Godly Model Creator – ตอนที่ 848 สิ่งมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์

ตอนที่ 848 สิ่งมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์

 

“ชายคนนั้นกําลังทําอะไรอยู่!”

 

ซูฮ่าวปิดหน้าจอข้อความของเจ้าสั่งนั้น ตรวจสอบตําแหน่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นแผนที่ก็เด้งขี้นมา “เดี๋ยว! เจ้านั่น มันอยู่ที่ด้านนอกเมือง”

 

ซูฮ่าวตกตะลึงขณะที่มองพิกัด

 

กลายเป็นว่าตอนนี้หลี่ซินอยู่นอกเมืองหวงเหลียง!

 

เขามาทําอะไรที่นี่

 

ซูฮ่าวเปิดใช้งานโมเดล 3 มิติของเขาโดยตรงและสแกนรอบๆ แม้ไม่สามารถสร้างโมเดลในเมืองหวงเหลียงเมืองหวงได้ แต่ทุกการเคลื่อนไหวนอกเมืองถูกสร้างขึ้นในโลกโมเดลชั่วคราว ในไม่ช้า ซูฮ่าวก็เห็นหลี่ซินและกรามของเขาก็เกือบจะร่วง

 

“ !!!”

 

“มันเป็นเรื่องจริง!” ตาของซูฮ่าวเปิดกว้าง

 

วูป!

 

ร่างของเขาหายไป

 

ซูฮ่าวพุ่งออกจากเมืองอย่างรวดเร็ว

 

เขารู้สึกว่าทุกครั้งที่หลี่ซินปรากฏตัวเขาจะทําให้เขาประหลาดใจได้เสมอ ภายใต้การซิงโครนัส ย้อนกลับเขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเบื้องหลังหลี่ซินมีสัตว์ร้ายที่น่ากลัวกําลังไล่ตามเขาด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรง ด้วยความเร็วสูง สุนัทตัวใหญ่? เมื่อเขาเห็นสัตว์ร้ายนั้นซูฮ่าวต้องการที่จะสบถใส่หน้าของหลี่ซิน

 

สุนัขตัวใหญ่ บ้านแกสิ!

 

เห็นได้ชัดว่านั่นไม่ใช่สุนัข แต่เป็นหมาป่า! สุนัขที่บ้านแกมีลักษณะเช่นนั้นงั้นเหรอ!

 

หรีแกคิดว่ามันเป็น ฮัสกี! (ไซบีเรียนฮัสกี)

 

แม้ว่าระยะทางจะค่อนข้างไกลแต่โชคดีหลี่ซินวิ่งเบี้ยวงกลมรอบๆ เมืองหวงเหลียง ซูฮ่าวรีบตรงมาจากอีกด้านหนึ่งของเมือง หากเขาวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามแม้จะมีซูฮ่าวหนึ่งร้อยคนก็จะไม่สามารถช่วยเขาได้

 

ในสามวินาที่ซูฮ่าวอยู่นอกเมือง!

 

ระยะทางจากหลี่ซินใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ขณะเดียวกันสุนัทตัวใหญ่ที่อยู่ข้างหลังหลี่ซิน เอ๊ะไม่สิ สัตว์ร้ายเริ่มเข้ามาใกล้กับหลี่ซินมากขึ้น ราวกับว่ามันสามารถกัดเขาได้ทุกเมื่อ

 

ผ่านไปอีกสามวินาที!

 

เมื่อหลี่ซินกําลังจะถูกกัดในที่สุดซูฮ่าวก็เห็นร่างสองร่างและเรียกเข็มเข็มศักดิ์สิทธิ์ไร้เงาของเขาออกมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล! ขอโทษจริงๆ ที่ฉันต้องใช้คํานี้ เขารู้สึกว่าไม่มีคําศัพท์ใดอีกต่อไปที่จะอธิบายหลี่ซินกับสิ่งๆ นั้น

 

วูป!

 

เข็มศักดิ์สิทธิ์ไร้เงาพุ่งเข้าหาพวกเขา

 

สัตว์ร้ายที่กําลังจะกลืนหลี่ซินก็ตกตะลึง ด้วยขนที่ลุกโชนอยู่ทั่วทั้งร่างกายมันหยุดลงในขณะที่จ้องมองเข็มศักดิ์สิทธิ์ไร้เงาที่โผล่ออกมาจากอากาศ

 

เขตแดนวิญญาณสมบูรณ์

 

มันจําได้

 

วู้–- “เสียงหอน !”

 

ด้วยเสียงหอน มันจ้องที่ซูฮ่าวจากระยะไกลอย่างระมัดระวังและในที่สุดก็หนีไปอย่างรวดเร็วก่อนที่ซูฮ่าวจะมาถึง มันวิ่งได้เร็วกว่าในระหว่างการไล่ล่าก่อนหน้านี้

 

“หืม?”

 

เห็นได้ชัดว่าหลี่ซินไม่เห็นเข็มเงินที่กระพริบอยู่ เมื่อเขาเห็นหมาป่าหันกลับและวิ่งหนีไปเขาก็ตกตะลึงหลายวินาทีก่อนที่จะเปล่าประกาศอย่างภาคภูมิใจว่า “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ข้ากลัวแทบตายแต่มันกลับหนีไป ไอ้สุนัขตัวใหญ่โง่แกกล้าที่จะไล่ล่านายน้อยหนุ่มคนนี้จริงๆ ถ้าแกกล้ากลับมาได้เลย ข้ารับรองเลยว่าจะไม่ฆ่าแก”

 

ฟวัะ!

 

ซูฮ่าวฟาดมือไปอย่างน่ารําคาญ

 

“อุ้ย… ใครมันกล้าตบนายน้อยคนนี้”

 

หลี่ซินโหมกระหน่ํา เมื่อเขาหันหน้ามาเขาก็ตกใจเมื่อเห็นซูฮ่าว “โอ้บอส คุณอยู่ที่นี่ คุณเห็นไหมว่าสุนัขตัวใหญ่โง่เขลานั่น มันกลัวข้า?”

 

ซูฮ่าวกุมขมับและเก็บเข็มศักดิ์สิทธิ์ไร้เงาของเขา ไอ้คน IQ สูงจนแทบจมดินตัวนี้สามารถอยู่รอดในยุคของความสามารถต้นกําเนิดได้อย่างไร

 

” หืม?”

 

ในที่สุดหลี่ซินก็เห็นมัน จากนั้นเขาจึงเข้าใจ “มันเป็นบอสนั่นเองที่ช่วยชีวิตข้าไว้ เฮไอ้สุนัขตัวใหญ่นั่นลาดมาก ที่จริงแล้วมันกลัวเมื่อเห็นเรามีจํานวนมากกว่า”

 

ซูฮ่าว “….”

 

มันเกี่ยวข้องอะไรกับจํานวนมากกว่า?

 

“เจ้าไปกระตุ้นเจ้าสิ่งนั้นได้อย่างไร” ซูฮ่าวเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว เขารู้สึกว่าถ้าเขา สนทนาเรื่องนี้ต่อไปเช่นนี้ IQ ของเขาจะลดลงอย่างรวดเร็ว

 

“โอ้คุณหมายถึงเจ้าสุนัขตัวนั้นเหรอ?” หลี่ซินเกาหัวแล้วพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี “ไม่แน่ใจ ในขณะที่ฉันกําลังมองหาสมบัติ สุนัขตัวใหญ่ตัวนี้ก็ปรากฏตัวออกมาและไล่ล่าฉัน น่าเสียดายที่มันไม่ยอมเชื่อฟัง หากมันยืนอยู่นิ่งๆ เพื่อให้ฉันโจมตีฉันก็สามารถฆ่ามันได้อย่างง่ายดายในเวลาไม่กี่นาทีแล้ว…. เป็นสุนัขตัวใหญ่ กลับกล้าที่จะทําตัวหยิ่งยโส!”

 

ซูฮ่าวกลอกตา

 

ไร้สาระ ใครมันจะไปบ้ายืนนิ่งๆ เพื่อให้เจ้าโจมตี?

 

อย่างไรก็ตาม

 

มีบางอย่างผิดปกติ!

 

ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีสัตว์ร้ายในขอบเขตโลกในสหพันธ์?

 

ซูฮ่าวก็ตระหนักถึงปัญหาทันทีและมันก็เป็นหมาป่าที่น่ากลัว! หากเขาเทียบจากมาตรฐานระดับพลังของสัตว์ร้ายมันควรจะเป็นสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิ ความแข็งแกร่งของมันนั้นเกินจินตนาการได้! สิ่งดังกล่าวจะปรากฏขึ้นในอาณาเขตของสหพันธ์ได้อย่างไร ซูฮ่าวรู้สึกอย่างลางๆ ว่ามีบางอย่างผิดปกติ หรือในที่สุดสัตว์ร้ายก็เริ่มมีการเคลื่อนไหว?

 

“เจ้ากําลังมองหาสมบัติอะไร?” ซูฮ่าวจ้องเขม็ด

 

“อาร์ติแฟค” หลี่ซินรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้งเมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้

 

ซูฮ่าวเช็ดเหงื่อของเขา เจ้านี้มันเปลี่ยนแปลงอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วจริงๆ เพียงเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาเขานังไม่มีความสุข แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกตื่นเต้น

 

“เจ้ากําลังค้นหาอาร์ติแฟค”

 

“ใช่แล้วๆ” หลี่ซินรู้สึกตื่นเต้นมาก “พวกเขาบอกว่ามีอาร์ติแฟคอันทรงพลังอยู่ที่นี่ แถมฉันยังซื้อเครื่องตรวจจับสมบัติ มันมีเข็มที่ชี้ไปยังทิศทางของอาร์ติแฟค”

 

หลี่ซินได้ดึงเครื่องมือคล้ายเข็มทิศออกมา

 

“ดูนี่ เข็มนี้จะแสดงถึงตําแหน่งทิศทางของอาร์ติแฟค” หลี่ซินเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นราวกับว่าเขากําลังพบเจอของเล่นที่น่าสนใจ

 

“อืม…” ซูฮ่าวมองเครื่องมือปลอมนี้แล้วถอนหายใจ “พาฉันไปที่ที่เจ้าถูกไล่ล่า”

 

“จัดไป!”

 

หลี่ซินเต็มไปด้วยชีวิตชีวาไม่มีความรู้สึกวิกฤตหลังจากถูกตามล่าจากขอบเขตโลก เมื่อเห็นสิ่งนี้ซูฮ่าวก็พูดไม่ออก “เมื่อเจ้าตกอยู่ในอันตรายก็ไม่ควรใช้อุปกรณ์สื่อสารของเจ้า นอกจากนี้เจ้ายังมีเวลาเพียงไม่กี่วินาที! ครั้งต่อไปให้ร่วมมือกับใครสักคน มิฉะนั้นใครจะช่วยเจ้าได้”

 

“ไม่ได้เว่าบอสมาหาฉันทันทีงั้นเหรอ”

 

“ฉันเพียงอยู่ใกล้ๆ นี่”

 

“ฮ่าฮ่า บอส นี้เรียกว่าออร่าของตัวเอก ฉันคือชายผู้ที่จะเป็นตํานาน แม้ว่าคุณจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ก็จะมีคนอื่นมา”

 

“ไร้สาระ! เมื่อเจ้าส่งต่อข้อความ เจ้าจะไม่สังเกตหรือว่าจาก 200 คนนั้น ในจํานวนนี้ 100 คนอาจบล็อกเจ้า สําหรับ 90 คนพวกเขาอยู่ห่างจากเจ้าหนึ่งพันไมล์ และอีกที่อยู่ 10 คนนั้นหมายเลขติดต่อไม่ถูกต้องเนื่องจากพวกเขาเปลี่ยนหมายเลข…”

 

“หืม? มีคนเปลี่ยนหมายเลขด้วย”

 

“นั่นไม่ใช่ประเด็นสําคัญ!”

 

“โอ้บอส คุณพยายามจะพูดอะไรก่อนหน้านี้”

 

“ลืมมันซะ สมมติว่าฉันไม่เคยพูดอะไร”

 

“….”

 

ฝั่งตะวันตกของเมืองหวงเหลียง เมื่อหลี่ซินพาซูฮ่าวมายังที่ที่เขาถูกไล่ล่า ซูฮ่าวก็รู้สึกว่าเจ็บปวดไปถึงไข่

 

เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลี่ซินจะขุดกําแพงจริงๆ !

 

ใช่

 

เขาขุดหลุมจากกําแพง!

 

จากประตูทิศตะวันตก อยู่ห่างจากกําแพงไม่ถึงร้อยเมตรมีหลุมขนาดใหญ่ที่ถูกขุดโดยหลี่ซิน ซูฮ่าวมองลงไปที่หลุมนี้ซึ่งถูกขุดลงไปด้วยความลึกหลายเมตร “ทําไมเจ้าถึงขุดหลุม?”

 

“เพื่อค้นหาอาร์ติแฟค”

 

หลี่ซินชี้ไปที่ตัวเข็มของเครื่องมือ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ดูนี่คือทิศทางที่เข็มชี้มา! ตําแหน่งนี้ต้องมีอาร์ติแฟค นี่เป็นสมบัติชิ้นแรกที่ฉันพบตั้งแต่ฉันเริ่มออกเดินทางเพื่อหาประสบการณ์! ฉันต้องพย มันเพราะมันมีความหมายที่สําคัญต่อฉัน”

 

“ให้ฉันดูหน่อย”

 

ซูฮ่าวหยิบเครื่องมือปลอมนั้นมา

 

สําหรับเครื่องตรวจจับสมบัติเขาย่อมต้องเคยเห็นมาก่อน ตัวเข็มจะชี้บอกทิศทาง ความกว้างของการแกว่งะระบุระยะทางโดยประมาณ อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่สิ่งที่เครื่องมือในมือของเขานี้สามารถนําไปเทียนได้

 

“เจ้าซื้อเครื่องตรวจจับสมบัตินี้นี้ราคาเท่าไหร่?”

 

“ 1 ล้านเหรียญดาว มันเป็นอย่างไร ถูกใช่มั้ย บอส ฉันจะบอกอะไรให้เมื่อฉันซื้อมัน มันเป็นการลดราคาครั้งใหญ่ และฉันยังได้รับของรางวัลฟรีเช่น กาต้มน้ํา เม้าส์ พื้นรองเท้า…”

 

ซูฮ่าวมองสีหน้าตื่นเต้นของหลี่ซินและไม่สามารถบอกเขาได้ว่าเขาถูกโกง นอกจากนี้ยังมี กาต้มน้ํา เม้าส์และพื้นรองเท้าอีกด้วย

 

เปิดเครื่องค้นหาสมบัติ มองดูทิศทางที่ปรากฏบนเครื่องมือ ซูฮ่าวใช้อุปกรณ์สื่อสารของเขา เพื่อทําการแฮ็กร้านใต้ดินนี้อย่างเงียบๆ ทําให้สินค้าทั้งหมดในร้านใต้ดินนี้นี้มีราคาอยู่ที่ 1 เหรียญ ดาวและปริมาณการขายก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าที่พวกเขาจะตอบสนองทันร้านค้าของพวกเขาก้แทบจะล้มละลายเสียแล้ว

 

แน่นอนว่าพวกเขาไม่รู้เหตุผลว่าทําไมพวกเขาถึงถูกแฮ็ก เพราะพวกเขาโกงคนโง่ไปเรื่อย

 

“ราคาถูก” ซูฮ่าวหยิบเครื่องค้นหาสมบัติและเปลี่ยนทิศทางของมัน เข็มที่สั่นสะเทือนหยุดอย่างกระทันหัน เมื่อซูฮ่าวหันไปที่กําแพงเมือง เข็มก็เริ่มสั่นคลอนอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

 

“มันเป็นอย่างไร? มีบางอย่างใช่มั้ย” หลี่ซินถามอย่างตื่นเต้น

 

“มีอาร์ติแฟคอยู่ที่นี่จริงๆ ?” ซูฮ่าวครุ่นคิด แม้ว่าจะเป็นของปลอม แต่ฟังก์ชั่นพื้นฐานยังคงอยู่ การแกว่งอย่างบ้าคลั่งของเข็มเป็นตัวบ่งชี้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ..

 

เดี๋ยว!

 

ซูฮ่าวนึกถึงสิ่งที่น่ากลัวอย่างหนึ่ง

 

อาร์ติแฟค…

 

เครื่องค้นหาสมบัติ

 

หมาป่า…

 

มันอาจจะเป็น?

 

ซูฮ่าวกลืนน้ําลายของเขาสักพัก การเปิดใช้งานการตรวจจับพลังงานต้นกําเนิดของเขาอีกครั้ง เมื่อเขามองไปที่เมืองเขารู้สึกถึงระยะห่างของความแข็งแกร่งและคําใบ้ของการเป็นปรปักษ์ ใช่เมืองกําลังแสดงความเกลียดชังต่อเขา

 

เจ้าหมาป่านั่น

 

มันเป็นเมืองเอง!

 

มันคืออาร์ติแฟคขนาดยักษ์นี่!

 

เหตุผลที่เข็มของเครื่องค้นหาสมบัติ แกว่งก็เพราะสิ่งนี้

 

“ใช่ฉันลืมมันไปได้อย่างไร” ซูฮ่าวพึมพํากับตัวเอง

 

จากการหล่อเลี้ยงมากว่ายี่สิบปีมันย่อมมีจิตวิญญาณเกิดขึ้น? แม้ว่าจะกึ่งมีตัวตน แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเมืองนี้มีจิตวิญญาณ มันอาจรู้สึกได้ว่เจ้าโง่หลีซินกําลังรบกวนรากฐาน ซึ่งช่วยไม่ได้ที่มันจะต้องลงมือ! ยุคนี้ช่างมหัศจรรย์

 

“กลบหลุม” ซูฮ่าวสั่ง

 

“แต่บอส มันมีอาร์ติแฟค” หลี่ซินพิมพ์

 

“กลบก่อน แล้วฉันจะบอกเจ้าที่หลัง” ซูฮ่าวพูดอย่างเมินเฉย

 

“โอ้” หลี่ซินพยักหน้าและพลังอันดุร้ายของเขาปะทุขึ้นเขาก็รีบเติมหลุมขนาดยักษ์นี้อย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเขาจะจากไป แน่นอนว่าซูฮ่าวรู้สึกว่าความเป็นศัตรูของเมืองเมืองนี้ที่มีต่อเขา และหลี่ซินก็ค่อยๆ หายไป กลับมาสงบสุขและเฉยชาเช่นเดิม

 

ตามที่เขาคาดไว้

 

นี่คือจิตวิญญาณแรกเกิด

 

ความคิดของมันง่ายมาก หากคุณดีต่อฉัน ฉันจะดีต่อคุณ หากคุณทําร้ายฉัน ฉันจะทําร้ายคุณ

 

เมืองนี้มีจิตวิญญาณจริงๆ

 

หลังจากซูฮ่าวอธิบายต่อหลี่ซินดวงตาของหลี่ซินก็เบิกกว้าง เห็นได้ชัดว่าด้วยระดับ IQ ของเขามันเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจการกําเนิดของจิตวิญญาณจากการเพาะหล่อเลี้ยงอาร์ติแฟคกว่า 20 ปี อย่างไรก็ตามซูฮ่าวไม่ได้ตั้งใจจะอธิบายเรื่องนี้กับเขา “ อาร์ติแฟคสองชิ้นให้กําเนิดมัน”

 

“ว้าวสุดยอดมาก!”

 

หลี่ซินถอนหายใจ “อาร์ติแฟคสามารถให้กําเนิดลูกได้ด้วย?”

 

“แน่นอน แม้แต่พืชยังสามารถกลายเป็นสัตว์ร้ายได้ แล้วทําไมอาร์ติแฟคจึงจะทําไม่ได้?”

 

“ก็จริง”

 

อันที่จริงคําพูดของซูฮ่าวไม่สมเหตุสมผลเลย แต่นั่นก็ไม่ได้ขัดขวางความสนใจของหลี่ซิน มันเป็นครั้งแรกของเขาได้พบกับอาร์ติแฟคที่มีชีวิต นอกจากนี้ยังสามารถให้กําเนิดลูกได้ นั่นเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ มาก เขาจึงกระตือรือร้นอเกี่ยวกับเรื่องนี้ สําหรับการล่าสมบัติ

 

เขาลืมไปนานแล้ว

 

“มันเป็นการดีงั้นเหรอที่จะโกหกเขาอย่างนั้น”

 

ในอาณาจักรสวรรค์ ปิงหยางไม่สามารถยืนดูเฉยๆ ได้อีกต่อไป

 

“ทําไมเจ้าไม่มาอธิบายให้เขาฟังล่ะ” ซูฮ่าวพูดขึ้น

 

“สมมติว่าข้าไม่เคยพูดอะไรแล้วกัน” ปิงหยางปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

Comment

Options

not work with dark mode
Reset