Haven Online ผ่าพิภพ พิชิตออนไลน์
HO บทที่ 51 ทฤษฎีผีเสื้อขยับปีก
ตอนนี้ซินหยาก็ยังอยู่ที่ทะเลสาบเทอเทิล เขายังคงตกปลาอย่างต่อเนื่องและในที่สุดค่าประสบการณ์ของทักษะตกปลาได้ขึ้นมาถึง 99% แล้ว
เมื่อมาถึงจุดนี้เขาตัดสินใจจะไปหา NPC นักตกปลาคนต่อไปที่จะสามารถทําให้ทักษะตกปลาของเขาก้าวสู่เลเวล 2
เขารู้สึกโล่งใจที่จะได้พักจากการตกปลาที่นานแสนนานนี่ซะที เขามองไปที่คลังเก็บของเขา ข้างในเต็มไปด้วยปลาและกุ้งจํานวนมากจนเขาไม่รู้จะทําอย่างไรกับมันดี เขาตั้งใจจะตกล็อบเตอร์กับปูแต่เขาแทบจะไม่ได้มันเลย
แต่ก่อนที่เขาจะไปจากทะเลสาบเทอเทิล เขาตั้งใจว่าอย่างน้อยๆ ก็ขอตกพวกมันได้สักตัว เขาได้กําฟันและไปตกปลาหาล็อบเตอร์กับปู
หลังจากที่ใช้เวลาทั้งวันผลที่ได้คือ เขาจับได้แต่กุ้งอย่างเดียว
“พอกันที ไม่ตกแต่งแล้ว”
ในระหว่างที่ซินหยากําลังจะเตรียมตัวกลับเมืองเพื่อที่จะขายพวกกุ้งกับพวกปลาระดับต่ําที่เขาไม่ต้องการให้แก่พวกพ่อค้า ตอนนั้นเองได้มีเสียงข้อความแชทดังขึ้นมา เขาเปิดอ่านและพบว่ามีนมาจากเว่ย ดูเหมือนว่าเธอจะเปลี่ยนอาชีพแล้วอยากจะอวดเขา
ซินหยาพอจะรู้ว่าอาชีพของเธอคือนักสํารวจ มันเป็นอาชีพที่ที่สามารถหาเงินได้ง่ายๆ
พวกเขาอาศัยอยู่ร่วมกันและพูดคุยกันตลอดจึงไม่แปลกที่เขาจะรู้ถึงความสนใจของเธอ
ในเมื่อฉันรู้อยู่แล้ว ทําไมเธอถึงทําท่าจะเซอร์ไพรส์ฉันด้วยนะ ไม่เข้าใจความคิดของผู้หญิงจริงๆ
ในระหว่างที่พูดคุยในแชทกัน เว่ยเอาแต่พูดว่าเขาต้องประหลาดใจแน่ว่าเธอเลือกอาชีพอะไร เขาได้ยิ้มเบาๆและตามน้ําเธอไป ไว้เมื่อเจอเธอ เขาจะลองทําเป็นประหลาดใจตกใจดูสักหน่อยก็ได้
พวกเขาได้นัดเจอกันที่ประตูทางทิศตะวันตกของ เมืองเบลล์พอร์ต ในบริเวณนั้นจะมีมอนเตอร์เลเวลประมาณ 10-15 ซินหยาเดาว่าเธอคงอยากโชว์ทักษะการต่อสู้ ของเธอพร้อมกับตัวละครในเกมแน่นอนถึงได้เลือกนัดเจอกันที่
*ตุบ ตุบ*
จู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งได้ปรากฏตัวขึ้นจากมุมไหนก็ไม่รู้ เธอได้เข้ามาคว้าแขนของซินหยาพร้อมกับพูดว่า “เฮ้ ฉันมาแล้ว”
ซินหยาสะดุ้งโหยงพร้อมกับดึงแขนกลับทันที เขารีบถอยห่างจากหญิงสาวลึกลับอย่างหวาดกลัว ใบหน้าของเขาซีดเผือด เขาดูเสียขวัญอย่างมาก
“โทษที โทษที ฉันลืมไป” หญิงสาวกล่าวขอโทษ “นี่ซินหยา ฉันเอง เว่ยไง จํากันไม่ได้หรอและก็เมื่อกี้ต้องขอโทษด้วย พอดีฉันตื่นเต้นไปหน่อยโทษที”
เมื่อซินหยารู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเป็นเว่ย เขาก็ค่อยๆ สงบลง เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ “ไม่เป็นไร ฉันโอเค”
เว่ยรู้ดีว่าเขายังไม่โอเคเพราะเขายังเอามือถูตรงที่ที่เธอสัมผัสเขา เธอเข้าใจเขา เธอจึงไม่พูดอะไร
เธอได้นึกถึงเมื่อก่อนตอนที่เธอยังทํางานในคฤหาสน์ของเขา ตอนที่เขายังอาศัยอยู่กับพ่อของเขา ถ้าหากมีผู้หญิงแตะตัวเขา แม้จะเบาๆ ก็ตามเขาก็จะตื่นตระหนกและเข็นรถ เข็นไปห้องน้ําเพื่อล้างตรงที่ๆถูกจับทันที เธอสังเกตเห็นว่าตอนนี้เขาแค่เอามือถูเฉยๆ นี่แสดงให้เห็นว่าเขามาไกลจากจุดนั้นแล้ว
“อย่างน้อยก็ถือว่าเป็นข่าวดีล่ะนะ” เว่ยพูดพร้อมกับรอยยิ้ม จากนั้นเธอก็ได้ควักปืนออกมาและควงมัน “เป็นไง เจ๋งดีใช่มั้ย?”
หลังจากที่ความตื่นตระหนกของซินหยาได้ค่อยๆคลี่คลาย เขาก็ได้สติและหันไปมองเว่ย สิ่งที่เขาเห็นมให้เขาแทบจะไม่เชื่อสายตาของตัวเอง เนื่องจากเธอไม่ใช่เผ่ามนุษย์สัตว์หรือเป็นนักสํารวจ เธอได้เลือกเผ่าเอลฟ์แต่เธอดูแตกต่างจากเอลฟ์ตนอื่นๆที่เขาเคยเห็น เธอมีเสน่ห์ทางเพศมากกว่าเอลฟ์หญิงทั่วไป เขาเห็นร่างกายอันเย้ายวนขอเธอและยังมีรอยสักสีทองบนหน้าอก แขนและขาของเธอ แม้ว่าโดยรวมจะยังเป็นเว่ยในชีวิตจริงแต่ องค์ประกอบต่างๆของเอลฟ์ทําให้เธอดูโดดเด่นยิ่งขึ้น ด้วยปากนิดจมูกหน่อย หูที่เรียวยาวและเส้นผมของเธอที่เปลี่ยนจากสีดําเป็นสีบลอนด์สว่าง มันทําให้เธอดูดีผิดหูผิดตา
“เกิดอะไรขึ้น ไหนเธอบอกฉันว่าจะเป็นนักสํารวจไม่ใช่เหรอ” ซินหยถามด้วยความสับสน
“มันก็ใช่ แต่มันไม่ใช่อาชีพที่ฉันอยากจะเล่น…”
จากนั้นเว่ยก็เล่าให้ซินหยาฟังว่าทําไมเธอถึงอยากเล่นนัก สํารวจในตอนแรกที่เธออยากเล่นก็เพราะว่าเธออยากจะหาเงินเท่านั้นแต่แท้จริงอาชีพที่เธออยากจะเล่นมาต ลอดก็คือนักล่าสมบัติ
แต่เธอจําเป็นต้องการเงินเลี้ยงชีพ เธอจึงพูดโน้มน้าวตัว เองว่าอาชีพนักสํารวจเป็นอาชีพที่ดีที่สุดในการหาเงิน
“แต่หลังจากที่นายกลายเป็นดรายแอดและยังเลือกที่จะเรียนการทําอาหารแล้วก็ปรุงยาอีก สิ่งที่นายทํามันทําให้ฉันเกิดเปลี่ยนใจขึ้นมา” เว่ยมองเขาราวกับว่าเขาได้เปลี่ยนชีวิตของเธอ
ซินหยาไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี ดูเหมือนการที่เขาได้มาพบกับเธอ มันจะทําให้ปรากฏการณ์ผีเสื้อขยับปีก เขาไม่รู้จะช่วยเธอยังไงดี หากเธอยังเป็นนักสํารวจ เขาได้วางแผนช่วยเธอประหยัดเงินโดยการเปิดร้ายขายของแต่ถ้าเธอเป็นนักล่าสมบัติ เธอจะไม่จําเป็นต้องประหยัดค่าของสวมใส่เพราะมันมีอยู่ในดันเจี้ยนแล้ว สิ่งที่จําเป็นที่สุดของอาชีพ นี้ก็คือแผนที่สมบัติ ถึงแผนที่จะไม่ได้หายากแต่ใช่ว่ามันจะเป็นของดี
เขาพอจะจําได้ว่าในอนาคตหลังจากนี้ ได้มีนักล่าสมบัติพบเหมืองคริสตัล มันทําให้ผู้เล่นคนนั้นได้รายได้มหาศาลจึงทําให้ผู้เล่นหลายคนตัดสินใจแปรเปลี่ยนมาเล่นอาชีพนี้ ในช่วง แรกผู้เล่นหลายคนคิดว่าการแผนที่นั้นง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก เพียงแค่ค้นคว้าในห้องสมุดหรืออกตกปลาพวกเขาก็พบเบาะแสของแผนที่แล้วออกไปล่าสมัติ แต่ทว่าดันเจี้ยนที่พวกเขาพบเหล่านั้นเป็นดันเจี้ยนสมบัติระดับ 1 ซึ่งในรางวัลอยู่ประมาณ 400-500เหรียญทองแดงซึ่งมันเยอะที่สุดแล้วสําหรับดันเจี้ยนสมบัติระดับ 1
หากแย่สุดก็จะได้ 200เหรียญทองแดง ถ้าหากพวกเขาโชคดีก็จะพบเจอไอเทมที่มีมูลค่า 3-4 เหรียญเงิน
ดังนั้นจึงทําให้อาชีพนี้ได้รายได้น้อยกว่าที่ลงแรงไป แต่เมื่อเว่ยได้ตัดสินใจไปแล้ว เขาก็จะพยายามช่วยเธออย่างสุดความสามารถ
**ผีเสื้อขยับปีก “Butterfly Effect เป็นวลี่ง่ายๆ ที่ใช้อ้างถึงทฤษฎีโกลาหล Chaos Theory) โดยตัวทฤษฎีได้กล่าวถึงตัวแปรเล็กน้อยที่เป็นเงื่อนไขแรกของระบบที่เชื่อมโยงกันเป็นทอดๆ อาจส่งผลต่อตัวแปรขนาดใหญ่ในพฤติกรรมระยะยาวของระบบได้ กล่าวคือการกระทําเล็กๆน้อยๆ ย่อมส่งผลกระทบบางอย่างเป็นทอดๆได้
