Chapter 68: ซัดกับหัวหน้าหมู่บ้าน
ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนเป็นสีม่วง ฉันสามารถโกงการท่องจำหนังสือ แต่ฉันจะโกงในการขุดได้ยังไงนะ
แน่นอนว่าการ “ขุดดิน” ไม่ใช่ความหมายที่แท้จริง หานเฟยจำเป็นต้องกำจัดวัชพืชในพื้นที่หลายพันเอเคอร์ในสวนก่อนซึ่งเป็นงานที่น่าเบื่อ มันต้องใช้เวลาสามวันในการทำงานนี้และอีกสามวันในการพลิกดินเพื่อเป็นพื้นที่เพาะปลูก..
..
เจ็ดวันต่อมา
หานเฟยถามว่า “คุณปู่งั้นฉันควรเริ่มขุดดินตอนนี้เลยไหม”
ชายชราตอบว่า “ไม่ ยังไม่ถึงเวลา เนื่องจากคุณได้เรียนรู้สารานุกรมพืชจิตวิญญาณจนขึ้นใจแล้ว ให้ตัดแต่งพืชวิญญาณทั้งหมดในสวนก่อน
“อะไรนะ”
หานเฟยแทบร้องไห้ “คุณปู่ คุณจะรังแกฉันแบบนี้ไม่ได้นะ การตัดแต่งพืชวิญญาณจะช่วยในการเพาะปลูกของฉันหรอ”
ชายชรายิ้ม “แน่นอนสิ เจ้าต้องรู้สึกถึงความงามตามธรรมชาติของพืชวิญญาณก่อนเพื่อที่เจ้าจะได้มีอารมณ์ดีในการไถพรวนดิน”
หานเฟย “อืม..ถามจริง”
หานเฟยคิดกับตัวเองฉันไม่รู้ว่าพืชวิญญาณสวยงามมั้ย สิ่งที่ฉันรู้ก็คือฉันอารมณ์ไม่ดี คุณรู้ไหมว่าฉันเสียสละเวลาว่างมากแค่ไหนเพื่อฟาร์มนี้ ตอนนี้คุณต้องการให้ฉันตัดแต่งดอกไม้และต้นไม้หรอ คุณล้อเล่นฉันรึเปล่าเนี่ย?
สิบวันหลังจากที่หานเฟยเรียนรู้การจดจ่อวิญญาณในที่สุดเขาก็เริ่มเข้าสู่แปลงผัก ไม่สำคัญว่าพืชวิญญาณชนิดใดจะเติบโต สิ่งที่สำคัญคือผลของการจดจ่อวิญญาณต่อการเจริญเติบโตของพืชหลังจากปลูกแล้ว
หานเฟยปลูกสวนกุหลาบทุ่งกระเทียมและสตรอเบอร์รี่เพื่อเป็นการทดสอบ เขาวางแผนที่จะปลูกข้าวสาลีหรือข้าวอื่นๆ แต่เขาไม่พบพวกมันเขาจึงต้องยอมแพ้
หานเฟยสามารถใช้การรวบรวมวิญญาณได้เป็นอย่างดีในตอนนี้ หลังจากส่งพลังวิญญาณออกไปนอกในดินแล้วเขาก็ต้องเผชิญกับปัญหาอีกอย่างหนึ่งนั่นคือวิธีการใช้การรวบรวมวิญญาณไปทั่วแปลงเหล่านี้
ชายชราไม่ได้ให้คำแนะนำใดๆ กับเขา ความคิดแรกของหานเฟยคือการส่งก้อนเมฆแห่งพลังวิญญาณไปยังแปลง แต่พลังวิญญาณได้ระเบิดและทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่บนพื้นดิน
แต่คราวนี้ชายชราไม่ได้หัวเราะ อันที่จริงตรรกะของหานเฟยนั้นถูกต้องและแม่นยำมากซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาเป็นอัจฉริยะจริงๆ หานเฟยยังพบว่าแม้จะมีหลุมระเบิดอยู่บนพื้นดิน แต่ก็ยังมีพืชวิญญาณงอกงามในสถานที่ที่ไม่ถูกทิ้งระเบิด
“ฉันทำได้ การระเบิดพลังวิญญาณเกิดจากการระเบิดที่จุดศูนย์กลาง ถ้าฉันสามารถควบคุมพลังวิญญาณให้กระจายออกไปทางด้านข้างได้ก็จะไม่ระเบิด!”
หลังจากการทดลองและการระเบิดหลายสิบครั้งในที่สุดหานเฟยก็สามารถควบคุมพลังวิญญาณได้ดังนั้นการไถพรวนดินแดนจะช่วยเพิ่มความสามารถในการควบคุมพลังวิญญาณซึ่งเป็นประสบการณ์ที่มีประโยชน์สำหรับเขาจริงๆ
…
หานเฟยได้รับประสบการณ์เกี่ยวกับการระเบิดพลังวิญญาณและกำลังจะลองอีกครั้งแต่จู่ๆ หัวหน้าหมู่บ้านก็มาที่ไร่
ทันทีที่หัวหน้าหมู่บ้านเข้ามาก็เห็นชายชรากำลังดื่มและกินบาร์บีคิว เขาสูดดมและไม่สนใจชายชราและตรงไปที่หานเฟยที่ยืนอยู่ที่แปลง “หานเฟยมาที่นี่”
หานเฟยวิ่งไปบนโคลน “ท่านหัวหน้ามีอะไรหรอครับ”
เขาเป็นหัวหน้าหมู่บ้านน้ำสวรรค์ ถ้าไม่ใช่การทดสอบตกปลาเขาคงจำฉันไม่ได้ด้วยซ้ำ ทำไมเขาถึงมาหาฉันที่นี่ล่ะ
หัวหน้าหมู่บ้านกล่าวว่า “หานเฟยหมู่บ้านของเราต้องการคัดเลือกนักเรียนที่มีความโดดเด่นให้ได้เรียนในเมืองที่มีโรงเรียนที่ดีกว่านี้ แม้ว่านักเรียนที่เลือกจะสามารถไปได้เพียงชั่วคราว แต่ก็ถือว่าเป็นโอกาสที่ดี ฉันจองสถานที่ให้คุณเป็นพิเศษ รีบกลับบ้านไปเก็บของและเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทาง!”
“ห้ะ”
หานเฟยเกาหัวพลางมองกลับไปยังแปลงที่เขายังขุดดินไม่เสร็จและคิดเรื่องนี้ “แล้วถ้าไปเราจะเรียนรู้อะไรได้บ้าง”
หัวหน้าหมู่บ้านหัวเราะ “โรงเรียนในเมืองไม่เหมือนกับโรงเรียนในหมู่บ้าน นั่นคือสิ่งที่ชนชั้นสูงอยู่ คุณต้องอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสามปีจากนั้นคุณก็สามารถเรียนรู้และเริ่มต้นเกี่ยวกับอาชีพหลักทั้งห้าได้ คุณรู้หรือมั้ย 5 อาชีพหลักคืออะไร ให้ฉันบอกคุณแล้วกัน…”
หานเฟยดูว่างเปล่า เขาชี้นิ้วไปที่หัวหน้าหมู่บ้านและสายพลังวิญญาณก็ถูกส่งเข้าไปในร่างกายของเขา “แบบนี้หรอ”
หัวหน้าหมู่บ้าน: “???”
หัวหน้าหมู่บ้านมองไปที่หานเฟยอย่างตกตะลึงแล้วมองไปที่ชายชราที่มีปากโค้งเล็กน้อยด้วยรอยยิ้ม เขาพูดติดอ่าง “ผะผะ..ผู้เก็บเกี่ยววิญญาณระ..หรอ”
หานเฟยพูดอย่างจริงจังว่า “ท่านหัวหน้าถ้าฉันต้องอยู่ในเมืองเป็นเวลาสามปีเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับอาชีพหลักทั้งห้าอาชีพฉันก็ไม่อยากไปหรอกนะ เมื่อเร็วๆ นี้ฉันพบว่าการทำฟาร์มน่าสนใจเป็นอย่างยิ่งและฉันวางแผนที่จะศึกษาต่อในหมู่บ้านน้ำแห่งสวรรค์ เมื่อฉันไปที่เมืองวันหนึ่งฉันจะทำให้พวกเขาตกใจกับสิ่งที่ฉันสามารถทำได้”
หัวหน้าหมู่บ้าน: “???”
“ศึกษาหรอ..คุณหมายถึงการทำฟาร์มใช่ไหม..”
ชายชราที่อยู่ด้านข้างก็ทุบโต๊ะและกระโดดขึ้นยืนพร้อมโยนกุ้งใส่หน้าหัวหน้าหมู่บ้าน “ทำไมรึ ทำฟาร์มแล้วมันผิดตรงไหน คุณมีปัญหากับการทำฟาร์มหรอ”
หัวหน้าหมู่บ้านขมวดคิ้ว “เฒ่าเจียงคุณต้องแสดงความเคารพฉันบ้างนะ โอกาสที่จะได้ไปในเมืองเป็นสิ่งที่คนหนุ่มสาวหลายคนหวัง หานเฟยได้รับของขวัญชิ้นเยี่ยมสำหรับการเป็นผู้รวบรวมวิญญาณ คุณจะให้เขาทำฟาร์มที่นี่ได้อย่างไร ผลไม้วิญญาณของคุณใช้ทำอะไรนอกจากทำบาร์บีคิวได้บ้าง?”
ใบหน้าของชายชรามืดลง “เจ้าดูถูกการปลูกผลไม้วิญญาณงั้นหรอ เจ้าหัวโตเจ้าโง่เขลา! การปลูกดอกไม้วิญญาณจะทำให้เจ้าได้รับประโยชน์ตลอดชีวิต เขาจะเสียเวลาไปเด็กแลกเปลี่ยนในเมืองสามปีไปทำไม หัวของเจ้าโดนปลาหัวเหล็กกระแทกหรือเปล่า”
หัวหน้าหมู่บ้านตะโกนว่า “อย่าเรียกฉันว่าคนโง่ คุณนั่นแหละที่โง่ ปลูกผลไม้งั้นหรอ? ทำไมฉันไม่เห็นคุณปลูกผลวิญญาณสักชิ้นเลย ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่าเกาะทุกแห่งต้องการใครสักคนเพื่อศึกษาผลไม้ทางวิญญาณฉันคงจะถล่มไร่ของคุณไปแล้ว”
ชายชราโยนปลาสีขาวตัวเล็กใส่เขาทันที “ถล่มไร่ของฉันน่ะรึ ฝันไปเถอะ ฉันอยากล่ะอยากจะดูว่าเจ้าจะทำให้ไร่ของฉันถล่มได้อย่างไร!”
“ให้ฉันทำให้คุณเห็นเลยมั้ยว่าฉันกล้าหรือเปล่า คุณคิดว่าฉันกลัวคุณงั้นหรอ”
หานเฟยไม่สามารถพูดอะไรได้เนื่องจากชายชราทั้งสองหงุดหงิดเกินไป ในไม่ช้าการโต้เถียงกันก็ลุกลามกลายเป็นการทะเลาะกัน
พวกเขาเริ่มโกรธและดุเดือด เมื่อหัวหน้าหมู่บ้านระเบิดเสียงคำรามทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ปูดด้วยกล้ามเนื้อและเขาก็เหวี่ยงหมัดใส่ชายชรา
หานเฟยตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาเห็น “ท่านผู้นำคุณไม่ได้บอกให้เรามีน้ำใจและเข้ากับผู้อื่นให้ได้หรอ!”
ชายชราไม่สะดุ้งเลย เมื่อเหลือบไปเห็นหัวหน้าหมู่บ้านเขาก็เอื้อมมือออกไปและคว้าขึ้นไปในอากาศจากนั้นโล่น้ำก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
ตึง!! …
โล่น้ำระเบิดและชายชราทั้งสองก็ถูกน้ำกระจายใส่จนทั่ว การชกของหัวหน้าหมู่บ้านราวกับกลายเป็นเงามังกรในอากาศ มันเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดมากตรงหน้าเขา ชายชรายืนนิ่งเรียกน้ำจำนวนมากจากความว่างเปล่าซึ่งกลายเป็นโซ่แล้วกลายเป็นแส้
หานเฟยตกตะลึง น่ากลัวจัง คนแก่เหล่านี้ดูเท่มาก! เขาสามารถหยิบทุกอย่างออกมาในอากาศได้ตามที่ต้องการจริงๆ
หานเฟยนั่งยองๆ บนพื้นไม่ไกลดูทั้งสองคนทะเลาะกัน
หัวหน้าหมู่บ้านคำราม “เฒ่าเจียงเจ้าคิดว่าจะเอาชนะข้าได้จริงๆ หรือ”
กลุ่มพลังวิญญาณปรากฏขึ้นบนกำปั้นของหัวหน้าหมู่บ้าน หานเฟยตัวสั่นเมื่อเห็นหัวหน้าหมู่บ้านเริ่มการระเบิดพลังวิญญาณซึ่งเป็นพลังที่น่ากลัวอย่างยิ่ง
แต่ชายชราเพียงแค่หัวเราะเยาะ “เจ้าอยากวัดพลังวิญญาณกับฉันหรอ เจ้าฝันไปหรือเปล่า”
เขาเอื้อมมือไปคว้ามวลพลังวิญญาณซึ่งกระจายและรวบรวมมันเข้าไปในจุดวิญญาณทันที
หลังจากผ่านไปหลายสิบวินาทีพร้อมเสียงร้องโหยหวนหัวหน้าหมู่บ้านก็ถูกโยนออกจากไร่
ชายชราชี้ไปที่หัวหน้าหมู่บ้านและสาปแช่ง “เจ้าหัวโตเจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร?! ถ้าเจ้ากล้าที่จะเหยียบที่ย่ำไร่ของฉันอีกครั้งฉันจะส่งเจ้าไปลงนรกแน่”
หัวหน้าหมู่บ้านโกรธมาก “คุณไอ้ชาวนา! …หานเฟยฉันขอให้คุณไปที่เมืองเพื่อประโยชน์ของตัวเอง เนื่องจากคุณได้เริ่มต้นเป็นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณแล้วคุณก็ไม่จำเป็นต้องแลกเปลี่ยนอะไรแล้ว นอกจากนี้แม้ว่าหลี่จื๊อเกือบจะพิการ แต่ก็เป็นไปได้ที่เขาจะฟื้นตัวเร็ว ลองคิดดูด้วยตัวคุณเองแล้วกัน”
หานเฟยโบกมือด้วยความลำบากใจ นี่เป็นเวลาเพียงครึ่งเดือนเท่านั้นที่หลี่จื๊อใช้ฟื้นตัว เขาคิดว่ายังมีเวลาเหลืออีกมากสำหรับเขา เมื่อได้รับการเตือนจากหัวหน้าหมู่บ้านแล้วเขาก็ตระหนักว่าเขาคงไม่สามารถใช้เวลาและความพยายามไปในการทำฟาร์มได้ทั้งหมด
ตอนนี้เฒ่าเจียงแสดงพลังที่ยิ่งใหญ่ในการต่อสู้เมื่อเขาคว้าน้ำจากความว่างเปล่าและเปลี่ยนเป็นอาวุธที่เขาต้องการ มันเป็นทักษะเก็บเกี่ยววิญญาณงั้นหรอ หากเป็นเช่นนั้นผู้เก็บเกี่ยววิญญาณก็ต้องทรงพลังอย่างแน่นอน เขาต้องการเรียนรู้ทักษะนี้
เฒ่าเจียงหันหน้าไปมองการแสดงออกของหานเฟยที่เปลี่ยนไปและถามอย่างไม่พอใจ “เจ้าเปลี่ยนใจหรือยัง”
หานเฟยส่ายหัว “ไม่ แต่ฉันคิดว่าฉันต้องหยุดพักสองสามวันนะคุณปู่”
“หือ เพื่ออะไร..”
“ฉันรู้สึกถึงสัญญาณของการพัฒนาเมื่อเร็ว ๆ นี้และฉันต้องการเตรียมพร้อมสำหรับการพัฒนาของฉัน”
“…”
เฒ่าเจียงพูดไม่ออก เขาเพิ่งพัฒนาไปเมื่อไม่นานมานี้นี่ ทำไมเขาถึงจะพัฒนาอีกครั้งในเร็วๆ นี้ล่ะ การพัฒนานี่เป็นเรื่องง่ายๆ เหมือนกับการกินและดื่มสำหรับเขางั้นหรือ..
