บทที่ 32 วิชาผนึกของตระกูลอุซึมากิ
วันต่อมาคุชินะได้พาเรียวไปซื้ออาหารและเสบียงเม็ดและอื่นๆ
คาคาชิเดินสนทนากับเรียวโดยที่มีคุชินะยืนอยู่ด้านหน้า
ในตอนเย็นเรียวได้บอกกับแม่ของเขา ชินเสะ ว่าเขาจะไปฝึกที่หุบเขาเมียวโบคุ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่อยากให้เรียวไป แต่รู้ว่านี้เป็นสิ่งที่จะทําให้เรียวเติบโตยิ่งขึ้น
ในฐานะที่เธอเป็นแม่ เธอก็รู้ความคิดของเรียวจึงอนุญาต
ในวันถัดมา จิไรยะและอีกทั้ง 4 คนก็ได้มารวมตัวกันที่สนามฝึกที่ 3
มินาโตะนั้นฝึกวิชาเทพสายฟ้าเหินของเขา คาคาชิฝึกกระสุนวงจักระ ส่วนคุชินะสอนเรียวเกี่ยวกับผนึก
คุชินะไม่รู้ว่าเรียวจะไปนานแค่ไหน เธอจึงรีบสอน [ผนึกห้าธาตุ] และ [ผนึกปีศาจ]
เรียวได้เรียนรู้แต่เขาไม่มีเวลาฝึกในตอนนี้ เขาจะต้องเปิดเนตรวงแหวนของเขาเพื่อบันทึกสิ่งต่างๆในสมองของเขา แล้วเอาไปฝึกในภายหลัง
“เรียว วิชาผนึกต่อไปเป็นผนึกระดับ S ของตระกูลอุซึมากิ” คุชินะลุกขึ้นก่อนที่จะพูดเรื่องนี้
“มันคือวิชาอะไรหรอครับพี่คุชินะ?” เรียวถามออกมา
“มันคือ [ผนึกหยิน] เทคนิคนี้เป็นวิชาที่ตระกูลอุซึมากิพัฒนาไว้สําหรับผู้หญิงเอาไว้สําหรับเก็บความเยาว์วัยเอาไว้ แต่หลังจากนั้นก็ได้รับการพัฒนาจากคุณป้ามิโตะ กับพี่ซึนาเดะ นั้นคือ [ผนึกเบียคุโก] ที่ทําให้สามารถฟื้นฟูกําลังได้อย่างรวดเร็วในระหว่างการต่อสู้”
เรียวรู้จัก [ผนึกหยิน] เป็นอย่างดี มันเป็นวิชาที่ซึนาเดะและซากุเระใช้ กักเก็บจักระจํานวนมากเอาไว้ตรงผนึกที่อยู่ตรงหน้าผาก
เรียวคิดว่าผลที่ทําให้มีร่างกายเยาว์วัยตลอดเวลานั้นเป็นเรื่องที่ดีเป็นอย่างมาก ในโลกที่เขาจากมา นี้ก็ถือเป็นความฝันของผู้หญิงทุกๆคนเช่นกัน
“พี่คุชินะ ผมสามารถเรียนวิชานี้ได้ไหมครับ?” เรียวสามารถทนความหอมหวานของวิชาระดับ S ได้
“ได้แน่นอน แต่ใช้ได้เพื่อกักเก็บ และปลดปล่อยเท่านั้นไม่มีพลังการในรักษาความเยาว์วัยเหมือนผู้หญิง” คุชินะตอบ
“แล้วผมสามารถระเบิดใช้งานจักระได้นานแค่ไหนครับ?” เรียวถามออกมา
“10 นาที่จะ” คุชินะตอบด้วยรอยยิ้ม”
เรียวเข้าใจได้แล้วว่าทําไมเขาไม่เห็นผู้ชายฝึกวิชานี้เลย
“พี่สาว เทคนิคนี้ไม่ใช่ว่าไร้ประโยชน์สําหรับผมหรอครับ?”
“เธอหมายความว่ายังไง?” คุชินะมักได้ยินคําพูดแปลกๆออกมาจากปากเรียว แต่สิ่งที่เขาพูดตอนนี้ค่อนข้างสมเหตุสมผล
“มันไร้ประโยชน์สําหรับผม ผมอาจใช้มันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ผมหมายความว่าที่พี่พูดมานั้น ผมจะไม่ได้อะไรเลย ถึงแม้จะเป็นวิชาระดับ S ผมก็ทําอะไรกับมันไม่ได้”
“ถ้าเธอไม่เรียน เดี่ยวชั้นจะใส่ผนึกไว้ให้แทนแล้วกัน” เมื่อได้ยินว่าเรียวไม่สนใจตราประทับนี้คุชินะก็ไม่ได้พยายามบังคับให้เขาเรียนรู้ เธอสลักตราเพชรไว้บนแขนของเขาแทน
แม้ว่าพวกเขาจะรู้จักกันมาเพียงไม่กี่เดือน นอกจากที่เรียวที่สนิทกับเธอแล้ว เธอมักกั้นกําแพงใจไว้เสมอ
เรียวใช้เวลาทั้งวันในการเข้าใจความหมายของการประสานอินจากคุชินะ รวมถึงวิชาที่เอาไว้ปิดผนึกสัตว์หาง เธอได้สอนเรียวทั้งหมด
“มินาโตะ มาที่นี้หน่อย” หลังจากที่โชว์วิชาผนึกไปหลายวิชาแล้ว คุชินะเหมือนจะลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเรียกแฟนหนุ่มของเธอมา
หลังจากที่ทั้งสองคุยกัน มินาโตะก็พยักหน้าตกลง
เรียว ตระกูลอุซึมากิของชั้นนั้นมีตราประทับที่ต้องห้ามด้วย หลังจากปรึกษากับมินาโตะเราก็ตัดสินใจที่จะสอนเทคนิคนี้ให้เธอ
“เรียว เทคนิคนี้เรียกว่า [คาถาสะกดปิดผนึกซากอสูร) มันสามารถใช้ได้แค่ครั้งเดียว ดังนั้นจึงห้ามใช้มันเด็ดขาด” หน้าตาของมินาโตะดูจริงจังเป็นอย่างมาก
“ใช่แล้ว เทคนิคนจะอัญเชิญมรณะเทพมาผนึกวิญญาณของศัตรูที่ต้องการไว้ในท้องของมรณะเทพ แต่ก็ต้องมอบวิญญาณให้มรณะเทพเป็นเครื่องสังเวยและจะถูกผนึกเข้าไปด้วย” คําพูดของคุชินะทําให้เรียวหนาวเหน็บเข้ากระดูก
เรียวรู้จักเทคนิคนี้ มันเป็นที่สามารถแยกเก้าหางได้ ที่จริงแล้วในมังงะ มีเพียง ริคุโด เซนนิน และมรณะเทพเท่านั้นที่สามารถแยก 9 หางได้ พลังของมรณะเทพนั้นน่ากลัวกว่าของริคุโด เซนนินเสียอีก
เรียวเป็นคนไม่เชื่อเรื่องพระเจ้ามากหรือน้อย สําหรับเขาพระเจ้าเป็นเพียงชายอีกคนหนึ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นเพื่อบรรลุสิ่งที่คนอื่นไม่สามารถทําได้หรือมากกว่าเท่านั้น
“เรียว นี้เป็นวิชาอันตรายจริงๆชั้นหวังว่าเธอจะไม่ได้ใช้มันนะ” คุชินะเอ่ยเตือน
“ผมเข้าใจแล้วพี่คุชินะ” เรียวพยักหน้า
หลังจากที่เรียวยืนยันแล้วมินาโตะก็ได้แสดงให้เขาเห็นถึงลําดับการประสานอินอย่างช้าๆ มันยาวมากเกินกว่าที่จะจดจําได้
หลังจากที่จําได้แล้ว เรียวก็เป็นคนที่สองของคนที่ได้เรียนรู้วิชานี้โดยที่ไม่ใช่ตระกูลอุซึมากิซึ่งมินาโตะเป็นคนแรก
หลังจากที่หมู่บ้านน้ำวนโดนทําลายแล้ว ส่วนใหญ่ของคนในตระกูลอุซึมากิก็ได้เสียชีวิตลงไปในเหตุการรณ์นั้น บางคนก็ใช้ชีวิตในชื่อปลอมนามสกุลปลอม วิชานี้หลังจากที่เรียนรู้แล้วก็เป็นเรื่องยากที่จะลืม และอีกหลายคนเลือกที่จะซ่อนความลับว่าสามารถใช้คาถานี้ได้ คุชินะเคยได้สอนมินาโตะ ตอนนี้เธอก็มินาโตะมาสอนเรียวต่อ
กลางคืนมาเยือนโดยที่พวกเขาไม่รู้ตัว พรุ่งนี้เป็นวันออกเดินทางของเรียว มินาโตะเชิญทุกคนมาทานบาร์บีคิวเพื่อเป็นของขวัญให้เรียวโชคดี
“ถ้าอย่างนั้น พี่คุชินะ พี่มินาโตะ คาคาชิ ไว้เจอกันนะครับ!” หลังจากที่ทานบาร์บิคิวเสร็จเรียวก็ลาพวกเขา
หลังจากที่เขากลับบ้านไป เขาก็พบว่าแม่ของเขากําลังนอนอยู่ เขาไม่อยากกวนแม่ของเขาเลยบอกอิโนะอิจิที่กลับมาจากภารกิจ บอกให้เขาช่วยดูแลเธอ
ในตอนเช้านั้นเรียวได้ใช้คาถาอัญเชิญ เพื่ออัญเชิญฟุคาซากุออกมา
“พร้อมแล้วหรอเรียวจัง?” ฟุคาซากุถามออกมา
“ผมพร้อมแล้วครับ!” เรียวพยักหน้าตอบ
“ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ!” หลังจากนั้นเขาก็เห็นดอกบัวขนาดใหญ่ เขารู้สึกได้ว่าตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ที่โคโนฮะแล้ว!
