71 สาธารณรัฐ โมแลนโด
สิ่งแรกที่ผุดขึ้นในใจของซู่หยุนเป็นความส่งสัยว่าทำไมหุ่นยนตร์ที่ดูทันสมัยและยอดเยี่ยมเช่นนั้น มันน่าจะถูกสร้างมาจากชายวัยกลางอายุประมาณ 40 ปีคนหน้าตาเหมือนดอกเตอร์ในหนังวิทยาศาสตร์ใส่แว่นหนาๆ ดูประหลาดๆ แต่กับเป็นลูกชายของหัวหน้าเฉาหลี่ที่อายุเพียงยี่สิบปีเท่านั้น เฉินจินนั้นยังดูเด็กมากและดูธรรมดามากจนไม่น่าเชื่อว่าเขาจะเป็นคนคิดหุ่นยนตร์วาวาขึ้นมา
อย่างไรก็ตามเธอเองก็ไม่กล้าพูดคำพวกนั้นออกมา เธอหันหน้าไปเฉาหลี่และพูดว่า“ หัวหน้าค่ะ ลูกชายของคุณสุดยอดมากเลย หนูไม่เคยคิดว่าลูกชายของคุณจะสร้างหุ่นยนต์วาวาขึ้น มันน่าประทับใจมาก! น่าประทับใจจริงๆ” เธอยกนิ้วให้เฉาหลี่
“ จริงแล้วหุ่นยนตร์ตัวนี้ถูกสร้างขึ้นจากการวิจัยแและพัฒนาของบริษัทของผม ผมไม่ได้ทำสร้างมันขึ้นมาด้วยตัวคนหรอก แม่ของผมค่อนข้างจะพูดเกินจริงไปหน่อย” เฉินจินพูดอย่างใจเย็นและวางมือไว้ที่วาวา
“โอ้-โอ้.” ซู่หยุนพยักหน้า ความสงสัยของเธอหายไปเล็กน้อยและเธอก็เริ่มเชื่อในสิ่งที่เฉินจินพูด บางทีหุ่นยนต์วาวาอาจถูกคิดค้นโดยลูกชายของหัวหน้าของเธอจริงๆก็ได้
หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จแล้วซู่หยุนก็นั่งในห้องนั่งเล่นและคุยกับหัวหน้าของเธอซักพักหนึ่ง ในที่สุดเธอก็ขอตัวกลับก่อนและเดินทางกลับมาที่หอพักของเธอ ซู่หยุนมได้คิดอะไรมากมายแต่มีเรื่องหนึ่งที่เธอสนใจ คือ เธอสนใจในตัวของเฉินจินมาก ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเคยพูดคุยกันมาก่อนแต่หลังจากที่ขาดการติดต่อกันไปเธอก็ไม่ได้สนใจใดๆกับเฉินจินแต่ อย่างใด แต่ครั้งนี้กลับกัน เธอรู้สึกว่าเฉินจินนั้นดูพิเศษมากๆ ก่อนกลับบ้านเฉาหลี่ออกมาส่งเธอที่หน้าประตู ซู่หยุนดูเมอลอยเหมือนครุ่มคิดอะไรบางอย่างอยู่
เธอบ่นในใจว่า สิ่งที่หัวหน้าเฉาหลี่พูดออกมาเป็นความจริงหรอเนี่ย?
ทันใดนั้นเสียงหัวหน้าของเธอก็ดังขึ้นและซู่หยุนก็ยิมทันที “ ซูน้อย! เธอคิดยังไงกับลูกชายของฉัน เขาเท่ห์ดีใช่มั้ย”
“อา!” ซู่หยุนตกใจและรู้สึกม้วนท้องขึ้นมาทันที เธอเขินอายทันทีและพูดว่า“ ใช่ค่ะ ลูกชายของหัวหน้ายอดเยี่ยมมากจริงๆ” ทันทีที่เธอพูดเสร็จเธอก็หน้าแดงในทันที
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” เธอสังเกตเห็นท่าทางของซู่หยุนทำให้เธออดยิ้มออกมาไม่ได้
ซู่หยุนรู้สึกว่าได้ว่าตัวของเธอเบาๆมากก่อนที่เธอจะเดินจากไปอย่างรวดเร็ว
…… ..
ที่ เซี่ยงไฮ้เทคโนโลยี การสั่งซื้อล่วงหน้าของหุ่นยนต์ทำความสะอาดวาวาวามีทั้งหมดห้าแสนตัว สต็อกทั้งหมดนำออกมาใช้ทั้งหมด ในความเป็นจริงที่เรียกว่า “สต็อก” มันคือสินค้าที่ยังไม่ได้ประกอบจนแล้วเสร็จ หลังจากที่มีคำสั่งซื้อ ทางบริษัทก็จะนำสินค้ามาประกอบให้เสร็จ บริษัทหลิงเฟิงนั้นไม่ใช้สายการผลิตสุดท้าย ดังนั้นสายการผลิตของบริษัทหลิงเฟิงจึงต้องรีบทำงานอย่างเต็มกำลังและพนักงานต้องทำงานสามกะ เมื่อหุ่นยนต์วาวากลิ้งตัวออกจากสายการผลิตจะต้องทำการทดสอบ หุ่นยนต์ วาวาให้แล้วเสร็จเท่านั้นจึงจะสามารถบรรจุและแจกจ่ายได้ และด้วยความช่วยเหลือของบริษัทโลจิสติกส์สินค้าสามารถขายพวกมันให้กับครัวเรือนทั่วประเทศได้อย่างสบาย
เฉินจินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเรียก หวังจวนลอง “ หัวหน้าหวัง วันนี้เราสามารถผลิตหุ่นยนตร์ได้เท่าไรแล้ว?”
“ น้อยกว่าสองพันตัวครับ เราพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อเพิ่มกำลังการผลิตเพื่อให้ได้ผลผลิตสูงสุด!”
“ แค่สองพันเท่านั้นเองหรอ” เฉินจินขมวดคิ้วและพูดว่า“ เราสัญญากับลูกค้าว่าจะแจกจ่ายหุ่นยนตร์ทั้งหมดให้ได้ในอีกสองสัปดาห์และเราต้องทำให้เสร็จภายในสี่สัปดาห์ ปริมาณเท่านี้ไม่น่าเพียงพอต่อความต้องการการแน่ๆ!”
“ผมรับทราบแล้ว แต่ตอนนี้เป็นงานปีใหม่และมันเป็นเรื่องยากมากที่จะหาพนักงานให้มาทำงาน ตอนนี้จำนวนแรงงานในสายการผลิตน้อยกว่า 10% และคนงานบางคนถึงกับลาออกจากงานเลยทีเดียว นั่นเป็นเหตุผลที่เราไม่สามรถผลิตตามที่เราต้องการได้ ตอนนี้ผมรีบจนถึงที่สุดแล้ว ” หวังจวนลอง กล่าวด้วยเสียงแหบห้าว
“ ทำไมเราไม่รับคนงานมาทำงานเพิ่มล่ะ” เฉินจินถามอย่างสงสัยว่า“ ถ้าคุณเพิ่มค่าตอบแทนก็จะมีคนงานเพิ่มขึ้น ถ้าคุณจ่ายในราคาดีเราสามารถรับสมัครพนักงานได้มากขึ้นอย่างแน่นอน”
อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์มีเสียงหัวเราะอันขมขื่น “อา! เจ้านายเฉินคุณไม่เข้าใจปัญหานี้หรือยังไงกันค่าธรรมเนียม OEM ไอรีนโนเวลที่คุณเสนอคือ 5% ซึ่งหมายความว่าสำหรับหุ่นยนต์วาวาแต่ละตัวหลิงเฟิงได้กำไรเพียง 185 หยวนคุณคิดว่ามันเป็นผลกำไรที่มากหรือยังไง? ผมบอกคุณเลยนะว่า 185 หยวนนั้นต้นทุนก็จริง แต่การขนส่งจะสูงถึง 55 หยวนรัฐบาลของเราจะเก็บ 30 หยวนและค่าใช้จ่ายของคนงานจะเท่ากับ 80 หยวน …กำไรที่โรงงานของผมเหลือเพียง 20 หยวน หากผมเพิ่มเงินเดือนของพนักงานผมจะไม่ได้กำไรใด ๆเลย ถ้าอย่างนั้นผมจะทำธุรกิจต่อไปได้อย่างไรกัน”
นั่นคือเหตุผลที่หหวังจวนลองพยายามโน้มน้าวให้เฉินจินให้ตั้งราคาหุ่นยนตร์ให้แพงมากขึ้น 5,000 หยวน ร้อยล่ะ 5 ของเงิน5,000 หยวน หมายความว่าบริษัทหลิงเฟิงจิงมีสามารถทำกำไรขั้นต้นได้มากกว่า 250 หยวนสำหรับหุ่นยนต์ทุกตัว นั่นคือ 70 มากกว่า 180 หยวน วังจวนลองจะเป็นคนใจกว้างมากโดยธรรมชาติเขาจะเสนอเงินเดือนและสวัสดิการที่ดีกว่าเพื่อรับคนทำงานที่เพียงพอ แต่ราคาของหุ่นยนต์อยู่ที่ 3,699 หยวนมันทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจเท่าไรนัก
มันทำให้อุตสาหกรรม OEM การแข่งขันก็หยุดชะงัก การพัฒนาเศรษฐกิจที่แท้จริงนั้นยากมาก
เฉินจินรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย เขาคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า“ อ้า เอาล่ะ?อย่างงั้นเพื่อให้มันสะดวกขึ้น ผมจะเสนอให้คุณมากกว่า 15 หยวนสำหรับหุ่นยนต์ทุกตัว คุณสามารถใช้เงินจำนวนนี้เพิ่มเติมเพื่อรับสมัครพนักงานเพิ่ม โปรดจัดการหุ่นยนต์ห้าแสนตัวให้ทำโดยเร็วที่สุด ถ้าผมไม่สามารถกระจายสินค้าให้ตรงเวลามันจะสร้างผลกระทบเชิงลบอย่างมาก”
“ เอาล่ะ ไม่เป็นไร ไม่มีปัญหา ด้วยประสิทธิภาพสูงสุดผมจะเพิ่มเงินเดือนสำหรับการจ้างงานทันทีและตรวจสอบให้แน่ใจว่าอัตราการทำงานของสายการผลิตของเรานั้นครบหรือไม่ ” หวังจวนลองทำการคำนวนเพิ่มอีก 15 หยวนสำหรับแต่ละผลิตภัณฑ์เขาคูณด้วยห้าแสนหยวน ผลรวมทั้งหมดคือ 7.5 ล้านซึ่งสามารถเพิ่มเงินเดือนโดยเฉลี่ยของคนงานได้ 2,000 หยวนด้วยค่าจ้างรายเดือนที่น่าดึงดูดใจราวๆ 8,000 หยวนการจ้างคนงานแทบจะไม่เป็นปัญหา
นอกจากนี้แม้ว่าการพัฒนาเศรษฐกิจที่แท้จริงจะเป็นเรื่องยาก แต่มันก็ไม่ยากสำหรับหวังจวงลองในอุตสาหกรรม OEM ยังคงเป็นอุตสาหกรรมที่มีแนวโน้มเติบโตสูงมาก
ยกตัวอย่างเช่นเมื่อ บริษัท หลิงเฟิงจิงมีและเซี่ยงไฮ่เทคโนโลยีลงนามในสัญญาการผลิตอัตราผลตอบแทนที่ตกลงกันคือ 88% ซึ่งหมายความว่าโรงงานต้องมั่นใจว่าอย่างน้อยร้อยละแปดสิบแปด – หุ่นยนต์วาวาจะถูกขายซึ่งเป็นไปตามข้อตกลงข้างต้น
หาก บริษัท หลิงเฟิงจิงมีหรือมีความสามารถในการเพิ่มอัตราผลตอบแทนเป็น 90%, 95% หรือสูงกว่าพวกเขาจะได้รับผลกำไรมากขึ้น อัตราผลตอบแทนที่สูงขึ้น กำไรก็จะมากขึ้นด้วย และการควบคุมอัตราผลตอบแทนก็เป็นจุดแข็งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของบริษัทหลิงเฟิงก
… ..
บนโลกธุรกิจการประสบความสำเร็จสำหรับการพัฒนาสินค้าที่แตกต่าง มันมักจะราบรื่นและทุกอย่างไม่ติดขัดใดๆ ซึ่งสิ่งที่น่ากังวลอย่างเดียวคือความสามารถของโรงงานที่ได้ทำข้อตกลงกันไว้ในการผลิต แต่นอกเหนือจากนั้นเฉินจินก็ไม่ต้องกังวลอะไรมาก เขาวางแผนที่จะไปพักผ่อนสักเล็กน้อย
… ..
ตัดภาพมาที่บนดาวเคราะห์ไฮเออร์แอลฟาทีมสำรวจหุ่นยนต์ค้นพบครั้งสำคัญอีกครั้ง พวกหุ่นยนตร์สำรวจพบประเทศหนึ่ง
หุ่นยนตร์พวกนี้ไปเจอประเทศแห่งนี้ได้ยังไงกัน?
ประมาณหนึ่งพันกิโลเมตรทางตะวันตกเฉียงใต้ของฐานปฏิบัติการทีมสำรวจหุ่นยนต์ข้ามเขตแดนของประเทศที่ถูกทิ้งร้างและเข้าสู่เขตร้อนและกึ่งแห้งแล้ง คุณลักษณะทางภูมิศาสตร์และลักษณะภูมิอากาศมันได้รับการยืนยันว่า ตอนนี้หุ่นยนตร์เหล่านั้นได้เข้าไปในประเทศแล้ว ที่นี้ถูกเรียกว่า “สาธารณรัฐโมแลนโด” พื้นที่ของประเทศมีราวๆประมาณ 1.8 ล้านตารางกิโลเมตรมีประชากรมากกว่าหนึ่งร้อยล้านคนก่อนที่สงครามจะทำลายล้างทุกอย่าง มันเป็นประเทศที่เจริญรุ่งเรืองและกำลังพัฒนา
หลังจากการล่มสลายของสงครามครั้งใหญ่สาธารณรัฐได้ใช้นโยบายที่เป็นกลาง เนื่องจากมันเป็นของประเทศปลอดนิวเคลียร์จึงไม่ควรเป็นเป้าหมายของขีปนาวุธนิวเคลียร์ และเนื่องจากมันไม่เคยถูกโจมตีด้วยนิวเคลียร์มาก่อนมลพิษของรังสีนิวเคลียร์จึงน้อยมาก ยิ่งไปกว่านั้นพื้นที่ส่วนใหญ่ของประเทศอยู่ในเขตร้อนและมีอากาศร้อน ดังนั้นในช่วงฤดูหนาวที่ผ่านไปถึงแม้ประเทศภายนอกจะมีคนตายมากถึง 300 ล้านคนแต่ประเทศแห่งนี้ยังสามารถยืนยัดสู้ต่อไปได้
หลังจากการทรยศของหุ่นยนต์สาธารณรัฐก็กลายเป็นพื้นที่ๆโจมตียากที่สุด หุ่นยนต์เปิดตัวชุดการโจมตีไปยังสาธารณรัฐ โมแลนโดและในที่สุดพวกมันก็ยึดประเทศได้และสังหารผู้รอดชีวิตทั้งหมด
ดังนั้นภายในอาณาเขตของสาธารณรัฐโมแลนโดสิ่งต่าง ๆ ที่พบได้ทุกที่ในเมืองค่อนข้างที่สมบูรณ์กว่า มีเครื่องประดับทุกประเภทเงินและอื่น ๆ ที่เหลือจากผู้รอดชีวิต
เฉินจินมองว่านี้เป็นการเก็บเกี่ยวครั้งยิ่งใหญ่
