บทที่ 12 พลังของเขี้ยวสีขาว
ในเช้าวันถัดมาเหล่าสภารวมตัวกันอยู่ในสำนักงานของโฮคาเงะ พวกเขาโกรธชิมูระ ดันโซมาก
“ดันโซ ทำไมนายถึงเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดของภารกิจของซาคุโมะกัน!?” รุ่นที่สามโกรธดันโซเป็นอย่างมาก
ในขณะที่เขาเชื่อใจดันโซที่ทำงานดีมาตลอด ถึงว่าแม้เขาจะให้อิสระแก่กลุ่มหน่วยราก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า พวกเขาจะโจมตีคนในหมู่บ้านได้ แต่ตอนนี้เขาโกรธดันโซเป็นอย่างมาก
“ฮิรุเซน นายมันหัวอ่อนเกินไป! นินจาเป็นแค่เครื่องมือ ไม่มีที่สำหรับคนที่มันทำภารกิจล้มเหลวหรอก”
“ใจเย็นๆน่า พวกเราก็ไม่ได้สูญเสียเขาเสียหน่อย ซาคุโมะเองก็ยังมีชีวิตอยู่ ทำไมท่านต้องโกรธด้วย?” ที่ปรึกษา อุทาทาเนะ โคฮารุกำลังพยายามทำให้รุ่นที่ 3 ใจเย็นลง
“ชั้นไม่คิดว่าดันโซทำอะไรผิดหรอกนะ จริงๆแล้วชั้นว่าซาคุโมะผิดที่จะทำให้ภารกิจล้มเหลว ถึงแม้ว่าดันโซจะเปิดเผยเรื่องนี้กับชาวบ้าน แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิด” คำพูดของ มิโตะคาโดะ โฮมูระอยู่ฝ่ายตรงข้ามของรุ่นที่ 3
“นั้นหมายความว่าเขาต้องตาย?” รุ่นที่ 3 โกรธกับทัศนคติของทั้ง 3 คนเป็นอย่างมาก
“ฮิรุเซน นายคงเข้าใจผิด ที่เขาทำภารกิจล้มเหลว ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาต้องตาย!” คำพูดของโฮมูระทำให้รุ่นที่ 3 ใจเย็นลงบ้าง
ก๊อก ก๊อก!
เสียงประตูดังขึ้นมาขัดบทสนทนาของทุกคน
“เข้ามา!”
ซาคุโมะเดินเข้าสู่สภาด้วยความเคารพ
“ซาคุโมะ นายฟื้นตัวแล้วหรอ? ทำไมไม่พักเพิ่มอีกสักหน่อยละ?” สีหน้าของโฮคาเงะและคนอื่นๆไม่ค่อยดีนักเนื่องจากบทสนทนาที่พวกเขาคุยกัน
“ท่านโฮคาเงะ วิชานินจาแพทย์ของเรียวน่าทึ่งเป็นอย่างมาก ตอนนี้ผมสดชื่นมาก”
“โอ้ อย่างนั้นก็ดี! เจ้าเด็กน้อยเรียวมีฝีมือจริงๆ!” โฮคาเงะรู้สึกดีมากที่หมู่บ้านโคโนฮะมีเรียวที่เก่งเรื่องการแพทย์อยู่
“ท่านโฮคาเงะ ผมมีเรื่องบางอย่างที่ต้องขอร้องท่าน”
ในตอนที่เขาตื่นมาตอนกลางคืนของเมื่อวาน ภรรยาของเขาบอกว่ามีหน่วยลับถูกส่งมาที่บ้านของเขา
ด้วยความรู้และประสบการณ์ของซาคุโมะ เขารู้ว่าเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวกับดันโซอย่างแน่นอน ดันโซอาจจะรู้เรื่องความภาคภูมิใจของซาคุโมะ จะทำให้เขาไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปอย่างอับอายได้ รวมถึงเพื่อนรวมทีมของเขาและมันทำให้เขาต้องฆ่าตัวตาย และด้วยหน่วยลับที่ถูกส่งมายังบ้านของเขา ทำให้ปลุกความสงสัยของซาคุโมะและมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“ถ้านายต้องการอะไรก็พูดออกมาเลย” รุ่นที่ 3 พูดออกมา
“ท่านรุ่น 3 ท่านได้ส่งหน่วยลับเข้ามาบ้านของผมไหม? เมื่อวานนี้” ซาคุโมะถาม
โฮคาเงะเงียบและมองไปที่ดันโซแล้วกล่าวออกมาว่า
“ไม่ หน่วยลับของชั้นไม่ได้ไปยุ่งกับนายเลย”
“แล้วท่านดันโซละ” ซาคุโมะถามต่อ
“ใช่ ชั้นส่งคนไปเพราะกลัวนายจะทำร้ายตัวเอง” ดันโซพูดเหมือนจะไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขา
“หน่วยรากคงไม่รู้สินะครับ ว่าการเข้าไปบ้านของผมนั้นจะถูกฆ่าในทันที” ซาคุโมะเอ่ยออกมา
“ซาคุโมะ นายมันจอมอวดดี! นายกล้าที่จะฆ่าหน่วยรากของชั้นได้ยังไง!?” ดันโซได้ส่งคนไปจับตามองซาคุโมะ แต่เขาไม่คิดว่าซาคุโมะจะฆ่าเขาในทันที หน่วยรากเองก็เป็นนินจาของโคโนฮะเช่นกัน
“อ๋อ แล้วเขาตายเพราะถูกผมฆ่างั้นเหรอ?” ตอนนี้ซาคุโมะไม่สนแล้ว เขาเทหมดหน้าตัก
ดันโซไม่พูดอะไรนอกจากพุ่งตรงมาทางเขาก่อนที่จะต่อยออกไป
ในตอนนี้ ดันโซยังไม่ได้ขโมยเนตรวงแหวน ยังไม่ได้ขโมยเซลล์ของฮาชิรามะ แต่พลังของเขาตอนนี้ก็ใกล้เคียงกับระดับคาเงะอยู่ดี
แต่ว่าหมัดนี้เขาพลาด
เขี้ยวสีขาวฮาตาเกะ ซาคุโมะ ได้ชักดาบจักระของเขาออกมา แววตาของเขาเฉยเมยเป็นอย่างมาก รวมถึงไร้ความเมตตาแม้แต่น้อย
นี้เป็นครั้งแรกที่เขาจะแสดงพลังของตนเองภายในหมู่บ้าน อีกทั้งในสำนักงานของโคโนฮะ ไม่มีใครกล้าที่จะชักดาบออกมา มันเร็วเกินกว่าที่จะหยุดแล้ว มือด้านซ้ายของดันโซโดนซาคุโมะตัดออกภายในทันที
สีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนจากการกระทำของเขาเลย ผู้คนที่อยุ่ในห้องนี้ต่างก็ตกตะลึง สมาชิกสภาอีกสองคนนั้นฝีมือของเขาก็ไม่ได้ด้อยไปเลย ถึงแม้ว่าพวกเขาจะยังหนุ่ม แต่พวกเขาก็เคยอยู่ทีมเดียวกับโทบิรามะ พวกเขาอยู่ในตำแหน่งนี้ด้วยศักดิ์และศรีมาหลายปี พวกเขาเห็นเพลงดาบมากมายในชีวิต แต่พวกเขาก็ยังตกใจกับความแข็งแกร่งของซาคุุโมะ
“พอได้แล้วดันโซ ซาคุโมะ พวกนายไม่ไว้หน้าชั้นเลยสินะ!”
โฮคาเงะไม่ได้มีความคิดที่จะหยุดทั้งสองตั้งแต่แรกแล้ว แน่นอนว่าดันโซไม่สามารถที่จะทำร้ายซาคุโมะได้ แต่เขาไม่ได้คิดว่าซาคุโมะจะตัดมือของดันโซอย่างเลือดเย็น
“ท่านโฮคาเงะ สำหรับท่าน ท่านคือผู้นำสำหรับผม ไม่ใช่พวกเขา! ผมเป็นเขี้ยวสีขาวแห่งโคโนฮะ ต่อให้พวกเขามาขวางทางผม ผมก็จะฉีกกระชากพวกเขา ผมสามารถเสียสละตัวเองในสนามรบได้ แต่ผมไม่ต้องการที่จะตายในหมู่บ้าน ตอนนี้ผมขอตัวก่อนครับ” ซาคุโมะหันหลังก่อนที่จะเดินออกจากสำนักงานไป
“ทำไมนายไม่หยุดเขา?”
“โคฮารุ ไม่ใช่ชั้นไม่อยากหยุดเขา แต่ชั้นหยุดไม่ได้! ชั้นไม่คิดว่าเขาจะแข็งแกร่งถึงขนาดนั้น ถึงชั้นจะเข้าไปแทรกแซงได้ แต่ชั้นก็หยุดอะไรไม่ได้เลย” เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของรุ่นที่ 3 พวกเขาก็เงียบ
“ฮาตาเกะ ซาคุโมะ เขี้ยวสีขาวแห่งโคโนฮะ!” ซาคุโมะหยิบมือที่ตัดขาดของเขาขึ้นมาก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
“เอาละเรื่องก็ควรจบเพียงเท่านี้ ดันโซนายไม่ควรที่จะทำอะไรห่ามๆกับซาคุโมะอีก เพราะว่าคมดาบของเขา คมที่สุดในโคโนฮะแล้ว!”
“พวกเราเองก็ไปกันเถอะ ฮิรุ” ที่ปรึกษาของโคโนฮะทั้งสองคนออกไปพร้อมกัน
“อ่า ถึงแม้ว่าดันโซจะเป็นเพื่อนสนิทของชั้น แต่ชั้นก็ทำได้เท่านี้ ขอโทษนะซาคุโมะ” รุ่นที่สามถอนหายใจออกมา ก่อนที่จะสูบไปป์
เหตุการณ์ในห้องนี้ เรียวเองก็ไม่รู้เรื่อง เขายังคงนอนอยู่ในโรงพยาบาลอย่างไม่ได้สติ
เมื่อว่าเรียวได้ช่วยชีวิตของ ฮาตาเกะ ซาคุโมะ ผู้ที่ทุกคนคิดว่า “ตายแล้ว” แต่หลังจากนั้นพวกเขาก็ได้รับรู้ถึงความมีฝีมือของเรียวทุกคน
นอกห้องของเขาก็ยังมีคนหลายคนที่อยากที่จะเห็นหน้าของเรียว อัจฉริยะผู้ที่มีอายุเพียงแค่ 5 ขวบ แต่เขากลับใช้จักระมากเกินไป เขาคงจะไม่ตื่นในเร็วๆนี้
