64.2 ตอบข้อสักถาม
By loop
ลุงคนที่สองคือเกาฟู อุ้มหุ่นยนต์ขึ้นและกำลังสำรวจอย่างพิถีพิถันด้วยแสงแวววับในดวงตาของเขา จากนั้นเขาก็พาเฉินจินออกไปและถามคำถามมากมายกับเขา ตัวอย่างเช่นต้นทุนการผลิตสำหรับหุ่นยนต์หนึ่งคือเท่าไร พารามิเตอร์สำหรับฟังก์ชั่นของแต่ละตัวคืออะไร? อะไรคือความแตกต่างข้อดีและข้อเสียเมื่อเทียบกับผลิตภัณฑ์ที่คล้ายกัน
เฉินจินตอบคำถามทุกข้อของเขา
ปัง!
เขาเกาฟูทุบกำปั้นของเขาลงบนฝ่ามือด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก “ 5,000 หยวนสำหรับหุ่นยนต์ มันสามารถขายได้ในราคา 5,000หยวน! หากมีการลงทุน 300,000,000 หยวน สำหรับการโฆษณา ด้วยโปรโมชั่นที่สุดสะพรึง…. ลุงมีลางสังหรณ์ว่าหุ่นยนต์รุ่นนี้สามารถทำยอดขายได้อย่างน้อย 1,000,000 ตัว! ด้วยรายรับจากการขาย 5,000,000,000 หยวน และหลังจากหักค่าใช้จ่ายต่างๆแล้ว จะมีกำไรอย่างน้อย 2,000,000,000! หยวน” เกาฟูตื่นเต้นมากเขามีใบหน้าที่แดงก่ำ “ เสี่ยวจินหลานไว้วางใจในการดำเนินงานด้านการขายให้กับลุง ลุงจะลงทุนไปก่อน 300,000,000 หยวน เมื่อหุ่นยนตร์ตัวนี้ออกขายจริงและหากยอดขายทะลุ 1,000,000 เครื่อง เมื่อหลานได้รับผลกำไรหลานสามารถชำระค่าธรรมเนียมการโฆษณาจำนวน 300,000,000 หยวนได้ หากยอดขายไม่ดีและหลานไม่ได้กำไร หลานไม่ต้องจ่ายค่าโฆษณาคืนให้ลุง ลุงจะรับความเสียหายทั้งหมดเอง!
เกาฟูเองเป็นลุงที่ดีมากเกี่ยวกับการสร้างโอกาสทางการตลาดของหุ่นยนต์ทำความสะอาด“วาวา ” ที่เฉินจินพัฒนาขึ้น เกาฟูยังยินดีที่จะเซ็นสัญญาด้วยลักษณะการเก็งกำไร เขาพนันได้เลยว่ายอดขายของมันจะทำลาย 1,000,000 เครื่อง!
หลายคนที่อยู่ตรงนั้นถึงกับตกใจขึ้นมา
ป้าสะใภ้ เธอรีบกุมแขนเขาอย่างรวดเร็ว เธอพยายามให้เขาคิดอย่างรอบครอบและพูดด้วยน้ำเสียงต่ำว่า“ สามีมันคือเงินตั้ง 300,000,000 หยวน หน้าคุณแดงมากแล้ว คุณดื่มมากเกินไปหรือเปล่า”
เกาฟุตะโกนอย่างตะกละตะกลาม“ ผู้หญิงจะรู้อะไร และฉันไม่ได้เมาเหล้า! ไม่แม้แต่หยดเดียว!”
เฉาหลี่เดินมาและให้คำแนะนำว่า“ พี่ชาย 300,000,000 หยวนมันมากเกินไป แถมยังมีความเสี่ยงสูง พี่น่าจะใช้เงินแค่ 100,000,000 หยวนในการโฆษณาก็พอ เมื่อหุ่นยนต์ถูกขายและมีผลกำไรเงินโฆษณาจะถูกส่งคืนให้พี่ทันที”
“ไม่! เงินแค่ 100,000,000 หยวนมันจะไปทำอะไรได้ มันจะต้องเริ่มด้วย 300,000,000 หยวน ฉันสามารถซื้อสิทธิ์การตั้งชื่อของรายการบันเทิงและดำเนินการโฆษณา 8 วินาทีบนจอทีวี จากนั้นฉันก็จะวางโฆษณาชุดหนึ่งบนอินเทอร์เน็ต 300,000,000 หยวนเป็นจำนวนเงินที่เหมาะสมแล้ว หรือไม่มันอาจจะไม่พอด้วยซ้ำ!”
“ นี่คือยุคของสื่อ ผู้คนมีกรอบหน่วยความจำ 5 วินาทีสำหรับโฆษณาเท่านั้น หากหลานไม่วางโฆษณาจำนวนมากเพื่อสร้างเอฟเฟกต์ให้กับผลิตภัณฑ์ของหลาน ธุรกิจของร้านจะไม่มีใครจำได้ไม่ว่าจะดีแค่ไหน! ไม่ต้องพูดถึงการขายมันเลย!” ดังนั้นเงินพวกนี้จะหมดไปอย่างรวดเร็วจากงบประมาณการโฆษณา 300,000,000! หยวน
เมื่อมาถึงจุดนี้เฉาหลี่ถึงกับนิ่งเงียบไป การแสดงออกทางสีหน้าของป้าสะใภ้นั้นเป็นความเจ็บปวดราวกับว่าเนื้อหนึ่งปอนด์ถูกฉีกออกไปจากร่างกายของเธอ
“ ลุงครับ ผมข้าใจเจตนาดีของลุงดี แต่ผมไม่ต้องการความช่วยเหลือจากลุงครับ” คำพูดของเฉินจินทำให้ทุกคนตกใจ
เกาฟู หันหน้าไปทางเขาและถามด้วยความประหลาดใจ “ทำไม? หลานไม่ต้องการขายหุ่นยนต์เหรอ?”
เฉินจินกล่าวว่าเขาไม่ต้องการเกาฟุช่วยจริงๆสำหรับการโฆษณา “แน่นอนครับ! ผมมีวิธีของตัวเอง ผมได้กำหนดให้มีคนรับผิดชอบในด้านส่งเสริมสินค้าแล้ว ผลลัพธ์จะปรากฏให้เห็นหลังจากผ่านไปสองสามวัน”
“ ตกลงหลานก็ลองโปรโมชั่นของหลานก่อน หากผลลัพธ์ไม่ดีพอหลานสามารถมาหาลุงได้เสมอ เชื่อลุงเถอะลุงจะมีวิธีขายหุ่นยนต์แน่นอนและขายมันได้ในปริมาณนับล้านๆตัว!”
เฉินจินพยักหน้า หากวิธีการของเฉินจินได้รับการพิสูจน์ว่าผิดเขาจะไปหาลุงของเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ
สำหรับลุงคนที่สามดูเหมือนเขาจะไม่ได้สนใจหุ่นยนตร์ตัวนี้เลย เขาพาคุณย่าลุกยืน เขาพยายามออดอ้อนแม่ของเขาเพื่อเขาจะได้เงินจากพ่อแม่ของเขามาใช้บ้าง
…
พวกเขาพักค้างคืนในบ้านของปู่และย่าในวันนี้
ในตอนบ่ายของวันถัดไปเฉินจินและครอบครัวของเขาก็กลับบ้าน ในรถเฉาเหลี่ดูมีชีวิตชีวาและกระฉับกระเฉงอย่างยิ่ง ความคิดของเธอชัดเจน เธอรู้สึกว่าในที่สุดเธอก็สามารถที่จะรักษาความภาคภูมิใจของเธอได้ในขณะนี้ว่าความขุ่นเคืองและความไม่พอใจนั้นได้หมดไปแล้ว
ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเธอพูดว่า“ ลูกชาย! ลูกเห็นไหมว่าป้าของลูกมองยังไงกับเรา เธอถึงกับพูดไม่ออกแม้แต่คำเดียวที่โต๊ะอาหาร เธอได้แต่นั่งเงียบๆอยู่ในมุมหนึ่งและการแสดงออกของเธอก็แย่มาก ปีนี้เป็นปีที่แม่ภาคภูมิใจมากที่สุด สิ่งที่สมควรได้รับความภาคภูมิใจมากที่สุดมาจากครอบครัวของเรา! เฉินจินลูกรัก!”
เฉินจินพูดอย่างหงุดหงิด“ แม่! นี้มันเรื่องเล็ก แม่อย่าดีใจมากไปหน่อยเลย ผมอาจผลิตอะไรที่หน้าทึ้งในปีต่อไปก็ได้นะ”
“ อย่างงั้นแม่จะอวดมันไปเรื่อยๆ ๆ ฮิฮิๆ ๆ ๆ !” แม่หัวเราะขณะที่คิ้วของเธอชูขึ้นอย่างมีความสุขและแขนขาของเธอก็แกว่งไปมาด้วยท่าทางแห่งความดีใจ
