…….
– มุมมองของ อิรุมิ โซลดิ๊ก –
มีบางครั้งที่ฉันเกือบหัวใจล้มเหลว แต่พวกเขาก็หยุดการฝึกทันเวลาที่ฉันจะกลับมามีสติอีกครั้ง เมื่อพิจารณาถึงการฝึกลอบสังหารรุ่นต่อ ๆ ไปของครอบครัวฉัน การฝึกซ้อมก็จะต้องได้รับการปรับให้เหมาะสมที่สุด เพื่อทดสอบขีดจำกัดของผู้ฝึก ซึ่งเป็นเหตุผลที่ฉันยังคงมีสติอยู่หลังจากการทรมานทั้งหมดที่ฉันเคยผ่านมา
แม้แต่บุคลิกภาพของฉันก็ยังได้รับผลกระทบ เนื่องจากมันเยือกเย็นกว่าที่เคยเป็นมาและฉันก็สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้มากขึ้น นั่นคือเป้าหมายหนึ่งของการฝึก แม้ว่าฉันจะชอบการฝึกความแข็งแกร่งมากกว่า
สมาชิกในครอบครัวโซลดิ๊กไม่ได้ใกล้ชิดกันนักจากสิ่งที่ฉันเห็นมาจนถึงตอนนี้ แม้ว่าคนที่ฉันรู้สึกใกล้ชิด คือ ยาซุโอะ และแม่ของฉัน ฉันรู้สึกว่าพวกเขาเข้าใจฉันดีขึ้นโดยเฉพาะ ยาซุโอะ การสนทนาของเรามีประสิทธิภาพและน่าพอใจอยู่เสมอ ถึงแม้จะไม่ได้พูดคุยกันมากนักและจากที่เขาพูดมา ฉันยืนยันได้เลยว่าเขาเข้าใจค่อนข้างมากว่า ‘พลังคือสิ่งที่สวยงาม‘ แต่ครอบครัวต้องมาก่อน
ฉันวางแผนที่จะท้าต่อสู้กับเขา เนื่องจากฉันต้องการรู้ความแตกต่างระหว่างเราและยังต้องการ แม้หลังจากดูการแข่งขัน แต่หลังจากที่เขาโจมตีฉัน ฉันก็เปลี่ยนใจ ไม่ใช่เพราะทักษะแปลก ๆ ของเขาตามที่เขาเรียนรู้ สิ่งที่เปลี่ยนใจฉัน คือ จิตสังหารของเขาตอนที่เขาโจมตีฉัน เขาไม่มี ฉันไม่รู้ว่าเขาโจมตีฉันจนกระทั่งเขาลงมือและในการฝึกลอบสังหารนั้นโดยพื้นฐานแล้ว นั่นหมายความว่าฉันตายแล้ว
สิ่งสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งที่เราได้เรียนรู้ในการฝึกลอบสังหาร คือ การตรวจจับจิตสังหารของคู่ต่อสู้ แต่ฉันไม่รู้สึกจิตสังหารจากเขา
ระยะห่างระหว่างเรามากกว่าที่ฉันคิด ฉันรู้ว่าเขาจะทิ้งฉันไว้ข้างหลังเพราะเขามีความสามารถมากกว่าฉันและฉันสังเกตว่าเขาพยายามอย่างมาก
มันเป็นแบบนั้นเสมอ เขานำหน้าฉันเสมอและฉันพยายามเลียนแบบสิ่งที่เขาทำค่อนข้างมาก แต่เขาไม่ใช่คนที่ฉันเกลียด ฉันสามารถอิจฉาความสามารถของเขาได้ แต่การเกลียดเขาที่แข็งแกร่งกว่านั้นไร้เหตุผลสำหรับฉัน ฉันยังสังเกตเห็นว่าเขาเปลี่ยนไปหรือดูเหมือนเขาดูเป็นอิสระมากขึ้น แค่เป็นตัวของตัวเอง ฉันคิดว่าใบหน้าที่ไร้อารมณ์ที่เขาเคยมีตลอดหลายปีที่ผ่านมานั้นเป็นอย่างไร แต่รอยยิ้มของความสนุกกลับบอกเป็นอย่างอื่น…..
ฉันต้องฝึกฝนให้หนักขึ้น…
….
ในป่าซึ่งอยู่ไม่ไกลจากลานประลองกลางหาว ฉันกำลังเดินไปยังจุดฝึกซ้อมปกติของฉัน ฉันยืนอยู่ที่นั่น ขณะหลับตา จดจ่ออยู่กับการรับรู้ว่ามีใครอยู่ใกล้ ๆ และเมื่อฉันยืนยันว่าไม่มีใครอยู่บริเวณนั้น ฉันจึงเริ่มการฝึก
เน็นของฉันเริ่มแผ่ปกคลุมพื้นที่ขนาดใหญ่รอบตัวฉัน นี่คือ เอ็น ฉันสามารถขยายมันไปยังพื้นที่ 131 เมตรในช่วง 1.2 วินาที แม้ว่าฉันจะไม่สามารถฝืนมันให้ต่ำกว่านี้เหมือนที่ เมลเอม ทำ
ยิ่งเอ็นของฉันใหญ่ขึ้น ก็ยิ่งใช้เวลานานขึ้น แม้ว่าจะมีการควบคุมที่ดี ฉันพบว่า 0.8 วินาทีเป็นเวลาน้อยที่สุดที่ฉันสามารถแพร่กระจายเอ็นของฉันได้และทุกครั้งที่ฉันเพิ่มรัศมีเอ็นของฉัน เวลาก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน แม้ว่าข้อบกพร่องนี้จะถูกลบออก เมื่อฉันสร้างฮัตสึของฉัน
เหลือการประลองอีกเพียงสามครั้ง จากนั้นฉันจะมุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนและสร้างฮัตสึหลักของฉันต่อไปอีก 6 เดือนก่อนที่จะท้าประลองฟลอร์มาสเตอร์ตามที่ฉันคิดไว้
จากนั้นในขณะที่พยายามขยายเน็น ฉันก็ฝึกโจมตีความเร็วตามปกติ ฉันปรับกายวิภาคของมือ ‘deadly snake’ มือของฉันจะคมขึ้นพร้อมกับเล็บของฉันที่คมกริบ
จากนั้นฉันก็ใช้ เงียว ที่มือของฉัน โดยใช้ออร่าที่มีอยู่และเริ่มโจมตี มือซ้ายของฉันแล้วมือขวาของฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขณะที่ความเร็วในการโจมตีของฉันเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งฉันถึงจุดสูงสุดด้วยการเพิ่มน้ำหนัก ฉันยังคงจังหวะนี้ จนกระทั่งออร่าของฉันใกล้จะหมดลง
ฉันลดเอ็นของฉันลง จากนั้นฉันก็ยืนอยู่หน้าต้นไม้ที่ใกล้ที่สุด แล้วยกมือขึ้น จากนั้น…
‘ฮัตสึ -กุหลาบสีม่วง-: M=1000, T=5‘
เวลาดูเหมือนจะช้าลง เมื่อฉันโจมตีทันที มือของฉันดูเหมือนจะหายไป เมื่อพวกมันทะลุผ่านต้นไม้ โดยทิ้งเส้นสีม่วงไว้ ในขณะที่ฉันเริ่มวนรอบต้นไม้สร้างภาพวาดที่สวยงาม
ฉันถอยกลับไปในวินาทีที่สาม ขณะที่ฉันดูสิ่งที่ถือได้ว่าเป็นฉากที่สวยงามที่สุดแห่งหนึ่งที่ฉันเคยเห็นด้วยรอยยิ้มที่ยิ้มแย้ม เส้นสีม่วงแผ่กระจายไปในช่วง 0.5 วินาทีแล้วต้นไม้ก็ไม่ปรากฏให้เห็น เหลือเพียงรูที่แสดงถึงต้นไม้ที่เคยหยั่งรากอยู่ที่นั่น
ฉันสร้างฮัตสึด้วยแนวคิดที่ว่าทุกอย่างที่ฉันตั้งเป้าไว้สามารถได้รับผลกระทบจากความสามารถของฉันได้ ตราบใดที่ฉันคิดว่ามันเป็นเป้าหมาย ซึ่งหมายความว่าฉันสามารถทำให้ทุกอย่างตั้งแต่เคลื่อนไหวไปจนถึงวัตถุที่ไม่มีชีวิตหายไปตราบใดที่ฉันปฏิบัติตามเงื่อนไข ฮัตสึของฉันค่อนข้างน่าสนใจ เมื่อฉันสร้างมันขึ้นมาโดยมีเป้าหมายสองสามเป้าหมายในใจ เป้าหมายที่ยากจะลบเลือน…
‘ฮัตสึ -กุหลาบสีม่วง- : M=100,T=0.2‘
จากนั้นฉันก็กำหนดเป้าหมายต้นไม้อื่น คราวนี้ฉันใช้ตัวจับเวลา 0.2 วินาทีและก่อนที่ตัวจับเวลาจะสิ้นสุด ฉันกำหนดเป้าหมายต้นไม้อื่นในช่วงเวลาที่ฉันถึงมัน เวลานั้นหมดลง
ทั้งหมดที่ฉันต้องการ คือ การโจมตีหนึ่งครั้ง เพื่อทำให้ต้นไม้หายไป…
ฉันเปิดใช้งานฮัตสึอีกครั้งด้วยการจับเวลาเดิมซ้ำ ๆ จนกระทั่งต้นไม้ 5 ต้นหายไปในช่วง 1 วินาที นี่เป็นวิธีที่จะใช้ความสามารถของฉันให้เกิดประโยชน์สูงสุดโดยใช้เวลาให้เพียงพอสำหรับทุกเป้าหมาย เนื่องจากฮัตสึของฉันไม่สามารถกำหนดเป้าหมายหลายเป้าหมายพร้อมกันได้
ฉันหลับตาลง ในขณะที่แสดงสีหน้าเคร่งขรึม ” ถึงเวลาแล้ว หลังจากที่ฉันฝืนมันมาเป็นเวลานาน ฉันต้องรู้ว่าเป็นไปได้ไหม…‘ จากนั้นเอง…
…….
