“ฮื่อ อ๊าาา พอ หยุดใส่ ได้แล้ว…”
“ใช้แบบไม่เข้าใจก็เลยจบแบบน่าเสียดายเกินไป”
“ฮ้า อ๊าาา…”
“ลองทำอีกแค่ครั้งเดียวกัน”
มูคยอมจูบหน้าผากพร้อมโอบไหล่ของฮาจุน ฮาจุนเองก็ถูไถแก้มของ
ตัวเองเข้ากับลำคอของมูคยอม
เส้นผ่าศูนย์กลางของลูกแก้วใหญ่ขึ้น อีกทั้งร่างกายยังทะยานสู่จุดสุดยอดอย่างฉุกละหุกจึงรู้สึกไวขึ้น ส่งผลให้สัมผัสตอนสอดใส่แปรเปลี่ยนไปด้วย ทุกครั้งที่ลูกแก้วหนึ่งลูกเข้าไปอย่างเชื่องช้า ผนังด้านในก็จะคลายตัวออกพร้อมหดบีบสิ่งแปลกปลอมที่ไม่คุ้นเคยไว้แน่น
ลูกแก้วที่ร้อยเรียงหลวมๆ กับเชือก ต่างกับลูกแก้วที่ยึดอยู่กับแท่งซึ่งแค่ดันตรงห่วงจับก็ยัดเข้าไปด้านในได้โดยธรรมชาติ แบบเชือกจะต้องดันลูกใหม่เข้าไป ลูกที่ใส่ไว้ก่อนหน้าจึงจะถูกชนเบาๆ แล้วผลุบเข้าลึกด้านในกว่าเดิม ทุกครั้งที่ทำแบบนั้น ผนังเนื้อก็จะถูกเบียดดันและถูกกระตุ้นจนทำให้ฮาจุนเอวส่ายไปมาโดยอัตโนมัติ
“ฮึก…”
ถึงอย่างนั้น ในระหว่างที่ใส่เข้าไปก็ยังพอทนไหว เพียงแค่ไม่คุ้นเคยกับความรู้สึกของสิ่งแปลกปลอมเท่านั้นเอง แรงกระตุ้นกลับเบาบางกว่าตอนนิ้วของมูคยอมถ่ายน้ำหนักกดลงผนังเนื้อด้านในไม่หยุดเสียอีก
แต่เมื่อลูกแก้วเข้ามาในช่องทางด้านหลังครบจนลูกสุดท้าย เหงื่อไคลก็ไหลซึมเพราะความรู้สึกเต็มแน่นไปถึงจุดลึกในตัว ฮาจุนนึกถึงสัมผัสเมื่อครู่ซึ่งเหมือนกับถูกสายฟ้าฟาดแล้วความกลัวก็ค่อยๆ คืบคลาน ฮาจุนปากสั่นพร้อมจับมือของมูคยอม เมื่อเขาทำแบบนั้น มูคยอมก็กดริมฝีปากย้ำๆ ลงบนปลายนิ้ว ข้อมือ ใบหู และลำคอของฮาจุน
“อย่าเกร็งสิ”
“อึก มัน… ไม่เป็น ตามใจนึก…”
ความทรงจำจากความเสียวกระสันอันทารุณที่โฉบตะครุบเข้ามาในสภาพไม่พร้อมรับมือ ทำให้ร่างกายของฮาจุนเกร็งขึ้นอย่างคุมไม่อยู่
เพราะออกกำลังกายมาอย่างยาวนาน ฮาจุนจึงผ่อนคลายร่างกายได้ดีพอสมควรแม้แต่ตอนที่แทบไม่มีประสบการณ์ เขากำลังตึงเครียดอยู่จริงๆ มูคยอมแลบลิ้นเลียลำคอของฮาจุนยาวๆ
อีกคนดูดริมฝีปากของฮาจุนสลับโลมเลียเนื้ออ่อนนุ่มหลายครั้งราวกับตั้งใจจะปลอบประโลมประสาทสัมผัสที่ลุกฮือ มูคยอมสัมผัสลำคอ กระดูกไหปลาร้า และหัวไหล่ จากนั้นก็จับฮาจุนให้นอนคว่ำ
จูบแผ่วเบาและเหือดแห้งกดลงบนบริเวณลำคอด้านหลังอย่างต่อเนื่อง ตอนแรกฮาจุนรู้สึกตัวอ่อนเปลี้ยเพราะความรู้สึกดีอันเบาบางและอ่อนโยนคล้ายจะจั๊กจี้ และในตอนที่ริมฝีปากกดลงตรงจุดเดิมเป็นครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้ ฮาจุนก็สะดุ้งเบาๆ พร้อมส่งเสียงครวญครางลอดมาจากในลำคอ ริมฝีปากไต่ลงมาตามผิวกายและโฉบผ่านกลางกระดูกสะบักกับข้างใต้นั้น ปัดผ่านบนกระดูกสันหลัง และในตอนที่เฉียดผ่านแผ่นหลังและเอวทั่วทุกหนแห่ง ปากของฮาจุนก็เผยอออกอยู่เรื่อยๆ และทั่วทั้งร่างก็สั่นกระตุกไปด้วย
สัมผัสที่ตามองไม่เห็นปลุกเร้าร่างกายได้มากอย่างไร้สิ่งเทียบเทียม ทั้งยังโอบหุ้มบนผิวอย่างอบอุ่น ทำให้ความตึงเครียดอันหนักหน่วงแตกกระเซิงไป ทุกครั้งที่รู้สึกได้ถึงริมฝีปากหยุ่น ฮาจุนก็จะปรือตาลงอย่างเชื่องช้าแล้วลืมตาขึ้นพร้อมทำสีหน้ามึนเบลอเหมือนคนเคลิ้มจะหลับ
“อ๊า…!”
ริมฝีปากแตะลงตรงส่วนเว้าลึกของปลายกล้ามเนื้อแนวสันหลังซึ่งเชื่อมเอวกับสะโพก ในขณะเดียวกัน ลูกแก้วหนึ่งลูกก็ถูกดึงออกจากตัวของฮาจุนโดยไร้ซึ่งคำเตือน
เมื่อสิ่งของทรงกลมแหวกออกไปจากปากช่องทางที่ไวต่อความรู้สึกอย่างเต็มที่ การสั่นสะท้านด้วยความเสียวซ่านก็สะเทือนภายในท้องกับก้นอย่างวาบหวิว ฮาจุนไม่สามารถหุบปากที่อ้าค้างลงได้ ต้นขาด้านหลังกับปลายเท้าขาวหดเกร็งโดยอัตโนมัติ น่องขาที่เคยวางลงอย่างสงบบนเตียงนอนก็ตั้งขึ้นและสั่นเทาอย่างคุมไม่อยู่
มูคยอมดึงห่วงที่ติดอยู่กับลูกแก้วออกไปอย่างเชื่องช้า ลูกแก้วแหวกรูรักที่หุบสนิท ไถลหลุดออกมาลูกสองลูก เมื่อส่วนกว้างตามเส้นผ่าศูนย์กลางคาอยู่ตรงปากช่องทาง บริเวณนั้นก็ตึงจนรอยจีบหายสิ้น แล้วเมื่อหลุดออกมาทั้งลูก มันก็จะหุบปิดราวกับไม่เคยเป็นเช่นนั้น
เป็นสัมผัสที่แตกต่างกับตอนแกนกายสอดเข้าออกโดยสิ้นเชิง ตอนรองรับท่อนเนื้อหนา โพรงเนื้อจะต้องอ้าค้างอยู่อย่างต่อเนื่อง แต่ในตอนที่ดึงลูกแก้วออกไป มันจะอ้าหุบสลับกันซ้ำๆ ประสาทสัมผัสที่ว่องไวต่อความกระสันตรงบริเวณปากช่องทางกับโพรงเนื้อตื้นถูกกระตุ้นไม่จบไม่สิ้น
“อื้อ อ๊า… ฮ้า อ๊า…!”
ฮาจุนทำท่าคุกเข่าขึ้นราวกับจะคลานไปข้างหน้า แต่คงไม่มีแรง เขาจึงไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างเต็มที่แล้วทิ้งร่างกายท่อนบนฮวบลงบนเตียงตามเคย
ในตอนนั้นที่ก้นยกโด่งขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ มูคยอมก็จับห่วงดึงแรงมากขึ้น
“อ๊า! อะ อ๊าาาา!”
ฮาจุนตัวสั่นเทาพร้อมแผดเสียงกรีดร้อง ลูกแก้วที่เคยฝังอยู่ในร่างกาย
หลุดเป็นทางออก กระตุ้นและครูดช่องทางที่เปิดอ้าอย่างรุนแรงไปด้วยความเร็วยิ่งกว่าที่เคยจนถึงตอนนี้
ในตอนที่ลูกสุดท้ายหลุดออกมา การมองเห็นก็ลุกลามเป็นสีขาว เสียงเงียบหายไปแต่ทั่วทั้งร่างกลับส่งเสียงกรีดร้องไม่หยุด ทั้งตัวกระตุกเกร็งราวของที่ใช้การไม่ได้
ด้านหลังขมิบรัวหลังคายลูกแก้วออกติดต่อกัน มูคยอมลูบปลอบก้นที่สั่นงกๆ อย่างอ่อนโยนแล้วกดริมฝีปากประทับลงก้อนเนื้อขาว
“ฉันไม่เคยสนใจ ใช้อุปกรณ์แบบนี้เวลามีเซ็กส์เลยนะ…”
“อะ ฮึก… ฮื่อ อื๊อ”
“แต่นายชอบมันมาก ฉันก็พลอยมีอารมณ์ไปด้วย”
“อะ อื๊อ ไม่ใช่ นะ… ที่ชอบ อันที่ชอบ นั่นมัน…”
คำพูดเรียงสลับกันไม่เป็นภาษา เมื่อมูคยอมกดลิ้นเลียบนรูรักที่ยังหุบไม่สนิทและสั่นระริก เพียงเท่านั้นฮาจุนก็ไม่สามารถพูดต่อไปได้ และในที่สุดก็ระเบิดเสียงร้องไห้ออกมา
สัมผัสด้วยความรักใคร่อาบปากทางรักบวมแดงจากการถูกกระตุ้นด้วยสิ่งแปลกปลอมแข็งๆ อย่างนุ่มนวล ชุ่มชื้น และหอมหวานจนน่ากลัว ทว่าในตอนนี้ ความรู้สึกอ่อนไหวขึ้นจนหลุดเสียงร้องออกมาเพียงแค่เฉียดผ่าน ฮาจุนจึงรู้สึกถึงความทรมานที่ซ่อนไว้ในสัมผัสหวานล้ำนั้นชัดเจนเกินความจำเป็นด้วยเช่นกัน
ฮาจุนรู้สึกเหมือนอยากอ้อนวอนร้องขอให้ทำต่อไปอีก แต่ก็เหมือนอยากปรามให้หยุดด้วยเช่นกัน เขาไม่สามารถแสดงออกทางใดทางหนึ่งได้เลย ฮาจุนจิกเล็บลงบนผ้าปูพร้อมกับตัวสั่นสะท้าน ในที่สุดเมื่อลิ้นของอีกคนแหวกเนื้อเยื่อเข้ามาอย่างอ่อนโยนแล้วบดคลึงด้านใน ฮาจุนก็น้ำตาไหล ร้องไห้ฮือราวกับเด็กน้อย ด้านหน้าขับน้ำออกมาอีกครั้งจนเปียกนอง
ทันใดนั้น มูคยอมก็คร่อมทับขึ้นมาบนแผ่นหลังแล้วประทับริมฝีปากลงบนแก้ม เค้าของความรู้สึกผิดเจือบางๆ อยู่ในน้ำเสียง
“ทรมานขนาดนั้นเลยเหรอ”
“…รู้สึก… แปลกๆ… ไม่เหมือนตอน… ฮึก ทำกับนาย…”
เมื่อเปิดปากตอบอย่างยากลำบาก มูคยอมจึงขมวดคิ้วราวกับไม่แน่ใจ
“มันดีกว่าจู๋ฉันหรือเปล่า”
“เปล่า… ไม่ได้ดีกว่า มันไม่เหมือนกัน…”
สำหรับอีกคนน่าจะเข้าใจยาก แต่เขาก็ไม่มีวิธีการจะอธิบายแบบอื่นอีก มูคยอมโอบแขนไปทางด้านหน้า ตรงบริเวณหน้าอกของฮาจุนเพื่อกกกอด แกนกายอีกคนตื่นตัวจนร้อนลวกและยังไม่ได้สอดใส่เลยสักครั้ง มูคยอมถูไถมันกับปากช่องทางอย่างแนบชิด
ฮาจุนผวาทุกครั้งที่ส่วนหัวแข็งขึงกับเส้นเลือดขรุขระปัดผ่านรอยจีบ มูคยอมกอดฮาจุนแน่นแล้วแนบริมฝีปากชิดใบหูพลางกระซิบ
“ลองใช้อย่างอื่นด้วยไหม”
“อื๊อ… ตอนนี้ไม่เอา…”
“คราวนี้นายเลือก อันที่ใช้เมื่อกี้ฉันเลือกแล้ว”
คำพูดนั้นทำให้ฮาจุนหันหน้าไปนิดหน่อยแล้วกะพริบตา
ถึงแม้ว่าน้ำตาจะเอ่อคลอตรงขนตาล่าง ส่วนใบหน้าก็เปียกชุ่มไปหมด แต่ความอยากรู้อยากเห็นที่ปิดไว้ไม่มิดก็แสดงออกมาทางสีหน้า มูคยอมหลุดยิ้มกว้างพลางพรมจูบลงบนแก้มเปียกชื้นดังจุ๊บๆ
ทั้งสองคนลุกขึ้นนั่ง ฮาจุนไล่สายตามองอุปกรณ์ที่ยังคงวางสะเปะสะปะอยู่ทั่วเตียงทีละอัน สิ่งของที่ไม่แน่ใจวิธีใช้ เขาปัดมันตกรอบทั้งหมด ฮาจุนอยากเลี่ยงไม่ให้เผชิญกับสถานการณ์เหมือนตอนใช้ของเล่นลูกแก้วเมื่อครู่นี้ ที่มือใหม่สองคนใช้มันอย่างไม่รอบคอบโดยไม่มีการศึกษาก่อน แล้วมันก็เกินขอบเขตที่คาดการณ์ไว้
“อันนี้…”
เมื่อยื่นมือไปช้าๆ มูคยอมก็หยิบสิ่งนั้นขึ้นมาทันทีแล้วขยับตัวเข้ามาชิด มันเป็นของชิ้นที่ฮาจุนเคยวางไว้บนฝ่ามือแล้วมองพิจารณา
รูปทรงเป็นวงรีเล็กกว่าไข่ไก่แต่ใหญ่กว่าไข่นกกระทา พร้อมทั้งเชื่อมกับรีโมทควบคุมที่บางและน้ำหนักเบาผ่านสายเคเบิล มูคยอมหัวเราะหึๆ
“ฉันรู้จักอันนี้”
“เคยใช้เหรอ”
“ไม่เคย แต่พออยู่ๆ ไปก็รู้จักเอง ตอนเด็กเหมือนจะเคยเห็นในพวกหนังโป๊สองสามครั้ง”
มูคยอมกดปุ่มบนรีโมท ตัวไข่สั่นไหวอย่างรวดเร็วพร้อมส่งเสียงครืด ฮาจุนก็คาดเดาวิธีใช้ได้พอสมควร มันเป็นอุปกรณ์ที่รับรู้ได้โดยสัญชาตญาณมากกว่าอันอื่นๆ
มูคยอมจับส่วนวงรีแล้วเอาส่วนนั้นที่สั่นพล่านไปแตะตรงหัวนมของฮาจุน ฮาจุนสะดุ้งเฮือกพร้อมหดตัวเข้าหากันเล็กน้อย
“อ๊ะ…!”
“ชอบไหม”
“มันก็… ไม่เชิง… ว่าชอบ มัน… แปลกๆ…”
สัมผัสที่แบ่งแยกออกมาจากการแตะต้องด้วยมือหรือลิ้นทำให้คำพูดของฮาจุนยานคางขึ้น ไม่รู้ทำไมเรี่ยวแรงถึงเหือดหาย ตัวก็อ่อนปวกเปียกและหนักอึ้งเหมือนตอนเป็นไข้อ่อนๆ หรือตอนเมา
ฮาจุนกำลังนั่งเอนหลังพิงหน้าอกของมูคยอม เขาถูหัวด้านหลังกับไหล่ของมูคยอมอย่างเชื่องช้าพร้อมกับรับเอาแรงสั่นสะเทือนรัวแรงที่ละเลงลงตรงยอดอก แรงสั่นที่ถูกมอบให้อย่างสม่ำเสมอไม่ขาดหาย แม้บางครั้งจะสะเทือนลึกลงไปในร่างกายอย่างไม่มีสาเหตุ แต่โดยรวมก็ยังพอทนไหว ในทางกลับกัน ยอดอกอีกฝั่งที่นิ้วของมูคยอมคลึงสลับบิดดันเสียวซ่านยิ่งกว่า
“ฮ้าาา…”
ไปๆ มาๆ การสัมผัสในรูปแบบแปลกใหม่ก็ยาวนานขึ้น ถึงแม้ในความเป็นจริงจะยังไม่ได้ผสานร่างเป็นหนึ่งเลยสักครั้ง แต่เหงื่อก็ซึมออกมาจากร่างกายคนทั้งสอง ทำให้ส่วนที่แนบชิดกันเปียกลื่น
ฮาจุนยื่นมือไปด้านหลัง แกนกายที่ตั้งโด่ตั้งแต่เมื่อครู่ใหญ่ๆ ชนเข้ากับหลังมือ ฮาจุนกำสิ่งที่เหมือนกับไม้กระบองให้กระชับแล้วขยับข้อมือขึ้นลง มูคยอมหัวเราะพร้อมกับออกแรงกอดรัดราวกับจะรวบลำตัวกับแขนของฮาจุนให้อยู่รวมกัน
“ทำไม ค่อยๆ ใส่ให้ไหม”
“ไม่ใช่อย่างนั้น… เหมือนมีแค่ฉัน ที่รู้สึกดีน่ะ…”
“เวลาทำแบบนี้ ถ้านายเห็นก็จะรู้ว่ามันแข็งมากจริงๆ… โค้ชอีดูท่าจะไม่รู้จัก ความรู้สึกดีทางจิตใจนะ…”
มูคยอมกระซิบข้างหู
“กับของเล่นที่ใช้ชิ้นแรก นายก็รู้สึกกับมันดีมากๆ… จนตอนนี้ในหัวฉันรู้สึกเหมือนปล่อยไปแล้วตั้งกี่น้ำก็ไม่รู้”
“ฮื่อ อ๊า…”
ไม่ใช่ไม่รู้ ฮาจุนเงยหน้าขึ้น เมื่อสบตากัน มูคยอมก็ค่อยๆ ยกยิ้มพร้อมกับเบียดริมฝีปากเข้ามา ฮาจุนแลบลิ้นยาว ไล้เลียริมฝีปากของอีกฝ่าย
ดวงตาที่ปรากฏอยู่บนใบหน้าที่แสร้งทำเป็นสบายๆ ฉายชัดให้เห็นถึงความกำหนัดอันรีบเร่งและความร้อนรุ่มที่ล้นทะลักออกมาอย่างดิบเถื่อนโดยไม่ได้กลั่นกรอง แต่ก็ยังมีความอ่อนหวานซุกซ่อนอยู่ในนั้น ฮาจุนมองเห็นดวงตาคู่นั้นอย่างไร้ซึ่งการเติมแต่ง
อีกฝ่ายเริ่มทอดมองเขาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรกันนะ บางทีอาจจะตั้งแต่เมื่อนานมาแล้วยิ่งกว่าที่คิดก็ได้ เพียงแต่ตัวเขาไม่คุ้นชินเป็นอย่างมาก ก็เลยรู้สึกกดดันทั้งที่ไม่มีใครบีบบังคับว่าต้องก้าวเท้าไปให้พอดีกับมูคยอม จึงไม่ทันได้รับรู้อย่างถูกต้องเท่านั้น
ถ้าเขาพยายามที่จะทำความรู้จักอีกคนว่าเป็นคนแบบไหนให้เร็วขึ้น มันจะต่างจากเดิมไหมนะ ถ้าไม่กลัวว่าจะถูกเหยียดหยามจนยอมแพ้ที่จะเข้าหาไปก่อน มันจะเป็นอย่างไรกัน
หากทอดมองอีกคนวิ่งอยู่บนสนาม สายลมก็จะพัดมาถึงเบื้องลึกในตัวเขาที่ไม่อาจหยั่งถึง แล้วสิ่งที่เหมือนกับต้นอ่อนแตกหน่อซึ่งซุกซ่อนอยู่ในหัวใจก็จะสั่นไหว บางครั้งฮาจุนก็ตระหนักขึ้นมาได้ด้วยว่า ยังหลงเหลือความรู้สึกที่พอจะสั่นไหวภายในใจเมื่อตอนนั้นอยู่เลย
ในวินาทีนี้ที่ทอดมองกันและกันในฐานะคนรักกับไอดอลที่ตัวเองเชิดชูมาเนิ่นนาน เขาจะไม่รับรู้ถึงความรู้สึกดีทางจิตใจได้อย่างไร
ในขณะที่ลิ้นสอดเข้าออกไปมาในปากของทั้งสองคนอย่างลื่นไหล ของเล่นที่เคยหยอกเย้าบนยอดอกก็เฉียดเฉี่ยวผิวกายทุกจุด พร้อมลดต่ำลงด้านล่างทีละนิด จนไปกดลงตรงส่วนปลายแกนกายที่ชูชัน เมื่อแรงสั่นของตัวอุปกรณ์แนบกับหัวของส่วนกลางกาย ฮาจุนก็กระเด้งตัวขึ้นชั่วขณะพร้อมกรีดเสียงร้อง ต้นขาที่อ้าอยู่อย่างผ่อนคลายรวบเข้าชิด ในขณะเดียวกัน ลำตัวที่ถูกโอบรัดในอ้อมแขนของอีกคนก็ดีดดิ้น
“ตอนนี้ยังแปลกอยู่ไหม”
“อ๊า สั่น แรงไป… ตรงนั้น พอแล้ว…”
“พอก็พอ”
มูคยอมพูดแบบนั้นพร้อมกับค่อยๆ ลากไข่สั่นที่เคยวางอยู่ตรงส่วนหัวลงไปตามลำท่อนเฉอะแฉะ สัมผัสที่ทำให้สั่นงึกไปทั้งหว่างขาทำให้ฮาจุนกัดริมฝีปากกลั้นเสียงคราง โคนขาด้านในเกร็งจนกล้ามเนื้อนูนขึ้นรูป
“เพราะฉันก็เริ่มจะเครื่องร้อนแล้วน่ะสิ”
สิ่งเรียวรีแตะตรงปากทางรักที่คลายตัวลงแล้ว อุปกรณ์ชิ้นจิ๋วที่ส่งเสียงวือๆ ถูกดันเข้ามาในตัวพร้อมกับนิ้วของมูคยอม ฮาจุนส่ายเอวไปมาถี่ๆ
“อ๊า… อ๊ะ… อื๊อ ฮึก ฮื่อออ…!”
เมื่อผลุบเข้ามาในร่างก็แทบไม่ได้ยินเสียงสั่น
ทว่ามีเพียงเสียงที่เงียบหาย เพราะฮาจุนยังรู้สึกได้ถึงแรงสั่นของตัวเครื่องที่รุนแรงกว่าเมื่อครู่นี้ มันต่างกับความเสียวที่รู้สึกตอนของเล่นนั้นขยับไปมาบนหัวนมหรือส่วนกลางกาย ตอนมันมุดผนังเนื้อคับแคบเข้ามา ฮาจุนรู้สึกว่ามันกระเทือนภายในท้องเป็นจังหวะอย่างรวดเร็วไม่หยุดจนเสียงวือๆ สะท้อนขึ้นไปถึงบนหัว
ขนาดมันเล็กมาก เขาจึงสงสัยว่าสิ่งนี้จะทำหน้าที่แทนเครื่องเพศชายได้หรือเปล่า แต่ตอนนี้เหมือนจะรู้ชัดแล้ว ถ้าขนาดมันใหญ่ไปด้วย เขาอาจจะแย่เลยก็ได้
“ฮื่อ อ๊า อ๊าาา…!”
ฮาจุนร้องเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ มูคยอมกอดฮาจุนแล้วยังไม่หยุดใช้นิ้วดันไข่สั่นขึ้นไปอีก ตัวเครื่องแทรกเนื้อเยื่อที่โอบรัดเข้ามาแล้วขยับเข้าไปพร้อมสั่นไหว เมื่อมันจับจองบริเวณจุดกระสันใกล้ต่อมลูกหมาก ฮาจุนก็ทำท่าจะร้องไห้พร้อมดิ้นตะเกียกตะกายทันที เขาแอ่นหลังที่เคยพิงตัวมูคยอมพร้อมกับหอบ
สัญชาตญาณตั้งใจจะต้านทานแรงสั่นที่สะเทือนในท้อง ส่งผลให้ด้านหลังตอดรัดเข้าหากันอย่างแนบแน่นถี่รัว แต่ก็ได้แค่รู้สึกถึงความสั่นไหวที่กระทบผนังเนื้อจนด้านในบีบหดตัวมากขึ้นเท่านั้น
ร่างกายเคลื่อนไหวไม่สัมพันธ์กับความนึกคิดอย่างมีเหตุผล ด้านหลังขมิบรัดโดยอัตโนมัติ และเมื่อถูกจู่โจมด้วยแรงสั่นที่ทำให้หัวมึนเบลอ มันก็จะคลายออกหลวมๆ อย่างควบคุมไม่ได้ จากนั้นก็จะหุบลงอีกครั้ง แล้วคลายออกเมื่อผวาเฮือกขึ้นมาอีกรอบ
“อ๊า อะ อึก ไม่ ไม่ได้ ตอนนี้… อื๊อ ฮึกกก…!”
ฮาจุนรู้สึกเหมือนตกหลุมพรางที่ตนขุดเองจึงร้องสะอื้นโดยไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร การสั่นสะเทือนด้านในกำลังปลุกให้ก้อนแห่งความสุขสมที่ไม่ใช่ก้อนเล็กๆ ก่อตัวขึ้นมาก็จริง แต่มันก็ควบคู่ไปกับข้อจำกัดที่ทำให้เขายังไม่สาแก่ใจ ราวกับเพียงแค่นี้ไม่สามารถพาไปแตะปลายทางได้ และจุดนั้นก็คือปัญหา
ในระหว่างนั้น มูคยอมก็ยังพรมจูบลงบนลาดไหล่กับคอขาวที่ยืดยาวซ้ำไปซ้ำมา แล้วอีกคนก็คุกเข่าขึ้นนั่ง จากนั้นก็ดันหลังของฮาจุน เมื่อฮาจุนยันมือลงบนเตียงพร้อมกับค้อมตัวเอียงต่ำ มูคยอมก็จับหว่างขาเขาให้พาดกับต้นขาแน่นๆ ของตัวเองแล้วเดินด้วยแขนมานอนคว่ำทาบลง
มูคยอมแทรกตัวเข้ามากลางหว่างขาของฮาจุนที่อ้าออกกว้าง บีบเจลอีกรอบแล้วป้ายลงบนปากช่องทางจนเปียกชุ่ม จากนั้นก็กระทุ้งส่วนหัวแข็งขึงบนรูรักหุบสนิทที่มีสายเคเบิลยาวห้อยออกมา ฮาจุนจมอยู่ในความเสียวซ่านที่ไม่จบสิ้นอย่างสมบูรณ์ เขาไม่เหลือแรงจะคิดว่ามูคยอมตั้งใจจะทำอะไรแล้วร้องครางไปกับการปลุกเร้าที่ถูกมอบให้
