God of Fishing – ตอนที่ 3

Chapter 3: ความแข็งแรงเป็นเรื่องสำคัญที่สุด

หม้อชำระล้างของปีศาจ

เจ้าของ : หานเฟย

ระดับ : สอง(นักตกปลามือใหม่)

พลังวิญญาณ : 48(48)

มรดกทางวิญญาณ : ระดับหนึ่งไม่สมบูรณ์ (อัพเกรดได้)

ความสามารถหลัก : ‘จิตวิญญาณการตกปลา’ (ซ่อมแซมได้)

หานเฟยค่อนข้างประหลาดใจ หม้อชำระล้างของปีศาจหรอ น้ำเต้าที่ข้อมือของเขามันคืออะไร

ด้านหนึ่งของชุดข้อมูลก็มีตัวเลือกหนึ่งที่น่าสนใจ : “ความสามารถ”

หานเฟยคลิก “ความสามารถ” อย่างสงสัย

ความสามารถที่มีอยู่ : ‘การตกวิญญาณ’ (ไม่สมบูรณ์)

การทำให้เคลื่อนที่ไม่ได้ระดับหนึ่ง (ไม่สมบูรณ์)

หมายเหตุ : ความสามารถโบราณทั่วไปนี้ยังไม่สมบูรณ์ การฟื้นฟูจะต้องใช้พลังวิญญาณ 1,000 แต้ม

ตาของหานเฟยเป็นประกายทันที โชคชะตาชอบฉันหรือเปล่าเนี่ย?

แต่ความสุขของเขาก็อยู่ได้ไม่นาน

เมื่อหานเฟยสังเกตเห็นพลังวิญญาณ 48 จุดของเขาและตระหนักถึงช่องว่างระหว่างมันกับพลังวิญญาณหนึ่งพันจุดเขาก็ทำอะไรไม่ถูก

จากนั้นเมื่อเห็นคำว่า “ฟื้นฟูได้” อยู่ด้านหลังชื่อของความสามารถเขาก็คิดว่าเขาอาจจะลองฟื้นฟูมันได้

แต่เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนั้น..พลังวิญญาณ 48 จุดของเขาก็ลดลงเป็นศูนย์ทันทีและภาพที่เขามองเห็นก็มัวหมองลง

โครกๆๆ…

“ฉันหิวมาก!”

หานเฟยรู้สึกว่าโลกกำลังหมุนและเขากำลังจะล้มลง พลังงานทางวิญญาณที่มากล้นของเขาหายไปในทันที

หานเฟยเดินโซเซไปที่โต๊ะและกินหอยที่ยังไม่เสร็จดี เขารู้สึกดีขึ้นหลังจากกลืนหอยทั้งหมดลงไปและพลังวิญญาณของเขาก็เปลี่ยนเป็น 12 จุด

อย่างไรก็ตามด้วยความหิวโหยของเขาข้อมูลเกี่ยวกับหอยทำให้เขาคิดว่าเขาคงจะตายแน่ๆ พวกมันอยู่ในระดับหนึ่งเท่านั้นแทบไม่พอที่จะอิ่มท้องของเขาเลย

“พลังงานสี่จุดน้อยเกินไป เอ๊ะแล้ว..คำว่า “ดูดซับได้” นี่หมายความว่าอะไร”

เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนั้นหานเฟยก็ตระหนักว่าหอยตรงหน้าของเขาสูญเสียบางสิ่งไป เขาตรวจสอบข้อมูลของตัวเองเพียงพบว่าพลังวิญญาณของเขากลายเป็น 16 จุด

ข้อมูลของหอยมีการเปลี่ยนแปลงโดยสิ้นเชิง

หอยไม่สด

ระดับหนึ่ง

ไม่ดี

0 คะแนน

อาหารนี้สามารถป้องกันไม่ให้คุณอดอยากเท่านั้น ไม่มีอะไรมากกว่านั้น

“ฉันทำแบบนี้ได้ด้วยหรอ”

หานเฟยประหลาดใจ ฉันต้องสัมผัสหอยเท่านั้นและไม่กินมันหรอ

แล้วแทนที่จะสัมผัสหอยตัวอื่นๆทั้งหมด “หม้อชำระล้างของปีศาจสามารถดูดซับพลังวิญญาณได้โดยตรงหรอ หมายความว่าฉันจะมีพลังจิตวิญญาณไม่สิ้นสุดตราบเท่าที่มีอาหารทะเลเพียงพอใช่มั้ยนะ ถ้าฉันดูดพลังจากหอยได้ฉันจะดูดซับพลังดอกไม้หญ้าหรือหินได้ไหมนะ” หานเฟยพึมพัม

จากนั้นหานเฟยมุ่งความสนใจไปที่มรดกทางจิตวิญญาณของเขาซึ่งเป็นระดับที่หนึ่งไม่สมบูรณ์ เป็นสาเหตุที่ทำให้เขาไม่สามารถพัฒนามันได้หรือไม่นะ?

เมื่อเห็นว่ายังมีหอยอยู่ในถังหานเฟยจึงคิดที่จะซ่อมแซมมรดกทางจิตวิญญาณของเขา และพบว่ามันต้องใช้พลังวิญญาณ 1,000 จุดในการทำเช่นนั้น

เมื่อเห็นเช่นนั้นหานเฟยก็ทำอะไรไม่ถูก ฉันจะหาพลังวิญญาณ 1,000 จุดได้ที่ไหน?

เขาเพ่งสายตาไปที่หอยอีกครั้ง

หลายนาทีต่อมาเขาสัมผัสกับหอยทั้งหมดและพลังวิญญาณของเขาก็เพิ่มเป็น 52 จุด

เดี๋ยวก่อนปริมาณพลังวิญญาณจะเกินขีดความสามารถของร่างกายของฉันได้ด้วยหรอ

หานเฟยตกใจ นั่นหมายความว่าเขาจะมีพลังวิญญาณที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตราบเท่าที่เขาเก็บสะสมมันไว้เพียงพอในขณะที่คนอื่น ๆ ต้องพักผ่อนและฟื้นตัวหลังจากใช้พลังงานวิญญาณหมดแล้ว

อย่างไรก็ตามหานเฟยล้มเลิกความคิดในไม่ช้าเพราะเขาไม่มีอาหารที่ใกล้เคียงมากพอสำหรับการดูดพลัง

หลังจากจัดการหอยทั้งหมดหานเฟยก็นั่งลงบนเตียงอีกครั้งพร้อมสำหรับการฝึกฝน

คราวนี้หานเฟยไม่กล้าซ่อมความสามารถใดๆ เขาเพียงแค่เหลือบมองและสังเกตเห็นแถบความคืบหน้าที่เคลื่อนไปข้างหน้าเล็กน้อย คงเป็นเพราะเขาใช้พลังวิญญาณไป 48 จุดในตอนนี้ เขาอ่านและเห็นข้อมูลใหม่

ความสามารถที่มีอยู่:

การตกวิญญาน (ไม่สมบูรณ์)

การทำให้เคลื่อนที่ไม่ได้ระดับหนึ่ง (ไม่สมบูรณ์)

หมายเหตุ: ความสามารถโบราณทั่วไปยังไม่สมบูรณ์หลังจากเวลาผ่านไป การซ่อมแซมจะต้องใช้พลังวิญญาณ 1,000 จุด

ความสามารถแทนที่: การตกปลาว่างเปล่า

ความคืบหน้า: 48/1000

หานเฟยถอนหายใจเบาๆ ฉันควรจะฝึกฝนด้วยตัวเองดีกว่า!

หานเฟยนั่งขัดสมาธิบนเตียง

น้ำเต้าปรากฏเรืองแสงขึ้นอย่างแผ่วเบาบนข้อมือของเขาอีกครั้ง แต่ไม่เจ็บปวดเหมือนก่อนหน้านี้

ในการทำสมาธิหานเฟยรู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่เย็นในอากาศที่ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา

หลังจากนั้นไม่นานหานเฟยซึ่งอยู่ในช่วงฝึกฝนก็ล้มตัวลงนอน

..

โครม..!!

หานเฟยสะดุ้งเมื่อประตูของเขาถูกเตะเปิดออกโดยคนอ้วนหน้าตาดุร้ายที่ชี้ไปที่หานเฟยแล้วคำราม “นี่นาย! นายยังนอนอยู่ใช่ไหม นายคิดว่านายเป็นเจ้านายหรือไง? ไปตกปลาในหนึ่งชั่วโมง! อย่าคิดว่าจะอยู่สบายๆได้เพราะป่วย! อย่ากลับมาคืนนี้ถ้านายทำภารกิจไม่สำเร็จ!”

หานเฟยมองไปที่คนอ้วนซึ่งมีชื่อว่าจางฮั่น ชายคนดังกล่าวเป็นผู้ดูแลพื้นที่นี้

คนฉลาดรู้ว่าเมื่อใดควรถอย เขาลุกขึ้นทันที มันไม่จำเป็นที่จะสร้างปัญหาในตอนนี้

หานเฟยลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและยิ้ม “ ได้ครับ เราจะไปกันเลยไหมครับหัวหน้าจาง”

“แน่นอนสิ นายคิดว่าจะมีคนเสนออาหารให้นายฟรีหรอ นายโชคดีที่ตามกฎใหม่ชาวประมงทั่วไปต้องจ่ายภาษีปลา 150 กิโลกรัมทุกวัน”

จากนั้นจางฮั่นก็ยิ้มเยาะ “อย่างไรก็ตามถ้านายไม่สามารถส่งปลา 150 กิโลกรัมได้นายก็รู้ผลใช่ไหม ไม่มีผู้ชายไร้ประโยชน์ที่สามารถอาศัยอยู่ใน ‘หมู่บ้านน้ำสวรรค์’ ได้หรอกนะ นายจะใช้เวลาทั้งคืนบนมหาสมุทร คิดอย่างรอบคอบลาะ”

หานเฟยตื่นตระหนก เขารู้ดีว่าชาวประมงที่ไม่สามารถจ่ายภาษีได้จะถูกขับออกไป ว่ากันว่าคืนบนมหาสมุทรนั้นอันตรายมากจากการโจมตีของสิ่งมีชีวิตมากมายในท้องทะเล ไม่เคยมีใครรอดชีวิตมาได้ห้าคืนติดต่อกันบนมหาสมุทร

อย่างไรก็ตามเขากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “หัวหน้างานจางฉันทำเบ็ดตกปลาและเหยื่อหายไปแล้ว…”

จางฮั่นยิ้ม “ไม่เป็นไรหรอก ฉันจะให้เป็ดตกปลาธรรมดากับเหยื่อ 1 กล่องแลกกับไข่มุกคุณภาพต่ำแค่เพียงสิบตัว นายคิดว่าไง?”

หานเฟยกำหมัดแน่น เห็นได้ชัดว่าชายคนนั้นกำลังเอาเปรียบเขา เบ็ดตกปลาธรรมดามีราคาไข่มุกคุณภาพต่ำสามเม็ดและเหยื่อ 1 กล่องมีมูลค่าเพียงแปดสิบเหรียญทะเล

หายใจเข้าลึกๆ หานเฟยกล่าวต่อว่า “หัวหน้าจางตอนนี้ผมมีเหรียญทะเลเพียงยี่สิบเหรียญ ฉันขอยืมเครื่องมือของคุณได้ไหม”

จางฮั่นเปลี่ยนสีหน้าและพูดอย่างโกรธๆว่า “ ทำไมนายไม่บอกฉันเร็วกว่านี้ว่านายไม่มีเงิน? นายไม่มีไข่มุกคุณภาพต่ำซักสิบเม็ดเลยเหรอ? นายจะมายืมก่อนแล้วถ้านายตายในมหาสมุทรนายจะตอบแทนฉันได้ยังไง”

แม้ว่าจะเป็นอย่างที่เขาพูดจางฮั่นก็หันไปและจากไปโดยไม่ลืมที่จะบอกให้หานเฟยมุ่งหน้าไปที่ร้านของเขา แต่ว่ามันจะมีดอกเบี้ยด้วย!

หานเฟยโกรธมาก แต่เขาก็ตระหนักว่าเขาอยู่ในโลกที่ผู้แข็งแกร่งคอยจับเหยื่อผู้อ่อนแอเป็นอาหาร..

…

ในไม่ช้าหานเฟยก็มาถึงท่าเรือขาออก

จางฮั่นมีร้านค้าของตัวเอง แต่เขาให้ความสำคัญกับมันน้อยมาก เมื่อหานเฟยมาชายคนนั้นกำลังกินหอยตัวเล็ก ๆอยู่

จางฮั่นพบเสาตกปลามอมแมมและเหยื่อสีเขียวกล่องหนึ่งในร้านของเขาก่อนที่เขาจะโยนพวกมันมาให้หานเฟย

เขากล่าวว่า “นายจะถูกเนรเทศถ้านายยังไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมการทดสอบตกปลา ไปเดี๋ยวนี้” “แล้วจำไว้ว่าหนึ่งมุกคุณภาพต่ำทุกวัน”

ในสำนักงานทะเบียนหานเฟยทำเอกสารเสร็จภายใต้การจ้องมองของพนักงานต้อนรับ หานเฟยขึ้นเรือไปพร้อมกับชายแปดคน

ชายวัยกลางคนข้างๆหานเฟยและกล่าวว่า “นั่งให้ดี เราจะไปแล้ว”

หานเฟยยังคงประหลาดใจแม้ว่าจะพอมีภาพประสบการณ์ของที่นี่อยู่ในหัว โลกนี้สวยงามเกินไป การสะท้อนของดวงอาทิตย์ขนาดมหึมาทำให้มหาสมุทรเป็นสีแดงฉาน มันช่างสวยงามมากเหลือเกิน

“เฮ้! ดวงอาทิตย์มีอะไรน่าสนใจนักหรอไง คุณไม่ล่อเบ็ดล่ะ”

หานเฟยหันกลับมาและพบว่าทุกคนวางเหยื่อสีเขียวไว้ที่ตะขอของเบ็ดตกปลาของพวกเขา

เหยื่อสีเขียวเป็นเหยื่อที่พบบ่อยที่สุดสำหรับชาวประมงทั่วไป มันเหมือนไส้เดือน แต่หนาและสั้นกว่า

ชายหนุ่มบนเรือมองไปที่หานเฟย “คุณเป็นคนที่ถูกเต่าเขียวดึงลงไปในมหาสมุทรเมื่อวานนี้นี่”