Chapter 45: หลอมจักรวาล
หลี่กังกล่าวว่า “ลูกพี่การทดสอบตกปลาจะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้แล้ว คุณไม่จำเป็นต้องฝึกจริงๆหรอ”
หานเฟยที่กำลังเล่นกับปลาสีขาวตัวน้อยก็ได้พยักหน้าและพูดว่า “นายพูดถูก ฉันน่าจะไปฝึกซักหน่อย”
หลี่กัง : “…”
นับตั้งแต่หานเฟยกลายเป็นบุคคลสาธารณะศัตรูของเขาก็ละทิ้งความคิดที่จะกำจัดเขา
ในถ้ำหานเฟยฝึกฝนเอกสารที่ไม่สมบูรณ์เกี่ยวกับ 108 วิธีในการปรับสภาพร่างกายอีกครั้ง แม้ว่าร่างกายของหานเฟยจะได้รับการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญ แต่เขาก็ยังคงเหงื่อออกอย่างมากหลังจากที่เขาเคลื่อนไหวครบ 108 ท่า
สำหรับหานเฟยไม่มีอุปสรรคใดๆขวางระหว่างเขากับระดับเจ็ดตราบเท่าที่เขามีพลังวิญญาณเพียงพอ
การฝึกฝนด้วยเอกสารที่ไม่สมบูรณ์เกี่ยวกับ 108 วิธีในการปรับสภาพร่างกายนี้ไม่สามารถเพิ่มขีดจำกัดของพลังวิญญาณของฉันได้อีกต่อไปแล้ว มันน่าจะถึงเวลา..
หานเฟยตรวจสอบข้อมูลของตัวเอง
เจ้าของ: หานเฟย
ระดับ: หก (นักตกปลาระดับกลาง)
พลังวิญญาณ : 48,201 (249)
มรดกทางจิตวิญญาณ: ระดับสองคุณภาพต่ำ (อัพเกรดได้)
อาวุธ: เบ็ดไผ่สีม่วง
ความสามารถหลัก : ตกความว่างเปล่า ลำดับที่ 1: ตะขอจูบ (ระดับมนุษย์คุณภาพระดับเทพ)
…
หานเฟยแทบจะหยุดยิ้มไม่ได้ หากธุรกิจบาร์บีคิวของเขามีราคาย่อมเยากว่านี้สำหรับคนทั่วไปเขาก็น่าจะต้องมีห้องเก็บพลังวิญญาณเพิ่ม
หานเฟยนั่งไขว่ห้างและหายใจเข้าลึก ๆ
ร่างกายของหานเฟยเปล่งประกายและพลังวิญญาณปรากฏขึ้นบนพื้นผิวของร่างกายของเขา อย่างไรก็ตามน้ำเต้าไม่ได้กลืนกินเข้าไปอาจเป็นเพราะพลังวิญญาณธรรมดาเกินไปสำหรับมัน
หานเฟยรู้สึกว่าร่างกายของเขาขยายใหญ่ขึ้นและกระดูกของเขาก็สั่นเทา พลังวิญญาณอันยิ่งใหญ่พุ่งพล่านไปทั่วร่างกายของเขา
แกร๊ก..
หานเฟยกลายเป็นชาวประมงระดับเจ็ด แต่เขาไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น นักตกปลาระดับเจ็ดคนอื่น ๆ จำเป็นต้องดูดซับพลังวิญญาณและดูแลตัวเอง แต่หานเฟยมีพลังวิญญาณมากมาย!
พลังวิญญาณที่เขาเก็บไว้ยังคงพลุ่งพล่านและแปลงกระดูก เนื้อและอวัยวะของหานเฟย จนกระทั่งความเขาเริ่มไม่สามารถทนความร้อนได้อีกต่อไป ในที่สุดหานเฟยก็หยุดการฝึกฝนของเขา
“หือ…”
เขาลืมตาและลุกขึ้น
เมื่อได้ยินเสียงกระดูกแตกหานเฟยรู้สึกว่าเขาไม่เคยอยู่ในสภาพที่ดีแบบนี้ เขาสามารถเอาชนะหลี่กังได้ด้วยการโจมตีแบบสบาย ๆ ครั้งเดียวในตอนนี้
เจ้าของ: หานเฟย
ระดับ: เจ็ด (นักตกปลาขั้นสูง)
พลังวิญญาณ: 36,008 (279)
มรดกทางจิตวิญญาณ: ระดับสองคุณภาพต่ำ (อัพเกรดได้)
อาวุธ: เบ็ดไผ่สีม่วง
ความสามารถหลัก: ตกความว่างเปล่า ลำดับที่ 1: ตะขอจูบ (ระดับมนุษย์คุณภาพระดับเทพ)
…
หานเฟยเต๊าะลิ้นของเขาหลังจากเห็นว่าพลังวิญญาณของเขาที่เก็บไว้ลดลงมากกว่า 12,000 จุด คนอื่นๆจะต้องการพลังวิญญาณมากขนาดนี้สำหรับการพัฒนาหรือเปล่านะ
หานเฟยไม่เคยตระหนักเลยว่าต้องฝึกฝนตัวเองทั้งกลางวันและกลางคืนตั้งแต่ระดับเริ่มต้นจนถึงจุดสูงสุดเพื่อที่จะเตรียมพลังวิญญาณได้เพียงพอ มันไม่เหมือนกับการพัฒนาของเขาเลย
หานเฟยพิจารณาต่อว่าเขาควรจะอัพเกรดมรดกวิญญาณของเขาหรือไม่ ท้ายที่สุดมันต้องใช้พลังงานจิตวิญญาณเพียงหมื่นแต้ม แต่เขาล้มเลิกความคิด เขาได้รับความสนใจเพียงพอแล้วและจะเป็นปัญหาหากมรดกทางจิตวิญญาณของเขาได้รับการปรับปรุงให้ดีขึ้นถึงระดับสาม ในทางกลับกันในที่สุดเขาก็สามารถที่จะรู้ได้ว่า ‘หลอมจักรวาล’ คืออะไรในตอนนี้
หานเฟยยกมือขึ้นและน้ำเต้าก็ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา
ห้าพันจุดของพลังวิญญาณไม่สำคัญอะไรสำหรับเขาในตอนนี้
“เปิดใช้งาน”
ด้วยความตะลึงหานเฟยรู้สึกว่าโลกกำลังหมุนและมืดลง เมื่อมันสว่างขึ้นอีกครั้งเขาพบว่าตัวเองอยู่ในอวกาศทรงกลมเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณสามเมตร
ด้านล่างเขามีโคลนชื้น
รอบตัวเขาไม่มีที่สิ้นสุดความมืดบริสุทธิ์ที่มองไม่เห็นอะไร
หานเฟยรู้สึกประหลาดใจ เขาอยู่ที่ไหนกัน..
เขาสัมผัสขอบเขตความมืดอย่างระมัดระวังและรู้สึกเหมือนถูกปิดกั้นด้วยพลังมหัศจรรย์ที่ให้ความรู้สึกเหมือนกำแพงที่มองไม่เห็น
เขาอดไม่ได้ที่จะคาดเดาว่า ‘หลอมจักรวาล’ คือการเข้ามาอยู่ในน้ำเต้า
ฉันว่าฉันต้องทดสอบกับหลี่กังและดูว่าฉันจะพาเขาเข้ามาได้ไหม…แต่มันจะเป็นยังไงถ้ามันฆ่าเขา ฉันไปลองกับปลาข้างเหลืองก่อนดีกว่า อย่างไรก็ตามพื้นที่นี้มีขนาดเล็กเกินไป มันจะมีขนาดใหญ่ขึ้นได้มั้ยนะ
ในขณะที่ความคิดเกิดขึ้นกับเขาหานเฟยเห็นพลังทางวิญญาณที่พลุ่งพล่านอยู่ชั่วครู่และความมืดก็กลับมา ตอนนี้พื้นที่มีขนาดใหญ่กว่าเมื่อก่อนแล้ว
พลังวิญญาณสามารถใช้เพื่อขยายความครอบคลุมของสถานที่นี้ได้ด้วยงั้นสินะ ฉันไม่ควรขยายมันมากเกินไปในกรณีที่มันใช้พลังวิญญาณ ว่าแต่..ฉันจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไงล่ะเนี่ย
หลังจากหานเฟยพยายามคิด เขาก็ได้ปรากฏตัวขึ้นในวินาทีถัดไป
หานเฟยตรวจสอบข้อมูลของเขา พลังวิญญาณของเขาลดลงเหลือ 30,008 จุดซึ่งหมายความว่าตอนนี้เขาใช้มันไปหกพันจุด นอกเหนือจากห้าพันจุดสำหรับการเปิดใช้งาน หลอมจักรวาลแล้ว คะแนนที่เหลืออีกพันคะแนนน่าจะต้องถูกใช้ไปเพื่อการขยายที่นั่นแน่ๆ
เขาพยายามลองนำสิ่งของเข้ามาตามที่คาดไว้พวกมันสามารถนำเข้าไปได้เมื่อเขาคิดจะทำเช่นนั้น
เขาเก็บสิ่งต่างๆมากมายเข้าไปในหลอมจักรวาลแต่เมื่อเขาจะลองนำหอยเข้ามาเขาก็พบว่ามีการต่อต้านที่คลุมเครือ
เป็นเพราะหอยมีชีวิตหรือเปล่านะ แต่ในที่สุดฉันก็ใส่มันลงไปจนได้!
ในตอนนี้หานเฟยไม่รู้ขีดจำกัด ของหลอมจักรวาล โดยปกติแล้วเขาไม่กล้าลองกับใครสักคนซึ่งจะทำให้เปิดเผยความลับของเขา
หานเฟยไม่หยุดฝึกฝนจนกระทั่งเกือบรุ่งสาง
วันนี้เป็นการทดสอบตกปลาซึ่งมีนักเรียนหลายพันคนจะเข้าร่วม ในตอนนี้หานเฟยค่อนข้างมั่นใจ เขาเป็นชาวประมงระดับเจ็ดแล้ว หากเขาตั้งใจที่จะรักษาความลับไว้และไม่ทำตัวเด่นก็คงไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาที่จะไปถึงระดับแปด
…
ทุกคนมาถึงโรงเรียนก่อนเวลา บางคนประหม่าบางคนก็คุยและหัวเราะ หานเฟยรู้ว่าพวกเขาทุกคนกังวลยกเว้นว่าจะมีคนแสร้งทำเป็นว่าพวกเขาไม่ได้ประหม่า
เหอเสี่ยวยูแสยะยิ้มใส่หานเฟย
หานเฟยรู้สึกบางอย่างที่แตกต่างออกไปเมื่อเขาเห็นเหอเสี่ยวยู เขาจึงถามด้วยความตกใจว่า “คุณพัฒนาแล้วหรอ”
เหอเสี่ยวยูกล่าวด้วยความประหลาดใจ “นายรู้ได้ยังไง”
หานเฟยกล่าวว่า “ฉันเห็นได้ว่าคุณเป็นคนที่มีจิตใจแน่วแน่ดังนั้นฉันจึงคิดว่าคุณประสบความสำเร็จ”
เหอเสี่ยวยูกล่าวอย่างตื่นเต้น “ฮ่าฮ่า! ใช่แล้วฉันประสบความสำเร็จหลังฝึกฝนติดๆกันมาสองวัน! ฉันจะเป็นหนึ่งในร้อยอันดับแรกในการทดสอบให้ได้เลย”
หานเฟยกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณควรฝึกฝนให้หนักขึ้นนะ”
เหอเสี่ยวยูกล่าวว่า “แล้วนายล่ะ พ่อของฉันบอกว่านายเริ่มทำธุรกิจบาร์บีคิว มันอร่อยมาก ขอส่วนลดหน่อยได้ไหม”
เมื่อเห็นว่าเหอเสี่ยวยูแทบจะน้ำลายไหลหานเฟยรู้ว่าเธอกำลังคิดเรื่องนี้อยู่
หานเฟยกล่าวว่า “แน่นอนคุณสามารถจ่ายเท่าไหร่ก็ได้ที่คุณต้องการ”
เหอเสี่ยวยูถามว่า “เหรียญทะเลสิบเหรียญสำหรับหอยล่ะ”
หานเฟยตกตะลึงมองไปที่เหอเสี่ยวหยูและพูดว่า “ ไปลองซื้อหอยดิบข้างถนนด้วยเหรียญทะเลสิบเหรียญแทนก็แล้วกัน นั่นยังไม่เพียงพอนะ”
เหอเสี่ยวยูแย้ง “ไหนนายบอกว่าฉันจ่ายเท่าที่ฉันต้องการได้ไง”
หานเฟยตัดสินใจปล่อยเธอไป ท้ายที่สุดเหอเสี่ยวยูเป็นเพื่อนคนเดียวของเขาในสถานที่แห่งนี้นอกจากถังเกอเขาเพียงแค่โบกมือและพูดว่า “ลืมไปเถอะ หากเธออยากลองชิมจริงๆก็มาลองกินฟรีก็ได้”
“จริงๆหรอ”
เหอเสี่ยวยูกระโดดด้วยความดีใจ หัวของเธอเต็มไปด้วยบาร์บีคิวตั้งแต่พ่อของเธอเอามาให้เธอเมื่อวันก่อน เธอคิดว่าแม้แต่ผลไม้ทะเลสีแดงก็อาจจะไม่อร่อยเท่าบาร์บีคิว
“เรียนทุกคน!”
ขณะนี้ครูใหญ่ตะโกนลั่นสนามเด็กเล่น
“คุณทุกคนรู้ว่าการทดสอบตกปลาหมายถึงอะไร แต่อย่ารู้สึกกดดันมากเกินไป ตราบใดที่คุณพยายามเต็มที่คุณก็จะสบายดีจำไว้ว่าชีวิตของคุณสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด”
“..เริ่มกันเถอะ”
