……….
รอยยิ้มกลายเป็นเสียงหัวเราะเล็ก ๆ ขณะที่เขาจูบหน้าผากเธอ ” ฮ่าฮ่าฮ่า พี่ชายของเธอฉลาดมาก “…
นานิกะ มองด้วยสายตาว่างเปล่าก่อนที่จะกอดเขาแน่น
ยาซุโอะ ลูบคาง ขณะคิดถึงความปรารถนาที่สำคัญอย่างยิ่ง สำหรับแผนการที่เขาต้องทำ ‘อืม การขอความปราถนาตอนนี้ จะทำให้เขาสบายใจขึ้น แต่ความปลอดภัยของเธอต้องมาก่อนและด้วยสัตย์สาบานที่ฉันได้ให้ไว้ ใครก็ตามที่ฉันรัก การได้รับบาดเจ็บอาจเป็นอันตรายได้ ฉันเดาว่าฉันคล้ายกับ อิรุมิ แต่สัตย์สาบานนี้จะเป็นประโยชน์กับฉันมากขึ้นอยู่ดี‘
“ นานิกะ สำหรับความปรารถนานั้น ฉันอยากให้เธอและ อารุกะ มีความสามารถในการเทเลพอร์ตมาหาฉันในบางกรณีและเธอสามารถเทเลพอร์ตกลับได้ ”
กรณีแรก ถ้าเธอคิดถึงฉันหรือแค่ต้องการพบฉัน เว้นแต่ว่าฉันไม่ว่างหรืออยู่ในสถานการณ์ที่เธอไม่ได้รับอนุญาตให้เทเลพอร์ตมาหาฉัน
กรณีที่สอง หากเธอคนใดคนหนึ่งใกล้จะได้รับบาดเจ็บทางร่างกายหรือทางอารมณ์ ไม่ว่าจะได้รับอันตรายในระดับใดก็ตาม ในกรณีนี้ เธอจะเทเลพอร์ตมาหาฉันเสมอ
กรณีที่สาม เธอจะเทเลพอร์ตมาหาฉันเสมอ เมื่อเธออยู่ในโหมดการให้ความปรารถนา ความปรารถนานั้นเป็นไปได้ไหม? ” จากนั้น ยาซุโอะ ก็ถาม ขณะที่ลูบหัวเธอ
นานิกะ ดูนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดว่า “ ไค! ”
ในชีวิตที่แล้ว ยาซุโอะ ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาก เขาทำงานอย่างหนักเพื่อให้มันมีความสุขและความหลงใหลของเขาทำงาน เพียงเพื่อเติมความสุขนี้เท่านั้น เขามีพ่อแม่ที่ดีมากดูแล
พวกเขาเสียชีวิตเมื่อไม่กี่ปีก่อนที่เขาจะเสียชีวิต เขาไม่รู้ว่าความตายทำให้เขารู้สึกอย่างไร เขาจึงไม่ได้แสดงมันออกมา เขาเป็นคนประเภทที่เก็บอารมณ์เชิงลบทุกอย่างไว้กับตัวเอง แต่ไม่อายที่จะแสดงมันออกมา เมื่อเขามีความสุข
เขามีเพื่อนจำนวนหนึ่ง แม้ว่าจะไม่มีใครที่เขาสนิทด้วย แต่เขาไม่ใช่คนที่ต้องการเพื่อนและเขาก็ไม่เคยเปลี่ยนความคิดเช่นกัน เขามีความสัมพันธ์บ้าง แม้ว่าจะไม่มีอะไรจริงจัง เขายังเด็ก ดังนั้น เขาจึงไม่ต้องการให้เวลามากเกินไปในการสร้างความสัมพันธ์กับใครบางคนและจดจ่ออยู่กับงานของเขาเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่กำลังคุยกับใครบางคนเป็นครั้งคราว
เขาวางแผนที่จะมีครอบครัว เมื่อนึกถึงช่วงเวลานั้น ความคิดในการมีลูกสาวที่น่ารักเป็นสิ่งที่ดึงดูดใจเขาและนั่นคือสิ่งที่เขาคิดกับ อารุกะ
“ ฉันยังมีคำถามอยู่ ดังนั้น อยู่ต่ออีกหน่อยได้ไหม? ” เธอพยักหน้า เมื่อได้ยินสิ่งที่ ยาซุโอะ พูด
“ ทำไมเธอถึงให้ความปรารถนา? เธอได้อะไรบ้าง? มันคงไม่ง่ายเหมือนคำขอสามข้อหรือผลที่ตามมาจากการปฏิเสธคำขอสี่ข้อ ” เขาถาม
“ ไม่รู้สิ แค่รู้สึกว่าจำเป็นต้องทำ ” นานิกะ
“ อืม น่าสนใจ… อะไรเป็นเหตุผลที่เธอไม่เคยขอกับครอบครัวเราเลย ยกเว้นฉันและคำขอของ คิรัวร์ และเธอยังขอแค่คำของ่าย ๆ ที่เราจะทำโดยที่เธอไม่ต้องขอ ”
“ นานิกะ กับ อารุกะ คงจะเสียใจ ถ้ามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นกับเธอ ” นานิกะ
“ ฮาฮ่า แบบนั้นสิ เด็กดีของฉัน ” เขาหัวเราะเล็กน้อย ขณะที่ อารุกะ กลับมา เธอดูสับสน ขณะที่มองไปรอบ ๆ “ โอนิจัง พวกเราอยู่ที่ไหนกัน? ”
“ อืม ในสถานที่ที่สวยงาม เธอรู้สึกอะไรก่อนที่จะตื่นไหม? ” ยาซุโอะ
รอยยิ้มสดใสปรากฏบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอกอดเขาแน่น “ มีความสุข! ”
‘อืม เหมือนกับมังงะ เธอรู้สึกถึงสิ่งที่ นานิกะ รู้สึก…‘ ยาซุโอะ คิด ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแล้วเขาก็พูดว่า ” อยากให้พี่เล่นมายากลให้ดูไหม? ” ความสุขท่วมท้นใบหน้าของ อารุกะ ขณะที่เธอพูดใน น้ำเสียงร่าเริง ” อืม เล่นให้หนูดูหน่อย! “
ทันใดนั้น เธอก็เริ่มลอยจากแขนของเขา จนเธอลอยอยู่เหนือพื้นดินสองถึงสามเมตร ” ว้าว ฉันจะตกแล้ว!! ” ได้ยินเสียงตื่นตระหนกในน้ำเสียงของเธอ
“ โอ้… น้องไม่ไว้ใจพี่ใหญ่คนนี้เลย ” ยาซุโอะ แสร้งทำเป็นผิดหวังในน้ำเสียงของเขา
ดูเหมือนจะทำให้เธอสงบลง ในขณะที่เธอพูดพร้อมกับที่พยายามจะลอยมาหาเขาทั้ง ๆ ที่เธอดูเหมือนจะทำไม่ได้ “ ฉันเชื่อใจพี่ใหญ่มาก ”
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขาพูด ” พี่ให้ความสามารถในการบินได้ตราบเท่าที่น้องอยู่ใกล้พี่ น้องแค่ต้องชี้มือไปในทิศทางที่น้องต้องการจะบินไป “
สีหน้าร่าเริงปรากฏขึ้น ขณะที่เธอชี้ไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งพร้อมพูดว่า ” บิน!! ” และเธอบินไปรอบ ๆ แม้จะอยู่ในอาเขตของ ยาซุโอะ เท่านั้น ” ฮิฮิ ฉันกำลังบินอยู่!!! “
ยาซุโอะ ยิ้ม ในขณะที่เขาเริ่มคิดเกี่ยวกับแผนการของเขาสำหรับปีหน้า ‘อืม ฉันสำรวจซากปรักหักพังที่รู้จักเกือบทั้งหมดแล้ว ดังนั้น ฉันจะทิ้งที่เหลือไว้ในภายหลัง ฉันจะใช้เวลาในปีหน้าที่นี่กับ อารุกะ โดยเน้นที่การขยายระยะอาเขตของฉันและสร้างความสามารถย่อยที่ฉันตั้งใจไว้สำหรับ กุหลาบม่วง‘
‘ฉันควรสั่งคอนโซลจอยสเตชั่นและแผ่นก็อปปี้ของกรีดไอร์แลนด์มาด้วย เกมกรีดไอร์แลนด์เปิดตัวเมื่อสามปีที่แล้ว แต่ฉันไม่มีเงินทุนที่จะซื้อมัน เนื่องจากฉันยังคงสร้างห้องทดลองและซื้อทรัพยากร ด้วยค่าใช้จ่ายประมาณ 5.8 พันล้านเจนนี่‘
‘แต่ที่สำคัญที่สุด ฉันควรจะลองสร้างเครื่องจักรให้เสร็จในปีนี้ ฉันควรใช้ เร็น กับมันด้วยและฉันควรปรับปรุงคำจารึกก่อนที่จะแกะสลักมัน ตอนที่ฉันคิดเกี่ยวกับมัน มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ของฉัน ดังนั้น ฉันควรจะตั้งชื่อมันว่า…อืม เรียกมันว่าเครื่องผลิตยาอายุวัฒนะละกัน..‘ และด้วยเหตุนี้ ยาซุโอะ ก็หลับตาลง ในขณะที่เขาหลับไป
……
บนเนินเขาสีเขียวอันกว้างใหญ่ สามารถมองเห็นบ้านไม้ที่ดูอบอุ่นสบาย ใกล้ ๆ กันเป็นอาคารโลหะขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนสลักจารึกแปลก ๆ ไว้ทั้งหลัง
ใกล้กับบ้านในที่ดินสีเขียวที่ดูสวยงามมี อารุกะ ที่บินได้ แม้ว่าเธอจะดูแตกต่างออกไปเล็กน้อย เธอมีผมสีดำยาวแทนที่จะเป็นผมสั้นรุงรัง นัยน์ตาสีฟ้า ได้ยินเสียงหัวเราะเป็นครั้งคราว ขณะที่รอยยิ้มสดใสวาดใบหน้าของเธอ นี่คือ อารุกะ อายุ 4 ขวบ
ดูเหมือนว่าเธอจะบินไปยังที่ใด ๆ ก็ตามที่เธอชี้ไป จนกระทั่งจู่ ๆ เธอก็ชี้ไปในทิศทางที่แน่นอนพร้อมกับตะโกนว่า ” โอนี่จัง!!! ” เธอบินไปในทิศทางนั้นจนได้สัมผัสกับคนที่กำลังกอดอย่างแน่น
คน ๆ นั้นก็คือ ยาซุโอะ อายุ 17 ปี ผมสีเข้มของเขายาวขึ้นเล็กน้อยจนถึงระดับสายตา แม้ว่าจะไม่เพียงพอต่อดวงตาที่ดำสนิท สองปีผ่านไปก็เพียงพอแล้วสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางร่างกายที่เห็นได้ชัดเจน ขณะที่เขาสูงถึง 187 ซม.
เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวกับกางเกงขายาวสีดำและรองเท้าบู๊ตสีดำที่เขาโปรดปราน เขากำลังลูบตุ้มหูสายยาวด้านซ้ายขณะที่ อารุกะ กอดเขา ทำให้เกิดรอยยิ้มบนใบหน้าอันซีดเซียว
“ เล่นพอหรือยัง? ” เธอพยักหน้ารับคำถาม จากนั้น เขาก็หยุดพยายามขยายระยะอาเขต ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาทำอยู่ตลอดเวลาเนื่องจากระยะอาเขตมีความสำคัญต่อความสามารถของเขา
จากนั้น เขาก็บินกลับไปที่บ้านของเขา ซึ่งใกล้มาก ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีในการทำเช่นนั้น เขาลอยลงมาหน้าบ้านของเขาโดยมี อารุกะ อยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้วเขาก็เข้าไปข้างใน
ระยะอาเขตของเขาก้าวหน้าอย่างมากในช่วงสองปีที่ผ่านมา โดยครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 110 เมตร ความคืบหน้านี้ทำให้เสียการละเลยการเพิ่มปริมาณออร่าของเขา แม้ว่ามันจะเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่ไม่มีที่ไหนเลยที่ใกล้กับการเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดแบบระยะอาเขตที่เขามี แต่ในปีก่อนหน้านั้นของการฝึกฝน ปริมาณออร่าของเขาควรอยู่ระหว่าง 150,000 ถึง 200,000 คะแนนและสิ่งสำคัญก็คือ ต้องสังเกตว่าเขาพบว่าปริมาณออร่าของเขามีขนาดใหญ่ขึ้นเท่าใด ก็ยิ่งเพิ่มได้ยากขึ้นเท่านั้น
นั่นเป็นเหตุผลที่อาเขตของเขาสามารถล้อมรอบแม้กระทั่งห้องทดลองทั้งหมดของเขาจากบ้านของเขาและจาก ‘เท็น‘ เส้นของเน็นก็ย้ายออกจากบ้านไปจนกระทั่งมันสัมผัสกับประตูห้องแล็บและเมื่อมันสัมผัสกัน ประตูห้องแล็บก็เปิดออกเอง จากนั้นยาจำนวนหนึ่งก็บินจากห้องแล็บมาที่บ้านของเขา
” นี่ ดื่มนี่สิ…” เขายื่นยาให้ อารุกะ หลังจากวางเธอลงบนโซฟา จากนั้น เธอก็ดื่มโดยไม่ต้องสงสัย ราวกับว่าเป็นกิจวัตรประจำวัน จากนั้น เขาก็ดื่มขวดที่หน้าตาเหมือนกันและอีกขวดที่มีพิษ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในขณะที่ส่วนหนึ่งของความคิดของเขากำลังทำงานอยู่ในห้องแล็บ ในขณะที่สิ่งต่าง ๆ บินไปทุกหนทุกแห่งภายใน เพื่อเตรียมบางสิ่ง…
“ อารุกะ น้องอยากจะออกไปข้างนอกไหม? ” ทันใดนั้น ยาซุโอะ ก็ถาม อารุกะ ที่กำลังตกตะลึง จากนั้นเธอก็ถามว่า ” จริงเหรอ? เราออกไปได้หรือ? “
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขาพูด “ แน่นอนว่าเราไปได้ มีเกาะขนาดใหญ่ที่สวยงามที่มีสิ่งมีชีวิตและเกมที่ยอดเยี่ยมมากมายที่เราเล่นได้ มันถูกเรียกว่า กรีดไอร์แลนด์ ”
