63 ข้อโต้แย้ง
By loop
ในวันแรกของวันตรุษจีนในเขตหมู่บ้านลำธารสีทอง มีบ้านพักตากอากาศชื่อ “บ้านร้อยปักษา” ตั้งอยู่บนยอดเขาที่มีต้นไม้ปกคลุมเขียวชอุ่ม มันตั้งอยู่ใกล้กับชายฝั่งที่มีทัศนียภาพที่สวยงามสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบและอากาศบริสุทธิ์ มันเป็นสถานที่ที่เหมาะสำหรับการมาอยู่ตอนเกษียณอายุ บนไหล่เขามีวิลล่าที่ล้อมรอบด้วยกำแพง ภายในกำแพงมีต้นไม้ ผลไม้และแปลงผักสองแปลงอยู่ข้างวิลล่า เหมือนหมู่บ้านในชนบท
“ ตอนนี้พวกเราถึงแล้ว เรามาที่นี้เพื่อมาอวยพรปีใหม่ให้กับคุณตา คุณยาย”
“ สวัสดีปีใหม่ครับ คุณตา คุณยาย! เราหวังว่าทั้งสองจะมีสุขภาพที่ดีและมีชีวิตที่ยืนยาวและมีสุขภาพที่ดี!” เฉินจินและครอบครัวของเขาคำนับให้ผู้อาวุโสของพวกเขา พวกเขาอวยพรปีใหม่และมอบของขวัญให้กับทั้งสอง
“ ดีมากๆ!” คุณปู่และคุณยายนั่งอยู่กลางห้องโถงใหญ่ซึ่งแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีแดงสไตล์ราชวงค์ถังแบบดั้งเดิมรับของกำนัลและพรจากหลานชาย พวกเขาหัวเราะด้วยความปิติและใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความสุข พวกเขาหยิบซองสีแดงออกจากแขนเสื้อและมอบให้ลูกหลานของพวกเขาทีละคน
เฉินจินยังได้รับซองสีแดงหนา คุณปู่ชางหวู่ยิ้มให้กับเฉินจินด้วยความยินดีและเต็มไปด้วยความอบอุ่น “ จินเอ้อ(คำที่ใช้เรียกหลานชายของปู่ย่า) หลานจะแต่งงานเมื่อไหร่ ปู่รออุ้มหลานอยู่นะ”
เฉินจินถึงกับกุมขมับ “ ปู่ครับ! มันจะเร็วไปหน่อย ผมยังไม่รีบแต่งงานเลย”
แม่ของเฉินจินรีบเดินออกมาจากด้านข้าง เธอพูดว่า“ คุณพ่อมั่นใจได้เลย หนูสัญญาว่าเฉินเอ้อของคุณพ่อจะมีคู่ได้ในปีนี้และแต่งงานในปีหน้าและก็จะมีลูกในปีถัดไป!
ชายชรามีความสุข เขาปรบมือเมื่อฟังเฉาหลี่พูดจนจบและหัวเราะ “ดีดี. ปู่จะรอฟังข่าวดีจากหลานนะ!”
เฉินจินคิดในใจว่าทำไมแม่ของเขาต้องใจเร่งรีบขนาดนั้น
“ จินเอ้อ มาหาย่าหน่อยเร็ว ให้ย่ามองหน้าหลานชัดๆ” เฉินจินเป็นหลานชายที่เธอรักมากที่สุดและความคาดหวังไว้ในใจ เมื่อเธอดึงมือของเขามา เธอจึงถามคำถามมากมายกับเขาเช่น“ ทำงานเป็นยังไงบ้างดีไหม” และ“ หลานไปเจอใครมาบ้าง?” เฉินจินต้องใช้เทคนิคการพูดจาหวาน ๆ เพื่อโน้มน้าวเธอ เธอยิ้มจนตาเธอกรีดเหมือนดวงจันทร์เสี้ยว
ไม่นานหลังจากนั้นรถยนต์ของลุงของเฉินจินขับรถเข้ามาในสวนหลังบ้านของวิลล่า เขาคือลุงหนึ่งชื่อว่ากัวเฉียง ลุงคนคนที่สองของเขาเขาเกาฟู; และลุงคนที่สามของเขาเฉากัวชาง ทั้งสามคนนี้เดินเข้ามาในวิลล่าเหมือนหนังเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ เพราะพวกเขามีตำแหน่งใหญ่โตในพรรคการเมืองใหญ่ของประเทศนี้
ลุงคนแรกของเขาอายุ 48 ปี เขาเป็นหัวหน้าเขตของอำเภอหนึ่งในเมืองซูหง อันดับของเขาไม่สูงเหมือนคุณปู่ผู้ที่ได้รับตำแหน่งรองนายกเทศมนตรีเมืองชางไห่ ยิ่งกว่านั้นลุงของเขาอายุใกล้ 50 แล้วและยังไม่มีความสำเร็จที่สำคัญในด้านการเมือง เขายังขาดเส้นสายที่เชื่อถือได้ ดังนั้นแม้ว่าความสามารถของเขาจะโดดเด่นและเขาทำงานอย่างเต็มที่เขาก็ไม่สามารถก้าวหน้าไปได้อีก นี่จะเป็นตำแหน่งของเขาจนกระทั่งเขาเกษียณ ลุงคนแรกของเขาไม่พอใจอย่างแน่นอนเกี่ยวกับเรื่องนี้ และรู้สึกกังวลอย่างมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมของเขาหลุดออกมาเป็นกระจุก ตอนนี้กัวเฉียงประสบปัญหาหัวล้านอย่างรุนแรง อย่างไรก็ตามเขายังไม่สามารถแก้ปัญหาในเรื่องตำแหน่งการงานของเขาได้อยู่ดี
ลุงคนที่สองอายุ 46 ปี เขาทำงานหนักในโลกธุรกิจและได้ทำ บริษัทโฆษณาจนปัจจุบัน บริษัท มีผลประกอบการหลายพันล้านต่อปี
สำหรับลุงคนที่สามของเฉินจินมีอายุ 44 ปีเฉากัวชาง … ไม่มีเรื่องที่จะพูดอะไรเกี่ยวกับลุงคนนี้มากนัก เขาเป็นคนที่สบายๆที่สุดในฐานะลูกชายคนสุดท้องของคุณย่า เขามีอิสระทุกอย่าง
และคนสุดท้ายที่มาถึงช้าที่สุดคือ ป้าของเฉินจิน เฉาเจียขับรถพอส 911 เธอสวมแว่นกันแดดสีดำและแต่งตัวตามเทรนด์ เฉาเจียหน้าตาคล้ายกับเฉาหลี่ แต่สวยกกว่าแม่ของเฉินจิน ป้าของเขาอายุ 42 ปีและเป็นนักวิชาการตั้งแต่ยังเด็ก เธอโดดเด่นเป็นพิเศษในทุกด้าน ประวัติศาสตร์การศึกษาของเธอวิธีที่เธอพูดความรู้และประสบการณ์ของเธออยู่ไกลจากคนทั่วไป ประวัติเรื่องรักๆใคร่ของเธอก็ค่อนข้างหลากหลาย เธอแต่งงานสามครั้งและทุกคนจบลงด้วยการหย่าร้างเนื่องจากความไม่ลงรอยกันของบุคลิกภาพ เธอมีลูกชายและลูกสาว สามีเก่าของเธอดูแลบุตรชายของเธอและเธอพาลูกสาววัย 18 ปีมาด้วย
นอกจากนี้ป้าของเฉินจินก็ก็ร่ำรวยที่สุดในครอบครัวเขา เธอมีเงินเกือบ 500,000,000 หยวน ในการชดเชยผ่านการฟ้องหย่าสามคดีซึ่งเธอลงทุนในอุตสาหกรรมอสังหาริมทรัพย์ที่เฟื่องฟู เธอซื้ออสังหาริมทรัพย์จำนวนมากและตอนนี้เธอก็มีเงินมากกว่าแสนล้านหยวน แม้แต่เงินทุนตั้งต้นที่จำเป็นในการตั้งบริษัทของลุงคนที่สองก็ยืมมาจากป้าของเขา ลุงคนที่สองยืมเงินหลายสิบล้านครั้งภายในครั้งเดียว และนั่นคือเมื่อ 10 ปีที่แล้ว! ดังนั้นแม้ว่าป้าตัวของเฉินจินจะอายุน้อยที่สุดในครอบครัวแต่คำพูดของเธอก็มีน้ำหนักเท่ากันกับลูกสาวคนโตอย่างเฉาหลี่ เรื่องบางเรื่องที่คุยกันส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องปรัชญา ตัวอย่างเช่นการศึกษาของเด็ก
เมื่อเห็นการมาถึงของป้าทุกคนในครอบครัวก็ออกไปต้อนรับเธอ
“ เจียเจียในที่สุด เธอก็กลับมา!”
หลานตัวน้อยจับมือเธอเรียกเธอว่า“ คุณป้า! คุณป้า!” พวกเด็กโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นที่ไม่สามารถควบคุมได้เมื่อพวกเขาได้รับซองสีแดงขนาดใหญ่จากเฉาเจีย
“ มันโอเคตราบใดที่เธอกลับมา ตลอดทั้งปีสิ่งสำคัญที่สุดคือครอบครัวจะได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง “
นอกจากลุงคนแรกของเขาที่ไม่พอใจเล็กน้อยเกี่ยวกับการมาสายของเธอและระยะเวลาที่เธอปรากฏตัวขึ้นคนอื่น ๆ ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย
…
ที่โต๊ะรับแขกมีการเตรียมงานฉลองมีเหล้าองุ่นและขนมปังปิ้ง ทุกคนในครอบครัวเต็มไปด้วยความสุขและเต็มไปด้วยบรรยากาศที่ชื่นมื่น
หลังจากดื่มไปสามรอบเฉาเจียเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับประเด็นการเลี้ยงดูและการศึกษาของคนรุ่นต่อไป เสียงที่ชัดเจนและคมชัดของเธอที่มีระดับเสียงสูงมาก แต่ดังก้องดังขึ้นในลักษณะที่คุ้นเคย “ การอบรมคนรุ่นต่อไปของเราจะต้องอยู่ในรูปแบบของชนชั้นสูง รูปแบบของเศรษฐี เราไม่สามารถแพ้ที่จุดเริ่มต้น! เช่นเดียวกับลูกสาวของฉันหลิงหลิง ปีนี้เธอได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่ดีที่สุดในประเทศ M ที่ ฮาร์วาท เธอสามารถพูดได้หกภาษาด้วย! เธอประสบความสำเร็จในเกรด 10 ในเปียโนและเกรดแปดในการเต้นรำ เธอยังได้รับรางวัลระดับนานาชาติในการแข่งขันการวาดภาพและได้เข้าสู่เมซ่าโซไซตี้ ซึ่งมีเพียงอัจฉริยะเท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้! ค่าธรรมเนียมสมาชิกรายปี 70,000 ถึง 80,000 เหรียญหยวน ฉันปล่อยให้เธอไปต่างประเทศที่คนรวยและมีชื่อเสียงมาเยี่ยมเยียนอยู่ตลอดเวลา … ” ขณะที่เฉาเจียพูดถึงลูกสาวของเธอ ชื่อเซียวหลิง
“ ฉันใช้เวลาตลอดทั้งวันในการพัฒนาของหลิงหลิง ฉันหวังว่าเธอจะโดดเด่นและประสบความสำเร็จมากกว่าฉัน! ทุกคนรู้หรือไม่ว่าทำไมเราครอบครัวถึงไม่ดีกว่าตัวเราเอง? ทำไมเราไม่สามารถก้าวเข้าไปในแวดวงชนชั้นสูงของฉางไห่ ได้? การศึกษาก็ยังคงเป็นปัญหา! ทุกคนไม่ได้ให้ความสำคัญกับการศึกษาของคนรุ่นต่อไป” พ่อแม่ของเธอเพียงแค่มองลุงคนที่สามคน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ชัดเจนว่าเขาทำงานอะไร เขามักจะโทรไปยืมเงินจากปู่ย่าเสมอ และน้องสาวการที่เธอพูดถึงการศึกษาเช่นนี้เหมือนเป็นการตบหน้า!พี่ชายตัวเองก่อนที่จะมองไปที่ เฉินจิน เธอรู้ว่าเฉินจินเป็นเด็กที่มีเหตุผล แต่เฉากัวชางจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมและมหาวิทยาลัยทั่วไป เขายังทำงานเป็นข้าราชการพลเรือนสามัญเท่านั้น ด้วยเงินเดือนเดือนไม่กี่พันการใช้…คืออะไร
หัวข้อการสนทนาของเฉาเจียมุ่งเป้าไปที่เฉาหลี่จากนิสัยของเธอ เธอจะใช้เฉินจินเป็นตัวอย่างเชิงลบที่สำคัญของความล้มเหลวในการนำเขาขึ้นมาอย่างถูกต้อง ถ้าเป็นปีที่แล้วแม่ของเฉินิจนก็จะแสดงท่าทีที่ไม่มีความสุขมากนัก แต่ก็พยักหน้าและยอมรับว่าเธอพูดถูก
แต่วันนี้…ตรงกันข้ามกับท่าทีปกติของเธอเฉาหลี่ยกคางของเธอขึ้นมาและตอบโต้“ น้องสาวฉันไม่เห็นด้วยกับข้อโต้แย้งที่ เธอพูด แม้จะไม่มีการศึกษาชั้นยอดลูกชายของฉันก็สามารถสร้างบางสิ่งบางอย่างให้ตัวเองได้!
“อะไร?!” ใบหน้าของเฉาเจียนั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
เธอมองไปที่เฉินจินก่อนที่เฉาหลี่กล่าวว่า“ ลูก ไปเอาหุ่นยนต์ที่ลูกประดิษฐ์ขึ้นมา ให้ป้าและลุงของลูกดู ให้พวกเขาเห็นสิ่งที่ลูกสร้างขึ้น”
“ดีล่ะ!” เฉินจินวางตะเกียบแล้วยืนขึ้น เขารีบวิ่งหนีอย่างเชื่อฟังไปที่ห้องที่เก็บหุ่นยนตร์ของเขาไว้ซึ่งเหมือนว่าเฉาหลี่จะเตรียมเรื่องนี้มาตั้งแต่ที่บ้านแล้ว
