I Don’t Want To Defy The Heavens
DTH ตอนที่ 65 อีกดาบหนึ่ง
ชาวบ้านหวาดกลัวมากเหตุเพราะไม่เคยเจอเหตุการณ์ที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน
ฉากดังกล่าวมันทําให้พวกเขามั่นใจมากขึ้นว่ามันจะต้องเป็นปีศาจอย่างแน่นอนที่สังหารหวัง ต้าเหอและภรรยาของเขา
เดิมทีหากพวกเขาเผชิญหน้ากับสถานการณ์เช่นนี้พวกเขาคงจะหนีไปนานแล้ว แต่เนื่องจากนายน้อยหลินยังอยู่ที่นี่พวกเขาจึงไม่สามารถหนีไปไหนได้
และถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับนายน้อยหลินที่หมู่บ้านตระกูลหวัง พวกเขาคงจะหมดโอกาสที่จะมีชีวิต ยิ่งไปกว่านั้นนายน้อยหลินยังปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นอย่างดี พวกเขาจึงไม่สามารถละทิ้งท่านและหนีเอาตัวรอดได้
ชาวบ้านที่ทําไร่ทํานาอย่างพวกเขามีระบบความคิดที่ค่อนข้างเรียบง่าย
พวกเขาจะขอบคุณใครก็ตามที่ปฏิบัติต่อพวกเขาเป็นอย่างดี และจะตอบแทนบุญคุณนั้นด้วยชีวิต
“ลูกพี่ลูกน้องอย่าปล่อยให้มันหนีไปได้” หลิน ฟานกล่าว
ก่อนหน้านี้เพื่อให้ได้รับคะแนนความโกรธมาเขาจึงกําหนดเป้าหมายของเขาไปที่เหลียง หยงฉี แต่ตอนนี้เขากลายเป็นไร้ประโยชน์ไปชั่วคราว เพราะถ้าหากเขายังคงกดดันอีกฝ่ายแบบนี้ต่อไป อย่าว่าแต่เรื่องอีกฝ่ายจะสามารถทนได้หรือไม่เลย เกรงว่าแม้กระทั่งตัวเขาเองก็ยังรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยที่จะทําแบบนี้
แต่เมื่อสิ่งนี้ปรากฏมันจึงทําให้สถานการณ์ของเขาดีขึ้นมาก
โจว เชียงเหมากลายเป็นจริงจัง ชั้นแสงเริ่มปกคลุมฝ่ามือของเขา “ลูกพี่ลูกน้องปล่อยให้ข้าตรวจสอบเองว่ามันคืออะไรกันแน่”
ทันใดนั้นหลิน ฟานก็เห็นว่ากําลังภายในที่แข็งแกร่งเข้าห่อหุ้มแขนของลูกพี่ลูกน้อง ขณะที่เขาคํารามเสียงต่ำและปล่อยหมัดของเขากระแทกเข้ากับพื้น
“เจตจํานงวานรปีศาจ”
โฮก!
วานรปีศาจที่ดุร้ายก่อตัวขึ้นจากกําลังภายในคํารามออกมา ผืนดินแยกออกราวกับมังกร ตามมาด้วยกําลังภายในที่กําลังพุ่งตรงไปยังบ้าน
ตูม!
ตูม!
หมอกสีดําภายในบ้านสั้นสะเทือน เสียงต่ำกระจายออกมา แต่ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ
“ลูกพี่ลูกน้อง ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล” โจว เชียงเหมาพูดด้วยความหวาดกลัว สิ่งนี้มันคืออะไรกัน? ทําไมมันถึงต้านทานการโจมตีของข้าได้? ตามปกติแล้วมันไม่ควรเป็นเช่นนี้สิ เพราะแม้ว่าหมอกสีดําจะไร้รูปร่าง แต่ออร่าที่มันแผ่ออกมาก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไรขนาดนั้น
หากมันแข็งแกร่งจริงเขาคงไม่สามารถพาลูกพี่ลูกน้องหนีออกมาจากบ้านได้อย่างปลอดภัยเหมือนในตอนนี้หรอก
“โกวชิ ส่งดาบมาให้ข้า” หลิน ฟานเอื้อมมือไปหยิบดาบของโกวชิ
เสียงคํารามของพยัคฆ์ดังขึ้นขณะที่เขาฟันออกไป คลื่นดาบรูปพระจันทร์เสี้ยวมุ่งตรงไปยังบ้านตรงหน้าเขาทันที
คลื่นดาบนี้ใช้กําลังภายในของหลิน ฟานทั้งหมด
โจว เชียงเหมาตกตะลึง เขาไม่คิดเลยว่าลูกพี่ลูกน้องของเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้ คลื่นดาบนั้นมันอัดแน่นไปด้วยความแข็งแกร่งของระดับเส้นทางการต่อสู้ขั้นสี่ และเขาก็น่าจะอยู่จุดสูงสุดแล้วด้วยในตอนนี้
แต่น่าเสียดายที่มันทําอะไรหมอกสีดําไม่ได้เลย
มันเพียงแค่สั่นเล็กน้อยเท่านั้น
“ความโกรธ +444”
เขาไม่ได้หวังเลยว่าเขาจะได้รับคะแนนความโกรธกลับมาจากการฟันเพียงครั้งเดียว สิ่งนี้มันคืออะไรกัน? ทําไมมันถึงโกรธง่านขนาดนี้?
แต่ก็ดีเพราะยิ่งให้มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งยากจะโจมตีมากขึ้นเท่านั้น แต่จะเป็นการดีที่สุดถ้าเขาสามารถจับมันได้เพราะเขาจะได้ทรมานมันทุกวัน และตราบใดที่ไม่มีอะไรผิดปกติบางที่ไม่นานหลังจากนั้นความแข็งแกร่งของเขาอาจจะเข้าสู่ระดับที่สูงมากแล้วก็เป็นได้
การกดขี่ด้วยพลังมันมีอยู่ทั่วทุกหนทุกแห่ง
ด้วยเหตุผลข้างต้นวันเวลาที่สงบสุขของเขาจึงไม่แน่นอน มีเพียงการเพิ่มความแข็งแกร่งของตนเองเท่านั้นที่จะสามารถทําลายผู้ที่มาขัดขวางชีวิตอันเงียบสงบของเขาได้
“ลูกพี่ลูกน้อง” โจว เชียงเหมาอยากจะถามลูกพี่ลูกน้องว่าเขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไง แต่ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรหลิน ฟานก็ขัดเขาเสียก่อน
สําหรับหลิน ฟานการสบถนั้นเป็นอันตรายต่อภาพลักษณ์และมันจะส่งผลกระทบต่อตัวตนของเขาในฐานะนายน้อยผู้ร่ำรวย
หากไม่ได้มีคนมากมายอยู่รอบๆเขาคงจะสาปแช่งมันออกไปเป็นชุดแล้ว
แต่น่าเสียดายที่ชาวบ้านยังคงอยู่ที่นี่เขาจึงทําได้เพียงแค่พึ่งพาดาบในมือของเขาเท่านั้น
เขากระจายการบ่มเพาะร่างกายของเขาจนเหลือศูนย์
“ความโกรธ +12,000”
เมื่อได้คะแนนมาแล้วเขาจึงนํามันไปเพิ่มให้ทักษะดาบสายฟ้าสีรูปแบบจนถึงจุดสูงสุดทันที
เขาปรับความสามารถในด้านการทําลายล้างของเขาให้อยู่ในสถานะที่ทรงพลังที่สุด
ทันใดนั้นคัมภีร์อาทิตย์ม่วงสี่นักบุญก็เริ่มโคจร
กําลังภายในสีม่วงไหลออกมาจากแขนของเขาเข้าปกคลุมใบดาบ ในเวลาเดียวกันก็มีกระแสไฟฟ้าขนาดเล็กจํานวนมากมารวมตัวกันที่ใบดาบ
เขาคํารามออกมาก่อนที่จะใช้ท่าทําลายสวรรค์และโลก
ท่านี้คือรูปแบบที่แข็งแกร่งที่สุดของทักษะดาบสายฟ้าสี่รูปแบบ และยังเป็นพลังที่รุนแรงที่สุดเท่าที่เขาจะสามารถระเบิดออกมาได้ในตอนนี้อีกด้วย
ทันใดนั้นดาบเรืองแสงสีม่วงที่แฝงไปด้วยพลังที่น่าหวาดกลัวก็ตัดผ่านอากาศจนเกิดประกายไฟ และตรงไปยังบ้านทันที
เสียงต่ำดังกระจายออกมา
หมอกสีดําดูเหมือนว่าจะได้รับบาดเจ็บจากรอยยาวลึกที่เกิดขึ้นบนตัวมัน แต่ไม่นานหลังจากนั้นรอยที่เกิดจากดาบก็ค่อยๆหายเป็นปกติเช่นเดียวกับผิวน้ำ
มันไม่ได้เร็วมาก แต่กําลังฟื้นฟูอย่างช้าๆ
เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าเมื่อสายฟ้าที่เกิดจากดาบตัดผ่านหมอกมันก็ได้สร้างความเสียหายไปด้วยเมื่อมันสัมผัสกัน
“สถานการณ์ที่เจอตอนนี้ค่อนข้างแปลก หรือบางทีการที่จะจัดการกับมันได้ข้าต้องใช้ธาตุเฉพาะเท่านั้น?”
หลังจากที่หลิน ฟานฟันออกไปเขาก็ไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเลยแม้แต่น้อย แต่กลับยังเต็มไปด้วยพลังแทน
ทักษะดาบสายฟ้าสีรูปแบบเป็นเทคนิคดาบระดับสูง
ด้วยกําลังภายในของเขาในปัจจุบันมันไม่ง่ายเลยที่จะสามารถใช้ทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดได้
และตามปกติแล้วการใช้เพียงครั้งเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะดูดกําลังภายในของเขาจนแห้ง
แต่สําหรับหลิน ฟานแล้วมันไม่ได้มีผลใดๆกับเขาเลยแม้แต่น้อย!
โจว เชียงเหมาอ้าปากค้างด้วยความตกใจ แข็งแกร่งมาก! แน่นอนว่าเขารู้เรื่องทักษะดาบสายฟ้าสี่รูปแบบซึ่งถือเป็นหนึ่งในเทคนิคดาบชั้นยอดของตระกูลหลินอยู่แล้ว
แต่การที่ลูกพี่ลูกน้องสามารถฝึกมันจนใช้รูปแบบที่4ซึ่งเป็นรูปแบบสุดท้ายได้นั้นช่างน่ากลัวจริงๆ
“ความโกรธ +556”
หลิน ฟานมองเข้าไปในบ้าน เขาได้ความโกรธมาอีกแล้ว หมอกสีดํามันกลิ้งไปมา แต่มันไม่ได้ออกมาจากบ้านราวกับถูกจํากัดเอาไว้ด้วยบางอย่าง
“ดาบที่ข้าฟันออกไปเมื่อสักครู่ก็มีกระแสไฟฟ้าอยู่ด้วย นั้นหมายความว่าทักษะดาบนี้มีคุณสมบัติเป็นธาตุสายฟ้าใช่หรือไม่?”
“และหมอกสีดําที่แปลกประหลาดนี้ก็ไม่มีภูมิคุ้มกันต่อสายฟ้าและได้รับความเสียหายโดยตรงจากมัน”
เขาคิดเกี่ยวกับมันและพบว่ามันค่อนข้างสมเหตุสมผล
หลิน ฟานก้าวไปข้างหน้าขณะที่ถือดาบและฟันออกไปอีกครั้ง คลื่นดาบทะลุผ่านอากาศและเฉือนเข้าไปในบ้านโดยตรง
หมอกสีดําเริ่มสั่นและเดือดราวกับใบหน้าของปีศาจที่กําลังกรีดร้อง
เสียงร้องแหลมดังขึ้น
“อ๊าก!”
ชาวบ้านหลายคนปิดหูและกลิ้งไปมาบนพื้น
“ลูกพี่ลูกน้องปล่อยให้ข้าจัดการเอง” โจว เชียงเหมาก้าวไปข้างหน้า อ้าปากกว้างโคจรพลังในตันเทียนและคํารามออกไปดังสนั่น
อากาศสั่นสะเทือนก่อตัวเป็นคลื่นวงกลมปิดกั้นเสียงกรีดร้องแหลมที่เกิดจากหมอกสีดํา
“ช่างหยิ่งพยองนัก งั้นก็รับดาบของข้าไปอีกครั้งซะ!”
หลิน ฟานใช้โอกาสนี้ฟันออกไปอีกครั้ง
หมอกสีดํากลิ้งไปมา
ตามที่คาดไว้กระแสไฟฟ้าขนาดเล็กสร้างความเสียหายอย่างมากต่อหมอกสีดํา
“ความโกรธ +666”
หมอกสีดําให้คะแนนความโกรธต่อหลิน ฟานเกินเลขหกเกรงว่าดาบนั้นคงจะทําให้มันโกรธมากจริงๆ
ในขณะที่หลิน ฟานต้องการฟันมากว่านี้ หมอกสีดําก็หดตัวลงอย่างรุนแรงราวกับถูกบางสิ่งดูดออกไป
ทันใดนั้นหลิน ฟานก็พบว่าพื้นดินตรงมุมนอกบ้านมันนูนขึ้นราวกับมีบางอย่างกําลังจะหนีไป
“ลูกพี่ลูกน้องรีบตามมันไปเร็ว! ดูเหมือนว่ามันกําลังจะหนี!” หลิน ฟานจับดาบเละไล่ตามมันไป
“ลูกพี่ลูกน้อง…”
โจว เชียงเหมาต้องการจะหยุดลูกพี่ลูกน้องของเขาเพราะมันอันตรายเกินไป แต่น่าเสียดายที่ลูกพี่ลูกน้องไม่ฟังเขาเลย สุดท้ายแล้วเขาจึงต้องรีบตามไปเช่นกัน
“โกวชิ เจ้ากลับไปแจ้งพวกทหารยามว่าให้รีบตามเรามา”
เมื่อพูดจบเขาก็หายตัวไปอย่างไร้ร่อยรอย
ส่วนโกวชิก็รีบมุ่งหน้ากลับทันที
“เร็วมาก” หลิน ฟานที่ตามมายกดาบในมือขึ้นและฟันไปทางเนินดินอย่างต่อเนื่อง
คลื่นดาบพุ่งไปข้างหน้าและตัดลงในดินทันที
มันยากมากสําหรับเขาที่จะเจอมันสักครั้ง เมื่อรู้แบบนั้นทําไมเขาจะต้องยอมแพ้ด้วยละ? เขาอยากจะลองจับมันและเอามาวิเคราะห์ดู
ในไม่ช้าโจว เชียงเหมาก็แซงหน้าหลิน ฟาน เพราะเขาต้องปกป้องลูกพี่ลูกน้องของเขา
“ลูกพี่ลูกน้องอัดมัน! เราต้องหยุดมันให้ได้” หลิน ฟานฟันออกไปอีกครั้ง “อย่าหนี ถ้าเจ้ามีความกล้าก็หยุดซะ!”
หลังจากนั้นไม่นานก็ได้มีปารกทึบปรากฏขึ้นข้างหน้าพวกเขา
หลิน ฟานยังคงไล่ตามมันต่อ เขาทิ้งหมู่บ้านไว้ข้างหลังและมาถึงปาอันมืดมิดที่ซึ่งแสงไม่สามารถส่องเข้ามาได้
หมอกสีดําส่งเสียงร้องออกมาและแทรกซึมหายเข้าไปในป่าอย่างไร้ร่องรอย
“มันไปไหนแล้ว?” หลิน ฟานมองไปรอบๆ
โจว เชียงเหมากําลังปกป้องหลิน ฟานจากด้านข้าง “ลูกพี่ลูกน้องตอนนี้เราไล่มันมาไกลเกินไป ดังนั้นได้โปรดระวังตัวและอย่าได้หลงกลมัน”
