………
ลานประลองกลางหาว คือ สนามประลองการต่อสู้แบบหอคอย ซึ่งเป็นสถานที่ต่อสู้ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในโลก ที่ซึ่งนักสู้ที่ได้รับชัยชนะจะขึ้นไปบนชั้นที่สูงขึ้น โดยเป็นส่วนหนึ่งของระบบการให้รางวัล มีความสูง 991 เมตรและมี 251 ชั้น ภายในมีนักศิลปะการต่อสู้หลายพันคนแข่งขันกันทุกวัน เพื่อทดสอบทักษะและก้าวไปสู่ชั้นที่สูงขึ้น ตั้งอยู่ในทวีปเดียวกับสาธารณรัฐพาโดเกีย ซึ่งเป็นประเทศเดียวกับที่ครอบครัวโซลดิ๊กอยู่ แต่ตั้งอยู่ทางตะวันออกของทวีป ตรงข้ามกับที่พาโดเกียอยู่
และฉันกำลังยืนอยู่หน้าแผนกต้อนรับของหอคอยเดียวกัน
” ยินดีต้อนรับสู่การแข่งขันบนฟากฟ้า โปรดกรอกแบบฟอร์มนี้พร้อมข้อมูลที่จำเป็น ” พนักงานต้อนรับพูด ขณะยื่นแบบฟอร์มให้ฉัน
‘อืม ประสบการณ์การต่อสู้ แปดปีละกัน‘ ฉันกรอกส่วนที่เหลือของที่ว่างและส่งกลับ
ฉันเข้าไปพบกับเวทีทั้งหมด 16 เวที แต่ละเวทีมีการต่อสู้อย่างต่อเนื่อง แม้ว่าจะดูเหมือนผู้ชมไม่เยอะเกินไป ฉันเดาว่าคงมีคนไม่มากนักที่สนใจชั้นล่าง
ฉันรอสองสามนาทีก่อนที่หมายเลขของฉันจะถูกเรียก ” หมายเลข 1075 และ 1032 ได้โปรดไปที่สนามประลอง D “
“ ขอให้ผู้สมัครเข้าชิงไปที่สนามประลอง “
ฉันขึ้นไปบนสนามประลอง เผชิญหน้าเป็นผู้ชายผมบลอนด์ มีแผลเป็นที่หน้า ฉันเห็นในแววตาเขากำลังดูถูกฉัน ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติ ถึงแม้ว่าฉันจะตัวสูงกว่าเด็กในวัยเดียวกัน ฉันยังคงดูเหมือนเด็ก 10 ขวบ ฉันไม่สนใจผู้ชมที่ส่งเสียงดัง ขณะที่ฉันรอให้ผู้ตัดสินเริ่มการแข่งขัน
” เราอยู่บนสนามประลองของชั้นหนึ่ง มีไว้สำหรับประเมินระดับของผู้สมัคร ทั้งหมดมีเวลาจำกัด! คุณมีเวลาสามนาทีในการแสดงสิ่งที่คุณทำได้ ” ผู้ตัดสิน
” ถ้าพร้อมแล้ว!!! เริ่มได้ “
ถึด!!!!!!
นั่นคือเสียงของฝ่ายตรงข้ามที่กระแทกพื้น ในขณะที่ฉันล้มเขาลงก่อนที่ใครจะสังเกตเห็น โดยพื้นฐานแล้วฉันก็แค่ตีเขาที่จุดเฉพาะที่ด้านหลังคอด้วยแรงเพียงพอที่จะทำให้เขากระเด็นออกไป
“ หมายเลข 1075 ขึ้นไปที่ชั้น 50 ได้เลย ” กรรมการพูด ขณะยื่นตั๋วสำหรับชั้น 50 ให้
………
” ยาซุโอะ ทะลุชั้น 190 ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว “
ผ่านไป 2 สัปดาห์แล้วตั้งแต่การประลองแรกของฉัน ฉันเข้าแข่งขันให้ได้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ ซึ่งทำให้ฉันสามารถมาถึงชั้นนี้ได้อย่างรวดเร็ว
” เงินของคุณถูกโอนเข้าบัญชีของคุณแล้ว ” ฉันพยักหน้า ตอนนี้ฉันมีเงินประมาณ 211,050,000 เจนนี่ในบัญชี อืม ฉันสงสัยว่าเมื่อไรจะมีใครมาบังคับให้ฉันเอาเสื้อผ้าขนาดหนักนี่ออกได้ แต่ตอนนี้ไปที่ชั้น 200 กันเถอะ
ฉันกำลังเดินผ่านโถงทางเดินชั้น 200 ขณะที่สังเกตเห็นพนักงานประจำชั้นยืนอยู่ที่นั่น…
“ ยาซุโอะ ใช่ไหม? แผนกต้อนรับอยู่อีกด้านหนึ่ง โปรดลงทะเบียนวันนี้สำหรับการแข่งขันที่ชั้น 200 ผู้สมัคร 142 คนลงทะเบียนที่ชั้นและกำลังรออยู่ ชั้นที่เหนือ 200 ขึ้นไปไม่มีเงินรางวัล มีแต่ชื่อเสียงและเกียรติยศ
อาวุธทั้งหมดได้รับอนุญาตจากชั้นนี้เป็นต้นไป นักสู้มีเวลา 90 วันในการเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ใด ๆ แม้ว่าจะสามารถต่อสู้ได้ทุกวันหากต้องการ ผู้เข้าแข่งขันที่มีอันดับสูงสุด 21 คนเรียกว่า ฟลอร์มาสเตอร์ เพราะพวกเขาได้รับชั้นของตัวเองระหว่างชั้น 230 ถึง 250
การพ่ายแพ้การต่อสู้สี่นัดจะส่งผลให้ถูกตัดสิทธิ์ ในขณะที่การชนะสิบนัด จะส่งผลให้ได้รับสิทธิ์ในการท้าประลองกับฟลอร์มาสเตอร์
ชั้น 251 ของลานประลองกลางหาว จัดการแข่งขันทุก ๆ สองปีที่เรียกว่า แบทเทิลโอลิมเปีย และผู้ชนะได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่บนชั้น 251 ในเพนต์เฮาส์สุดพิเศษ ”
ฉันพยักหน้า ลงทะเบียนแล้วไปที่ห้องส่วนตัวที่ฉันได้รับ หลังจากปิดออร่าแล้ว ฉันสบายใจกว่าที่จะอยู่ในเซ็ตสึ แม้ว่าฉันจะไม่สามารถใช้มันที่ชั้นล่างได้ เนื่องจากมันแทบจะไม่มีใครสัมผัสได้
ฉันสังเกตเห็นผู้สมัครสองสามคนระหว่างทาง แม้ว่าฉันจะไม่รู้จักใคร แต่พวกเขาก็ให้ความสนใจฉันมาก ในขณะที่มองฉันแปลก ๆ ซึ่งเข้าใจได้ว่าฉันอยู่ในสถานะเซ็ตสึ ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ใช้เน็นนั้นปล่อยการป้องกันในสถานะนี้
แต่ฉันมั่นใจในความรู้สึกของตัวเองและมั่นใจว่าจะตอบสนองได้เร็วพอที่จะออกจากสถานะนี้ทันที
ฉันเข้าไปในห้องของฉัน วางกระเป๋าเป้ลง ฉันจะมีการต่อสู้ทุก 2 เดือนเริ่มตั้งแต่เดือนหน้า ซึ่งหมายความว่าฉันใช้เวลาประมาณ 2 ปีในการท้าทายฟลอร์มาสเตอร์ให้เสร็จ จากนั้นฉันจะดูว่าฉันต้องการเข้าร่วมในแบทเทิลโอลิมเปียที่ชั้น 251 ของลานประลองหรือไม่ ลานประลองจัดการแข่งขันทุกสองปีที่เรียกว่า แบทเทิลโอลิมเปีย และผู้ชนะได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่บนชั้น 251 ในเพนต์เฮาส์สุดพิเศษ
สำหรับตอนนี้ ฉันต้องฝึกสำหรับฮัตสึหลักของฉัน ฉันไม่รู้ว่าฉันจะสร้างฮัตสึอีกในอนาคตหรือไม่ แต่ตอนนี้ ฉันมีสองฮัตสึในใจ ซึ่งอย่างแรกอยู่ในสายพิเศษและอย่างที่สองที่อยู่ในสายเสริมพลังและมันจะกำจัดจุดอ่อนของฉัน
สไตล์การต่อสู้ของฉัน คือ ระยะประชิด สร้างความเสียหายให้ได้มากที่สุดโดยใช้มือเป็นอาวุธ จุดอ่อน คือ ต่อสู้กับผู้คนที่เข้ากันได้กับสายเสริมพลังมากกว่าฉัน ซึ่งก็คือประเภทอื่น ๆ ทั้งหมด ฉันมีเพียง 40% ที่เข้ากันได้ เนื่องจากฉันเป็นสายพิเศษ ฉันจึงต้องการฮัตสึที่น่ารังเกียจ หนึ่งในนั้นใช้ความสำเร็จสูงสุดของฉัน ความเร็ว…
ความเร็ว คือ สิ่งที่ฉันให้ความสำคัญมากที่สุด ฉันเน้นที่ความเร็วในการโจมตีอีกเล็กน้อย แม้ว่าความเร็วในการเคลื่อนที่ของฉันจะไม่น้อยกว่าเลยก็ตาม ถึงแม้ว่าฉันจะลดน้ำหนักแล้ว ฉันก็ยังไม่ถึงระดับของ เนเทโร่ เลย อย่างไรก็ตาม เขาก็อยู่ในสภาพร่างกายที่ดีอยู่แล้วและเขาต้องจดจ่อกับสิ่งหนึ่งตลอดทั้งวัน ในขณะที่ฉันต้องฝึกทุกอย่างพร้อม ๆ กัน ดังนั้น ฉันยังต้องใช้เวลาอีกสักพักกว่าจะถึงระดับของเขา…
……….
