเขาอยู่ที่นี่ดังนั้นสถานที่แห่งนี้จึงเป็นศูนย์กลางการค้าที่ใหญ่ที่สุดในหมู่บ้านด้วย ทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสแม้ว่ากลิ่นเหม็นของปลาจะไม่ค่อยดีนักก็ตาม เพราะว่าพวกเขาสามารถทำเงินได้ดีจากมัน
หานเฟยอ้าปากค้างเมื่อเขาเห็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองนี้ด้วยตาตัวเอง นี่คือหมู่บ้านน้ำสวรรค์ใช่ไหมนะ
ในขณะที่เขาจำได้ว่าหมู่บ้านน้ำสวรรค์มีประชากร 6 แสนคนและเป็นเพียงหมู่บ้านหนึ่ง มันมีหมู่บ้านและเมืองกี่แห่งในโลกนี้นะ มีกี่คนที่อาศัยอยู่บนท้องฟ้านี้กัน
สำหรับหานเฟยทุกอย่างใหม่เกินไป
เมื่อถังเกอเป็นผู้นำทางทั้งสองคนจึงลงทะเบียนที่ท่าเรือขาออกและกลับไปที่บ้าน
บ้านของหานเฟยเป็นสนามหญ้าซอมซ่อที่มีพื้นที่เพียงยี่สิบตารางเมตร ด้านหลังบ้านเป็นหน้าผาลึก
เพื่อนบ้านที่ใกล้ที่สุดของเขาอยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร บ้านนั้นดูเหมือนจะโดดเดี่ยว
เขามองไปด้านหลังบ้านและเห็นเมฆที่ไม่มีที่สิ้นสุด ครึ่งหนึ่งของท้องฟ้าถูกปิดกั้นด้วยดวงอาทิตย์ขนาดมหึมา ทะเลหมอกยามพระอาทิตย์ตกช่างน่าหลงใหล
ถังเกอหยิบหอยตัวใหญ่สองสามตัวจากถังน้ำในบ้านและดึงถังน้ำออกจากเตียงของหานเฟย
“หานเฟยฉันกำลังต้มหอยให้นาย แต่รอฉันก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา”
หานเฟยพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
หอยเป็นอาหารที่พบมากที่สุดสำหรับผู้อยู่อาศัยที่นี่ พวกเขาอุดมสมบูรณ์และมีปริมาณมากเพียงพอที่จะให้คนส่วนใหญ่ได้รับทานมันเป็นอาหารแม้ว่าพวกมันจะไม่มีพลังวิญญาณก็ตาม
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
หานเฟยกำลังจะเทหอยและซุปออก แต่เขาก็ต้องตะลึงหลังจากที่เขายกฝาหม้อขึ้นมาเพราะเขาเห็นชุดข้อมูล
ซุปหอยธรรมดา
หนึ่ง
24 คะแนน
อาหารนี้สามารถป้องกันไม่ให้คุณอดอยากเท่านั้น
หานเฟยขยี้ตา..อะไรเนี่ย..เป็นพรสวรรค์ของฉันหรือเปล่า
เขาหายใจเข้าลึกๆ ถังเกอจะต้องกลับมาในไม่ช้า เขาควรศึกษาในภายหลัง
เขาพบไข่มุกสองเม็ดในหม้อ หานเฟยยิ้ม ไข่มุกราคาปานกลางสามารถขายได้ในราคายี่สิบเหรียญทะเล เหรียญทะเลยี่สิบเหรียญซื้ออะไรได้บ้างนะ หอยปกติสองหรือสามตัวแหละมั้ง บ้านของหานเฟยไม่มีอะไรอีกแล้ว
ในไม่ช้าถังเกอก็เดินเข้ามาพร้อมกับชามซุปในมือของเขา กลิ่นหอมของอาหารอบอวลไปทั่วห้องทันที
หานเฟยแสยะยิ้ม “นายเอาซุปกลืนวิญญาณมาให้อีกแล้วหรอ”
เมื่อมองไปที่ซุปในมือของถังเกอตาของหานเฟยก็กระตุกอีกครั้ง
ซุปกลืนวิญญาณ
แปด
ปกติ
48 คะแนน
ประสิทธิภาพการฝึกจะดีขึ้น 20% เป็นเวลาสามชั่วโมงหลังจากนี้
หานเฟยกลืนน้ำลาย ซุปทั้งหม้อของฉันไม่ได้ผลเท่าชามเล็กๆนั่นเลย
‘ซุปกลืนวิญญาณ’ ทำจากปลากลืนวิญญาณในการประมงระดับหนึ่ง ปลาดังกล่าวไม่ก้าวร้าวและสามารถดูดซับพลังวิญญาณตามธรรมชาติได้ ซุปของพวกเขาสามารถเติมเต็มผู้คนด้วยพลังวิญญาณ มันมีประโยชน์มากที่ตาเห็น
ถังเกอไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ “ไม่เป็นไร ฉันสามารถผ่านการทดสอบได้อย่างง่ายดาย พลังวิญญาณของฉันจะถูกปลุกในอีกหนึ่งเดือนนับจากนี้ นายคิดว่าฉันสนใจเกี่ยวกับซุปกลืนวิญญาณหรอ”
หานเฟยเคยได้ยินเกี่ยวกับการทดสอบหลายครั้ง
ในขณะนั้น เขาก็จำได้ว่าทุกคนต้องผ่านการทดสอบตกปลาทั่วไปหมายถึงเรื่องความเป็นความตายเมื่อพวกเขาอายุสิบสองปี มีเพียงผู้ที่รอดชีวิตและผ่านการทดสอบเท่านั้นที่สามารถปลุกวิญญาณของพวกเขา ได้รับสัตว์ทางวิญญาณและได้เป็นชาวประมงระดับหนึ่ง มิฉะนั้นพวกเขาจะใช้ชีวิตที่เหลือได้ในนักตกปลาทั่วไปเท่านั้น
การทดสอบตกปลาใช้เวลาเพียงหนึ่งเดือนนับจากนี้และหานเฟยแทบจะไม่สามารถอยู่รอดได้ ดังนั้นในฐานะอัจฉริยะที่โดดเด่นที่สุดถังเกอมักจะมอบทรัพยากรของเขาให้หานเฟยเพื่อ
อย่างไรก็ตามร่างกายของหานเฟยไม่คู่ควรเกินไป วันนี้เขาเป็นเพียงนักตกปลาระดับสอง นักตกปลาระดับสองเป็นคนธรรมดาในโลกนี้ มีเพียงไม่กี่คนที่ไม่มีความสามารถมากกว่าเขา
หานเฟยทำซุปเสร็จอย่างรวดเร็วภายใต้การจ้องมองอย่างจริงจังของถังเกอน้ำซุปจืดและเค็ม แต่เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาอุ่นขึ้นเมื่อเขาดื่มมัน หลังจากนั้นเพียงครู่เดียวร่างกายของเขาก็เติมพลังงานและความเหนื่อยล้าก็ค่อยๆจางหายไป
ฟู่ว…
หานเฟยประหลาดใจกับแสงระยิบระยับบนมือของเขา มันเรียกว่าพลังวิญญาณหรือเปล่านะ ฉันโชคดีหรอเนี่ย?
เขารู้ว่าทุกคนในโลกนี้มองมันเป็นเรื่องปกติ แต่ก็ยังรู้สึกดีมากที่ได้สัมผัสกับมันด้วยตนเองเป็นครั้งแรก
ถึังเกอกลับหัวเราะเบา ๆ “รู้สึกยังไงบ้าง นายคิดว่าจะได้เป็นนักตกปลาระดับสามได้เมื่อไหร่”
“ฉันเสียเวลาไปมากในตอนที่ฉันอารมณ์เสีย แต่ฉันก็เรียนรู้ที่จะก้าวต่อไป ฉันคิดว่าฉันจะทำได้เร็วๆนี้แหละ!”
หลังจากดื่มซุปกลืนวิญญาณแล้วและในที่สุดก็รู้สึกอิ่ม
ถังเกอยังคงต้องตรวจผลการเรียนที่โรงเรียนเขาจึงรีบออกไปปล่อยให้หานเฟยปิดประตู
หานเฟยนั่งบนเตียงอย่างกระตือรือร้น มันรู้สึก..น่าตื่นเต้นและสนุกสนานมาก..
ถ้ามีคนอื่นอยู่ในห้องพวกเขาจะต้องประหลาดใจกับรอยสักน้ำเต้าบนข้อมือของหานเฟยที่มีแม้กระทั่งใบไม้และเถาวัลย์
หานเฟยอ่าน ‘จิตวิญญาณการตกปลา’ ซึ่งเป็นความสามารถเดียวที่เขารู้จัก แต่ข้อมือของเขาเจ็บในตอนนี้
เขาลืมตาขึ้นมองเห็นรอยสักน้ำเต้าบนข้อมือนั้น
“มันตามมาหลอกหลอนฉันหรือเปล่าเนี่ย”
ชั่วอึดใจต่อมาหานเฟยก็เห็นชุดข้อมูลอีกชุดหนึ่งที่เรียกว่า บ่อชำระล้างของปีศาจ…
