อัลลัน ประหลาดใจ เมื่อเห็นน้ำเย็นลงในช่วงวินาทีต่อมาและน้ำแข็งก่อตัวขึ้นจากที่ใดก็ได้ ทำให้เขาร้องตะโกนออกมา “ ฉันทำได้แล้ว?! ”
อัลลัน ผงะและคว้าถังน้ำอีกใบและใช้เน็นของเขา
ทันทีที่ออร่าของเขาสัมผัสน้ำ อุณหภูมิของมันจะลดลงอย่างรวดเร็วก่อนที่จะกลายเป็นน้ำแข็งในที่สุด
“ ดูเหมือนว่าระบบจะเพิ่มการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของฉันเป็นสองเท่า มิฉะนั้นฉันจะไม่สามารถแช่แข็งน้ำทั้งหมดในครั้งเดียวได้เร็วขนาดนี้ ”
อัลลัน สัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกที่ปลดปล่อยออกมาจากออร่าของเขาและทุกสิ่งที่เขาสัมผัสด้วย มันจะกลายเป็นน้ำแข็ง
“ ฉันต้องลองดู ”
อัลลัน เริ่มใช้เน็นของเขาทันที พลังงานสีขาวเยือกเย็นปะทุออกมาจากมือของเขาและในพริบตาเสาน้ำแข็งที่เหมือนคริสตัลก็ลอยอยู่เหนือมือของเขา
เขาพยายามสร้างเสาน้ำแข็งที่แหลมคมและมันก็ประสบความสำเร็จจริง ๆ
“ ฉันต้องรู้ว่ามันแข็งแกร่งแค่ไหน ”
อัลลัน เดินไปบริเวณพื้นที่โล่งหลังโกดังและฟันก้อนหินด้วยเสาน้ำแข็งของเขา
เสาน้ำแข็งแตกเป็นเสี่ยง ๆ ขณะที่หินแบ่งออกเป็นสองซีก
มีพลังอยู่ แต่ความแข็งไม่เพียงพอ
อัลลัน ไม่ผิดหวังเลย เขาเริ่มสร้างเสาน้ำแข็งอีกอันแทน
คราวนี้ เขาฟาดลงที่ก้อนหินและแบ่งมันออกเป็นสองซีก ในขณะที่เสาน้ำแข็งยังคงสภาพเดิม โดยไม่มีร่องรอยของความเสียหาย
อัลลัน เปล่งเสียงด้วยความสุข การห่อเสาน้ำแข็งด้วยเน็น โดยใช้ชู ทำให้การโจมตีและการป้องกันของมันพุ่งสูงขึ้น
อัลลัน ตื่นเต้นมาก ขณะที่เขายังคงทดสอบความสามารถใหม่ของเขา
เขานั่งยอง ๆ โดยใช้ฝ่ามือข้างหนึ่งแตะพื้นแล้วเปิดเน็นของเขา การระเบิดของอากาศเย็นออกจากมือของเขาครอบคลุมพื้นน้ำแข็งโดยตรงโดยมีเขาอยู่ตรงกลาง
ยิ่งพื้นที่มีขนาดใหญ่เท่าใด เขาก็ยิ่งบริโภคเน็นมากขึ้นเท่านั้น
แต่เมื่อเห็นผลลัพธ์เช่นนี้ อัลลัน ไม่สามารถซ่อนความสุขของเขาได้
อัลลัน กลับไปที่บาร์และขอบคุณ มิโตะ ที่ช่วยชีวิตเขาอย่างรวดเร็ว
หากไม่มีตู้แช่แข็งของเธอ เขาก็ยังคงต้องดิ้นรนกับการทำความเข้าใจกับน้ำแข็งและถ้าเธอไม่พาเขาออกมา ตอนนี้เขาก็คงจะกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็ง
มิโตะ ยังคงไม่เข้าใจและถามว่า“ ทำไมนายถึงขอบคุณฉันโดยไม่มีเหตุผล? ”
อัลลัน ยิ้มและพูดว่า:“ ฉันจะแสดงมายากลให้ดู ”
” มายากล? ” มิโตะ รู้สึกสับสนเล็กน้อย แต่เธอก็อยากเห็นเวทมนตร์อย่างที่ไม่เคยมีใครแสดงต่อหน้าเธอมาก่อน
อัลลัน นำแก้วเปล่ามาเติมไวน์
เขาถือถ้วยด้วยมือขวาและใช้ออร่าของเขา ทันใดนั้น ไวน์ในถ้วยก็แข็งตัวทันที
มิโตะ อ้าปากกว้าง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นฉากมหัศจรรย์ในชีวิตของเธอ:“ นี่คือเวทมนตร์หรือ? มันน่าทึ่ง นายแช่ไวน์ได้อย่างไร? นายเปลี่ยนมัน ขณะที่ฉันไม่ได้ให้ความสนใจหรือเปล่า? ”
อัลลัน ส่ายหัวและพูดว่า: ” ไม่ “
“ นายทำได้อย่างไร?” ดูเหมือนเธอจะมีความอยากรู้อยากเห็นอย่างมากเช่นเดียวกับ กอน
อัลลัน ยิ้ม:“ ฉันใช้เน็น ”
“ เน็น? ” มิโตะ ไม่เข้าใจว่าเน็นหมายถึงอะไร เธอรู้ว่า อัลลัน ฝึกเน็นเพราะเขาอธิบายเรื่องนั้น แต่เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไรกันแน่
อัลลัน พยักหน้า ในโลกนี้ตราบใดที่คุณเรียนรู้เน็น อะไรก็น่าจะเป็นไปได้
จู่ ๆ มิโตะ ก็อุทานขึ้นมาว่า“ ฉันก็อยากเรียนเหมือนกัน ”
อัลลัน ผงะ
เธอมอง อัลลัน ด้วยดวงตาสีอำพันและถามว่า:“ อัลลัน นายสอนฉันได้ไหม? ”
อัลลัน ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร แต่เหมือนเช่นเคย ระบบปรากฏขึ้น
{ดิง! กรุณาเลือก]
[1: สัญญากับ มิโตะ และสอนเน็นให้เธอจนสำเร็จ รางวัล: เพิ่มการเปลี่ยนแปลงธรรมชาติของเน็นเป็นสองเท่า]
[2: ปฏิเสธ มิโตะ และเพิกเฉยต่อคำขอของเธอ รางวัล: เพิ่มความเชี่ยวชาญในการเปลี่ยนแปลงรูปร่างออร่าเป็นสองเท่า]
อัลลัน เพียงแค่ดื่มแก้วไวน์แช่แข็งโดยไม่ตัดสินใจ
การเปลี่ยนรูปร่างออร่าเป็นสองเท่าหมายความว่าเขาจะสามารถสร้างรูปร่างที่ซับซ้อนหลายอย่างด้วยเน็นของเขาได้
สองเท่าของการเปลี่ยนแปลงในลักษณะเป็นเพียงรางวัลเดียวกับที่เขาได้รับก่อนหน้านี้
การเปลี่ยนแปลงธรรมชาติจะเพิ่มพลังและประสิทธิภาพของคุณสมบัติน้ำแข็งของเขา ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นมาก
ระหว่างทั้งสอง อัลลัน มีความโน้มเอียงไปทางตัวเลือกแรกมากกว่า
มิโตะ เห็นว่า อัลลัน กำลังคิดอย่างหนักและรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย:“ ฉันขอโทษ ”
เห็นเธอแบบนี้ทำให้ อัลลัน อยากแกล้งเธอ:“ ฉันสอนเน็นกับเธอได้ แต่ฉันไม่ได้สอนให้ง่าย ๆ ”
มิโตะ เป็นผู้หญิงที่ฉลาดและเมื่อได้ยินคำพูดของ อัลลัน เธอก็รู้ว่าเขาต้องการอะไร เธอจึงรีบพูดว่า:“ ฉันจะเห็นด้วยกับทุกอย่าง ”
อัลลัน เลิกคิ้วแล้วพูดว่า: ” จริงเหรอ? “
มิโตะ พยักหน้าและพูดว่า:“ ก็ตราบใดที่เธอสอนเน็นกับฉัน ฉันจะยอมทุกอย่างที่นายต้องการ ” เธอคิดว่าเนื่องจาก อัลลัน จะสอนเธอ เขาจะไม่ขอสิ่งที่เป็นไปไม่ได้
อัลลัน มองไปที่เธอและเริ่มจริงจังขึ้น:“ เธอรู้ไหมว่าคำพูดที่เป็นแบบนี้ เบื้องหลังผู้ชายที่เข้มแข็งทุกคน มีผู้หญิงที่สนับสนุนเขา ”
“ นายหมายถึงอะไร? ” มิโตะ ถามด้วยความสับสน
อัลลัน ชี้ไปที่เธอและพูดว่า:“ มันง่ายมากจริง ๆ เธอจะเป็นผู้หญิงของฉัน ”
” อะไร? ” มิโตะ สะดุ้งและหน้าแดงอย่างบ้าคลั่ง
อัลลัน ไม่ได้พูดอะไรและมองไปที่ มิโตะ เท่านั้น
มิโตะ หน้าแดงมากขึ้น ขณะที่หัวใจเต้นแรงขึ้น เธอมองไปที่เขาและพูดว่า:“ นาย…นายกำลังพูดถึงอะไร? นายไม่รู้เหรอว่าฉันแก่กว่านายมาก ”
“ ห่างเพียงไม่กี่ปี ” อัลลัน ไม่รังเกียจ
“ นั่นยังแก่เกินไปสำหรับนาย ” ดูเหมือนว่า มิโตะ จะคำนึงถึงความแตกต่างของอายุ แต่เธอก็ไม่ได้ปฏิเสธ อัลลัน
เธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าเธอมีค่าพอที่จะคบกับ อัลลัน ซึ่งยังเป็นวัยรุ่น
อัลลัน ไม่เห็นด้วย:“ อายุไม่สำคัญหากความรักมีอยู่จริง ”
มิโตะ พูดไม่ออกไปสักพัก
เธอไม่เคยพิจารณาเรื่องนี้มาก่อน
ตั้งแต่เธอโตขึ้น เธอก็ไม่เคยรักเด็กผู้ชายสักคนเลย นับประสาอะไรกับจับมือกันหรืออะไรก็ได้สำหรับเรื่องนั้น
เห็นได้ชัดว่าเธออายุครบกำหนดแต่งงานนานแล้ว แต่เธอไม่เคยพบคนที่เหมาะสม
ในความเป็นจริง เธอมักจะรู้สึกโดดเดี่ยวและหวังว่าจะหาใครสักคนที่จะพึ่งพาได้ แต่ไม่มีใครบนเกาะที่ตรงตามมาตรฐานของเธอและเธอมักคิดว่ามาตรฐานของเธอสูงเกินไปเล็กน้อย
เมื่อเธอเหลือบไปที่ อัลลัน อย่างรวดเร็ว เธอก็พบว่าตัวเองหน้าแดงมากขึ้นไปอีก
