บทที่ 16 เกะนิน!
ใบขอจบการศึกษาก่อนกำหนดวางไว้ที่หน้าโต๊ะทำงานของโฮคาเงะ รุ่นที่ 3 สูบไปป์ พร้อมกับหายใจเข้าลึกแล้วถ้ามว่า
“ยามาชิโระ นายคิดว่าเรียวจะสามารถผ่านบททดสอบได้ไหม?”
“ท่านโฮคาเงะ ถ้าหากเป็นการทดสอบทั่วไปแล้วละก็ เขาผ่านอย่างแน่นอน” ยามาชิโระตอบออกมา เขารู้แล้วว่าเรียวนั้นควรผ่านการศึกษาเมื่อ 2 ปีที่แล้ว
ส่วนตัวของโฮคาเงะนั้น เขาไม่อยากให้เรียวจบการศึกษาไปเร็วนัก เป้นไปอย่างที่ซาคุโมะและเรียวคาดเอาไว้ โฮคาเงะยังอยากรั้งตัวเรียวไว้ที่โรงพยาบาล
หลังจากที่คิดไปสักพักรุ่นที่สามตัดสินใจที่จะให้เรียวอยู่ต่อในโรงเรียนไปอีกหน่อย เขาไม่ปฎิเสธใบคำร้อง เขาตัดสินใจจะให้บดทดสอบพรุ่งนี้กับเรียว ควรเป็นบททดสอบที่ควรจะไม่ให้เรียวผ่าน แล้วให้เรียวทำงานให้กับโรงพยาบาลต่อไป
“ยามาชิโระ ชั้นตกลง พรุ่งนี้ตอน 9 โมงเช้าให้มาที่สนามฝึกซ้อมที่ 3”
“ครับท่านโฮคาเงะ!”
หลังจากนั้นยามาชิโระก็ไปแจ้งเรียวเกี่ยวกับการทดสอบ
“น่าตื่นเต้นจริงๆ” ถึงแม้เขาจะคิดว่าไม่ง่ายที่จะผ่านบททดสอบ แต่เขาก็มั่นใจในตัวเองมากพอที่จะผ่านมันไปได้
ในอีกวันตอน 9 โมงเช้า เรียวได้มาถึงสนามฝึกซ้อมที่ 3 ตรงเวลาเป๊ะๆ
“เรียวคุง เธอให้คนแก่แบบชั้นรอได้ยังไง ชั้นจะไม่ใจอ่อนหรอกนะ!” โฮคาเงะที่ยืนรออยู่ที่นั้นพูดขึ้นมา
“ท่านโฮคาเงะ จะว่าไป 9 โมงเช้ามันก็เช้าเกินไปอยู่ดี”
“ฮ่าๆ ดูเหมือนว่าเธอจะมีความมั่นใจมากสินะ!”
“แน่นอนครับ ถ้าผมไม่มั่นใจ ผมคงไม่ส่งใบคำร้องไปหรอก” เรียวพูดออกมาตรงๆ
“ดีมาก! วันนี้การทดสอบไม่ยากเท่าไหร่ เห็นนินจาคนนี้มั้ย? ถ้าไม่โดนเขาเอาชนะภายใน 10 นาที เธอก็สามารถเป็นนินจาได้!” รุ่นที่ 3 พูดออกมาอย่างหน้าด้านๆ
เรียวเป็นแค่นักเรียนนินจาเท่านั้น แต่อีกฝ่ายเป็นคนของตระกูลอุจิวะ! แถมยังเป็นระดับจูนินด้วย ในความเป็นจริงแล้วเพียงแค่จูนินก็ทำให้คนหวาดกลัววิ่งหนีกันกระเจิงแล้ว แถมยังไม่ต้องพูดถึงระหว่างเรียวกับจูนินจากอุจิวะคนนี้เลย
“ท่านโฮคาเงะ….นี้มัน ไม่ดีมั้งครับ” ยามาชิโระไม่อยากเห็นนักเรียนของเขาทรมาณมาก
“ไม่เป็นไรครับครูยามาชิโระ” เรียวพูดออกมา
“เห็นไหม? เขาไม่ปฎิเสธ นายก็อย่าบ่นไปเลยน่า” โฮคาเงะหัวเราะออกมาเบาๆ
“ท่านโฮคาเงะ เริ่มกันเถอะ!” เรียวต้องการเห็นพลังของเนตรวงแหวนจากคนๆนี้!
ความมั่นใจที่มากล้นทำให้รุ่นที่ 3 ไม่รู้สึกสบายใจเล็กน้อย เขามองดูเรียวที่ดูกระตือรือร้นที่จะต่อสู้ กับหนึ่งของตระกูลอุจิวะที่มีพลังมากพอที่จะเป็นพวกหัวกระทิ โฮคาเงะรุ่นที่ 3 สูดหายใจเล็กน้อยก่อนที่จะพูดออกมาว่า
“การทดสอบเริ่มได้!”
จูนินจากตระกูลอุจิวะ อายุประมาณ 20 กว่าๆมองไปยังเรียวก่อนที่จะดูถูกแล้วพูดออกมาว่า
“เจ้าเด็กน้อย การเป็นนินจาไม่เรื่องเด็กเล่น ถ้ายอมแพ้ตอนนี้ละก็เจ็บตัวแน่!”
“ผมแนะนำให้คุณใช้เนตรวงแหวนตั้งแต่ต้นดีกว่านะ ผมหน่ะเร็วมาก แล้วก็ไม่รับประกันนะถ้าเกิดว่าคุณเจ็บตัวขึ้นมา” เรียวไม่สะทกสะท้านกับคำพูดแค่นี้อยู่แล้ว
“หน๊อย งั้นเตรียมตัวเจ็บตัวได้เลย!” จูนินคนนี้พูดออกมาก่อนที่จะโกรธแล้วประสานอินอย่างรวดเร็ว
คาถาไฟ ลูกบอลเพลิง!!
ถึงแม้ว่าเขาจะมีจักระธาตุไฟ หรือเคยต่อสู้กับคนที่มีธาตุไฟ แต่เรียวเองก็เห็นการโจมตีแบบนี้มามากในอนิเมะ เขารู้ทันทีตั้งแต่ตอนประสานอินแล้ว เรียวเองก็ไม่รีรอที่จะประสานอินแล้วใช้ออกมา
คาถานํ้า กำแพงวารี
ทำให้ลูกบอลไฟที่พุ่งเข้ามาดับในทันที
“ได้ยังไง!?” จูนินคนนั้นตกใจเป็นอย่างมาก เรียวนั้นเร็วกว่าเขาในด้านประสานอิน เขาสามารถประสานอิน 4 ครั้งต่อวินาที แต่เรียวนั้นสามารถประสานอิน 5 ครั้งต่อวินาทีหรือมากกว่านั้น!
นินจาคนนี้ไม่เสียทีที่เป็นถึงจูนิน เมื่อเขาพบว่าเด็กคนนี้ประสานอินเร็วกว่าเขา เขาก็เลิกที่จะใช้คาถานินจาแล้วมาต่อสู้ในระยะประชิดแทน
“ไม่ใช้เนตรวงแหวนหรอ? คุณสู้ผมไม่ได้หรอกนะ!”
หลังจากนั้นเรียวก็กระหนํ่าการโจมตีเพียงอย่างเดียวอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าฟาด เวลาผ่านไปเขาก็เริ่มจะทนไม่ได้ เรียวอาจจะพูดถูก หากว่าเขาไม่ใช้เนตรวงแหวนละก็คงสู้ไม่ได้แน่ๆ
จูนินคนนี้เปิดเนตรวงแหวนด้วยความโกรธ แต่ว่าในด้านพลังจูนินจากอุจิวะคนนี้ก็ยังไม่ถึงขั้น เรียวเริ่มผิดหวังขึ้นมาหน่อยๆแล้ว
หลังจากที่เขาหมดความสนใจกับจูนินคนนี้แล้วเขาก็ปลดปล่อยโหมดจักระสายฟ้าออกมา!
“นี้มันโหมดจักระสายฟ้า!?” รุ่นที่ 3 นั้นรู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก เขาไม่คิดเลยนอกเหนือจากทักษะทางการแพทย์ของเรียว เรียวจะมีทักษะสายฟ้าที่ทรงพลังถึงขนาดนี้!
“เฮ้ เจ้านินจาจากอุจิวะ มันจบแล้วละ!” หลังจากที่เขาพูดจบ เรียวก็กลายเป็นประกายสายฟ้ามาอยู่ด้านหลังของจูนินผู้น่าสงสารคนนี้ ถึงแม้ว่าจูนินคนนี้จะสามารถเห็นเงาการเคลื่อนไหวของเรียวได้ แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะตอบโต้อะไรได้ ในเวลาเดียวกันก็มีคุไนวางอยู่ตรงคอของเขา
“ชั้นแพ้แล้ว!” อุจิวะคนนี้ยอมแพ้ออกมาแต่โดยดี
“ท่านโฮคาเงะ ผมผ่านไหมครับ?”
“โอ้! เรียว เธอต่อสู้ออกมาได้เยี่ยมมาก มันน่ายินดีสุดๆ! เธอผ่านแล้ว หลังจากนี้เธอก็จะกลายเป็นนินจาอย่างเต็มตัวแล้วละ” ภาพที่โฮคาเงะเห็นเป็นสิ่งที่ยืนยันว่าเรียวนั้นผ่านการทดสอบ และมีพลังมากเพียงพอที่จะปกป้องตนเองได้
หลังจากนั้นเรียวก็ไปยังสตูดิโอถ่ายรูป กรอกแบบฟอร์ม หลังจากนั้นเขาก็กลายเป็นเกะนินของโฮคาเงะโดยเป็นทางการ
วันต่อมาเขาไม่ได้รับการสอนหรือภารกิจใดๆ เขาใช้เวลาของเขาในโรงพยาบาลกับการฝึกตัวเองในป่า
หนึ่งเดือนถัดมา เรียวก็ไม่ได้มีภารกิจใดๆเลย ทำให้เขาทนไม่ได้!
“ท่านโฮคาเงะ ทำไมผมถึงไม่มีทีมหรือภารกิจอะไรเลย?” เรียวถามโฮคาเงะ
“เอ๊ะ เรียว คืองี้นะ ตอนนี้ทีมของโคโนฮะเต็มแล้วหน่ะ แล้วมันก็ไม่มีทีมที่จะเหมาะสมพอสำหรับเธอ หรือว่าเธอจะรอไปอีกสักหน่อย เดี๋ยวชั้นจัดการเรื่องนี้ให้” โฮคาเงะพูดออกมาพลางหลบสายตา
เรียวตอนนี้รู้สึกว่าโฮคาเงะที่เขารู้จักตอนนี้กลายเป็นคนหน้าด้านแล้ว!
“ท่านโฮคาเงะ งั้นผมจะรออยู่ที่บ้านแล้วกัน ผมใช้เวลาที่โรงพยาบาลมากแล้ว…”
“เรียว ชั้นจำได้ว่ามีโจนินคนนึงที่ยังไม่ได้มีลูกศิษย์”
เรียวแผ่แรงกดดันออกมาทำให้สมองของรุ่นที่ 3 ไหลปรืด!
“ท่านโฮคาเงะ อย่าบ่ายเบี่ยงไปเลยน่า ไหนว่าท่านไม่มีโจนินเหลือแล้วไงครับ?”
ถ้าหากรุ่นที่ 3 พูดอย่างนี้เขาคงทำอะไรไม่ได้
มันเป็นได้ไงที่จะมีโจนินเหลืออยู่คนนึง? เขาคิดไปเรื่อยเปื่อย นี้อาจจะเป็น มินาโตะ นามิคาเสะก็ ที่เป็นรุ่นที่ 4 ก็ได้ แต่ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ชายแดนของหมู่บ้าน ซาคุโมะเองก็พึ่งรับภารกิจไปและกำลังจะออกจากหมู่บ้าน ในบรรดาโจนินของโคโนฮะ เขานึกไม่ออกเลยว่าเป็นใคร
รุ่นที่ 3 นี้เชื่อไม่ได้จริงๆ แต่เขาก็ยังคิดว่าเขายังมีความมั่นใจที่จะเจอกับครูของเขาในวันพรุ่งนี้!
