……….
ยาซุโอะ จมอยู่ในความมืด โดยไม่ยอมให้เขามองเห็นอะไรเลย แม้ว่าเขาจะลืมตาขึ้นก็ตาม… เว้นแต่ว่าเขาจะไม่จำเป็นต้องใช้ดวงตาในการมองเห็น เขามองเห็นทุกการเคลื่อนไหวในอาเขตของเขาอย่างชัดเจน เขาสามารถเห็นมือทั้งเก้าสิบเก้าที่พุ่งเข้าหาเขา ในขณะที่เขาเตรียมตัวรับแรงปะทะ…
เนเทโร่ จัดการการโจมตีให้ออกไปทุกทิศทาง เพื่อให้ ยาซุโอะ อยู่ในที่ของเขาและไม่ทำให้เขากระเด็นออกจากระยะการโจมตีของเขา การระเบิดของการโจมตีทำให้ตัวอาคารเย็นยะเยือก เนื่องจากความดันอากาศในห้องยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกครั้งที่ปะทะกัน
ดูเหมือนแขนจะยื่นออกมาโจมตีมากกว่าสามสิบครั้ง ในขณะที่มันหยุดลง เนื่องจากรอยแยกที่ลามไปทั่ว เมื่อสังเกตเห็นแบบนั้น เนเทโร่ ก็เน้นการโจมตีบางส่วนไปที่โครงสร้างเน็นของ ยาซุโอะ
เมื่อเขาโจมตีไปมากกว่าหกสิบครั้ง โครงสร้างเน็นของ ยาซุโอะ ก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ราวกับเศษกระจก แต่ เนเทโร่ ไม่หยุดการโจมตีของเขา เขายังคงเล็งเป้าหมายไปยังพื้นที่ที่ ยาซุโอะ อยู่ ทำให้พื้นโลหะแตกละเอียด…แต่เขาได้แต่ประหลาดใจ เมื่อเห็นว่า ยาซุโอะ ไม่ได้ต่อต้านอะไรเลย
เขาดึงมือของเจ้าแม่กวนอิมทั้งหมดกลับ โดยไม่เห็นสัญญาณของ ยาซุโอะ แม้แต่น้อย จนกระทั่งประสาทสัมผัสของเขารับรู้ถึงอะไรบางอย่าง เขารีบหันกลับไปและสังเกตเห็น ยาซุโอะ อยู่ไกลออกไปข้างหลังเขา ขณะที่ ยาซุโอะ เริ่มสร้างโครงสร้างเน็นแบบเดิมอีกครั้งพร้อมกับการเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจ…
เขาสร้างเส้นใยสามเส้นเหมือนกันที่เชื่อมต่อกับหลังส่วนบนของเขาให้เป็นรูปสามเหลี่ยม
จากเส้นใยเล็ก ๆ สามเส้นนับไม่ถ้วนเริ่มแตกแขนงออกและบิดเข้าด้วยกันเป็นโครงสร้างเดียวกัน แต่มีความหนาแน่นมากขึ้น เมื่อมันดูเหมือนเนื้อเยื่อของกล้ามเนื้อม้วนเข้าด้วยกัน
โครงสร้างเน็นดูเพรียวขึ้นมาก โดยมีแขนยาวสามข้างแต่ละด้าน เส้นผมของมันยังบิดเป็นเกลียว ด้วยปลายผมที่มีรูปร่างเป็นปลายหอกเหมือนเดิม
นี่คือวิธีแก้ปัญหาของ ยาซุโอะ ในการเพิ่มพลังของโครงสร้างและความสามารถในการป้องกัน โดยขจัดจุดอ่อนนั้นออกไปในระดับหนึ่ง
ยาซุโอะ ลืมตาขึ้น ในขณะที่มีแสงสว่างจ้าปรากฏขึ้น แสงที่บ่งบอกถึงแรงบันดาลใจอย่างฉับพลันของเขา ‘บางที… ฉันทำลายกฎได้… เร็วกว่าที่ฉันคิดไว้มาก… บางที ถ้าฉันสร้างข้อจำกัดที่อาจถือว่าบ้าในบางกรณี ฉันอาจจะหลอกลวงกฎเกณฑ์ สร้างช่องโหว่ให้ฉันได้ใช้ประโยชน์… แต่ฉันอาจต้องใช้เวลาค่อนข้างมากในการมองเห็นข้อจำกัดดังกล่าว…‘
เนเทโร่ ขมวดคิ้วครุ่นคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้น ‘เขามีความสามารถในการเทเลพอร์ตหรืออะไรทำนองนั้นหรือเปล่า? เขาสร้างความสามารถได้มากแค่ไหน? หรือจะเป็น… ที่เขาสามารถเลียนแบบความสามารถเหมือนกับ จิน ได้? หากเป็นแบบนั้นจริง ๆ สิ่งที่ฉันกำลังเผชิญอยู่ คือ ตัวตนที่ไม่มีใครเทียบได้…ใช่ไหม? ฉันคงต้องหาคำตอบ … ‘ รอยยิ้มกว้างปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา
เนเทโร่ กำลังจะเรียกพระโพธิสัตว์กวนอิมกลับ เนื่องจากเมื่อเขาเรียกมันออกมา เขาไม่สามารถเคลื่อนย้ายจากจุดที่เขายืนอยู่ได้ เว้นแต่เขาจะยกเลิกการเรียกออกมา… แต่เขาสังเกตเห็น ยาซุโอะ เคลื่อนเข้าหาเขาด้วยโครงสร้างมืดมหึมา ตามหลังเขาอย่างกระชั้นชิด
เนเทโร่ ประสานมือของเขาเข้าด้วยกันและรอจนกระทั่ง ยาซุโอะ เข้ามาในระยะของเขา และเมื่อ ยาซุโอะ เข้ามาถึง เขาก็แสดงท่าทางต่อยออกไป พร้อมกับรูปปั้นที่แสดงท่าทางแบบเดียวกันไปที่ ยาซุโอะ
ยาซุโอะ หยุดมอง แม้ว่าโครงสร้างของเขาจะห่างประมาณสองเมตรก่อนที่จะสามารถโจมตี เนเทโร่ ได้ เนื่องจากรูปปั้นของ เนเทโร่ มีแขนที่ยาวกว่าของ ยาซุโอะ เล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่ทำให้เขาชะงัก ในขณะที่เขาควบคุมโครงสร้างของเขา เพื่อบล็อกหมัดที่กำลังจะมาถึงอย่างง่ายดาย
“ดูให้ดี… ฉันจะเรียกความสามารถลวงตา!” หลังจากที่เขาพูดนั้น เขาก็ควบคุมมันโจมตีไปที่ เนเทโร่ โดยที่ เนเทโร่ กำลังเตรียมตัว ขณะที่เขาเคลื่อนไหวท่าทางเดียวกับรูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมที่ล็อค เนเทโร่ ไว้ข้างใน
แขนทั้งหกของรูปปั้นลวงตาที่กำลังไปถึง เนเทโร่ ทันใดนั้น ก็เริ่มขยายออกภายใต้การควบคุมของ ยาซุโอะ
นี่เป็นโครงสร้างขนาดใหญ่ที่เปลี่ยนแปลงมาจากเส้นใยสามเส้นที่เชื่อมต่อกับ ยาซุโอะ
วิธีนี้ช่วยให้เขาควบคุมโครงสร้างได้ตามต้องการตราบเท่าที่ออร่าของเขายังมีอยู่ และเขาสามารถทำได้ในระดับที่แม่นยำ โดยพื้นฐานแล้วจะเปลี่ยนรูปร่างของโครงสร้างให้เป็นไปตามความต้องการของเขา
ขณะที่เขาควบคุมแขน เพื่อโจมตี พวกมันก็เริ่มบิดตัวจากทุกด้านราวกับว่าพวกมันไม่มีกระดูก ยาซุโอะ ควบคุมพวกมัน โดยใช้การควบคุมของเน็นและอาเขตควบคุมของเขา ทำให้ความเร็วของพวกเขาเหนือกว่า เนเทโร่ อย่างมาก เขาใช้โมเมนตัมนั้น เพื่อเพิ่มพลังของการโจมตี
การปะทะกันส่งผลให้ทั้งห้องสั่นสะเทือน ขณะที่แขนสีม่วงทั้งหมดกระทบกับมือทองคำที่ปกป้อง เนเทโร่ ในชั่วพริบตา ดูเหมือนว่าจะไม่มีความเสียหายใด ๆ เกิดขึ้นกับพวกมัน แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ ยาซุโอะ ชะงัก ในขณะที่เขายังคงโจมตีอย่างต่อเนื่อง เพื่อสร้างระเบิดอากาศที่เริ่มกระจายไปทั่วห้อง
หลังจากที่แขนสีม่วงแต่ละข้างโจมตีมากกว่า 11 ครั้ง เสียงของการโจมตีครั้งแรกก็ดังลั่นไปทั่วทั้งห้อง บ่งบอกว่าการโจมตีของเขาเร็วกว่าความเร็วเสียงมากเพียงใด
ยาซุโอะ หยุดการจู่โจมของเขา ในขณะที่รอยร้าวเริ่มปรากฏบนรูปปั้น เนื่องจากเป้าหมายในการไล่ต้อน เนเทโร่ ของเขาบรรลุผลแล้ว รูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมเริ่มคลายมือออก ขณะที่ เนเทโร่ ที่ไม่ได้รับบาดเจ็บปรากฏขึ้น
เนเทโร่ ถอนหายใจ “ฉันเป็นฝ่ายแพ้… และฉันนี้แก่ขึ้นสนิมจริง ๆ… และนายนี่ประหลาดจริง ๆ…” เขามองดูกริชสีดำสนิทสองเล่มที่อยู่ใกล้คอเขา ด้วยอากาศเลวร้ายรอบตัวพวกมัน พวกมันส่งกลิ่นแห่งความตาย ซึ่งขู่ว่าจะส่งเขาไปยังขุมนรก ถ้าเขาเคลื่อนไหวแม้เพียงเล็กน้อย
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ยาซุโอะ ก็ควบคุมกริชกลับเข้าไปในฝักที่ติดอยู่กับเข็มขัด เพื่อประกาศสิ้นสุดการต่อสู้ การต่อสู้ที่ใช้เวลาไม่เกินสิบนาที
“ความสามารถในการเทเลพอร์ตของนายค่อนข้างน่าสนใจ จัดการเทเลพอร์ตโดยตรงใกล้กับคอของฉัน โดยไม่สนใจมือทองคำที่ปกป้องฉันอยู่ หรือเป็นการผสมผสานกับความสามารถอื่น? อืม มันไม่สำคัญ ฉันเคยคิดจะใช้ไพ่ตาย แต่เห็นความสามารถในการเทเลพอร์ตของนาย มันถือว่าไร้ประโยชน์ เมื่อพิจารณาว่าความสามารถดังกล่าวเป็นจุดอ่อนของมัน” เนเทโร่ ดูครุ่นคิดอย่างหนักราวกับพูดกับตัวเอง ขณะนึกภาพลำดับเหตุการณ์ก่อนหน้าที่พยายามหาวิธีเอาชนะการต่อสู้
ยาซุโอะ กำจัดโครงสร้างลวงตาและเริ่มเดินไปที่ เนเทโร่ “อืม มันน่าสนใจ ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมาย ขอบคุณ”
เมื่อได้ยินสิ่งที่ ยาซุโอะ พูดนั้น ทำให้ เนเทโร่ เลิกคร่ำครวญ และพูดด้วยน้ำเสียงกระฉับกระเฉงและขี้เล่นของเขา “โฮ่โฮ่… ไม่เลย ฉันต่างหากที่ต้องขอบคุณ นี่เป็นการต่อสู้ที่ท้าทายที่สุดครั้งหนึ่งที่ฉันเคยมีมา ขอบคุณ!”
“อันที่จริง ถึงแม้ว่าความสามารถเชิงรุกของนายจะไม่ใช่สิ่งที่ทำลายล้างมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา รองแค่ของปู่ทวดของนาย แต่โดยรวมแล้ว นายเป็นคู่ต่อสู้ที่อันตรายกว่ามาก” พวกเขาเริ่มกลับไปที่ลิฟต์หลังจากนั้น เนเทโร่ หยิบชุดกิโมโนของเขาขึ้นมาและมันยังคงสภาพเหมือนเดิมอย่างน่าประหลาด
ประกายแสงปรากฏขึ้นในดวงตาของ ยาซุโอะ เมื่อได้ยิน“เกี่ยวกับเขา ฉันถามเขาสองสามครั้งเกี่ยวกับการเดินทางไปทวีปมืดอย่างไม่เป็นทางการของเขา แต่เขาไม่เคยให้คำตอบที่ถูกต้องแก่ฉันเลย และหลีกเลี่ยงการให้คำตอบโดยตรงแก่ฉัน ดังนั้น เนื่องจากคุณเคยอยู่กับเขา คุณก็น่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น และทำไมเขาถึงเรียกตัวเองว่า มาฮะ ทั้ง ๆ ที่เท่าที่ฉันเจอมา ชื่อจริงของเขา คือ ซิก”
เนเทโร่ หรี่ตาลงพร้อมกับความหมองหม่นที่ปกคลุมใบหน้าของเขาชั่วครู่ ก่อนที่จะมีสีหน้าขี้เล่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “ขั้นตอนในการทำให้นายเป็นฮันเตอร์ 3 ดาวจะใช้เวลาสองสามวัน ดังนั้น เราจะมีเวลาอีกมากที่จะพูดเกี่ยวกับมันและอาจจะมีเวลาสำหรับการประลองอีกสักสองสามครั้ง ใช่ไหม?” ขณะพูดนั้น เนเทโร่ ก็กดลิฟท์ขึ้นไปบนชั้นสูงสุดของอาคาร
ใบหน้าของ ยาซุโอะ อดไม่ได้ที่จะกระตุก เมื่อเห็นความไร้ยางอายของ เนเทโร่ เขาเพียงแค่ถอนหายใจเล็กน้อยและพูดว่า “ฉันวางแผนที่จะอยู่ที่นี่จนกว่าฉันจะสร้างความสามารถได้สำเร็จอยู่แล้ว และการประลองกับคุณเป็นบางครั้ง อาจทำให้กระบวนการเร็วขึ้น เช่นนั้น ทำไมจะไม่ได้ล่ะ สรุปแล้วแค่บอกฉันเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันอยากรู้ตอนนี้ ฉันค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น”
รอยยิ้มกว้างผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการได้ยิน ฉันอยากจะถามว่านายอยากเป็นรองประธานหรือไม่ แต่ไม่น่าเป็นไปได้ที่นายจะยอมรับ โดยพิจารณาจากความสนใจของนาย… และนายกำลังแข็งแกร่งกว่าฉัน สรุปแล้วจึงเป็นเช่นนั้น…”
ยาซุโอะ พยักหน้าด้วยสีหน้าเมินเฉย“ถูกต้องแล้ว ฉันไม่สนใจตำแหน่งนี้”
พวกเขามุ่งหน้าไปยังห้องรับแขกที่ชั้นบนสุด ซึ่ง เนเทโร่ สั่งเครื่องดื่มผ่านโทรศัพท์ของเขา กาแฟสำหรับ ยาซุโอะ และชาสำหรับเขา พวกเขานั่งลงโดย ยาซุโอะ ตั้งใจฟังสิ่งที่ เนเทโร่ พูด…
