…….
และนั่นก็สร้างตัวแปรที่ไม่รู้จัก ตัวแปรที่ลักษณะเฉพาะต้นทางไม่สามารถปล่อยให้มีอยู่ได้ แต่ตัวแปรดังกล่าวมีอยู่จริง… ดังนั้น หากทฤษฎีของฉันถูกต้อง ฉันก็รู้แนวคิดทั่วไปว่าลักษณะเฉพาะลึกลับคืออะไร…
ยาซุโอะ ยังคงดำดิ่งลึกลงไปในกระบวนการคิดของเขาจนได้ข้อสรุปสองสามข้อและตั้งสมมติฐานมากมาย ในขณะเดียวกันก็ปรับแผนของเขา จนกระทั่งเขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อย
‘สิ่งนี้ทำให้ฉันมีคำถามมากกว่าคำตอบ ในท้ายที่สุด ปาคุโนด้า เป็นส่วนสำคัญ หากฉันต้องการข้อมูลเพิ่มเติม โดยไม่ใช้พลังของ นานิกะ และฉันจะไม่ใช้มันอย่างแน่นอน เว้นแต่จำเป็น โดยเฉพาะหลังจากได้ข้อมูลใหม่ แม้ว่าสิ่งที่ฉันต้องการ คือ ความสามารถของเธอ…’
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา ขณะที่คิดเรื่องนี้ ‘มันค่อนข้างสนุกนะ การไขปริศนานี้… ฉันแค่ต้องแก้มันในแบบที่ฉันอยู่เหนือกว่า ฉันอยากเป็นคนที่ขับรถ โดยมีจุดหมายในใจ ไม่ใช่นั่งเบาะหลัง โดยให้คนขับพาไปในที่ที่ไม่รู้จัก หรือดีไปกว่านั้น ฉันต้องการสร้างเส้นใย เส้นใยที่ควบคุมคนขับ โดยที่คนขับไม่รู้ตัว เป็นผู้ควบคุมทุกอย่างเบื้องหลัง’
ยาซุโอะ ลืมตาขึ้นด้วยรอยยิ้มลึกลับบนใบหน้าของเขา ‘ทุกอย่างจะง่ายขึ้นมาก เมื่อฉันเสร็จสิ้นความสามารถใหม่ของฉัน หวังว่ามันจะเป็นไปตามที่ฉันต้องการและ วิชชั่น เป็นชื่อที่ดีสำหรับมันจริง ๆ ฉันควรหาเวลาไปหา โมเรน่า บ้าง ฉันตั้งตารอว่าเธอจะมีความสามารถแบบไหนกับบุคลิกและพรสวรรค์ของเธอ และความคาดหวังของฉันก็เกินความคาดหมาย ความสามารถของเธอจะมีประโยชน์มาก เมื่อการแข่งขันสืบทอดตำแหน่งเริ่มต้นขึ้น’
ยาซุโอะ ยืนขึ้น โดยสังเกตเห็นว่า อารุกะ วาดภาพเสร็จแล้วและกำลังดูอยู่ เขาควบคุมเธอให้บินเข้าไปในอ้อมแขนของเขาจนทำให้เธอตกใจเล็กน้อย จากนั้น เขาก็มองไปที่ภาพวาดที่ลอยอยู่ตรงหน้าเขา “อืม ดีมาก”
อารุกะ เริ่มสั่นศีรษะของเธอและพูดด้วยความขุ่นเคือง “ไม่! ยังไม่ดีพอ พี่ดูเท่กว่านี้มาก!”
ทันใดนั้น ความขุ่นเคืองก็กลายเป็นดวงตาที่เปล่งประกาย เมื่อเธอใช้ใบหน้าที่น่ารักที่สุดของเธอ ในขณะที่มองมาที่เขา “โอนี่จัง ช่วยทำท่าเดิมอีกครั้งได้ไหม!”
ดูเหมือนไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในการแสดงออกของ ยาซุโอะ ในขณะที่เขาเอามือซ้ายซ่อนใบหน้าไว้ ในขณะที่กลั้นหัวเราะ
แต่เขากลับกลั้นมันไว้ไม่อยู่และหัวเราะออกมา “ฮาฮาฮ่า ฮาฮาฮ่า พี่ขอโทษที่กลั้นไว้ไม่อยู่ ฮาฮาฮ่า พี่ไม่เคยเห็นมาก่อน น้องไปเรียนรู้มาจากไหน?”
อารุกะ ทำหน้าบึ้งแล้วพูดว่า “อย่างน้อยก็แสร้งทำเป็นว่าได้ผลสักหน่อย คนใจร้าย!”
ยาซุโอะ หัวเราะออกมาเล็กน้อย ขณะที่บีบแก้มเธอแล้วพูดว่า “น่ารัก! แล้วอะไรที่ดีกว่านี้ล่ะ พี่จะพาไปยังสถานที่ที่น้องสามารถพัฒนางานอดิเรกได้จนกว่าน้องจะคิดว่าตัวเองดีพอ น้องคิดว่าอย่างไร?”
อารุกะ ยิ้มกว้างแล้วหอมแก้มเขาและพูดว่า “รักพี่มากเลย!!!”
จากนั้น ยาซุโอะ ก็หลับตาลง ในขณะที่ยกมือซ้ายขึ้นพร้อมกับจัดสรรออร่าให้กับมัน เส้นใยแอโรอายเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นและขยายต่อไป จนกระทั่งมันออกไปนอกหน้าต่างและบินออกไปด้วยความเร็วที่รวดเร็วภายใต้การควบคุมของ ยาซุโอะ
เขายังคงจัดการกับมันต่อไปจนกระทั่งปลายของเส้นใยห่างจากเมืองไประยะหนึ่ง จากนั้นก็เริ่มรวมออร่าจำนวนมากจากตัวเขา
ประตูมิติเริ่มเปิดออกและขยายใหญ่ขึ้น ขณะที่เขาเติมออร่าของเขาเข้าไปจนใหญ่พอที่เขาจะผ่านไปได้ และเขาก็ทำอย่างนั้นหลังจากใส่ทุกอย่างที่เขาต้องการลงในกระเป๋าเป้และนำเครื่องมือวาดภาพของ อารุกะ ไปด้วย
เขาปรากฏตัวจากประตูมิติต้นทางที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า โดยมี อารุกะ อยู่ในอ้อมแขนของเขา
เมื่อประตูมิติด้านหลังของเขาปิดลง เขาก็สร้างเส้นใยสีม่วงสามเส้น ซึ่งก่อตัวเป็นรูปสามเหลี่ยมจากหลังส่วนบนของเขา
เส้นใยจำนวนมากเริ่มแตกแขนงออกจากทั้งสาม ขณะที่พวกมันเริ่มเคลื่อนตัวอยู่ใต้เขา ในขณะที่บิดเข้าหากันจนเกิดเป็นนกตัวใหญ่
เขานั่งลงบนมัน ในขณะที่เขาเริ่มควบคุมมันให้บิน ในระหว่างที่ยังควบคุมมัน โดยใช้อาเขตของเขาทำให้เร็วขึ้น
‘อืม อย่างที่คิด การเผาผลาญเน็นค่อนข้างน้อย ถ้าฉันบินแบบนี้ แทนที่จะใช้เพียงอาเขตควบคุมของฉัน นี่จะทำให้ความเร็วในการบินของฉันเร็วขึ้นมาก…’
“ว้าว! เจ๋งไปเลย” อารุกะ ดูประหลาดใจ เมื่อเธอเริ่มสัมผัสนกสีม่วงด้วยความหลงใหลในดวงตาของเธอ “โอนี่จัง คิดว่าฉันทำเรื่องแบบนี้ได้ด้วยหรือเปล่า?”
ยาซุโอะ ยิ้ม ในขณะที่เขาเริ่มลูบผมของเธอ “แน่นอน น้องทำได้ จริง ๆ แล้วภายในสิ้นเดือน น้องน่าจะวาดภาพได้ดีขึ้นและน้องจะสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้…”
ความสุขปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ ขณะที่ดวงดาวเริ่มหมุนรอบศีรษะของเธอ แสดงถึงความสุขและความพึงพอใจของเธอ “จริงหรือ?”
ยาซุโอะ พยักหน้า ขณะที่เขาเริ่มลูบศีรษะเธอพร้อมกับที่เพิ่มความเร็วในการบินของนก แต่ลมก็ไม่มีผลกับพวกมัน เนื่องจากอาเขตควบคุมของเขา
พวกเขาบินไปสักพัก จนกระทั่งเงาขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในระยะไกล เมื่อพวกเขาเข้าไปใกล้ ก็เห็นได้ชัดว่าเงานั้นคืออะไร ต้นไม้ที่มีขนาดใหญ่มาก ใหญ่มากจนทะลุเมฆ ราวกับมันมองลงมายังทุกสิ่งที่อยู่ข้างใต้
นี่คือ ต้นไม้โลก ซึ่งเป็นต้นไม้ประเภทที่สูงที่สุดที่หยั่งรากลึกบนทิวเขา ทะลุลงไปถึงแมกมา สูงเหนือชั้นบรรยากาศและยังคงโตยิ่งขึ้นไปอีก
พวกมันส่วนใหญ่เติบโตในโลก “ภายนอก” แต่อย่างน้อยหนึ่งในนั้นอยู่ในโลกที่ “รู้จัก” ต้นไม้โลกในโลกที่ “รู้จัก” เป็นเพียงต้นอ่อนที่มีสารอาหารเพียงพอที่จะเติบโตได้ประมาณ 1784 เมตร
ยาซุโอะ ควบคุมนกให้บินตรงไปที่ยอดต้นไม้ โดยเลี่ยงขั้นตอนปกติในการจ่ายค่าธรรมเนียมและลงนามในข้อตกลงเป็นลายลักษณ์อักษร
นกสีม่วงลงจอดบนกิ่งไม้ขนาดใหญ่ แม้ว่าจะเป็นเพียงส่วนหนึ่งของกิ่งก้านจำนวนมากที่สร้างรังขนาดใหญ่ รังซึ่งมีลูกไก่ตัวกลมขนาดใหญ่สองสามตัวที่มีสีต่างกันอาศัยอยู่
ได้ยินเสียงร้องจิ๊บ ๆ จากพวกมันอย่างชัดเจน เมื่อพวกมันสังเกตเห็นแขกที่ไม่ได้รับเชิญ แม้ว่าจะดูเหมือนไม่เป็นอันตราย
พวกมันเหล่านี้ คือ นกต้นไม้โลก ซึ่งเป็นนกสายพันธุ์ที่ทำรังและอาศัยอยู่บนยอดของต้นไม้โลก โดยมีนกต้นไม้โลกที่โตเต็มวัยที่มีหูเหมือนแมวและมีจงอยปากยาวสำหรับบรรทุกอาหาร
นกสีม่วงละลายไป ขณะที่ อารุกะ มองดูลูกไก่หลากสีและทุกสิ่งรอบตัวเธอ มุมมองที่สวยงามด้วยทุกสิ่งที่ดูเล็กมากจากด้านบนทำให้ดวงตาของเธอเปล่งประกาย
“น้องสามารถเล่นและระบายสีอะไรก็ได้ที่ต้องการ นอกจากนี้ ถ้าน้องต้องการอะไร เพียงแค่เทเลพอร์ตกลับบ้านแล้วหยิบมา” ยาซุโอะ พูดเบา ๆ ขณะเปิดกระเป๋าเป้สะพายหลัง จากนั้น นำแล็ปท็อปและที่รูดบัตรออกมา
อารุกะ เริ่มวิ่งไปรอบ ๆ อย่างสนุกสนาน ในขณะที่ ยาซุโอะ รูดใบอนุญาตฮันเตอร์ 2 ดาวของเขา เพื่อเข้าถึงโรงเตี๊ยมฮันเตอร์ เขาสังเกตเห็นตัวเลือกใหม่สองสามอย่าง ซึ่งเปิดให้เขาหลังจากกลายเป็นฮันเตอร์ระดับ 2 ดาว
มีเพียงสองตัวเลือกใหม่ที่เขาสนใจ สิ่งสำคัญที่สุด คือ ตัวเลือกในการซื้อ ‘การเดินทางสู่โลกใหม่’ ฉบับตะวันออก
กว่า 300 ปีที่แล้ว กอน ฟรีคส์ เดินทางไปยังทวีปมืดและบันทึกการเดินทางของเขาออกเป็นสองฉบับ: ฉบับตะวันออกและฉบับตะวันตก อย่างไรก็ตาม มีเพียงฉบับตะวันออกเท่านั้นที่ยังหลงเหลืออยู่และเป็นฉบับสำหรับฮันเตอร์ระดับ 2 ดาวที่สามารถซื้อได้
เมื่อเขาพยายามซื้อมันด้วยราคาที่น่าประหลาดใจ 250 ล้านเจนนี่ เขาได้รับคำเตือนว่า ‘หนังสือเล่มนี้สำหรับใช้ส่วนตัวเท่านั้น มิฉะนั้น ใบอนุญาตฮันเตอร์ของคุณจะถูกเพิกถอนและจะถูกตามล่า!!!’
เขาเพิกเฉยต่อคำเตือน โดยชำระเงินจนเสร็จและได้รับสำเนาดิจิทัลของหนังสือ แต่เขาก็ยังไม่ได้ตรวจสอบ
แต่เขาคลิกที่ตัวเลือกอื่นที่เขาสนใจและเหตุผลที่เขาอยากเป็นฮันเตอร์ระดับ 2 ดาว แม้ว่าจะเป็นฮันเตอร์ระดับ 3 ดาวก็เป็นประโยชน์ที่เขาปฏิเสธไม่ได้
เป็นตัวเลือกในการขอทัวร์ในห้องใต้ดินของสำนักงานใบอนุญาตระหว่างประเทศ ซึ่งมีบางสิ่งอยู่ บางสิ่งที่เขาต้องการจะตรวจสอบอย่างละเอียด
หน่วยงานเป็นองค์กรที่จัดตั้งขึ้นด้วยความร่วมมือของกลุ่มองค์กรต่าง ๆ ที่ควบคุมการเดินทางไปยังทวีปมืดและดำเนินงานโดยตรงภายใต้ V5 ดังนั้น จึงมีสิ่งที่น่าสนใจอยู่บ้าง
เขาเริ่มอ่านหนังสือหลังจากยื่นคำร้อง ซึ่งจะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งเดือนกว่าจะได้รับการอนุมัติและในขณะที่คำขอถูกปฏิเสธก็ยังอยู่ในความเป็นได้
โอกาสที่จะเกิดขึ้นกับคนอย่างเขานั้นมีน้อยมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพิจารณาว่าเขาจะกลายเป็นฮันเตอร์ระดับ 3 ดาวในอีกไม่กี่วัน
ทวีปมืด สถานที่ที่ทอดยาวเกินกว่าที่โลกรู้จัก ซึ่งอยู่ภายในทะเลสาบมอเบียสขนาดมหึมา ทะเลสาบที่ตั้งอยู่ใจกลางทวีปมืด แท้จริงแล้ว สัมพันธ์กับขนาดของทวีปมืด ทะเลสาบเป็นเพียงสระน้ำและเราอาศัยอยู่ในสระน้ำเล็ก ๆ นั้น…
