EP 22 เงินก้อนแรก
By loop
นี้ก็เกือบ 3 วันแล้วที่เฉินจินได้เดินทางไปที่โรงรับจำนำ ร้านประมูลและหาช่างทำอัญมณีทั้งร้านขนาดล็กและขนาดใหญ่ในย่านธุรกิจจนทั่ว ทุกครั้งที่เขาถูกปฏิเสธ เฉินจินก็จะไปหาที่ใหม่ เขาเดินทางไปทุกร้าที่มีชื่อเสียงร่วมถึงร้านที่ไม่ค่อยน่าเชื่อถือบางร้านด้วย เฉินจินจะเข้าไปหาเจ้าของหรือผู้จัดการของร้านและเสนอขายโลหะที่มีค่าและเครื่องประดับของเขา
เพื่อป้องกันตัวเองจากการเป็นจุดสนใจในแต่ละร้าน เขาจะแสดงเครื่องประดับเพียงเล็กๆน้อยตอนที่จะนำพวกมันมาขาย มูลค่าของเครื่องประดับที่ตั้งราคาขายไว้ที่ประมาณ 100,000 หยวน เขาหลีกเลี่ยงการเข้าไปในร้านค้าเครื่องประดับมากกว่าสามแห่งที่มาจากแบรนด์เดียวกัน แม้ว่าแต่ละร้านจะอยู่ห่างไกลกันมากก็ตาม
เฉินจินนำของมีค่าสองสามรายการมาด้วย รวมถึงนาฬิกาที่ฝังด้วยไพลินที่มีขนาดใหญ่เท่ากับไข่นกพิราบไปที่ร้านประมูลของโซเธบี้ เฉินจินจะนำของมีค่าพวกนี้เข้าสู่ระบบการประมูลด้วยประวัติอันยาวนานหลายศตวรรษของร้านโซเธบี้ อาจจะทำให้เขาขายพวกมันได้ในราคาที่ดีมากก็ได้ ผู้ประสานงานจากร้านประมูลสัญญาว่าข้อมูลส่วนตัวของเขาจะถูกเก็บเป็นความลับอย่างเคร่งครัด
นอกจากนี้เฉินจินยังนำภาพวาดสีน้ำมันห้าชิ้นและของโบราณสามชิ้นให้แก่ร้านประมูล ภาพเขียนสีน้ำมันและโบราณวัตถุเหล่านี้เป็นสิ่งแปลกประหลาดที่ยังไม่ได้รับใบอนุญาตและมันยังมีหน้าตาที่แปลกประหลาดอีกตั้งหาก แม้ว่าพวกมันจะมีคุณค่าทางศิลปะบางอย่างแต่การขาดแหล่งที่มาที่ชัดเจนก็อาจทำให้ราคาตกได้ ผู้ดูแลการประมูลบอกเฉินจินว่าพวกเขาสามารถช่วยประมูลได้ แต่เขาไม่สามารถรับประกันราคาให้ได้ มันอาจจะไม่มีใครเสนอเงินในการประมูลนี้เลย
เฉินจินกล่าวว่า“ ไม่เป็นไร ตราบใดที่มันสามารถประมูลได้ผมก็โอเคแล้ว แม้ว่ามันจะขายในราคาเพียง 50,000 หยวน หรือ 100,000 หยวนมันจะดีถ้าพวกมันสามารถทำราคาได้สูง และขอให้คนมาประมูลของพวกนี้ก็ดีมากแล้ว” อีกฝ่ายยืนยันว่าคำขอนั้นโอเค
ภายในสามวันเขาได้เดินทางไปตามร้านค้าต่างเกือบ 30 ร้านเฉินจินขายเครื่องประดับที่ขายได้ง่ายๆ ดังนั้น…เขาจะได้รับเงินเพียงไม่เท่าไร? มันอาจไม่มากถึง 3,000,000 หยวน
จากสิ่งที่เขามีอยู่ทองคำ 1,400 กรัมบวกราคาขายไป 260,000 หยวน เงิน 28.6 กิโลกรัมขายได้ 50,000 หยวน อุปกรณ์เสริมแพลตตินัมและเพชรราคา 300 ชิ้นขายในราคา 680,000 หยวน เขามีอัญมณีและอัญมณีต่าง ๆ ประมาณ 350 อัน บางรุ่นมีคุณภาพสูงในขณะที่บางรุ่นก็เป็นของปลอมดังนั้นราคาจึงแตกต่างกันมาก เฉินจินไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับอัญมณีมากนัก แต่ถึงกระนั้นเขาก็สามารถขายเพชรเหล่านั้นได้ในราคา 1,650,000 หยวน ไม่รวมนาฬิกาฝังไพลินนาฬิกาเรือนทอง 50 ดวงถูกขายในราคาเฉลี่ย เขาได้รับเงินรวม 320,000 หยวน จากสิ่งเหล่านั้น
รวมทั้งสิ้น 2,960,000 หยวน
สิ่งของแปลก ๆ 10 รายการที่นำมาให้โซเธบี้ยังคงไม่ถูกประมูลและมันจะต้องใช้เวลาก่อนที่เงินจะปรากฏในบัญชีของเขา ดังนั้นตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปัจจุบันผลกำไรที่เขาได้รับจากการขุดเมืองเทอรรี่มันไม่ถึง 3,000,000 หยวน อะไร? หลังจากกวาดล้างสิ่งของที่มีมูลค่าสูงในเมืองที่มีประชากร 100,000 คนพวกเขาก็ขายได้ในราคาต่ำกว่า 3,000,000 หยวนเท่านั้น? นี่เป็นเรื่องตลกหรอ? แต่นี่คือความจริง ในอีกด้านหนึ่งพลเรือนของเทอรรี่ได้นำของมีค่าหลายอย่างและสมบัติที่เหลืออยู่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ ไป ในทางกลับกันมันเกี่ยวข้องกับประเพณีทางสังคมและนิสัยของผู้คนในประเทศแซค
เฉินจินได้ข้อสรุป: ผู้คนส่วนใหญ่ในประเทศ Z ชื่นชอบสินค้าใหม่เอี่ยมและเกลียดสินค้ามือสอง ยกเว้นพวกสิ่งของโบราณหายาก สิ้นค้าที่จะมีมูลค่าลดลงมากๆก็ตัวอย่างเช่นนาฬิการถยนต์เสื้อผ้าคอมพิวเตอร์และโทรศัพท์มือถือ
ในประเทศ Z มีคนไม่มากที่ชอบสินค้ามือสอง สินค้าบางอย่างที่เคยผ่านมือคนอื่นจะถูกลดค่าให้กลายเป็นสินค้าขยะ ผู้คนจะแสดงความเกลียดชังและการปฏิเสธต่อของพวกนั้นมากๆ แต่โดยทั่วไปของพวกนี้ก็แทบะไม่มีราคาเลยก็ว่าได้
ดังนั้นเฉินจินทำได้แค่ส่ายหัวเท่านั้น “ มูลค่าของมันลดลงมากเกินไป เมื่อคุณต้องการซื้อสินค้าเหล่านั้นพวกเขาอาจเสียค่าใช้จ่ายสูงถึง 30,000,000 หยวน แต่เมื่อคุณขายมัน คุณอาจขายมันในราคาที่ไม่ถึง 3,000,000 หยวนด้วยซ้ำ นี้มันถือเป็นเรื่องที่ระยำมากๆ”
ยิ่งกว่านั้นเมื่อเฉินจินมีโลหะมีค่าและอัญมณี เขาก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะขายของพวกนี้อีกต่อไปแม้ว่าเขาจะพบพวกมันมากขึ้นหลังจากการสำรวจเมืองเทอรรี่ หรือเพื่อให้แม่นยำในเป้าหมายของเขายิ่งขึ้นเขาจะไม่ขายโลหะมีค่าและอัญมณีพวกนี้กับร้านขายของเก่าโดยตรงอีกแล้ว เพราะเฉินจินกลัวว่าถ้าเขานำพวกมันไปเยอะๆ จะกลายเป็นจุดสนใจ
“แม่ของฉันทำงานที่สำนักภาษีในฐานะผู้บริหารระดับกลาง คนอื่นจะคิดอย่างไรเมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่าฉันนำโลหะมีค่าและอัญมณีมากมายมาขาย ประเทศ Z นั้นมีกฏหมายทรัพย์สิน ถ้าทรัพย์สินนั้นมีแหล่งทีมาไม่ชัดเจน หากฉันไม่สามารถอธิบายที่มาของโลหะและอัญมณีที่มีค่าเหล่านี้ได้ฉันอาจจะถูกจับและถูกนำตัวไปสอบสวน ดีไม่ดีฉันอาจถูกโยนเข้าคุกได้ เพราะพวกตำรวจอาจโยงเรื่องนี้ไปหาแม่ของฉันเอง”
ดังนั้นนี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เฉินจินจะทำธุรกิจแบบตัวต่อตัว และเขาจะพยายามขายของพวกนี้เพียงครั้งเดียวต่อหนึ่งร้านที่เขาเข้าไป เขาจะต้องใช้วิธีการอื่นเพื่อหารายได้ในครั้งต่อไป “ ถึง 3,000,000 หยวน จะไม่มาก แต่ก็ยังเพียงพอที่จะอยู่กับฉันได้ไม่นาน อ้า ~ มันต้องใช้เวลานานกว่านี้จะถึงเป้าหมายเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ถึง 1,000 ล้าน”
เฉินจินสั่นหัวและถอนหายใจอย่างเงียบ ๆ “ มหาเศรษฐีนายแน่ใจแล้วใช่ไหม“ หนึ่งพันล้านดอลลาร์” เป็นเป้าหมายที่แท้จริงใช่ไหม ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเป้าหมายนี้ใหญ่เกินไป?”
…
ในช่วงอาหารเย็นเฉาหลี่จู่ ๆ ก็วางตะเกียบของเธอและถามเฉินจินด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความกังวลว่า“ ลูกชายนัดเดทเมื่อวานนี้เป็นอย่างไรบ้าง? ลูกยังคงติดต่อกับหลินหลินอยู่หรือเปล่า?”
“ อืม ~” หลังจากการพิจารณาบางครั้งเฉินจินกล่าวว่า“ การพูดคุยของเราทำได้ดี เรามีความสุขมากที่ได้พูดคุยกัน ผมให้เธอติดต่อวีแชทด้วย แต่เธอไม่ได้เพิ่มผมเป็นเพื่อนหลังจากเราแยกทางกัน บางทีเธออาจจะยุ่งเกินไป” เฉินจินพยายามโกหก
เฉินกังเงยหัวขึ้น“ ถ้าเธอยังไม่ได้ติดต่อลูกก็หมายความว่าเธอไม่สนใจอีกแล้ว”
เฉินจินกล่าวพยักหน้าหัว“ ใช่! ผมคิดว่าเธอคงไม่สนใจผมอีกแล้วล่ะ”
เมื่อจ้องมองเฉินกังเธอก็หันมามองเฉินจินและพูดด้วยลมหายใจ“ ลูกชายแม่กำลังคุยกับแม่ของหลินหลินทางโทรศัพท์และถามว่าวันนั้นของลูกเป็นอย่างไร แม่ได้ยินจากคำพูดของเธอว่าพวกเขาไม่พอใจกับพฤติกรรมของลูก” เฉาหลี่ถามว่า“ ลูก ลูกพูดอะไรที่ไม่เหมาะสมเหรอ?”
เฉินจินส่ายหัวส่ายหัว“ ไม่นะแม่ ผมไม่ได้พูดอะไรไร้สาระเลย”
“ แล้วทำไมแม่ของหลินหลินจึงพูดว่าลูกไม่เหมาะกับลูกสาวของเธอ? บอกแม่เกี่ยวกับสถานการณ์เมื่อวานนี้แม่สามารถวิเคราะห์เรื่องของลูกและค้นหาว่าปัญหาอยู่ที่ไหนได้”
“ แม่มีอะไรให้วิเคราะห์บ้าง ความล้มเหลวคือความล้มเหลวไม่มีอะไรที่ต้องวิเคราะห์ ผมก็คิดเหมือนกันว่าผมไม่เหมาะกับหยวนหลิน เราไม่มีอะไรที่เหมือนกัน… .. ” เฉินจินรู้สึกหงุดหงิดเมื่อเขาบ่นว่า“ ประเทศ Z เต็มไปด้วยผู้หญิงทำไมแม่ถึงต้องให้ผมเดทกับเธอ?”
“ ลูก —-” เฉาหลี่จ้องมองเฉินจินรู้สึกโกรธและหงุดหงิดกับพฤติกรรมที่ไม่สนใจของเฉินจิน
หยวนหลินเป็นคู่นัดบอดที่แม่เลือกให้ลูกหลังจากเลือกมาอย่างดีแล้ว ลูกคิดว่าการหาคู่ที่เหมาะสมในสังคมของลูกในปัจจุบันเป็นเรื่องง่ายไหม? แม่ต้องใช้การพูดคุยมากกมาย และเตรียมการอย่างมากในการหาคู่เดทให้ลูกเลยนะ
แม่คิดว่าลูกมีเหตุผล เฉาหลี่เต็มไปด้วยความไม่พอใจและความสิ้นหวัง อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้อารมณ์เสียแต่อย่างใด เธอพยายามทำให้บ้านกลับมามีความสุขอีกครั้งและเธอพูดเบา ๆ ว่า“ โอเค! เนื่องจากคนนี้อาจไม่ได้เหมาะ แม่จะจัดให้มีคู่เดทคนอื่นสำหรับคุณในสุดสัปดาห์หน้า มันยากที่จะพูด แต่บางทีลูกอาจจะต้องลองไปหาคู่เดทใหม่”
“ ไม่! ทำไม่ได้ ไม่.” เฉินจินโบกมือของเขา“ แม่ไม่ต้องนัดเดทให้ผมแล้ว ผมไม่ต้องการ ผมมีบางอย่างที่ต้องทำในสัปดาห์หน้าและจะยุ่งมากขึ้น ผมไม่มีเวลานัดเดทหรอกครับ”
“ แล้วสัปดาห์ต่อไปล่ะ”
“ ผมก็อาจจะยุ่งเหมือนกัน”
เฉาหลี่กล่าวว่า“ เมื่อเร็ว ๆ นี้แม่วางแผนจะซื้อบ้านอีกหลังในเมืองทางตอนเหนือของเมือง เงินดาวน์นั้นอยู่ที่ประมาณ 1,000,000 หยวน โดยมีการจ่ายจำนองรายเดือน หยวน 30,000 แต่แม่ไม่มีเงินทุนจำนวนมากขนาดนั้น ลูกคิดว่าแม่ควรซื้อบ้านหรือป่าว” เธอจะไม่เชื่อว่าเธอไม่สามารถควบคุมเด็กที่ไม่เชื่อฟังคนนี้ได้!
“ซื้อ; แม่ต้องซื้อมัน ถ้าแม่ซื้อบ้านอีกสองสามหลังตอนนี้มันจะเป็นไปไม่ได้เมื่อรัฐบาลใช้นโยบายแช่แข็งเศรษฐกิจ ” อย่างไม่คาดคิดมากเฉินจินแสดงความสนับสนุนของเขา เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าของเขาเปิดบัญชีอารีเพลย์ ของเขาและโอนเงิน 50,000 หยวนให้แม่ของเขา
“ แหวน ~” สัญญาณเตือนสำหรับการโอนเงินสำเร็จ
เฉินจินบอกเฉาหลี่“ แม่! ผมจะคืนเงินจำนวน 50,000 หยวนให้แม่ที่ผมยืมไปครั้งนั้น ตอนนี้ผมมีเงินแล้ว”
เฉินกังตกใจมาก“ ลูกได้รับเงิน 50,000 หยวน มาจากไหน? ลูกมีเงินมากพอที่จะคืนเงินแม่แล้วหรอ?”
เฉินจินอธิบายว่า“ ผมเพิ่งทำงานมาไม่นานและได้ค่าจ้างรวมๆแล้ว 100,000 หยวน”
เฉินกังตั้งข้อสังเกตด้วยความอยากรู้อยากเห็น“ 100,000 หยวน นั้นเป็นเงินค่อนข้างดี ลูกไปทำงานอะไรมาล่ะถึงได้เงินมาขนาดนี้มา”
เฉินจินเกาหัวเขาตอบว่า“ มันเป็นความลับ~”
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงสะอื้น
“ บูฮู้ว ~บูฮู้ว ~” น้ำตากำลังไหลดังขึ้นและรุนแรงขึ้น
หันหัวของเขาเฉินจินผงะทันที แม่ของเขารองงไห้ “ แม่เป็นอะไรรึเปล่า”
“ เฉาหลี่ เธอร้องไห้ทำไม”
เฉาหลี่ยังคงร้องไห้ต่อไป“ ฮือ ฮือ~”
เฉินจินลุกขึ้นยืนด้วยความหวาดกลัว เขาเดินไปที่ด้านข้างของเธอเพื่อปลอบเธอเขาพูดว่า“ แม่อย่าเป็นอย่างนี้ได้ยังไง ผมทำอะไรผิด?”
เฉินกังส่ายไหล่ของเธอ “เธอ. เธอมีอะไรผิดปกติ?”
เขาเข้ามาในอ้อมแขนของเฉินกัง ธอร้องเสียงดังว่า“ ลูกชายของฉันไม่ต้องการฉันอีกต่อไป!”
เฉินจินเหยียบเท้าของแม่ด้วยเหงื่ออย่างหวุดหวิด “ แม่กำลังเข้าใจผิด ผมไม่เคยหมายความว่าผมไม่ต้องการแม่แล้ว!”
อย่างไรก็ตามเฉาหลี่ยังคงร้องไห้โดยไม่สนใจว่า“ ว๊าห์ ~วาห์ วารห์ ~”
“ เร็วเข้า! ลูกรีบเอาเงินกลับไปก่อน” เมื่อเข้าใจสถานการณ์เฉินกังก็ดุลูกชายของเขาอย่างรุนแรง
“ใช่ใช่ใช่. แม่ ผมผิดไปแล้ว ผมจะเอาเงินคืน ทันที!”
แม่ของเฉินจินเปิดบัญชีของเธอและส่งเงินคืน หลังจากนั้นทั้งพ่อและลูกชายต่างก็ปลอบใจอีกกว่าหนึ่งชั่วโมง แต่มันก็แทบจะไม่เป็นผลอะไรจนกระทั้งเฉินเจิงตกลงที่จะไปนัดเดทในอาทิตย์ต่อไป แม่ของเขาจึงได้หยุดร้องไห้
