ไม่ใช่ว่าเย่เฉินโดนขังในคุก?เขามาปรากฏตัวที่นี่ได้ไง?เขาหลบหนีมา?
ซูชิงเกออดขมวดคิ้วไม่ได้ขณะที่คำถามต่างๆ ลอยล่องในหัว แต่ทว่า เย่เฉินกลับไม่สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยนั่น
หลังอาจารย์ของเขา หยานจีกิน[เม็ดยารวมวิญญาณ] พลังของวิญญาณนางก็เพิ่มขึ้นและนางก็ช่วยเขาหลบหนีออกคุก แต่สิ่งแรกที่เย่เฉินทำหลังหลบหนีไม่ใช่ออกจากดินแดนไท่เสวียน แต่เขากลับเร่งมายังตำหนักของท่านหญิงศักดิ์สิทธิ์แทน
มันง่ายสำหรับเขาที่จะลอบเข้ามาด้วยความช่วยเหลือของหยานจี
สิ่งที่ทำให้เย่เฉินแปลกใจคือหลังเขาลอบเข้ามา ซูชิงเกอผู้มักจะใช้เวลาส่วนใหญ่กับการบ่มเพาะในตำหนักกลับไม่อยู่ในตำหนัก และความสบายใจก็เกาะกินหัวใจเขา
หรือนางโดนกู่ฉางเกอบังคับให้อยู่ด้วย?
มันทำลายหัวใจของเย่เฉินพอความคิดนั้นปรากฏในหัว และเขาก็ซ่อนตัวในตำหนักด้วยหัวใจที่หนักอึ้ง
โชคดี สุดท้ายเขาก็ได้เห็นซูชิงเกออีก
“ชิงเกอ เจ้าคงลำบากมากตลอดหลายวันมานี้..”
เย่เฉินพูดคำเหล่านี้ แต่ไม่รู้ว่าจะพูดไงต่อ ซูชิงเกอไม่ได้ดูลำบากเลย นางกลับดูสดใสกว่าเดิม ความงามของนางยิ่งล้อเหลือ เขาอยากถามว่านางเป็นอย่างไรบ้างตลอดหลายวันมานี้ แต่ไม่รู้จะพูดยังไง
ไม่ว่าเขาจะมองนางยังไง มันก็ดูเหมือนว่าซูชิงเกอสบายดี
ในทางกลับกัน ซูชิงเกอกลับขมวดคิ้วหลังฟังคำพูดของเย่เฉินและถาม“เย่เฉิน ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่?”
“ไว้ค่อยถามทีหลัง เราไม่มีเวลามาอธิบายกันแล้ว ชิงเกอ ข้าจะพาเจ้าออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนเดี๋ยวนี้ ข้าจะพาเจ้าออกไปจากหลุมนรกนี่!’
เย่เฉินเดินไปหาซูชิงเกอ
ในความคิดเขา พ่อของซูชิงเกอกับกู่ฉางเกอบังคับนาง และทุกคนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนต่างก็บีบบังคับนาง!
นางไม่มีทางเลือก—เย่เฉินคิดเช่นนั้น นางโดนขังไว้ในหลุมนรก นางจะไม่มีวันมีความสุขในสถานที่แบบนี้ เฉพาะที่นางจากไปกับเขาและบ่มเพาะด้วยกัน นางถึงสามารถฟื้นคืนรอยยิ้มไร้เดียงสาอย่างที่เขาเคยเห็นในวันวานได้
ซูชิงเกอก้าวถอยหลังทันที ป้องกันเย่เฉินจากการแตะชายเสื้อนาง คิ้วของนางยังขมวดและนางก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและรำคาญ“เย่เฉิน ทำไมเจ้าถึงไม่เข้าใจว่าข้าจะไม่มีวันทอดทิ้งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน?!”
“ถ้าเจ้าไม่ไปกับข้า งั้นข้าก็จะใช้กำลังพาเจ้าไป!ข้าไม่เหมือนกู่ฉางเกอ ข้าจะไม่มีวันบังคับเจ้าให้ทำสิ่งที่เจ้าไม่ชอบ”(เอ็งสับสนเปล่าวะ)
เย่เฉินไม่สามารถสนใจเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้ได้ เขาพูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ และเตรียมใช้กำลัง
เวลากำลังจะหมด!
ถ้าผู้อาวุโสของไท่เสวียนมาพบเข้า พวกเขาจะไม่มีวันหนีไปได้
“เจ้าจะไม่บังคับข้าให้ทำสิ่งที่ข้าไม่ชอบ?งั้นพิจารณาความสัมพันธ์ก่อนหน้าของเรา ข้าจะทำเหมือนเรื่องวันนี้ไม่เคยเกิดขึ้น!เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้าหรอกด้วยสภาพปัจจุบันของเจ้า”
ซูชิงเกอตอบ ยังสวมสีหน้าสงบ
นางคือปรมาจารย์วิญญาณ แม้กระทั่งแข็งแกร่งกว่าบุตรศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนคนใหม่ เย่เฉินอยู่แค่อาณาจักรวังวิญญาณ มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะเอาชนะนาง
และเมื่อพวกเขาเริ่มสู้กัน ความผันผวนจะต้องลากเหล่าผู้อาวุโสมาที่นี่แน่
“ชิงเกอ ทำไมเจ้าถึงดื้อรั้นอย่างนี้?หรือเจ้ายอมมอบชะตากรรมของเจ้าให้กู่ฉางเกอไปกดขี่ขมเหงแล้ว?”
เย่เฉินไม่อยากเชื่อคำพูดตัวเองเช่นกัน ใครจะไปรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างซูชิงเกอกับกู่ฉางเกอในช่วงที่เขาโดนขัง?
สีหน้าของซูชิงเกอไม่เปลี่ยน“คุณชายกู่ไม่เคยข่มเหงข้า!ทุกอย่างที่ข้าทำล้วนความเป็นความสมัครใจของข้า เย่เฉิน อย่ามีใจอคตินัก คุณชายกู่อาจไม่ใช่คนที่ดี แต่ก็ไม่ได้ชั่วร้ายออย่างที่เจ้าคิด”
“กายของข้ายังบริสุทธิ์ คุณชายกู่ไม่เคยแตะตัวข้าสักครั้ง!นี่คือหลักฐานชั้นดีถึงนิสัยของเขา”
เสียงของซูชิงเกอบ่งบอกถึงการดูถูกตัวเองขณะที่นางพูดต่อ“มันกลับเป็นข้าเองที่มีความตั้งใจไม่บริสุทธิ์และพยายามจะเอาชนะใจของคุณชายกู่!”
ซูชิงเกออยากฉวยโอกาสนี้ทำให้แน่ใจว่าเย่เฉินจะเข้าใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกนางนั้นเป็นไปไม่ได้ และมันจะดีกว่าถ้าเขาไม่มายุ่งกับนางอีก
…
‘ข้าดีขนาดนั้นเลย?’
กู่ฉางเกออดยิ้มแห้งไม่ได้ขณะมองการแสดงด้วยความสนใจ
ความสามารถของเขาในการหยิบยืมมีดช่างร้ายกาจ
ซูชิงเกอประเมินเขาไว้สูงจริงๆ นี่คือความน่ากลัวของพวกที่มีความคิดเป็นของตัวเอง
กู่ฉางเกอจับตามองทุกการเคลื่อนไหวของเย่เฉินและรู้ดีว่าเขาจะไปที่ไหนทันทีที่หนีได้ เขากำลังตั้งตารอให้เกิดการแสดงนี้ขึ้นระหว่างพระเอกกับนางเอก
และซูชิงเกอก็ไม่ทำให้เขาผิดหวังเลย
[ติ้ง!ความสัมพันธ์ของเย่เฉินกับนางเอกโดนทำลาย เย่เฉินเสียค่าโชคลาภ 50 แต้ม ท่านได้รับค่าโชคชะตา 250 แต้ม!]
การแจ้งเตือนของระบบดังขึ้น ทำให้รอยยิ้มของกู่ฉางเกอยิ่งกว้าง
‘เย่เฉิน อา เย่เฉิน!บุตรสวรรค์ที่น่าสงสาร ไม่ช้าเจ้าจะตายด้วยน้ำมือเจ้าเอง’
เย่เฉินดีใจพอซูชิงเกอสารภาพว่ากู่ฉางเกอไม่เคยแตะต้องตัวนาง มันสุขจนมากพอจะระบังคบาวมโกรธในใจของเขาออกไป
แต่..คำพูดต่อมาของนางก็ทำให้เขาตกตะลึง คำพูดเหล่านั้นเหมือนอสนีบาต ทำให้เขาตะลึงงัน!
“ว่าไงนะ?!”
ตรงข้ามกับความคิดเขา มันคือซูชิงเกอต่างหากที่มีเจตนาไม่บริสุทธิ์และพยายามเอาใจกู่ฉางเกอ?
หัวของเขาอื้ออึ้ง ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
‘เห้อ!อคติที่เสี่ยวเฉินมีต่อคุณชายกู่นั้นหยั่งรากลึกเกินไป..’
หยานจีคิดกับตัวนางเองขณะนั่งสมาธิอยู่ภายในแหวน วิญญาณของนางดูมั่นคงขึ้นหลังกินยาเข้าไป และนางก็เห็นฉากที่เกิดขึ้นด้านนอก นางสามารถเข้าใจได้ถึงการตัดสินใจของซูชิงเกอ
เหนือสิ่งอื่นใด คุณชายกู่คือใคร?เขามีเสน่ห์เกินกว่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะต้านได้!
เขามีหน้าตาหล่อเหลา ฐานบ่มเพาะแข็งแกร่ง และภูมิหลังน่ากลัว…
