หลังจากที่ซินหยาเก็บสมุนไพรทั้งหมดที่อยู่ในห้องเสร็จ เขากับเมลติ้งสโนว์ก็เข้าไปที่ห้องที่สอง
พอเข้าไปการแจ้งเตือนที่เหมือนกับห้องแรกได้โผล่ออกมาแต่ในห้องนี้ไม่ได้รูปปั้นแต่เป็นน้ำพุแห่งที่วางไปแบบสุ่ม ๆ
เพื่อที่จะผ่านห้องนี้ซินหยาต้องหาทางพิสูจน์ว่าน้ำอันไหนที่ไม่เป็นพิษ
ปริศนาห้องค่อนข้างง่ายกว่าห้องที่แล้วที่แล้ว หลังจากที่ทำสำเร็จเขาก็พบว่าของเหลวที่อยู่ในน้ำพุที่ถูกต้องคือยาแห่งโชค
ซินหยาดีใจอย่างมาก ทางด้านเมลติ้งสโนว์ก็ดีใจไม่แพ้กัน เด็กหนุ่มได้คุยโวอย่างใหญ่โตในระหว่างอัดคลิป
สาเหตุที่พวกเขาดีใจก็เพราะว่ายาแห่งโชคนี้ทำมาจากใบโคลเวอร์สี่แฉกที่หายาก
หลังจากที่พวกเขาได้ดื่มน้ำจากน้ำพุเสร็จ พวกเขาก็เข้าไปในห้องถัดไป
ห้องนี้มีความแตกต่างจากสองห้องที่ผ่านมา มีเถาวัลย์เลื่อยเต็มผนังมีฝักสีเขียวงอกออกมาตรงเถาวัลย์เหล่านั้น
ซินหยาเข้าไปมองใกล้ ๆ ก็พบว่าพวกมันเป็นต้นไม้กินคนวัยเด็ก พวกมันมีฟันที่แหลมคมที่พร้อมจะบดขยี้เนื้อเป็นชิ้น ๆ
และที่ใจกลางของห้องเป็นต้นไม้กินคนอย่างโตเต็มวัย ดูเหมือนว่าจะเป็น ‘แม่’ ของพวกมัน
“หื้ม?” เมลติ้งสโนว์กล่าวขณะหยิบอาวุธออกมา
ส่วนซินหยาก็หยิบมีดและส้อมยักษ์คูใจอออกมา
‘วันนี้ฉันจะต้องไม่ถูกกินด้วยพืชชนิดใด พวกมันต่างหากที่จะถูกฉันกิน’ ซินหยาคิด
เมลติ้งสโนว์หันไปรอบ ๆ และพูดว่า “ผมไม่คำใบ้ของปริศนาที่ไหนเลยหรือพวกเราควรจะจัดการพวกมัน”
“เดี๋ยวก่อน ฉันขอตรวจสอบดูก่อน”
ซินหยาพูดขณะมองหาทั้งห้อง ผลลัพธ์ก็เป็นเช่นเดียวกับเมลติ้งสโนว์กล่าว ห้องนี้ไม่มีปริศนาใด ๆ เลย เขาไม่แน่ใจว่าการต่อสู้มันจะเป็นการทดสอบรึเปล่า
หลังจากที่ซินหยาได้มองรอบ ๆ หลายละเอียด ในที่สุดเขาก็พบบางอย่าง
“ดูนั่น”
“อะไรเหรอ” เมลติ้งสโนว์ถามอย่างระมัดระวัง
“ดูต้นอ่อนที่อยู่ด้านหลังต้นแม่” ซินหยาตอบ
เมลติ้งสโนว์หันไปมองก็พบว่าต้นไม้กินคนต้นนั้นมันดูป่วยและอ่อนแอมาก เมื่อดูแถบ HP ของมันพบว่ามันต่ำมากและอาจจะตายได้ในไม่ช้า
ในที่สุดเด็กหนุ่มก็เข้าใจว่าพวกเขาต้องทำอะไร
“พวกเราต้องช่วยลูกของมันใช่มั้ย?”
“ถูกต้องแต่ฉันไม่คิดว่าแม่ของมันจะปล่อยให้เราเข้าใกล้ได้ง่าย ๆ” ซินหยาตอบ
“แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ” เมลติ้งสโนว์ถาม
“ฉันไม่คิดว่าการที่เราจะไปฆ่าต้นแม่จะทำให้เราผ่านห้องนี้เพราะถ้าบททดสอบนี้คือการรักษา การฆ่าอาจทำให้บททดสอบล้มเหลว ดังนั้นฉันต้องให้เธอเบี่ยงเบนความสนใจในขณะที่ฉันเข้าไปช่วยลูกน้อย”
“เยี่ยมมาก ด้วยวิธีผมก็สามารถแสดงทักษะหลบหลีกอันแพรวพรวให้แฟน ๆ ได้รับชม” เมลติ้งสโนว์กล่าวขณะเปลี่ยนไปใช้สันดาบโจมตี
เมลติ้งสโนว์ไปตรงปรี่ไปหาต้นไม้กินคนที่เป็นต้นแม่
เมื่อมันเห็นภัยคุกคามที่พุ่งเข้ามา มันได้ลุกขึ้นมาจากดินและไล่ตามเมลติ้งสโนว์ไป
เด็กหนุ่มสามารถหลบการโจมตีได้ทุกกระบวนท่าที่โจมตีเข้ามา
ในจังหวะนั้นเองซินหยาก็เดินไปหาต้นอ่อนที่ป่วยอยู่โดยพยายามไม่ให้มันตกใจเดี๋ยวมันจะร้องเรียกหาต้นแม่
ผ่านไปไม่กี่นาที เขามาใกล้ต้นอ่อนได้สำเร็จแต่สิ่งที่ซินหยาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น ต้นอ่อนสัมผัสได้ถึงตัวตนของเขาและส่งเสียงร้องทันที
เมื่อแม่ของมันได้ยินเสียงลูกน้อย มันได้หยุดไล่ตามเมลติ้งสโนว์และเปลี่ยนเป้าหมายไปหาซินหยา
เมลติ้งสโนว์ที่เห็นท่าไม่ดี เขาได้กระโดดม้วนตีลังกาสามตลบมาขวางต้นแม่เอาไว้
“พี่ดริฟรีบทำอะไรเร็วเข้า ต้นแม่มันจะบ้าคลั่งแล้ว” เมลติ้งสโนว์กล่าวขณะรับการโจมตีของต้นไม้กินคน
ซินหยาหยิบยาฟื้นฟู HP ขึ้นมาและเลงไปบนต้นอ่อน จากนั้นมันก็เรืองแสงเล็กน้อยและกลับมาแข็งแรงเหมือนพี่น้องของมัน
ต้นอ่อนได้ส่งเสียงร้องอย่างมีความสุขออกมาก็ทำให้ต้นแม่สงบลง เมื่อมันเห็นว่าลูกน้อยของมันกลับมาแข็งแรงอีกครั้ง
เมลติ้งสโนว์ได้หยุดมือและโดดถอยห่างจากต้นแม่ ส่วนซินหยากถอยห่างจากต้นอ่อนเช่นกันราวกับจะบอกเป็นนัย ๆ ว่าพวกเขาจะไม่ทำอันตรายใด ๆ
ต้นแม้ได้ไปหาลูกน้อยของเธอ เมื่อพบว่าต้นอ่อนแข็งแรง เธอก็อุ้มลูกน้อยไปไว้ที่ผนังดังเดิม หลังจากนั้นเธอก็เดินกลับมาที่ใจกลางห้อง
*ตึ้ง*
ประตูได้ปรากฏขึ้นและมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นมา ระบบได้ประกาศว่าพวกเขาผ่านการทดสอบจากห้องนี้แล้ว
“ว้าวพี่เก่งมากมากและผมเก่งไม่แพ้กัน” เมลติ้งสโนว์กล่าว
ซินหยายิ้มกับความกระตือรือร้นของเมลติ้งสโนว์ “อืม ฉันต้องยอมรับเลยว่าเธอเก่งมาก ๆ”
แต่เมลติ้งสโนว์ได้รีบวิ่งไปที่ห้องถัดไปโดยไม่สนคำชมของซินหยาเลยแม้แต่น้อย
ซินหยาที่เห็นอย่างนั้นก็ได้แต่ส่ายหัวเงียบ ๆ จากนั้นก็เดินตามเด็กหนุ่มไป
