I Don’t Want To Defy The Heavens – DTH ตอนที่ 73 บ้านของข้าไม่ใช่หอนางโลม

ตอนที่ 73 บ้านของข้าไม่ใช่หอนางโลม

ผู้คนมักจะหวาดกลัวมากที่สุดเมื่ออยู่ๆรอบข้างก็เงียบลง

และนั่นก็คือสถานการณ์ที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้

หยวน เทียนชูและหวัง หยุนเฟยต่างยืนตะลึงอยู่กับที่ โดยเฉพาะหยวน เทียนชูที่กำลังจะพังทลายจากการหยอกล้อของหลินฟาน

เจ้าเป็นปีศาจรึไง?

โจว เชียงเหมาทำตามแผนของลูกพี่ลูกน้องของเขา เขาทำการยืนอยู่ข้างหน้าของพวกเขาและติดตามพวกเขาไปทุกๆที่

แม้ว่าหยวน เทียนชูจะเข้าห้องน้ำ เขาก็จะเปิดประตูและยืนหันหลังให้เขา

“ความโกรธ +123”

หยวน เทียนซูรู้สึกโกรธ นี่จะต้องจงใจอย่างแน่นอน

เขาอยากจะสาปแช่ง! แต่ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็สั่นไหว เขาจึงพยายามระงับมัน

การกระทำของหลินฟานนั้นแปลกเกินไป

เขาทำทั้งหมดนี้ไปเพื่ออะไร?

หรือบางทีเขาอาจจะวางแผนไว้เบื้องหลัง?

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง

และคิดได้ว่าหากเขาไม่สามารถระงับความโกรธที่มีต่อหลินฟาน และตอบโต้กลับไปอย่างรุนแรง มันก็จะเกิดความขัดแย้งระหว่างพวกเขา และหลินฟานก็จะใช้ลูกพี่ลูกน้องของเขาเพื่อบดขยี้พวกเขา

ส่วนหวังหยุนเฟยก็คงจะต้องทุกทรมานไปด้วยเช่นกัน

ในท้ายที่สุดแล้วตระกูลหยวนของเขาก็จะถูกดึงเข้าไปอยู่ในศูนย์กลางของความขัดแย้งนี้ และไม่สามารถออกมาได้แม้ว่าจะต้องการก็ตาม

เพราะด้วยสถานะของตระกูลหวัง พวกเขาจะไม่ยอมแน่หากนายน้อยของพวกเขาถูกทำร้าย พวกเขาอาจจะประกาศสงครามกับตระกูลหลิน และตระกูลหยวนจะต้องยืนหยัดอยู่ข้างตระกูลหวัง

อย่างไรก็ตามตระกูลหยวนเป็นตระกูลขุนนางของเมืองหยูฉาง

มันมีกฏที่ว่าตระกูลใหญ่ทั้งสามจะไม่ปล่อยให้บุคคลภายนอกเข้ามาแทรกแซง หากตระกูลหยวน เลือกที่จะยืนอยู่ข้างตระกูลหวังมันจะเป็นการทำลายสมดุล ดังนั้นตระกูลเหลียงจะต้องก้าวออกมาต่อต้านพวกเขาอย่างแน่นอน

เขาหวาดกลัวเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น

ช่างโหดร้ายเสียจริง

ทันใดนั้นหยวน เทียนชูก็หลั่งเหงื่อเย็นออกมาขณะที่รีบดึงหวังหยุนเฟยออกไป

แม่งเอ๊ย!

ข้าเกือบจะตกหลุมพลางของเขา

หลิน ฟานสับสน เขาเห็นเพียงใบหน้าของหยวน เทียนชูมืดลงและคิดว่าเขาคงจะระเบิดความโกรธและตะโกนออกมาดังๆแน่ ขณะที่ส่งความโกรธมาทางเขา แต่เขาจะไปรู้ได้อย่างไรว่าหยวนเทียนชูจะดึงหวังหยุนเฟยและหนีไปรวดเร็วอย่างนั้น?

เขาไม่ได้ให้โอกาสข้าเลย

การหาเรื่องผู้อื่นเดี๋ยวนี้มันยากขนาดนี้เลยงั้นหรือ?

และก็ธรรมดาที่เขาจะตามติดหยวน เทียนชูไปทุกที่ แต่เขาก็ไม่คิดเลยว่าหยวน เทียนชูจะพาหวัง หยุนเฟยกลับคฤหาสน์ตระกูลหยวนโดยตรงส่งผลให้เขาไม่สามารถทำอะไรได้

“ลูกพี่ลูกน้อง พวกเขาเข้าบ้านไปแล้ว” โจวเชียงเหมากล่าว

มันทำให้พวกเขาตามเข้าไปข้างในไม่ได้

เมื่อหยวน เทียนชูกลับมาที่คฤหาสน์ เขาก็สั่งยามทันที่ว่าหากนายน้อยหลินมาพวกเขาจะต้องหยุดเขาและอย่าให้เขาเข้ามาได้เป็นอันขาด

ราวกับจะสื่อว่า ข้ากลัวเขาดังนั้นอย่าให้เขาเข้ามา

“เฮ้อ น่าเบื่อ” หลิน ฟานส่ายหัวและถอนหายใจ มันยากมากกว่าที่เขาจะเจอเรื่องสนุก แต่น่าเสียดายที่มันจบลงอย่างรวดเร็ว

เมืองหยูฉางมันเล็กเกินไป

ตระกูลชนชั้นสูงก็มีอยู่ไม่มาก

มันจะดีกว่านี้หากมีตระกูลชนชั้นสูงมากกว่าหนึ่งโหลเพราะเขาจะได้ผลัดกันเล่นกับพวกเขาทุกวัน

ส่วนเหลียง หยงนี่ตอนนี้เขาอาจจะต้องนอนพักอยู่ที่บ้านสักระยะเพื่อรักษาตัวก่อนที่จะสามารถออกมาข้างนอกได้

“กลับกันเถอะ”

เมื่อไม่มีอะไรทำ เขาจึงทำได้เพียงแค่กลับบ้าน

คฤหาสน์ตระกูลหลิน ณ ลานด้านหลัง

หลิน ฟานกำลังนอนบนเก้าอี้พร้อมกับกินผลไม้ ขณะที่เหลือบมองไปทางปีศาจหยินเป็นครั้งคราว

เพียงแค่สองวันนับจากวันที่เขาจับมันมาสุดท้ายแล้วมันก็จบลงในสภาพนี้ ร่างของมันพิการไปครึ่งตัว

แต่เขาคิดว่ามันยังมีประโยชน์อยู่เขาจึงไม่ได้ทิ้งมันไป

และเมื่อเขาดูข้อมูลในระบบสนับสนุนขนาดเล็กแล้วก็พบว่ามัน ไม่เลวเลยทีเดียว

ร่างกาย : 120 (เส้นทางการต่อสู้ขั้นสี่)

กำลังภายใน : 120 (เส้นทางการต่อสู้ขั้นสี่)

เทคนิคการบ่มเพาะจิตใจ : คัมภีร์อาทิตย์ม่วงสี่นักบุญ (ขั้นสอง)

เทคนิคเพาะปลูก : วิชาดาบพยัคฆ์อาฆาต (กลับสู่ความจริง) เทคนิคควบคุมแมลง (พื้นฐาน) กายราชันที่มิอาจสั่นคลอน (ยังไม่ได้เรียน) หัตถ์เศษหยกรวมศูนย์ (ยังไม่ได้เรียน) ทักษะดาบสายฟ้าสี่รูปแบบ (รอบรู้)

คะแนนความโกรธ : 5,863

ด้วยความช่วยเหลือของระบบสนับสนุนขนาดเล็กทำให้การบ่มเพาะของเขาเป็นไปได้อย่างรวดเร็วโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องฝึกอะไรเลยด้วยซ้ำ สิ่งที่เขาต้องทำก็มีแค่เพิ่มคะแนนลงไปเมื่อเขาเบื่อและเพลิดเพลินไปกับมัน

เขาเพิ่มคะแนนลงไปที่กำลังภายในจนกระทั่งมันถึง150

เส้นทางการต่อสู้ขั้นห้า

เมื่อเขามองเข้าไปในร่างกายก็พบว่ากำลังภายในของเขาเติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่องและแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมมาก

แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเรื่องเหล่านี้มากนัก

เพราะเดิมที่แล้วเขาก็ไม่ได้อยากจะบ่มเพาะและต้องการเพียงใช้ชีวิตดั่งเช่นนายน้อยกิน นอน และรอความตายก็เท่านั้น แต่เขากลับถูกบังคับโดยถ้าเขาไม่ฝึกเขาก็จะไม่สามารถนอนหลับได้อย่างสนิท

ในเมื่อมันมีคนคอยสร้างปัญหาให้เขาแบบนี้แล้วเขาจะทำอะไร ได้อีก?

เขาทำการเพิ่มคะเนนให้กับคัมภีร์อาทิตย์ม่วงสี่นักบุญ

เทคนิคการบ่มเพาะจิตใจนี้ไม่ได้เลวร้าย เขารู้สึกว่าหลังจากที่เขาฝึกมันกำลังภายในของเขาก็ยิ่งมีพลังทำลายมากขึ้น

เขาทำการเพิ่มเข้าไป 1,000 คะแนนทันที

เทคนิคการบ่มเพาะจิตใจ : คัมภีร์อาทิตย์ม่วงสี่นักบุญ (ขั้นสาม)

ขั้นสองและขั้นสามใช้คะแนนความโกรธเท่ากัน นี่เป็นเพราะมันยากที่จะเรียนรู้ แต่ง่ายต่อการบ่มเพาะรีไม่?

กำลังภายในสีม่วงซึ่งเป็นกำลังภายในแบบพิเศษของคัมภีร์อาทิตย์ม่วงสี่นักบุญแข็งแกร่งขึ้นมาก

“ลูกพี่ลูกน้อง ทำไมข้าถึงรู้สึกว่าอยู่ดีๆท่านก็แข็งแกร่งขึ้น?” โจวเชียงเหมาถาม

เขารู้สึกได้ แถมยังสังเกตเห็นหมอกสีม่วงกระพริบอยู่ระหว่างคิ้วของลูกพี่ลูกน้องอีกด้วย และเขาก็มั่นใจมากว่าเขาไม่ได้ตาฝาดไป

หลินฟานยิ้ม “ไม่นิ ข้าว่าเจ้าน่าจะเข้าใจผิดมากกว่า”

โจวเชียงเหมาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้

เพราะเขาก็มั่นใจมากว่าเขาเห็นมัน

เมื่อเป็นแบบนี้แล้วเขาพลาดตรงไหนกัน?

เขาส่ายหัว และคิดว่าเนื่องจากลูกพี่ลูกน้องบอกว่าเขาเข้าใจผิดเขาก็ต้องเข้าใจผิด

ณ คฤหาสน์ตระกูลหยวน

“วันนี้เจ้ากับนายน้อยหวังเป็นอย่างไรบ้าง?” หัวหน้าตระกูลหยวนถาม

นับตั้งแต่ที่นายน้อยหวังมาเยือนเมืองหยูฉาง มันจึงเป็นธรรมดา ที่พวกเขาจะต้องดูแลเขาอย่างดี

เหตุเพราะธุรกิจบางส่วนของตระกูลหยวนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลหวัง และเมืองหลงมันก็ไม่ใช่ดินแดนของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถยื่นมือเข้าไปที่นั่นได้ และทำได้เพียงพึ่งพาตระกูลหวังและรักษาความสัมพันธ์อันดีนี้เอาไว้

หยวน เทียนชูรู้สึกโกรธมากเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ “ท่านพ่อ อย่าพูดถึงมันเลย เพราะวันนี้ข้าบังเอิญไปเจอเข้ากับเจ้าขยะจากตระกูลหลิน แถมมันยังกำหนดเป้าหมายมาที่ข้าอีก นั่นจึงเป็นเหตุผลว่าทำไมข้าถึงกลับมาเร็วขนาดนี้”

เมื่อพูดถึงหลิน ฟานไม่ว่าตระกูลเหลียงหรือหยวนต่างก็ต้องปวดหัว เพราะเขาทำตัวราวกับสุนัขที่สุมกัดผู้คน

มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากัน? ทำไมเขาถึงทำตัวน่ารังเกียจขนาดนี้?

“ท่านพ่อ ข้าว่าเขาต้องปวยแน่ เขาปล่อยให้ลูกพี่ลูกน้องของเขาแบกคนที่ถูกตัดแขนขาทั้งสี่ข้างออกเพียงเพื่อเผชิญหน้ากับเรา มันทำให้นายน้อยหวังรู้สึกรังเกียจรวมถึงข้าด้วยเช่นกัน”

“แถมเขายังตามเราไปทุกๆที่ที่เราไป”

หยวน เทียนชูยังคงพูดต่อไปโดยอธิบายว่าหลิน ฟานนั้นชั่วร้ายแค่ไหน

การแสดงออกของหัวหน้าตระกูลหยวนยิ่งได้ฟังก็ยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น

เจ้าเด็กตระกูลหลินนั่นเห็นได้ชัดเลยว่ามันไม่ได้เห็นตระกูลหยวนของเขาอยู่ในสายตาเลยแม้แต่น้อย

ขนาดตระกูลหยวนของพวกเขากำลังต้อนรับแขกคนสำคัญ มันก็ยังมีหน้ามาสร้างปัญหาอีก แล้วถ้าหากมันเกิดปัญหาขึ้นมาจริงๆใครมันจะรับผิดชอบ

“แล้วนายน้อยหวังไม่เป็นอะไรใช้ไหม?” หัวหน้าตระกูลหยวนถาม

“ตอนนี้เขาอยู่ที่ลานด้านหลัง ข้าได้เชิญบุตรสาวของพ่อค้าบางคนให้มาอยู่กับเขาเพื่อให้เขาได้ผ่อนคลาย” หยวนเทียนชูกล่าว

สำหรับพวกพ่อค้าในเมืองหยูฉาง พวกเขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ลูกสาวของพวกเขาจะได้บริการนายน้อยจากตระกูลหวัง พวกเขารู้สึกว่าตนโชคดีจริงๆ

เพราะหากลูกสาวของพวกเขาเป็นที่โปรดปรานขึ้นมา แม้จะได้เป็นแค่นางบำเรอ มันก็เปรียบได้กับนกที่อยู่ดีๆก็ได้กลายเป็นฟีนิกซ์ 

ได้กลายเป็นที่ได้กลายเป็นนายน้อยจากตระกูลยื่นมือเข้าไปที่นั้นได้

พ่อค้าอย่างพวกเขานั้นร่ำรวย แต่ไม่มีอำนาจ

แม้ว่าพวกเขาจะดูมีชีวิตที่ดี แต่ความจริงแล้วโอกาสที่พวกเขาจะถูกทำร้ายนั้นมีสูงมาก และบ่อยครั้งที่กิจการของพวกเขาจะถูกปล้นจนล้มละลาย

อย่างไรก็ตามในมุมมองของหยวน เทียนชู นายน้อยหวังผู้นี้เป็นผู้มักมากในกาม เขาต้องการหญิงสาวเจ็ดถึงแปดคน คิดดูสิว่าเขามีตัณหามากเพียงใด

เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเขาเรามักจะคิดว่าเขาต้องเป็นสุภาพบุรุษแน่

แต่ทุกครั้งที่เขาไปที่ลานด้านหลังเพื่อดู หยวน เทียนชูก็จะรู้สึกราวอยู่ในหอนางโลม

เขารู้สึกว่าจู่ๆตระกูลหยวนของเขาก็กลายเป็นหอนางโลมที่ใหญ่ที่สุดในเมืองหยูฉาง

และก็เป็นที่แน่นอนว่าหยวน เทียนชุมักจะต้องสะกดจิตตัวเองว่าบ้านของเขาไม่ใช่หอนางโลม