HOKAGE RYOS PATH บทที่ 43 การจบการศึกษา
ในบ้านยามานากะ เรียวได้คุยกับอิโนะอิจิ เกี่ยวกับหิน [ฟื้นฟู] อิโนะอิจิเป็นหัวหน้าตระกูลแล้วก็ไปมึนงงไปพักเกี่ยวกับประโยชน์ที่จะตามมา
ในบรรดา 3 กลุ่มของพันธมิตร อิโนะจิกะโจ นาระมีหน้าที่ดูแลการดําเนินงานตามปกติของระบบเภสัชกรรมของโคโนฮะซึ่งหมายความว่าพวกเขามีหน้าที่หลักในการจัดหาสมุนไพรทางการแพทย์ภายในโคโนฮะ
รายได้ที่พวกเขาได้รับนั้นสูงมาก ในมังงะนั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาใช้ยาเม็ดได้ราวกับเททิ้ง
ยาลับของอาคิมิจิ นั้นเป็นยาเสบียงทัพ ดังนั้นยอดขายยาเสบียงทัพจึงเป็นรายได้ของอาคิมิจิ
มีเพียงตระกูลยามานากะเท่านั้นที่ไม่มีธุรกิจประจําตระกูล รายได้ส่วนใหญ่ของพวกเขาก็ได้มาจากส่วยภายในตระกูลแล้วจ่ายคืนในรูปแบบบริการ
หินที่เรียวนํามานั้นทําให้อิโนะอิจิเห็นโอกาสที่ตระกูลของเขาจะได้พัฒนาความเป็นอยู่ เขาอนุมัติข้อเสนอของเรียวโดยที่ไม่เกี่ยงเลย
สองสามวันต่อมันเรียวและอิโนะอิจิถูกรุ่นที่ 3 เรียก
ภายในออฟฟิศนั้นมีรุ่นที่ 3 และจิไรยะกําลังรอพวกเขาทั้งสองอยู่ จิไรยะได้ส่งรายงานเกี่ยวกับหินฟื้นฟูของเรียวไปยังรุ่นที่ 3 ทําให้เขาเกิดความสนใจในทันที
โฮคาเงะเข้าใจถึงคุณค่าของหินก้อนนี้ต่อหมู่บ้าน สิ่งนี้จะทําให้โคโนฮะ1ได้เปรียบอย่างมากในสงครามที่กําลังจะมาถึงและเพิ่มอัตราการรอดชีวิตของนินจาอย่างมาก
2 ยามานากะได้มาถึงออฟฟิศของรุ่นที่ 3 โฮคาเงะถามตรงๆไปว่า
“เรียว เธอสามารถผลิตมันในปริมาณมากได้ไหม?”
เรียวสายหัว ถึงแม้ว่าเขาจะอดหลับอดนอนเขาก็ทําตามคําขอของรุ่นที่ 3 ไม่ได้
“แล้ววันนึงเธอสามารถทําได้กี่อัน?” รุ่นที่ 3 ถามออกมา
“สูงสุด 30 อันต่อวันครับ” เรียวคิดเล็กน้อยก่อนที่จะตอบ
รุ่นที่ 3 พยักหน้า จํานวนเป็นไปตามที่จิไรยะพูด เมื่อพิจารณาจากรายงานของจิไรยะหมู่บ้านทรายเหมือนมีพฤติกรรมแปลกๆ และทําให้พวกเขาพอมีเวลาบ้าง
ด้วยหินฟื้นฟูที่สามารถทําได้ 30 อันต่อวันนั้น ทําให้โคโนฮะมีเวลาเหลือเฟือในการเตรียมตัว นั่นทําให้รุ่นที่ 3 นั้นพอใจเป็นอย่างมาก
“อิโนะอิจิ ชั้นคิดว่านายเข้าใจว่าหินฟื้นฟูของเรียวนั้นมีความสําคัญขนาดไหนต่อหมู่บ้าน และตระกูลยามานากะ ในฐานะหัวหน้าตระกูล บอกชั้นหน่อยว่านายอยากทําอย่างไรกับเรื่องนี้?” รุ่นที่ 3 ถามออกมา
“ท่านโฮคาเงะ ผมมีความคิดว่าหมู่บ้านควรออกเงินซื้อหินหยกให้ตระกูลของพวกเรา และจากการขายหินฟื้นฟูแต่ละครั้ง 30% ของรายได้ควรไปที่หมู่บ้าน” การขายหินควรอยู่ภายใต้การควบคุมของยามานากะ อิโนะอิจิรู้ดี
หลังจากนั้นทั้งสองก็ต่อรองราคากัน สุดท้ายแล้วหมู่บ้านต้องเป็นคนออกเงินซื้อหินหยกและได้เงิน 40% จากการขาย
ทั้งสองฝ่ายพอใจกับผลลัพธ์นี้มากและภารกิจของเรียวในโรงพยาบาลก็ต้องหยุด เพราะขายมีภารกิจใหม่นั้นคือการทําหินฟื้นฟูเป็นภารกิจระดับ B
หนึ่งเดือนกว่าๆผ่านไป เรียวได้ทําหินฟื้นฟูที่สนามฝึกที่ 3 ส่วนยูกาโอะนั้นก็ฝึกภายใต้คําแนะนําของคาคาชิ
ความสามารถของยูกาโอะนั้นเทียบไม่ได้กับโคตรอัจฉริยะอย่างคาคาชิ แต่หากนําเธอไปเปรียบเทียบกับคนอื่นๆถือว่าเป็นที่น่าพอใจ
อย่างไรก็ตามคาคาชิค้นพบข้อบกพร่องพื้นฐานของเธอมากมายหลังจากใช้เวลามากกว่าหนึ่งเดือนในการสอนเธอซากุโมะชี้ให้เห็นก่อนหน้านี้ว่าลูกชายของเขาไม่เคยใส่ใจอะไรเลยเว้นแต่เขาจะเห็นว่าปัญหานี้ร้ายแรงเพียงใด ตอนนี้คาคาชิก็ไม่ได้รังเกียจที่จะสอนยูกาโอะอีกต่อไป
“คาคาชิ นายอยากไปโรงเรียนวันนี้ไหม?” เรียวถามออกมา
“โรงเรียน ทําไมหรอ?” คาคาชิถาม
“รินกับโอบิโตะจบการศึกษาวันนี้ หรือว่านายไม่รู้?”
คาคาชิส่ายหัว ที่จริงแล้วแม้แต่เรียวก็ยังไม่รู้เกี่ยวกับการสําเร็จการศึกษาของโอบิโตะกับริน เขาพึ่งมารู้ตอนเปิดโหมดเซียนนี้เอง
“อยากไปเจอพวกเขาหรอ?” คาคาชิถาม
“ใช่” เรียวนั้นไม่ได้เจอรินกับโอบิโตะมานานแล้ว
“ยูกาโอ พวกเราจะไปโรงเรียนกันหน่ะ พวกเราจะไปดูเพื่อนของพวกเราสอบ เธออยากไปด้วยไหม?” เรียวถามยูกาโอะ
“ไม่คะ พี่เรียว หนูอยากฝึกเพิ่ม” ยูกาโอะปฏิเสธ
หลังจากที่เรียวลงแรงไปมาก ในที่สุดยูกาโอะก็เรียกเขาว่าพี่เรียวสักที นั่นทําให้เรียวรู้สึกดีใจมาก
ดังนั้นเขากับคาคาชิจึงไปที่โรงเรียน พวกเขาไปถึงตอนที่คุไรในสอบพอดี เนื่องจากเธอเป็นคนของตระกูลยูฮิอันทรงเกียรติ จึงสามารถผ่านมาได้อย่างง่ายดาย
อาซุมะเองก็ผ่านการสอบ
“ต่อไป ไมโตะ ไก!”
เมื่อไหร่ก็ตามที่ไกทําการสอบ นักเรียนส่วนใหญ่จะหัวเราะออกมา ทักษะวิชานินจาของเขานั้นแย่มาก และไม่สามารถใช้วิธีลวงตาได้ ที่ทําได้ดีก็คือวิชาไทจุตตี้เท่านั้น
การประเมินผลการสําเร็จการศึกษาของโรงเรียนโดยทั่วไปจะใช้การทดสอบนักเรียนด้วยเทคนิคทั้ง 3 ข้อ แต่ตอนนี้สงครามใกล้เข้ามาแล้ว พวกเขาจึงไม่ลังเลใจหรือเสียใจที่จะมีนินจาเข้ามาเพิ่มสักคน
ไกนั้นทําให้รุ่นที่ 3 รู้สึกประทับใจ เขาจึงได้อยู่ในห้องเรียนของพวกหัวกะทิ
ไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆ เด็กๆในหมู่หัวกะทิและเป็นคนที่คาดว่าจะเป็นเสาหลักแห่งอนาคตของโคโนฮะ ส่วนใหญ่นั้นพวกเขาสามารถกลายมาเป็นโจนินพิเศษ
สงครามใกล้เข้ามาแล้ว ดังนั้นคุณครูจึงมีอิสระในการพิจารณาความสามารถของเด็กแต่ละคน สาหรับไกนั้น เขาเก่งด้านไทจุตส์มาก
“ต่อไป อุจิวะ โอบิโตะอุจิวะ โอบิโตะ อยู่มั้ย!”
การที่คุณครูของพวกเขาพูดซ้ำๆทําให้นักเรียนคนอื่นๆหัวเราะ เนื่องจากเขาเป็นคนจากตระกูลอุจิวะ เขาจึงได้อยู่ในชั้นหัวกะทิ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ความสามารถของเขาก็ดีกว่าไกเล็กน้อย เขาชอบมาสายตลอดเวลา เขาจึงได้ฉายาว่า “ราชาแห่งการมาสาย” ของโคโนฮะ
บททดสอบของโอบิโตะคือ [วิชาโคลนนิ่ง] ตระกูลอุจิวะนั้นสอนวิชานี้ให้กับเด็กๆในตระกูลดังนั้นโอบิโตะจึงไม่มีปัญหากับสิ่งนี้
ต่อไปก็เป็นริน เหมือนกับซากุระเลย เธอมีการควบคุมจักระที่ยอดเยี่ยม
หลังจากการสอบครั้งสุดท้ายของนักเรียนเสร็จสิ้นสมาชิกทั้งหมดของชั้นหัวกะทิผ่านได้อย่างง่ายดาย ต่อจากนั้นครูของพวกเขาพูดยาวเหยียดหลังจากนั้นเขาก็เอาที่คาดหัวที่มีสัญลักษณ์ของโคโนฮะด้วยเหตุนี้โอบิโตะและคนอื่น ๆ จึงกลายเป็นนินจาอย่างเป็นทางการ
“ริน โอบิโตะ ทางนี้!” เรียวโบกมือเรียก
“เจ้าบ้าคาคาชิ เจ้าบ้าเรียว หน๊อย ชั้นก็จบการศึกษาได้เหมือนกัน!” โอบิโตะนั้นไม่เปลี่ยนนิสัยของเขาเลย เขาตระโกนไปยังเรียวกับคาคาชิ
“คาคาชิ เรียว ทําไมพวกนายมาที่นี้งั้นเหรอ?” รินถามออกมา
“พวกเราเบื่อเลยมาดูพวกนายสอบกัน” เรียวตอบ
หลังจากนั้นทั้ง 4 คนก็สนทนากันอย่างสนุกสนาน และนักเรียนหลายคนก็จําหน้าของเรียวกับคาคาชิได้
“นั่นไม่ใช่คาคาชิกับเรียวงั้นเหรอ?”
ทั้งสองนั้นเป็นตัวอย่างของนักเรียนหลายๆคน คาคาชิเป็นนินจาที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ และเป็นจูนินที่อายุน้อยที่สุดอีกด้วย เรียวเป็นนินจาแพทย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่มีทักษะเทียบเท่ากับสิ้นาเดะ
“คาคาชิ โอบิโตะ ริน ดูเหมือนว่าจะมีปัญหาเล็กน้อยแล้วนะ ชั้นไม่ได้มาที่นี้เพื่อเจอพวกนักเรียนคนอื่นๆ ชั้นมาเชิญพวกนายไปกินบาร์บีคิวเพื่อฉลองที่พวกนายจบการศึกษา ร้านบาร์บีคิวแถวๆสนามฝึกที่ 3 นะ” เมือเรียวพูดเสร็จเขาก็เปิดใช้งานโหมดจักระสายฟ้าและจากไปทันที
คาคาชิก็ทําแบบเดียวกัน ทิ้งโอบิโตะกับรินไว้ ทําให้ทั้งสองมองหน้ากัน จากนั้นทั้งคู่ก็วิ่งไปยังร้านบาร์บีคิว
